Het zal niemand zijn ontgaan. Van 7 tot 18 oktober is het kinderboekenweek. Diverse weblogs besteden hier aandacht aan en ook op Hebban blikt de redactie terug naar de boeken waar ze een goede herinnering aan hebben. Hoewel ik nu niet veel meer met kinderboeken heb, moest ik wel even terugdenken aan hoe het was toen ik jong was. Welke boeken las ik toen? En hoe heb ik ze beleefd? Terwijl ik in gedachten terugging naar mijn kinderjaren, kwamen sommige herinneringen ook weer bovendrijven. En daarmee ook wat ik destijds las. En daarbij maak ik geen onderscheid tussen boeken en strips. Want ik las ze beide.

Mijn eerste herinneringen gaan terug naar Annie M.G. Schmidt. En zeg nou zelf, wie kent de boeken van Jip en Janneke eigenlijk niet? Met de in feite eenvoudige, maar o zo leuke tekeningen van Fiep Westendorp. Hoewel mijn geheugen me in de steek laat bij de inhoud van die verhalen, kan ik me bepaalde fragmenten daarvan nog wel voor de geest halen: Jip en/of Janneke die door het gat in de heg kruipt, Jip die bij de kapper zit en telkens ‘au’ roept als de kapper zijn haar afknipt en natuurlijk het hondje Takkie.

Andere boeken die ik toen las, waren die van Pinkeltje, geschreven door Dick Laan, en De Kameleon van Hotze de Roos. Wat vond ik die laatste boeken geweldig. Over de tweelingbroertjes Klinkhamer die met z’n tweeën allerlei avonturen beleefden. Een andere bekende kinderboekenschrijver was W.G. van de Hulst. Zijn boeken In de Soete Suikerbol met de dikke bakker en zijn lange, nogal bazige vrouw, heb ik regelmatig gelezen.

Een pocketboekje dat ik ongelooflijk spannend vond, was Commissaris Achterberg grijpt in van Wim van Helden. Het enige dat ik me er nu nog van herinner is dat er een Volkswagen in voorkwam. Andere spannende boeken die ik las, waren die van Leslie Charteris (De Saint) en de detectives van Norman Conquest. Ik weet nog dat ik deze vooral tijdens de vakanties in Zeeland op het strand las. Maar echte jeugdboeken zijn dat trouwens niet.

Behalve boeken las ik vroeger ook wel strips. Ik weet nog dat ik, wanneer we bij opa en oma op bezoek gingen, ik dat vooral fijn vond om daar de stripboeken van Michel Vaillant te kunnen lezen. Waarom ik die strips vroeger zo geweldig vond, weet ik niet. Want ik heb helemaal niets met auto’s en autosport. Waar ik nog wel wat mee heb is Donald Duck. Die las ik vroeger en die lees ik, sinds ik er een jaar of tien geleden een abonnement op heb genomen, nog steeds.

Als iemand me nu zou vragen wat mijn favoriete jeugdboek is, kan ik daar geen antwoord op geven. Wel kan ik zeggen welke boeken me het dierbaarst zijn. Dat zijn die van Bruintje Beer, geschreven door Mary Tourtel. Een redelijk aantal van die boekjes staan in mijn boekenkast. En wat mij betreft zal dat ook zo blijven. Tenzij ik in een eventuele nostalgische bui besluit ze weer eens te gaan lezen.