Beschrijving
Maarten Vervoort begint aan zijn transmurale verlof in Nijmegen nadat hij twaalf van de achttien jaar heeft uitgezeten in ‘de Koepel’ van Arnhem. Voor de moord op Bauke Veenema waar hij in 1998 een verhouding mee had. De reclassering heeft een baan voor hem gevonden bij de gemeente Nijmegen en een kleine flat om te wonen. Op de galerij ontmoet hij zijn buurvrouw Latifa Baker, een Iraakse die in 2003 naar Nederland vluchtte, vlak voordat de Amerikanen met een aantal bondgenoten Irak binnenvielen. Op vragen van haar beweert hij dat hij haar niet heeft vermoord, en na enige tijd krijgen ze een relatie met elkaar. In die tijd wordt hij geconfronteerd met de verdwijning van zijn oom Jochem Vervoort, waardoor een rechercheur hem verhoord. Als een interventieteam de woning van Jochem binnenvalt worden er in de kelder compromitterende foto’s gevonden van Maarten. Foto’s gemaakt door zijn oom die als paparazzi zijn hobby als fotograaf uitoefent. Een jaar later wordt zijn lichaam aangetroffen, gekneveld en vastgebonden met een prop in zijn mond. Omgekomen door gebrek aan water. Maarten wordt verdacht van deze misdaad, doch harde bewijzen daarvoor komt het rechercheteam niet op het spoor.

Recensie
In zijn werkzame leven was John de Kiewit zakenman en in die hoedanigheid legde hij alles op papier vast. Met de dossiers die hij in de loop der jaren verzameld heeft, heeft hij altijd wat willen doen, maar wat wist hij niet. De tip die hij kreeg om een boek te gaan schrijven, nam hij ter harte en dus gebruikte hij zijn aantekeningen voor het schrijven van zijn derde roman Jenna. Dit boek bracht hij in 2017 onder het pseudoniem Giovanni Pavoncella uit. In juni 2021 verscheen zijn achtste boek, de misdaadroman Achteruit de tijd in.

Nadat Maarten Vervoort twaalf van de achttien jaar gevangenisstraf heeft uitgezeten, wordt hij onder voorwaarden vrijgelaten. Hij is veroordeeld voor de moord op zijn tante, maar zelf heeft hij altijd beweerd het niet gedaan te hebben. In het appartementencomplex waar hij nu woont, ontmoet hij de van oorsprong Irakese Latifa Baker, met wie hij een relatie begint. Dan verdwijnt plotseling een oom van hem en een jaar later wordt zijn diens lichaam gevonden. De politie ontdekt tevens een enorme hoeveelheid foto’s, waaronder een aantal waar Maarten op staat. Vanaf dat moment wordt Maarten weer in de gaten gehouden.

Achteruit de tijd in bestaat uit een aantal verhaallijnen en speelt zich vooral in 2010 af, hoewel er ook een enkele keer een korte flashback naar een recent verleden is. De verschillende verhalen worden verteld vanuit het perspectief van diverse personages, waarvan enkele al in eerdere boeken van Pavoncella voorkwamen. Omdat nergens uit blijkt dat dit het vervolg van een serie is en eveneens niet naar de voorgaande boeken wordt gerefereerd, is het geen enkel probleem om deze politieroman afzonderlijk van de andere te lezen. Een aantal van de personages wordt aan het begin van het verhaal voorgesteld en daardoor weet de lezer met wie hij te maken heeft. Voor andere karakters geldt dat hij ze gedurende de plot wat over hen te weten komt. Het blijft echter allemaal redelijk oppervlakkig, wat voor dit verhaal overigens geen enkel bezwaar is.

De plot bestaat uit drie delen en een epiloog. In het eerste deel draait het hoofdzakelijk om Maarten, die in zijn nieuwe woonplaats Nijmegen zijn draai probeert te vinden. In deel twee gaat het voornamelijk om een reeks misdaden die in Twente worden gepleegd. Twee subplots die op geen enkele manier een link met elkaar lijken te hebben. Dat verband wordt in het laatste deel wel duidelijk, maar de weg daar naartoe is nogal chaotisch. Het is niet altijd helder vanuit wiens perspectief een scène wordt verteld, zoals het ook regelmatig voorkomt dat je niet weet wat een bepaald fragment met het verhaal te maken heeft. Verder treedt de auteur wel erg veel in details, hij somt allerlei data, feiten en wetenswaardigheden op die totaal niet relevant zijn. Het heeft er alle schijn van dat hij het verhaal beeldend wil laten zijn. Iets dat overigens volledig is mislukt.

Waarmee Pavoncella eveneens de mist ingaat, is zijn manier van schrijven. In zinnen en alinea’s worden tegenwoordige en verleden tijd door elkaar gebruikt, zinnen hebben geen vloeiend verloop, het taalgebruik is zo nu en dan nogal gedateerd en het aantal stijl-, taal- en spellingsfouten is schrikbarend. Achteruit de tijd in gaat door voor een misdaadroman, maar het heeft geen enkele spanning. Er zijn geen plotwending, geen verrassingen, en hoofdstukken, voor zover daarvan gesproken kan worden (het boek kent namelijk geen hoofdstukindeling) eindigen niet met cliffhangers. De lezer wordt absoluut niet geprikkeld om het verhaal per se uit te willen lezen. Aan het eind van het derde deel weet de auteur de lezer toch nog in heel geringe mate te verbazen. Dan geeft Maarten, die tot dat moment altijd gezwegen heeft, openheid van zaken. Maar als echte verrassing komt dat dan niet meer aan. Al met al is Achteruit de tijd in een regelrechte teleurstelling.

Waardering: 1/5

Boekinformatie
Auteur: Giovanni Pavoncella
Titel: Achteruit de tijd in
ISBN: 9789464354720
Pagina’s: 340
Eerste uitgave: 2021