Meestal moet je het niet doen, oude koeien uit de sloot halen. Toch doe ik het! Maar zeg nou zelf, zo oud zijn die koeien nou ook weer niet. Want aan 2016 is nog niet zo heel erg lang geleden een eind gekomen en dat jaar is nou net waarover ik het hier ga hebben. Maar wees gerust, ik ga het niet hebben over alle rare of niet rare dingen die ik het afgelopen jaar wel of niet heb uitgespookt. Wat ik hieronder wel laat weten, is hoe mijn lees- en boekenjaar 2016 is geweest.

Uitdagingen bestaan volgens mij al zo lang de mensheid bestaat, maar nieuw was de Hebban Reading Challenge 2016. Net als veel andere lezers deed ik hier ook aan mee. Om goed te beginnen, startte ik met een boek van meer dan 500 bladzijden, Rode maan van Benjamin Percy, een boek van maar liefst 554 bladzijden. Dan had ik dat maar gehad. Later bleek dat ik nog drie andere boeken zou lezen die deze vijfhonderd bladzijden passeerden.

In mijn blog over mijn persoonlijke Reading Challenge 2016 gaf ik al aan dat ik vorig jaar 75 boeken gelezen heb. De meeste van deze boeken waren thrillers en een groot deel daarvan recenseerde ik voor Hebban. Daarnaast ben in het afgelopen jaar ook begonnen als coördinator van leesclubs, ook weer op Hebban. Inmiddels heb ik er vijf gecoördineerd en heel stiekem vind ik het wel leuk dat Schuim der aarde van Roxane van Iperen het Hebban leesclubboek van het jaar 2016 geworden is.

Van alle boeken die ik gelezen heb, hebben maar liefst zes de maximale waardering van vijf sterren gekregen. En als ik een keuze moet maken welke van deze zes mijn boek van 2016 geworden is, is dat niet zo moeilijk. Dat is zonder enige vorm van twijfel Schuim der aarde. De overige vijf heb ik hieronder (in willekeurige volgorde) vermeld:
– Dark matter – Blake Crouch
– Alles houd op te bestaan – Elizabeth Brundage
– Ik zie je – Matthijs Kleyn
– Het Joshua profiel – Sebastian Fitzek
– Killer country – Mike Nicol

Uiteraard heb ik ook boeken gelezen die tegenvielen. Een van deze teleurstellingen was Achter gesloten deuren van B.A. Paris. Alle reclamecampagnes, aanbevelingen en goede waarderingen ten spijt, het boek is voor mij een van de slechtste die ik in 2016 gelezen heb en kreeg, net als negen andere, twee sterren. Voor mij is het boek niets meer of minder dan het resultaat van een hype, waardoor het zwaar overgewaardeerd wordt.

Het afgelopen jaar heb ik iets minder nieuwe boeken, 122 deze keer, in mijn bezit gekregen dan het jaar daarvoor. Maar toch nog steeds meer dan ik in een jaar gelezen heb. Mijn stapel nog te lezen boeken groeit daardoor gestaag en daarom zeg ik regelmatig, en dat lijkt inderdaad niet voor niets, dat ik eigenlijk geen tijd om te werken heb.

Tot zover deze korte terugblik op een boekenjaar dat me voldoende voldoening heeft gebracht. Vanaf nu laat ik dat jaar achter me en ga ik verder met mijn wereldreis in boekenland.

In 2016 organiseerde Hebban voor het eerst hun Reading Challenge. Ach, dacht ik, laat ik daar ook aan mee gaan doen. Het enige dat ik aanvankelijk moest doen was een inschatting maken van het aantal boeken dat ik dacht dat jaar te gaan lezen. Niet zo lastig, want in 2015 las ik er 74 en omdat ik zeker wist dat ik tijdens mijn vakantie niet aan lezen toe zou komen, schatte ik in dat ik in 2016 toch zeker aan 70 gelezen boeken toe moest komen. Dat heb ik met gemak gehaald en ben uiteindelijk op een aantal van 75 uitgekomen. Eén meer dan het jaar daarvoor en vijf meer dan ik aangegeven had. Mijn uitdaging voor dit jaar heb ik, en daarbij houd ik opnieuw rekening met een paar weken zonder leesvoer, daarom bepaald op 75. Misschien is dat gemakkelijk gekozen, maar er rekening mee houdend dat ik het vijfenzeventigste boek op 30 december 2016 uitlas, zal het ook deze keer net haalbaar zijn. Maar dat zie ik tegen die tijd dan wel weer.

Behalve deze challenge had de Hebban-redactie ook leessuggesties in vijftig categorieën gegeven. Die categorieën heb ik, maar dat wist ik vooraf al, niet allemaal af kunnen vinken. Dat was wat mij betreft overigens ook geen doelstelling, dus heb ik daar de focus niet op gelegd. Ik zag dit meer als extra aardigheidje om eens te zien hoe ver ik daarmee zou kunnen komen. Het resultaat, sommige boeken komen bij meer categorieën voor, daarvan staat hieronder:

Een boek met meer dan 500 bladzijden
– De vermisten en de doden – Stuart McBride
– Altijd oorlog – Hervé le Corre
– Rode maan – Benjamin Percy
– Payback – Mike Nicol

Een boek dat verfilmd is
– Oorlogswinter – Jan Terlouw

Een boek met een Hebbanrecensie van 1* of 2*
– Strijdpunt – Tom Clancy & Peter Telep
– De laatste deelnemer – Alexandra Oliva
– Het boek des onheils – Kai Erik
– Venetiaans vuur – Sybren Kalkman

Een boek dat dit jaar (2016) is verschenen
– Achter gesloten deuren – B.A. Paris
– Strijdpunt – Tom Clancy & Peter Telep
– Black heart – Mike Nicol
– Schuim der aarde – Roxane van Iperen
– De laatste deelnemer – Alexandra Oliva
– Dark matter – Blake Crouch
– Een stap te ver – Tina Seskis
– Het meisje op de foto – Carina Bergfeldt
– Het boek des onheils – Kai Erik
– Zomermeisjes – Jobien Berkouwer
– In een donker donker bos – Ruth Ware
– Moord op de tramhalte – Joop van Riessen
– De lijst – Luc Boonen
– De koude kermis van KPN – Jan Maarten Slager en Patrick Bernhart
– De Lincoln mythe – Steve Berry
– Handschrift van de duivel – Donald Nolet
– Alles houdt op te bestaan – Elizabeth Brundage
– Kruis en munt – Koen Strobbe
– Verloren dochter – Helen Fitzgerald
– Ik zie je – Matthijs Kleyn
– Zwarte schapen – CJ Lyons
– De vermisten en de doden – Stuart MacBride
– Het Joshua profiel – Sebastian Fitzek
– De doodsvogel – Samuel Bjørk
– Bot – Charles den Tex
– Drone – Bart-Jan Kazemier
– Noodtoestand – Andy McNab
– De lezer is niet dood – Alex Boogers
– Later als ik dood ben – Ilse Ruijters
– De hand van God – Philip Kerr
– Negendoder – Ule Hansen
– Venetiaans vuur – Sybren Kalkman
– Wie niet weg is… – Piet Baete
– Kwijt – Anja Feliers
– Killer country – Mike Nicol
– De laatste riten – Jess Kidd
– Black site – Dalton Fury
– Dagen van schaamte – Lieneke Dijkzeul
– Zim – René van Rijckevorsel
– Paradijs – Luuk Imhann
– Machtsovername – Vince Flynn
– Dood op de Zwarte Zee – Clive & Dirk Cussler

Een debuutroman van een Vlaamse auteur
– Kruis en munt – Koen Strobbe
– Wie niet weg is… – Piet Baete
– De lijst – Luc Boonen

Een trilogie
– Payback – Mike Nicol
– Killer country – Mike Nicol
– Black heart – Mike Nicol

Een boek dat je in een avond uit hebt
– De lezer is niet dood – Alex Boogers

Een boek dat je absoluut niet wilt lezen
– Noodtoestand – Andy McNab

Een boek van een selfpubber
– De Jager variant, het Narrenmat – Ron Hartman

Een boek van een Scandinavische auteur
– De hondenmoorden – Jens Henrik Jensen
– De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje – Jonas Jonasson
– Het meisje op de foto – Carina Bergfeldt
– Het boek des onheils – Kai Erik
– De fazantenmoordenaars – Jussie Adler Olsen
– De doodsvogel – Samuel Bjørk
– Voortvluchtig – Karin Alvtegen
– Het vierde offer – Håkan Nesser

Een boek met een getal in de titel
– De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje – Jonas Jonasson

Een boek met een kleur in de titel
– Rode maan – Benjamin Percy
– Black heart – Mike Nicol
– Alarmfase rood – Tess Gerritsen
– Zwarte schapen – CJ Lyons
– Black site – Dalton Fury
– Dood op de Zwarte Zee – Clive & Dirk Cussler

Een non-fictie boek
– De roep van de luipaard – Pascale Noa Bercovitch
– De koude kermis van KPN – Jan Maarten Slager en Patrick Bernhart
– Zuid-Afrika in een rugzak – Dolf de Vries
– De lezer is niet dood – Alex Boogers

Een boek met een titel van maar één woord
– Winterberg – Suzanne Vermeer
– Strijdpunt – Tom Clancy & Peter Telep
– Doodsvlucht – Bear Grylls
– Zomermeisjes – Jobien Berkouwer
– Complex – Marelle Boersma
– Zwanenzang – Loes den Hollander
– Genezing – Harlan Coben
– Bot – Charles den Tex
– Oorlogswinter – Jan Terlouw
– Moederziel – Marelle Boersma
– Tirza – Arnon Grunberg
– Voortvluchtig – Karin Alvtegen
– Doof – Siska Mulder
– Drone – Bart-Jan Kazemier
– Noodtoestand – Andy McNab
– Payback – Mike Nicol
– Negendoder – Ule Hansen
– Kwijt – Anja Feliers
– Dilemma – John Grisham
– Schaduwdochter – Anita Larkens
– Zim – René van Rijckevorsel
– Paradijs – Luuk Imhann
– Machtsovername – Vince Flynn
– Vuurproef – Carina van Leeuwen

Een boek dat zich afspeelt op een ander continent
– Achter gesloten deuren – B.A. Paris
– Strijdpunt – Tom Clancy & Peter Telep
– Doodsvlucht – Bear Grylls
– Payback – Mike Nicol
– Killer country – Mike Nicol
– Black heart – Mike Nicol
– Zuid-Afrika in een rugzak – Dolf de Vries
– Schuim der aarde – Roxane van Iperen
– Dark matter – Blake Crouch
– Alarmfase rood – Tess Gerritsen
– De Lincoln mythe – Steve Berry
– Genezing – Harlan Coben
– Stralende meisjes – Lauren Beukes
– Zwarte schapen – CJ Lyons
– Zeg maar dag tegen mammie – Joy Fielding
– Rode maan – Benjamin Percy
– Noodtoestand – Andy McNab
– Dilemma – John Grisham
– Black site – Dalton Fury
– Zim – René van Rijckevorsel
– Paradijs – Luuk Imhann
– Machtsovername – Vince Flynn
– Een onverwacht genoegen – Amanda Kyle Williams

Een boek van een auteur van wie je nog nooit hebt gehoord
– Achter gesloten deuren – B.A. Paris
– Schuim der aarde – Roxane van Iperen
– De laatste deelnemer – Alexandra Oliva
– Dark matter – Blake Crouch
– Een stap te ver – Tina Seskis
– Het meisje op de foto – Carina Bergfeldt
– Het boek des onheils – Kai Erik
– Zomermeisjes – Jobien Berkouwer
– In een donker donker bos – Ruth Ware
– De lijst – Luc Boonen
– Alles houdt op de bestaan – Elizabeth Brundage
– Kruis en munt – Koen Strobbe
– De Jager variant, het narrenmat – Ron Hartman
– Altijd oorlog – Hervé le Corre
– Rode maan – Benjamin Percy
– Negendoder – Ule Hansen
– Wie niet weg is… – Piet Baete
– De laatste riten – Jess Kidd
– Black site – Dalton Fury
– Paradijs – Luuk Imhann

Een detective
– Moord op de tramhalte – Joop van Riessen

Een historisch boek
– Venetiaans vuur – Sybren Kalkman

Een boek met een enorm lange titel
– De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje – Jonas Jonasson

Een debuutroman van een heel succesvolle auteur
– Rusteloos land – Belinda Bauer

Een vrije keuze…
– De koude kermis van KPN – Jan Maarten Slager en Patrick Bernhart

Joker #1 – Brrrr, ijskoud!
– Winterberg – Suzanne Vermeer

Van 12 tot en met 18 december 2016 organiseerde Hebban de week van het vergeten boek. Iedereen kan zich hier waarschijnlijk wel wat bij voorstellen en velen zullen een boek hebben dat ergens ligt te verstoffen en uit het oog verloren is. Wat mijn vergeten boek is, is hieronder te lezen.

Het was vroeg in de avond, de televisie stond waarschijnlijk aan, toen de bel ging. Mijn moeder liep naar de deur om deze open te doen. Ik liep mee, ik zal een jaar of tien zijn geweest. Een mevrouw en een meisje, ze was van mijn leeftijd, stonden voor de deur. Het meisje herkende ik, ze zat immers in mijn klas. De mevrouw, haar moeder, kende ik niet. Het werd al snel duidelijk wat ze kwamen doen. Of eigenlijk wat deze mevrouw kwam doen. Ze wilde een lidmaatschap op het toen nog bestaande Boek en Plaat verkopen. Dat lidmaatschap werd aangegaan, boeken en platen werden in de loop der jaren aangeschaft en toen ik mijn ouderlijk huis verliet, ben ik zelf ook lid van deze boekenclub geworden.

Veel boeken, en ook wel eens een plaat, heb ik aangeschaft. Maar tijden veranderen en Boek en Plaat werd overgenomen door ECI. Alles bleef hetzelfde, maar dan onder een andere naam en er was een wat minder huis-tuin-en-keuken-gevoel. ECI kwam met acties, boeken tegen een lage prijs. Veel van die acties heb ik aan me voorbij laten gaan. Maar van één van die voordeelaanbiedingen heb ik wel gebruikgemaakt. Ik kon de verleiding blijkbaar niet weerstaan. Want zeg nu zelf, een gerenommeerd boek van een dito schrijver op de boekenplank te hebben staan, misstaat uiteindelijk nooit.

Dat dacht ik toen. En dat denk ik nu… niet meer. Zeker niet het boek dat ik destijds heb gekocht. Want hoe populair Camera Obscura van Hildebrand ook was, ik heb er nooit een vinger naar uitgestoken. Niet om het te lezen in ieder geval. Wel om het uit mijn boekenkast te halen, het op een veiling aan te bieden en om het naar zolder te brengen. Waar het nog steeds ligt te verstoffen, want er is tot nu toe, en waarschijnlijk terecht, geen mens die het aangedurfd heeft het te kopen.

Is Camera Obscura daarmee mijn vergeten boek. Aan de ene kant misschien wel, ergens ver weg wist ik nog wel dat ik het had, aan de andere kant denk ik er geen dag aan om het boek toch eens te gaan lezen. Ga ik het in 2017 dan wel lezen? Hmmmm, dat is een moeilijke vraag die ik mezelf stel, maar de uitdaging die Hebban voorlegt, is nog veel moeilijker. Want heel diep van binnen wíl ik dat boek helemaal niet lezen. Omdat het lettertype me niet aanstaat, want nog kleiner dan klein. Omdat het taalgebruik dermate achterhaald is dat ik me er alleen maar aan zal storen. Omdat ik denk dat ik het boek helemaal niet interessant en boeiend zal vinden. Dus alleen al om de drie hiervoor genoemde redenen denk ik dat het boek vanaf nu opnieuw tot de categorie vergeten boeken zal gaan behoren.

Wat is jouw vergeten boek?

En dan is het zomaar ineens 2016. Weer een jaar voorbij voor je er erg in hebt. Het is een cliché, maar het lijkt wel of ieder jaar steeds sneller voorbij gaat dan het voorgaande. Tijdens de laatste dagen van een jaar, maar ook nog de eerste dagen van een nieuw jaar laat de televisie allerlei terugblikken zien. Ook de kranten kijken ook nog even terug naar wat geweest is. Een ding hebben al deze media gemeen: ze gaan alweer snel over tot de orde van de dag. Misschien is dat maar goed ook, want je kunt natuurlijk niet in het verleden blijven hangen. Vandaag zal ook ik nog even achterom kijken, maar daarna laat ik mijn boekenjaar 2015 voor wat het is en richt ik me op 2016.

Het vorige jaar is er bij mijn weten geen dag geweest dat ik geen boek opengeslagen heb. Daardoor ben ik tot een aantal van 74 gelezen boeken gekomen. De meeste daarvan waren thrillers. Dat is niet zo gek, want dat is immers vooral het genre dat ik lees.

Van deze thrillers heb ik er drie met vijf sterren gewaardeerd:
De onderkant van sneeuw – Ilse Ruijters
IJstweeling – S.K. Tremaine
Het stille graf – Tove Alsterdal

Daaronder komt een aardig aantal met vier sterren. Stuk voor stuk goede boeken, maar net geen vijf sterren waard.

De beste roman vond ik De amandelboom van Michelle Cohen Corasanti. Een aangrijpend en indrukwekkend boek waarin het conflict tussen Israel en de Palestijnen op een indringende manier beschreven wordt.

Het meest verrassende debuut vond ik Huis van eb en vloed van Sarah Maine. Dit boek wekt op geen enkel moment de indruk dat het een debuutroman is.

Natuurlijk heb ik ook boeken gelezen die me zijn tegengevallen. De slechtste hiervan vond ik Klikken en klakken van Jo Smets en De duizend van Kevin Guilfoile. Beide boeken hebben niet meer dan één ster gekregen.

Recensies van boeken schreef is sowieso al geruime tijd, maar sinds juni 2015 recenseer ik nu ook thrillers voor de Crimezone-portal van de grootste boekencommunity van Nederland: Hebban. En in die hoedanigheid heb ik inmiddels elf boeken mogen beoordelen.

Het afgelopen jaar heb ik vanzelfsprekend ook nieuwe boeken in mijn bezit gekregen. Dat zijn gekochte, maar ook gewonnen, gekregen en te recenseren boeken. Het totaal daarvan bedroeg maar liefst 130. Een aantal dat voor mij ook aan de hoge kant is, maar ja… boeken zijn zo enorm verleidelijk.

Of ik deze aantallen in 2016 ga halen, weet ik natuurlijk niet. In de Hebban Reading Challenge 2016 heb ik aangegeven dat ik dit jaar 70 boeken wil lezen. Dat moet volgens mij wel haalbaar zijn. Over een jaar weet ik het, maar voordat ik zover ben, wil ik ook van dit jaar een mooi boekenjaar maken.

Het zal niemand zijn ontgaan. Van 7 tot 18 oktober is het kinderboekenweek. Diverse weblogs besteden hier aandacht aan en ook op Hebban blikt de redactie terug naar de boeken waar ze een goede herinnering aan hebben. Hoewel ik nu niet veel meer met kinderboeken heb, moest ik wel even terugdenken aan hoe het was toen ik jong was. Welke boeken las ik toen? En hoe heb ik ze beleefd? Terwijl ik in gedachten terugging naar mijn kinderjaren, kwamen sommige herinneringen ook weer bovendrijven. En daarmee ook wat ik destijds las. En daarbij maak ik geen onderscheid tussen boeken en strips. Want ik las ze beide.

Mijn eerste herinneringen gaan terug naar Annie M.G. Schmidt. En zeg nou zelf, wie kent de boeken van Jip en Janneke eigenlijk niet? Met de in feite eenvoudige, maar o zo leuke tekeningen van Fiep Westendorp. Hoewel mijn geheugen me in de steek laat bij de inhoud van die verhalen, kan ik me bepaalde fragmenten daarvan nog wel voor de geest halen: Jip en/of Janneke die door het gat in de heg kruipt, Jip die bij de kapper zit en telkens ‘au’ roept als de kapper zijn haar afknipt en natuurlijk het hondje Takkie.

Andere boeken die ik toen las, waren die van Pinkeltje, geschreven door Dick Laan, en De Kameleon van Hotze de Roos. Wat vond ik die laatste boeken geweldig. Over de tweelingbroertjes Klinkhamer die met z’n tweeën allerlei avonturen beleefden. Een andere bekende kinderboekenschrijver was W.G. van de Hulst. Zijn boeken In de Soete Suikerbol met de dikke bakker en zijn lange, nogal bazige vrouw, heb ik regelmatig gelezen.

Een pocketboekje dat ik ongelooflijk spannend vond, was Commissaris Achterberg grijpt in van Wim van Helden. Het enige dat ik me er nu nog van herinner is dat er een Volkswagen in voorkwam. Andere spannende boeken die ik las, waren die van Leslie Charteris (De Saint) en de detectives van Norman Conquest. Ik weet nog dat ik deze vooral tijdens de vakanties in Zeeland op het strand las. Maar echte jeugdboeken zijn dat trouwens niet.

Behalve boeken las ik vroeger ook wel strips. Ik weet nog dat ik, wanneer we bij opa en oma op bezoek gingen, ik dat vooral fijn vond om daar de stripboeken van Michel Vaillant te kunnen lezen. Waarom ik die strips vroeger zo geweldig vond, weet ik niet. Want ik heb helemaal niets met auto’s en autosport. Waar ik nog wel wat mee heb is Donald Duck. Die las ik vroeger en die lees ik, sinds ik er een jaar of tien geleden een abonnement op heb genomen, nog steeds.

Als iemand me nu zou vragen wat mijn favoriete jeugdboek is, kan ik daar geen antwoord op geven. Wel kan ik zeggen welke boeken me het dierbaarst zijn. Dat zijn die van Bruintje Beer, geschreven door Mary Tourtel. Een redelijk aantal van die boekjes staan in mijn boekenkast. En wat mij betreft zal dat ook zo blijven. Tenzij ik in een eventuele nostalgische bui besluit ze weer eens te gaan lezen.

Vorige week heb ik het aan me voorbij laten gaan, maar deze is er wel weer een Super Six Saturday. Het thema deze keer: de lelijkste covers. En daarvan zijn er natuurlijk aardig wat. Hoewel ik vind dat ze vroeger erger waren dan tegenwoordig. De volgende lelijke covers (maar misschien vindt iemand anders ze wel weer mooi) zijn van boeken die ik zelf in mijn bezit heb.

                                          
De Reiziger – John Twelve Hawks
Een thriller met een licht fantasy-achtige uitstraling. Het boek was niet slecht, maar van de cover kan ik niet vrolijk worden. De handen prominent in beeld, maar waarom? Ik weet het niet.

De aanklager – Scott Turow
De vingerafdruk is nog wel te begrijpen, maar de letters die er zo negatief uitspringen. Jammer dat bij deze druk voor een dergelijke omslag gekozen is, want er zijn uitgaven die een veel betere cover hebben.

De heilige Antonio – Arnon Grunberg
Tja, wat moet ik hier nou over zeggen. Eigenlijk niet meer dan dat ik het stilistisch een erg lelijke cover vind. Een getekende groene schoen op een vies bruine achtergrond. Ook van dit boek is een druk met een veel mooiere omslag

Een tafel vol vlinders – Tim Krabbé
De covers van de meeste boekenweekgeschenken vind ik sowieso al niet geweldig dus ik had er wel meer kunnen laten zien. Maar deze is wat mij betreft qua lelijkheid wel een van de meest verschrikkelijke. Een tekst die er opvallend uitspringt. Misschien was dat de bedoeling. Maar mooi is anders.

Gare du Nord – Philip Freriks
De cover is net zo saai en erg als Philip Freriks zelf. Niet aansprekend en oubollig aandoend. Een mooie foto van het bekende station in Parijs was veel beter op zijn plaats geweest dan waar je nu tegenaan moet kijken.

Dis – Marcel Möring
Deze druk van Dis spring negatief eruit. Het rood van de cover doet zeer aan je ogen. En wat is dat toch met die uitgeverijen. Waarom hebben verschillende uitgaven soms ook verschillende covers. Want het boek dat ik in mijn bezit heb, heeft een mooiere dan deze.

Welke boekomslag vind jij een van de lelijkste?

(Met dank aan Book Babbles voor het organiseren van de SSS.)

Genres. In de wereld van het boek zijn er voldoende. Denk bijvoorbeeld aan de roman, de chicklit, de thriller en het fantasieboek. Zo kan ik dit rijtje nog wel aanvullen met een tig-aantal andere. En het zal vast niemand ontgaan zijn dat ik een liefhebber ben van het spannende boek. De thriller dus. Vandaag een overzichtje van de zes boeken die ik binnen dit genre tot nu toe de beste vind.

De schreeuw van het lam – Thomas Harris
Wie heeft er niet van The Silence of the Lambs gehoord? De film gebaseerd op het gelijknamige boel van Thomas Harris. Een verhaal waarin psychopaat Hannibal Lecter een belangrijk en onmisbaar personage is. Het boek heb ik lang geleden gelezen en ik weet nog dat ik helemaal opging in het verhaal. Het had me volledig in de greep. Spanning te over. Dit boek zal ik zeker nooit vergeten.

De onderkant van sneeuw – Ilse Ruijters
De debuutthriller van Ruijters is meteen al een bijzonder sterke. Van begin tot eind boeiend. Het boek heeft geen spanning om op het puntje van de stoel te gaan zitten, maar die spanning is wel degelijk aanwezig. Echter meer onderhuids en psychologisch. En die is in het hele boek aanwezig en wordt mede veroorzaakt door de onvoorspelbaarheid in het verhaal.

Zwijgplicht – Linda Castillo
Vanaf de allereerste bladzij in deze thriller, het debuut van Castillo, wordt je in het verhaal meegezogen. De spanning en is in het hele boek merkbaar. Daarnaast geeft het ook een kijkje in de Amish-cultuur want een deel van het verhaal speelt zich in deze gemeenschap af.

De rouwmantel – Unni Lindell
Veel boeken van Lindell draaien om inspecteur Cato Isaksen. In dit boek wil hij de moord op een vrouw oplossen. Daarnaast wordt hij geconfronteerd met de vermissing van een jonge vrouw. Het boek heeft in feite alles in zich wat een goede thriller moet hebben: dramatiek, spanning, het boeit en heeft een onverwachte ontknoping.

Hypnose – Lars Kepler
Het debuut van het schrijversechtpaar Ahndoril was in het jaar van uitgifte uitgeroepen tot een van de beste thrillers van dat jaar. Met recht. Want het is inderdaad een uitstekend boek. Het verhaal kent diverse plotwendingen, is spannend en heeft een onverwachte climax.

Verzoeking – Harlan Coben
Vanaf de eerste bladzijde gebeurt er wat. Is er spanning. Heeft het me in de greep gehouden. En het boek speelt zich af in een razende snelheid. Coben is er in dit boek meester in om je op het verkeerde been te zetten. De spanning blijft daardoor tot het eind behouden.

Welk genre heeft jouw voorkeur en wat vind je daarbinnen het beste boek?

Mijn stapel nog te lezen boeken is groot. Misschien dat sommigen het zelfs erg groot vinden. En gisteren heb ik weer drie boeken aan de stapel toegevoegd. Ze liggen nu te wachten om een keer gelezen te worden. Ondanks dit zijn er voldoende boeken die ik nog wil aanschaffen. Ik kan zo een redelijk aantal opnoemen, maar ik beperk me, want het valt immers binnen het thema, tot de onderstaande zes:

Mooie meisjes – Karin Slaughter
Ik heb een aantal boeken van haar gelezen en ik heb er liggen die ik nog wil lezen. Mooie meisjes is het nieuwste boek van Slaughter en het is een stand-alone. Omdat ik haar een van de betere schrijfsters vind, mag dit boek niet in mijn collectie ontbreken.

Als je het licht niet kunt zien – Anthony Doerr
Hoewel ik niet zo’n liefhebber ben van boeken over oorlogen, heb ik de indruk (ik baseer me dan vooral op de tekst op de voorkaft) dat dit boek heel anders is dan veel andere boeken over de Tweede Wereldoorlog. En dat maakt me bijzonder nieuwsgierig naar deze roman van Doerr.

De tuin van verloren zielen – Nadifa Mohamed
Een voor mij onbekende schrijfster. En dat is dan wel weer leuk, want iets van een nieuwe auteur lezen, kan een eye-opener zijn. Het boek gaat over het leven van drie vrouwen in het verdeelde Somalië. Behalve dat het mogelijk aangrijpend is, geeft het volgens mij ook een beeld van de Somalische cultuur en ellende.

Het meisje met alle gaven – M.R. Carey
Het boek heb ik in verschillende winkels zien liggen, ik weet dat het goed -en spannend- moet zijn, maar heb het nog steeds niet aangeschaft. Terwijl ik weet dat ik het wil hebben.

Stoner – John Williams
Williams heeft dit boek al in 1965 geschreven, maar is pas in 2012 in het Nederlands uitgegeven. Het heeft over het algemeen goede recensies. Hoewel ik me daar niet uitsluitend door laat leiden, lijkt het me wel een interessant en boeiend boek.

De slaap en de dood – A.J. Kazinski
Dit boek moet een van de betere thrillers van dit jaar zijn. Het Deense auteursduo kende ik nog niet, ondanks dat ze toch al wat boeken op hun naam hebben staan. Het boek is het tweede deel van een serie van drie. Ik zal de andere twee dus ook willen hebben.

Welk boek of welke boeken wil jij nog graag hebben?

(Met dank aan Book Babbles voor het organiseren van de SSS.)

Het is weer zaterdag, dus tijd voor de Super Six Saturday. Het onderwerp van deze zaterdag: boeken die ik normaal niet gelezen zou hebben als ik daarvan geen recensie-exemplaar had ontvangen.

Lastig, vooral voor mij omdat ik van uitgevers (nog) geen boeken ter recensie heb ontvangen. Voor Dizzie.nl heb ik me ongeveer een jaar geleden aangemeld als recensent en daarom ontvang ik daarvoor wel regelmatig een boek. En sinds kort mag ik me ook Hebban-recensent noemen. Van hen heb ik inmiddels twee boeken ontvangen die ik gerecenseerd heb.

Maar, om op de eigenlijke vraag terug te komen, de boeken die ik wel gelezen heb, maar dat anders niet gedaan zou hebben zijn (ik kom tot vijf):

Bureau MaRiT 1 – ED Vermeulen
Bureau MaRiT 2 – ED Vermeulen
Bureau MaRiT 3 – ED Vermeulen
Deze boeken maken deel uit van een vijfdelige serie over privé-detective Marit Johansen. De uitgever heeft voor deze serie een enorme reclamecampagne ontketend en er is zelfs een site voor in het leven geroepen. Ik betwijfel of alle kosten van die campagne dekkend zijn geweest. Ik vond de boeken, hoewel ze wel prettig leesbaar waren, kwalitatief niet goed en vrij oppervlakkig. De delen vier en vijf zullen daarom niet door mij gelezen worden.

Revival – Stephen King
Tot ik dit boek las, had ik, om eerlijk te zijn, nog nooit wat van King gelezen en dus ook niet aangeschaft. Het kwam zelfs nooit bij me op om iets van hem te gaan kopen. In ieder geval kreeg ik dit exemplaar ter beoordeling toegestuurd. En ik moet bekennen dat het me niet is tegengevallen. Het gevolg zal zijn dat ik meer van Stephen King zal gaan lezen.

Een heel mooi meisje – Julián López
Dit boek van López is in 2013 tot beste Argentijnse roman uitgeroepen. Wat mij betreft hadden ze het niet in het Nederlands hoeven te vertalen. Dat had mij het lezen ervan bespaard. Want ik vond het een bij vlagen erg vervelend boek. Voor mij dus het eerste, maar ook laatste boek dat ik van deze schrijver gelezen heb.

Welke boeken zou jij nooit gelezen hebben?

Met dank aan Book Babbles voor het organiseren van de SSS.

Auteurs. Er lijken er steeds meer te komen. En al die auteurs willen gelezen worden. Natuurlijk, want van de verkoop van hun boeken moeten de meeste van hen leven. Veel van die boeken worden door uitgevers gepusht. Komen enorm in de belangstelling te staan. Via tv, billboards of andere reclame-uitingen. En ja, daar zitten dan ook wel boeken bij dit ik wil lezen. Soms koop ik dan zo’n boek, maar vaak ook niet of niet meteen. Gekochte boeken komen op de nog-te-lezen stapel. Omdat het er domweg niet van komt om die boeken open te slaan. Want een keuze maken uit de gestaag groeiende stapel is niet altijd even eenvoudig. Daarom bevindt zich in die hoeveelheid ook een aantal auteurs waarvan ik nog nooit een boek gelezen heb. Maar dat absoluut wel wil. Hieronder te ‘top zes’ van deze schrijvers.

Charles Lewinsky
Het lot van de familie Meijer staat al jaren onaangeroerd in mijn boekenkast. Ik weet dat het er ooit van moet komen om het boek te lezen, maar de dikte ervan houdt me vooralsnog tegen. Want om zo’n dik boek aldoor maar mee te slepen (ik lees tijdens mijn woon-werkverkeer in de trein) is iets dat ik niet zo zie zitten.

Carlos Ruiz Zafón
De schaduw van de wind en Het spel van de engel zijn de enige twee boeken die ik van Zafón heb. En ook deze staan al geruime tijd stof te verzamelen. Beide boeken worden hoog gewaardeerd en spreken met aan. Ik zal ze ooit wel eens gaan lezen. Maar wanneer dat is, is ook voor mij de grote vraag.

Stieg Larsson
De millennium-trilogie, de hype van een paar jaar geleden, staat eveneens onaangeroerd in mijn boekenkast. O ja, ik wil ze wel lezen. Want dan kan ik, waarschijnlijk zal dat pas over vele jaren zijn, ook de films een keer bekijken.

Donna Tartt
Haar, ook erg dikke boek, De verborgen geschiedenis heeft nogal wisselende recensies. Toch ben ik hier wel nieuwsgierig naar. Maar,ik weet het, het wordt eentonig, ook dit boek staat nog onaangeroerd te wachten om gelezen te worden.

Corine Hartman
Een schrijfster waarvan ik al veel lovende recensies heb gezien. Vooral de serie met Jessica Haider in de hoofdrol moet goed zijn. De boeken van Hartman schijnen vrij toegankelijk te zijn. Maar ik heb nog niet de eer gehad iets van haar te lezen.

Martin Bril
Ik vond hem altijd een aardig en onderhoudend verteller. En ook zijn columns in de krant waren altijd lezenswaardig. Toch heb ik nog nooit een boek van hem in handen gehad. Laat staan gelezen. Terwijl ik heel diep van binnen denk dat ik ze best kan waarderen. Misschien dat ik toch eens iets van deze te vroeg overleden schrijver aan moet schaffen.

Van welke schrijvers wil jij hoe dan ook een keer een boek lezen?

Met dank aan Book Babbles voor het organiseren van de SSS.