In de Volkskrant van vrijdag 25 juli 2014 las ik een artikel over nieuwsschrijvende robots. De kop van dit artikel luidde: ‘Nemen robots de journalistiek over?’, met daaronder de subkop dat sommige nieuwsberichten nu al door computers geschreven worden.

Het blijkt namelijk dat de kwartaalcijfers van bedrijven voortaan automatisch gegenereerd worden. Zonder tussenkomst van journalisten worden voortaal elk kwartaal 4.400 economische berichten gepubliceerd. De verwachting is dat het aantal berichten dat door computers gegenereerd wordt in de toekomst alleen maar zal toenemen.

Na het lezen van het artikel, waarin het zijdelings al ter sprake wordt gebracht, moest ik meteen denken ‘zullen computers in staat zijn boeken te schrijven?’ en ‘zou het kunnen dat robots een goed boek in elkaar kunnen zetten?’.

Het antwoord op de eerste vraag is niet zo lastig te beantwoorden. Dat wordt een volmondig ‘ja’. Want als computers nu al nieuwsberichten kunnen samenstellen, zullen ze dat ongetwijfeld ook in boekvorm kunnen. Dat zal het probleem niet zijn.

Maar, en dan kom ik op het antwoord op de tweede vraag, ik ben er stellig van overtuigd dat computers of robots, hoe je ze ook maar wilt noemen, niet in staat zijn goede boeken te schrijven. Daar komt in mijn ogen heel wat meer bij kijken dan wat vooraf ingeprogrammeerde tekst op papier te zetten.

Een door een auteur geschreven boek heeft, afhankelijk van het genre, onder andere spanning, humor, emotie, diepgang. Deze kenmerken zie ik een computer nog niet zo gauw in een boek verwerken. Daarbij komt ook nog eens dat een auteur wel de creativiteit heeft die bij een computer ontbtreekt.

Mijn conclusie is heel simpel: laat de robot het maar alleen op zakelijke berichten houden en het échte schrijven aan de professionele auteurs overlaten. Dat is voor zowel de auteur als de lezer beter.

Het was onlangs in het nieuws. Een boek geschreven door een vrouw krijgt minder aandacht dan een boek dat door een mannelijke auteur geschreven is. De Amerikaanse organisatie Vida heeft hier onderzoek naar gedaan en in april zijn de resultaten hiervan gepubliceerd. Uit dit onderzoek is gebleken dat in kranten en tijdschriften vooral ‘mannenboeken’ worden besproken en dus gerecenseerd. En dan ook nog eens door mannelijke recensenten.

Het tijdschrift Opzij is, na een telling, in 2013 tot dezelfde conclusie gekomen. Als gevolg daarvan lanceren het Dagblad van het Noorden en de Leeuwarder Courant een lezersactie. Om mensen meer te bewegen ‘vrouwenboeken’ te gaan lezen. Na aanmelding, is het de bedoeling om een jaar lang alleen boeken te gaan lezen die door vrouwen zijn geschreven. Na een jaar kunnen de geselecteerde lezers, die één keer per maand een boek toegestuurd krijgen, aangeven wat hun bevindingen waren.

Even dacht ik ‘zal ik het doen?’, maar ik heb me er niet voor aangemeld en zal het ook niet gaan doen. Dit komt niet omdat ik wat tegen boeken geschreven door vrouwen heb. Integendeel. Er zijn genoeg vrouwelijke auteurs die prima boeken schrijven. Net als er ook voldoende mannelijke auteurs zijn die slechte boeken schrijven.

De enige reden dat ik mij niet voor deze actie opgeef, is dat ik me de komende twaalf maanden niet wil beperken tot het lezen van alleen maar ‘vrouwenboeken’. Ik wil variatie. Dan weer eens een boek geschreven door een man, dan weer eens een boek dat door een vrouw geschreven is. En dat kan niet als ik me voor deze actie op zou geven. Laat mij dus maar zelf bepalen wanneer ik welk boek lees. Ongeacht of het door een man of vrouw geschreven is.