Flaptekst
Inspecteur Anjelica Henley onderzoekt samen met haar team de moord op een populaire pastor in zijn kerk. Bij toeval ontdekt ze een tweede slachtoffer, vastgebonden aan een bed in een donkere kamer. Het slachtoffer is nog nauwelijks in leven en zijn lichaam vertoont tekenen van een zware marteling. Terwijl de media Anjelica vanwege haar reputatie in een eerdere zaak nauwlettend in de gaten houden, moet ze deze ingewikkelde zaak zien op te lossen. Als er weer een vastgebonden lichaam opduikt, is het Anjelica duidelijk dat er een seriemoordenaar actief is. Wanneer het aantal doden snel oploopt, moeten Anjelica en haar team alles op alles zetten om meer slachto$ers te voorkomen.

Recensie
Als onderdeel van de masteropleiding creatief schrijven schreef Nadine Matheson De puzzelman (2021), inmiddels uitgegroeid tot een bestseller en vertaald in vijftien talen. Om deze opleiding te kunnen volgen, stuurde ze een verhaal in over een vermoorde dominee en na het afronden van haar thrillerdebuut wist ze dat ze inspecteur Henley en haar team de moord op deze voorganger wilde laten onderzoeken. Dit gebeurt in het in 2023 verschenen De stille kamer, het tweede deel van de serie rond Anjelica Henley van de Serial Crime Unit.

(Dit boek heb ik voor Hebban gerecenseerd.)

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Nadine Matheson
Titel: De stille kamer
ISBN: 9789402711455
Pagina’s: 398
Eerste uitgave: 2023

Flaptekst
Elspeth en Meggy zitten opgesloten in een flat. Ze weten niet waar ze zijn en ze weten niet waarom ze daar worden vastgehouden. Het enige wat ze weten is dat een man ze heeft ontvoerd, en hij laat ze niet gaan. Ze zinnen op ontsnapping uit deze nachtmerrie, voordat de schaduwman meer slachtoffers maakt. Maar ze moeten voorzichtig zijn, want de seriemoordenaar houdt alles in de gaten…

Recensie
Helen Fields, in het dagelijks leven werkzaam als scenarioschrijver en producer, werd wereldwijd bekend met de inmiddels in zestien talen vertaalde Perfecte-serie, waarin de rechercheurs Ava Turner en Luc Callanach de hoofdrol hebben. Ze wilde echter ook een aantal nieuwe personages creëren, maar haar interesse in profilering en forensische psychologie speelde eveneens een belangrijke rol, begon ze aan een boek met Connie Woolwine, een Amerikaanse forensische psychologe, en Brodie Baarda, een gereserveerde politieman. De titel van deze eind mei verschenen thriller is De schaduwman en wordt min of meer beschouwd als een spin-off van de reeks met Turner en Callanach.

De politie van Edinburgh heeft de hulp ingeroepen van de Amerikaanse forensisch psychologe Connie Woolwine en de Londense inspecteur Brodie Baarda. Beiden mogen hun specialisme inzetten om de ontvoering van een jonge vrouw, een twaalfjarig meisje en een gehandicapte man tot een goed eind te brengen. Ze weten niet meer dan dat een extreem magere man hen meegenomen heeft. De drie ontvoerden zitten opgesloten in één ruimte en na een poosje maken een plan om te ontsnappen. Eenvoudig is dit evenwel niet, vooral omdat lijkt of de dader hen continu in de gaten houdt.

Het verhaal heeft een relatief lange tijd nodig om goed op gang te komen. De beginfase, de korte proloog inbegrepen, heeft een paar spannende momenten, maar het draait dan voornamelijk om de introductie personages, de ontvoering van Elspeth en Meggy en het daaruit voortvloeiende politieonderzoek. Hierbij springen met name Woolwine en Fergus (de ontvoerder) in het oog. Beiden zijn om uiteenlopende redenen opvallend anders dat het gemiddelde karakter in een thriller, en daardoor zonder enige vorm van twijfel intrigerend en bijzonder. In aanzienlijk mindere mate geldt dit voor Baarda, die als een enigszins grijze muis wordt neergezet, maar niettemin wel degelijk zijn mannetje staat en onmisbaar is in het geheel. Aardig is dat twee personen uit de Perfecte-serie ook in dit boek hun opwachting mogen maken.

Als de plot zich in een vergevorderd stadium bevindt, gaat Fields écht los. Allerlei ontwikkelingen volgen zich in hoog tempo op, de omstandigheden worden dreigender – zowel voor de drie die ontvoerd zijn als voor de ontvoerder zelf – en de lezer weet niet meer wat hij van het verloop van het verhaal moet of kan verwachten. De gebeurtenissen stapelen zich op en het gedrag van Fergus wordt gaandeweg steeds grilliger en onvoorspelbaarder. De auteur – ze staat hier toch enigszins om bekend – schuwt er ook in dit boek niet voor om de lezer te trakteren op de meest gruwelijke en bizarre details. Uiteindelijk leidt dit alles naar een heftige en intense ontknoping die zijn weerga niet kent. Onverwachte situaties, gedragingen en handelingen zorgen ervoor dat wat zich dan allemaal voordoet in je huid kruipt.

De schrijfstijl van Fields is zoals je van haar kunt verwachten: toegankelijk, beeldend en inlevend. In de hele plot, maar zeker aan het eind van de meeste hoofdstukken, weet ze de nieuwsgierigheid van de lezer op te wekken. Desondanks bevat het verhaal ook een paar minimale clichés, want een politieleiding die het liefst wil dat een zaak gisteren al is opgelost, komt namelijk in de meeste politiethrillers voor. Daarentegen is het buitengewoon origineel om Fergus te laten kampen met het zeldzame en overwegend onbekende syndroom van Cotard. Zijn gedrag en daden worden hier toch voor een groot deel door bepaald.

Het uitstapje van Fields om een standalone te schrijven heeft erg goed uitgepakt, want ondanks de vrij lange en stroeve start, is De schaduwman boeiend van begin tot eind. In de laatste paar regels van dit boek lijkt de auteur zelfs nog te speculeren op een terugkeer van Woolwine en Baarda en dat kan alleen maar worden toegejuicht, want het is een koppel dat veel potentie heeft.

Met dank aan uitgeverij Ambo Anthos voor het beschikbaar stellen van een vooruitleesexemplaar.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Helen Fields
Titel: De schaduwman
ISBN: 9789026362699
Pagina’s: 416
Eerste uitgave: 2023

Flaptekst
De protestantse Mungo en de katholieke James leven in de hypermannelijke en gevaarlijke buitenwijken van Glasgow. Van gezworen vijanden worden ze beste vrienden wanneer ze beiden een toevluchtsoord vinden in de duiventil die James voor zijn prijswinnende duiven heeft gebouwd.

De vriendschap verandert langzaam in liefde, maar Mungo moet er alles aan doen zijn ware zelf en zijn ware liefde geheim te houden – met name voor zijn oudere broer Hamish, een meedogenloze bendeleider. Dan stuurt Mungo’s moeder hem met twee onbekenden op een kampeertrip die zijn leven voorgoed verandert. Vindt hij de moed en de kracht terug te keren en is er een toekomst voor Mungo met James?

Recensie
De in 2020 verschenen debuutroman Shuggie Bain was voor Douglas Stuart meteen een wereldwijd succes. Hij won er onder andere de prestigieuze Booker Prize mee en van het boek zijn inmiddels meer dan anderhalf miljoen exemplaren verkocht. Twee jaar later verscheen de opvolger Mungo, dat zich afspeelt in het armoedige Glasgow aan het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw, voor een aantal prijzen is genomineerd en opnieuw elementen bevat die de auteur zelf heeft meegemaakt.

De vijftienjarige jongens Mungo en James wonen dicht bij elkaar in een van de armoedigste en gevaarlijkste buitenwijken van Glasgow. Ondanks hun achtergrond – Mungo is protestants en James katholiek – worden ze vrienden, maar na verloop van tijd gaat dit verder dan vriendschap alleen. Beiden moeten de liefde voor elkaar geheim houden. Op een dag wordt Mungo door zijn moeder met twee onbekende mannen meegestuurd voor een vis- en kampeerweekend, maar tijdens hun verblijf in het noorden van Schotland gebeurt er iets dat van grote invloed op zijn leven is.

Hoewel Mungo een heel ander verhaal is en daardoor ook een andere strekking heeft, zijn er desondanks veel overeenkomsten met Stuarts voorganger Shuggie Bain. De meest in het oog springende zijn de zo treffend beschreven armoede in een van de grootste achterstandswijken van Glasgow, de troosteloosheid die hier een gevolg van is, de ontwrichte gezinnen, overvloedig alcoholgebruik of misschien wel -misbruik, de onderlinge verstandhouding tussen een jongen en zijn moeder en ten slotte de liefde voor iemand van hetzelfde geslacht. Hieruit valt overduidelijk op te maken dat de auteur tijdens het schrijven van beide boeken zijn eigen ervaringen voor een belangrijk en aanzienlijk deel heeft laten meewegen. Een pré daarvan is dat de roman hierdoor authentiek is en eveneens realistisch overkomt.

De rauwheid van een groot deel van het verhaal is aan het begin van het eerste hoofdstuk al merkbaar, met name wanneer Mungo samen met de twee onbekende mannen op pad gaat voor hun weekend weg. Tegelijkertijd weet de lezer ook dat zich tijdens die paar dagen iets gaat voordoen en heeft hij een erg sterk vermoeden wat dit zal zijn. Wordt het hierdoor dan voorspelbaar? Absoluut niet. Er zijn immers ruim voldoende wendingen en gebeurtenissen die onverwacht zijn en/of een andere draai aan de plot geven, ook tijdens die paar dagen in het noorden van Schotland. Dit zorgt niet alleen voor afwisseling, maar tevens voor een aantal situaties waarbij het enigszins spannend wordt. Ondanks de barre omstandigheden zijn er echter ook diverse tedere en liefdevolle momenten, voornamelijk wanneer Mungo en James hun tijd in elkaars gezelschap doorbrengen.

Omdat de plot praktisch volledig wordt verteld vanuit het perspectief van Mungo leert de lezer hem behoorlijk goed kennen. Door wat hem allemaal overkomt, zie je hem veranderen en merk je waar hij mee worstelt. Het kan bijna niet anders dan dat je een zwak voor hem krijgt. De overige personages worden overigens ook sterk neergezet, ongeacht of ze wel of niet sympathiek zijn. In een beeldende en soms met mooie metaforen voorziene schrijfstijl loodst de auteur de lezer door een vrij korte periode in het leven van de vijftienjarige jongen. Maanden waarin hem erg veel overkomt, maar waarin hij tevens veel ontdekt. Dit alles wordt door Stuart zowel indringend als liefdevol verwoord en dat maakt dat Mungo een waardig opvolger van zijn debuut is.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Douglas Stuart
Titel: Mungo
ISBN: 9789046829417
Pagina’s: 400
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
December 1889. Een prostituee wordt gevonden, hevig toegetakeld op een manier die
onmiskenbaar het gruwelijke werk is van Jack the Ripper. Alleen ligt het slachtoffer niet in de straten van Londen, maar in een steeg in Amsterdam. Heeft de schrik van Whitechapel zijn werkterrein verlegd naar onze hoofdstad? Alles wijst die kant op wanneer het bloed blijft vloeien. Dan wordt duidelijk dat de moordenaar zich op één persoon in het bijzonder richt…
Nog nooit was de inzet zo hoog en zo persoonlijk voor journalist Ida de Morsain en inspecteur Julius Katz. En hun tegenstander was nog nooit zo ongrijpbaar, zo wreed en zo berucht.

Recensie
Gerrit Barendrecht was rond de twintig toen hij een grote interesse kreeg in het schrijven van thrillers. Over de verhalen die hij destijds schreef, was hij ontevreden, tot hij dacht om gewoon maar aan een spannend boek te beginnen. Dat werd zijn in 2018 verschenen debuutthriller De Parijse connectie. Vier jaar later werd De Ripper connectie, het derde deel uit de serie met Julius Katz en Ida de Morsain, uitgebracht. Voor dit boek heeft hij uitgebreid onderzoek gedaan naar de geestelijke gezondheidszorg aan het eind van de negentiende eeuw.

Het is december 1889 wanneer het zwaar verminkte en levenloze lichaam van een prostituee wordt gevonden. Alles wijst erop dat de befaamde Londense seriemoordenaar Jack de Ripper weer heeft toegeslagen. De moord is echter in Amsterdam gepleegd, dus de vraag is of hij naar de Nederlandse hoofdstad is uitgeweken. Hoewel de voltallige politiemacht, onder leiding van inspecteur Julius Katz, jacht op hem maakt, lijkt hij ongrijpbaar. Op een gegeven moment wordt echter wel duidelijk dat de moordenaar zijn vizier op één specifiek iemand heeft gericht. Dit betekent dat het voor Katz allemaal wel heel erg dichtbij komt.

In dit derde deel van de Katz/De Morsain-serie ontwikkelen beide personages zich opnieuw een klein beetje meer. Om hun doen en laten van meet af aan te kunnen volgen, is het raadzaam bij het eerste boek uit de reeks (De Parijse connectie) te beginnen. Het voordeel daarvan is dat je hun groei meemaakt zonder daar iets van te missen. Dit is dan ook de enige reden om de reeks op volgorde te lezen, want de verhalen kunnen uitstekend afzonderlijk van de andere gevolgd worden. Deze keer krijgt het tweetal te maken met een moordenaar die nogal wat afschuw opwekt. Niet alleen door zijn daden, maar eveneens wegens zijn uiterlijk. Barendrecht beschrijft ook hem minutieus, waardoor de lezer hem behoorlijk goed leert kennen.

De auteur is er opnieuw in geslaagd de sfeer van Amsterdam aan het eind van de negentiende eeuw weer te geven. De armoede, de vuiligheid, de slechte bewoningen, et cetera, et cetera. Hierdoor, maar ook omdat in het verhaal verschillende waargebeurde historische feiten zijn verwerkt, is wat er allemaal gebeurt bijzonder realistisch. Dat de nog immer tot de verbeelding sprekende seriemoordenaar Jack de Ripper hier deel van uitmaakt, draagt daar uiteraard eveneens aan bij.  Barendrecht heeft zijn research zonder meer op orde, want aan de vooruitgang waar de stad mee te maken heeft, wordt bij tijd en wijle tevens aandacht besteed. De details van de toenmalige geestelijke gezondheidszorg worden nauwkeurig beschreven en zijn waarheidsgetrouw.

Aanvankelijk bevindt de plot zich nog in een overwegend rustig vaarwater, maar als het er nogal heet aan toegaat en de ontwikkelingen zienderogen toenemen, neemt de snelheid navenant toe. Tot dit in de eindfase van het verhaal zijn hoogtepunt bereikt. De gebeurtenissen volgen zich rap tempo op en voor een aantal personages wordt hun situatie nogal hachelijk. Hierdoor komt de spanning, die in de plot sowieso al latent aanwezig is, nog beter tot zijn recht. In een vlotte en uitermate toegankelijke schrijfstijl weet de auteur de lezer van begin tot eind te boeien. De afwisselende vertelperspectieven zorgen voor voldoende variatie en, in samenhang met alle voorvallen, een interessant en bij vlagen intrigerend verhaal.

Katz en De Morsain zijn personages die nog niet zijn uitgegroeid. Ze vormen met z’n tweeën een sterk koppel en het moet wel heel raar lopen wil de lezer niet nog meer van hen horen. Al met al heeft Barendrecht met De Ripper connectie andermaal bewezen dat hij indertijd een goede keuze heeft gemaakt om spannende boeken te gaan schrijven.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Gerrit Barendrecht
Titel: De Ripper connectie
ISBN: 978902103081
Pagina’s: 352
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
China, 1839. Het Westen hongert naar Chinese thee, maar heeft niet genoeg zilver om die te kopen. In plaats daarvan betalen handelaren met gesmokkelde opium, iets wat de Chinese keizer een doorn in het oog is. Het begin van de Opiumoorlogen van de negentiende eeuw, die alle mensen in China, van rijk tot arm, Chinees en westers, mannen en vrouwen treffen.

Recensie
In 1987 debuteerde de Britse auteur Edward Rutherfurd, een pseudoniem voor Francis Edward Wintle, met het eerste deel van de historische roman Sarum, dat meteen een internationale bestseller werd en een periode bestrijkt van tienduizend jaar. Ruim dertig jaar later, in 2021, verscheen zijn zevende boek: China, waarin hij een beeld schets van het negentiende-eeuwse keizerrijk. Zijn werk is in twintig talen vertaald en er zijn inmiddels meer dan vijftien miljoen exemplaren van verkocht.

Het is 1839 en de vraag naar Chinese thee is neemt steeds meer toe, maar de middelen om dit product te betalen ontbreken. Britse en Amerikaanse kooplieden vonden hier een oplossing voor: ze betaalden met gesmokkelde opium. Omdat veel mensen verslaafd raakten aan dit middel, baarde dit de Chinese autoriteiten grote zorgen en stelden ze een verbod in. Dit betekende het begin van de Opiumoorlogen waardoor China op de rand van de afgrond kwam te staan en zowel rijk als arm hier de gevolgen van moest ondergaan.

Voordat het verhaal begint, vertelt de auteur dat China in de eerste plaats een roman is, maar zich wel afspeelt tegen de achtergrond van historische gebeurtenissen. De meeste – en belangrijkste – personages zijn daarom verzonnen. Toch laat Rutherfurd diverse personen de revue passeren die daadwerkelijk hebben geleefd, zoals bijvoorbeeld een aantal keizers, keizerin-weduwe Cixi en inspecteur generaal Lin. Het aandeel van de twee Opiumoorlogen en de Bokseropstand is eveneens aanzienlijk en belangrijk voor het boek en de omstandigheden en in feite kunnen ze gezien worden als de aanzet tot het verval van het destijds zo vermaarde en immense keizerrijk. Op de laatste bladzijden wordt hier bijzonder kort en heel erg zijdelings nog een beetje aandacht aan besteed.

De roman heeft verschillende verhaallijnen, maar ze zijn alle op een bepaalde manier met elkaar verbonden, hoewel de een wel wat meer dan de ander. Ieder afzonderlijk verhaal geeft een goed beeld van het China van de negentiende eeuw, van de buitenlandse kolonisatie, de armoede, de rijkdom aan het keizerlijke hof en de gewelddadigheden door de Britten en Fransen tijdens de Tweede Opiumoorlog, waarbij de totale vernietiging van het Zomerpaleis het meest in het oog springt. De afschuwwekkende zinloosheid daarvan gaat de lezer aan het hart. De auteur geeft de sfeer sowieso erg goed weer. Je waant je als het ware in het China van toen en beleeft mee wat de personages beleven.

Hoewel de plot al meteen vanaf het begin boeiend en onderhoudend is, wint het ongeveer halverwege, na de introductie van eunuch Laknagel, onmiddellijk aan kracht. Het levensverhaal van deze gecastreerde keizerlijke bediende is dusdanig intrigerend dat de lezer welhaast een zwak voor hem moet hebben en krijgen. Dat de roman met zijn persoon afsluit, lijkt daarom niet meer dan een vanzelfsprekendheid. Jammer daarbij is wel dat dit op een ietwat gezochte manier gebeurt. Hij had een beter lot verdiend.

Ondanks de laatste paar pagina’s heeft Rutherfurd een roman geschreven die een klein deel van de Chinese geschiedenis op een toegankelijke en vlotte manier beschrijft. De lezer komt iets meer te weten over het keizerrijk van de negentiende eeuw en het jasje waarin dat gegoten is, is erg aangenaam. Over het epische van de roman kan gediscussieerd worden, maar meeslepend en prachtig is China zonder meer.

 Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Edward Rutherfurd
Titel: China
ISBN: 9789026155680
Pagina’s: 862
Eerste uitgave: 2021

Flaptekst
In het mortuarium van Amsterdam ligt een lijk te veel. Meisjes verdwijnen, en dan is er nog de vondst van een onthoofde hoerenmadam. Mysteries die Julius Katz, veteraan uit de Atjeh-oorlog en inspecteur bij het weinig populaire politiekorps anno 1889, dieper en dieper de nauwe stegen en sloppen van de hoofdstad in leiden.

Op zijn zoektocht kruist hij het pad van journaliste Ida de Morsain, die geïnfiltreerd is in een netwerk van vrouwenhandel. Onthulling van haar identiteit betekent het einde, ontsnappen is niet mogelijk. Haar eerste klant wacht…

Recensie
In het dagelijkse leven is Gerrit Barendrecht werkzaam bij de televisie als reality- en beeldbandregisseur, maar vanaf 2014 mag hij zich eveneens auteur noemen. In dat jaar debuteerde hij als schrijver met de avonturenroman De reis van de Gazelle. Vier jaar later verscheen De Parijse connectie, het eerste deel van een serie met journaliste Ida de Morsain en inspecteur Julius Katz. De setting van de reeks speelt zich onder andere af in het Amsterdam aan het eind van de negentiende eeuw.

In het mortuarium van Amsterdam wordt een lijk aangetroffen dat er niet hoor te liggen. Aan inspecteur Julius Katz de taak om uit te zoeken wie het jonge meisje is en hoe ze er terechtgekomen is. Bijna tegelijkertijd krijgt hij te maken met de moord op de uitbaatster van een bordeel. Journaliste Ida de Morsain heeft over deze zaak gehoord, wil hier een artikel over schrijven en dringt, zij het incognito, door in een circuit van illegale handel in prostituees. Hierdoor komt ze in hachelijke omstandigheden te verkeren, maar haar ware identiteit kan ze, met gevaar voor eigen leven, niet bekendmaken.

Voordat het eigenlijke verhaal begint, wordt het voorafgegaan door een korte proloog die niets aan de verbeelding overlaat, een lichte spanningsboog heeft en enigszins beklemmend is, vooral omdat uit dit begin overduidelijk blijkt dat iemand tegen haar wil vastgehouden en misbruikt wordt. In het vervolg van de plot worden de twee belangrijkste personages, Julius Katz en Ida de Morsain geïntroduceerd. Eerstgenoemde heeft een oorlogsverleden in Atjeh, waarover hij ’s nachts nog regelmatig nachtmerries heeft. De Morsain is haar tijd ver vooruit, want ze is geëmancipeerd en komt voor zichzelf op, iets dat aan het eind van de negentiende eeuw nogal ongebruikelijk was. Beiden zijn zonder meer sterke karakters en eveneens goed uitgewerkt.

De plot bevat een groot aantal ontwikkelingen, hoewel dit niet automatisch inhoudt dat het tempo voortdurend hoog is. Daar is geenszins sprake van, want het grootste deel van het verhaal heeft een rustige, maar we degelijk aangename snelheid. Zo nu en dan is er echter wat meer actie, met name in de eindfase, en op die momenten zit de vaart er goed in. Dergelijke situaties brengen tevens meer spanning met zich mee, wat overigens niet wil zeggen dat het daar in andere situaties aan ontbreekt. De belevenissen (als daarover al gesproken kan worden) van Katz en De Morsain houden de lezer in ieder geval bezig. Je bent voortdurend bij hen betrokken, leeft met hen mee. In zekere zin kun je zelfs zeggen dat je je met hen verbonden voelt en deel uitmaakt van het verhaal.

Barendrecht geeft de sfeer en omstandigheden van Amsterdam en Parijs, zoals die in de periode waarin het verhaal zich afspeelt moeten zijn geweest, erg goed weer. De troosteloosheid, de armoede en vuiligheid zie je zo voor je. Dit geldt tevens voor de diverse personages die hun opwachting mogen maken, ze komen levensecht over. Het feit dat het verhaal enigszins gebaseerd is rond de vrouwenhandel en kinderprostitutie die rond die tijd speelde, zorgt ervoor dat het realistisch overkomt. En als de historische aspecten buiten beschouwing worden gelaten, is het eigenlijk ook nog eens actueel. De handel in vrouwen en kinderen die vervolgens in de prostitutie terechtkomen, komt helaas nog steeds voor.

In de ontknoping gaat het er wat spannender aan toe, ondanks dat een langdurige scène in een van de verhaallijnen wel heel erg gestroomlijnd verloopt en dat hindernissen die de plot een andere wending kunnen geven niet meer mogen voorkomen. Over het geheel genomen, is dit trouwens maar een kleinigheid, want verder valt er niet veel op De Parijse connectie aan te merken. Dit thrillerdebuut is namelijk een sterk begin van wat hopelijk een lange serie gaat worden.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Gerrit Barendrecht
Titel: De Parijse connectie
ISBN: 9789024575619
Pagina’s: 398
Eerste uitgave: 2018

Flaptekst
Na de dood van haar man en dochtertje stort het perfecte leven van schrijfster Emily volledig in. Ze onderneemt verwoede pogingen om haar schuldgevoelens te overwinnen, echter het enige waarin ze slaagt is moeizaam overleven. Een uitgever doet haar een aanbod om naar Schotland af te reizen om er een boek te schrijven over de laatste heks van Durness. Ze twijfelt maar uiteindelijk aanvaardt ze de schrijfopdracht. Zodra ze in de Schotse Hooglanden arriveert, stapelen de bizarre gebeurtenissen zich op. Emily beseft dat er iemand is die de wrede waarheid over haar verleden en de dood van haar man en dochter kent.

Recensie
De Antwerpse auteur Johnny Bollé besloot op zijn dertigste zijn toenmalige beroep als klinisch laborant vaarwel te zeggen om van zijn hobby zijn beroep te maken. Hij werd personal trainer en eveneens fitnessinstructeur, een beroep dat hij inmiddels voltijds uitoefent. Hij was ook altijd al geïnteresseerd in schrijven. Aanvankelijk alleen korte verhalen, maar nadat hij aan een schrijfwedstrijd deelnam en die won, begon hij een dertig jaar oud idee uit te werken, dat uiteindelijk uitmondde in zijn in 2018 verschenen debuut Egyptisch blauw. In het najaar van 2022 werd zijn alweer zevende boek, Wat ik niet deed, uitgebracht.

Nadat haar man en dochter korte tijd na elkaar zijn overleden, krijgt schrijfster Emily Van Gogh een zware depressie en lijdt ze aan een enorm schuldgevoel. Op een dag biedt een uitgever haar aan om in de Schotse Hooglanden aan een boek te werken over Megan Kerr, de laatste heks van Durness. Ondanks haar writer’s block en grote twijfels stemt ze er uiteindelijk mee in en reist ze af naar Schotland. Niet lang nadat ze daar gearriveerd is, vinden er enkele vreemde gebeurtenissen plaats en komt ze erachter dat er iemand is die meer over de dood van haar man en dochter weet.

Een korte proloog waarin een jonge vrouw – het is dan nog niet bekend wie ze is – een paar angstige momenten doormaakt, zorgen ervoor dat de lezer nieuwsgierig wordt en een aantal vragen heeft. Haar omstandigheden roepen niet alleen een gevoel van lichte spanning op, maar ook iets van geheimzinnigheid. Uitgezonderd het eerste hoofdstuk wordt het verhaal vervolgens volledig verteld vanuit de perspectieven van Emily van Gogh en een jong en ziek meisje dat Twinkel wordt genoemd. Het zijn twee afzonderlijke verhaallijnen, waarvan pas in de slotfase duidelijk wordt wat ze met elkaar te maken hebben. Tot dan blijf je in het ongewisse, wil je meer over beide personages te weten komen en als gevolg daarvan leef je met hen mee. Dat geldt in grote mate voor Twinkel, want wat zij vertelt is bij vlagen aangrijpend.

Hoewel de spanning in het grootste deel van het boek niet om te snijden is, bevat het wel degelijk een continue spanningsboog. Die bestaat vooral uit het willen weten. Want wat was de oorzaak van de dood van Emily’s man en dochter, zal het haar lukken haar schrijfdip te overwinnen en hoe staan Twinkel en zijn in relatie tot elkaar. Over dat laatste heb je al snel een vermoeden, je denkt het zelfs zeker te weten, maar uiteindelijk kom je bedrogen uit, want in de ontknoping blijkt alles anders in elkaar te zitten dan je tijdens het lezen aldoor voor waar aannam. Bollé weet de lezer dus een daverende verrassing voor te schotelen. Omdat deze eindfase allerlei ontwikkelingen heeft, ligt het tempo daarin hoger dan daarvoor en zijn de spannende scènes talrijker.

De toegankelijke en eigentijdse schrijfstijl van de auteur zorgen ervoor dat het verhaal bijzonder vlot leest. Daarnaast geeft hij de sfeer van de Schotse Hooglanden, met zijn troosteloosheid door de ogenschijnlijk voortdurende regenval, uitstekend weer. Ook andere omstandigheden en situaties worden beeldend beschreven, waardoor het er vaak op lijkt dat de lezer als alziend toeschouwer deel uitmaakt van het verhaal. De personages waar het hoofdzakelijk om draait (Emily en Twinkel) zijn ruim voldoende uitgewerkt, met hen krijg de lezer de grootste band, ofschoon je voor de sympathieke loodgieter Rodrick ook wel een zwak krijgt.

Het grootste deel van de plot heeft niet zo heel veel weg van een thriller, maar de al gememoreerde slotfase logenstraft dit. De auteur heeft overduidelijk naar een climax toegewerkt. Al met al is Wat ik niet deed van begin tot eind boeiend en is het behalve een redelijk spannend verhaal ook een verhaal over rouw, verwerking van het verlies van een dierbare en het hierna verdergaan met je eigen leven. 

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Johnny Bollé
Titel: Wat ik niet deed
ISBN:9789493192546
Pagina’s: 235
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
Simon Ryevaar is religieus antropoloog aan de Universiteit Leiden en gespecialiseerd in ‘eindtijdbewegingen’ – geloofsgroepen die menen dat het einde van de wereld aanbreekt. Als een bevriende archeoloog in een grot in Turkije een mysterieuze inscriptie uit het Bijbelboek Openbaring ontdekt, zet dit alles wat Simon denkt te weten op zijn kop. Is het mogelijk dat gelovigen het Bijbelboek al tweeduizend jaar lang verkeerd interpreteren? Voordat hij een antwoord heeft kunnen vinden, wordt zijn vriend op grimmige wijze vermoord.

Ondertussen doet de Leidse journalist Nova le Temps onderzoek naar The Bride, een sekte die dankzij zijn charismatische leider steeds meer leden trekt. Terwijl Nova dieper graaft komt er schokkende informatie over de sekte naar boven, maar stuit ze ook op steeds meer verzet en raadselachtige intimidaties.

Wanneer de paden van Simon en Nova kruisen, beginnen ze een zoektocht naar het verborgen verleden van de sekteleider. Het is het begin van een levensgevaarlijke reis dwars door Europa en daarbuiten – op zoek naar de waarheid, en op de vlucht voor de mensen die hen ten koste van alles tegen willen houden.

Recensie
Gedeelde interesses hebben Jeroen Windmeijer, bekend van onder andere de ‘Zuid-Amerika’-trilogie, en Tjarko Evenboer, mede-cartoonist van Evert Kwok en schrijver van een aantal thrillers, samengebracht. Hoewel geen van beiden meer een religie aanhangt, hebben ze nog wel een fascinatie voor Jezus en het Nieuwe Testament. Het idee om een thriller over het einde der tijden te schrijven kwam van Evenboer en hun gezamenlijke kennis over de Bijbel en Windmeijers achtergrond als cultureel antropoloog kwamen hierbij goed van pas. Ze besloten al snel dat hun project een trilogie zou worden, waarvan het in 2023 verschenen Openbaring het eerste deel is.

De eindtijd en de wederkomst van Jezus zijn onderwerpen die deel uitmaken van met name het christelijke en islamitische geloof en velen hebben hier wel een voorstelling bij. Het lezen van Openbaring zou hun opvattingen daarover weleens drastisch kunnen laten kantelen, want door de ontdekking in de grot en de hierop volgende theorieën van Weissenberg en vooral Ryevaar kun je heel anders tegen diverse Bijbelteksten en -boeken aankijken. Zo kan althans worden geredeneerd, want het verhaal van Windmeijer en Evenboer is voornamelijk fictie. Grote delen van hun boek zijn echter dermate realistisch dat ze de lezer niet alleen tot denken aanzetten, maar eveneens laten twijfelen aan wat wel of niet waar is.

Aanvankelijk, de proloog uitgezonderd, gebeurt er feitelijk niet eens zo heel erg veel. De inscriptie wordt ontdekt, de twee vrienden laten hun theorie daarop los en Le Temps is net begonnen aan haar onderzoek naar de sekte en haar leider. Niet per se spannend, maar op alle fronten interessant en vaak ook prikkelend en nieuwsgierig makend. In de loop van de plot zorgen allerlei ontwikkelingen ervoor dat het tempo aanzienlijk wordt opgevoerd, het aantal wendingen – waaronder enkele ronduit onverwachte – toeneemt en de spanning navenant hoger wordt. Als het verhaal zich in de eindfase bevindt, krijgt de lezer zelfs nog een paar spectaculaire en vlammende verrassingen voorgeschoteld.

De interactie tussen Ryevaar en Le Temps pakt erg goed uit, enkele kleine onderlinge irritaties, die ze overigens snel weer vergeten zijn, daargelaten. Beiden zijn boeiende personages die elkaar feilloos aanvoelen en -vulllen, terwijl ze niet lang geleden nog niet eens van elkaars bestaan afwisten. In de resterende twee delen van de trilogie zal hun samenwerking, die vermoedelijk wel voortgezet wordt, vast en zeker veel meer gestalte krijgen. Na veel fascinerende theorieën en talloze verwikkelingen eindigt de plot met een epiloog, een jaar later. Hierin worden niet alleen de laatste vragen beantwoord, maar kan er met een beetje goede wil ook uit worden afgeleid dat de auteurs de sekte nog niet helemaal uit het oog verliezen, hierdoor is het mogelijk dat het kerkgenootschap in een van de vervolgdelen terugkeert.

Windmeijer en Evenboer hebben met het toegankelijke en realistische Openbaring een sterk, evenwichtig en veelbelovend begin van het drieluik geschreven. De lezer wordt aangezet tot nadenken, maar krijgt tevens te maken met een keur aan interessante en spannende gebeurtenissen. Het is echter wel jammer dat het aantal redactionele slordigheden in deze verder op-en-top-thriller te groot is.

(Dit boek heb ik voor Hebban gerecenseerd.)

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Jeroen Windmeijer & Tjarko Evenboer
Titel: Openbaring
ISBN: 9789401619172
Pagina’s: 528
Eerste uitgave: 2023

Flaptekst
Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog vergaat een schip met aan boord Noorse burgers en Duitse militairen; er wordt aangenomen dat het op een mijn is gevaren. De jonge schrijver Vera en haar zoontje worden gered, maar haar man komt om.

Vijfenzeventig jaar later loopt Vera de zee in, en ze komt niet meer terug. Met haar verdwijnen ook haar memoires over de scheepsramp en de familietrauma’s. Maar haar kleindochter Sasha is vastberaden de waarheid te achterhalen: ze ontdekt namelijk dat Vera twijfelde over de ware toedracht van de ramp. Tegelijkertijd wordt er binnen de welgestelde familie een vuil spel gespeeld over de nalatenschap en de opvolging in het familieconcern. Welke geheimen herbergt het scheepswrak op de bodem van de zee?

Recensie
De eerste boeken die de Noor Aslak Nore schreef, zijn gebaseerd op eigen ervaringen die hij opdeed toen hij als militair naar Bosnië uitgezonden werd en later als journalist werkzaam was in Afghanistan en het Midden-Oosten. Zijn thriller Wolfsangel (ook bekend onder de titel Dubbelspion), die in 2019 in het Nederlands werd uitgebracht, was een internationaal succes en hiervoor ontving hij de Rivertonprijs. In 2023 verscheen Het kerkhof van de zee, een roman die twee jaar eerder een onverwacht groot succes in Noorwegen werd.

Vijfenzeventig jaar nadat een schip met aan boord Noorse burgers en Duitse militairen is vergaan, pleegt schrijfster Vera Falck zelfmoord. Samen met haar pasgeboren zoontje Olav was ze een van de weinigen die deze ramp overleefde. Een manuscript dat ze over de gebeurtenis schreef, is nooit gepubliceerd en lijkt nu te zijn verdwenen. Haar kleindochter Sasha zet vervolgens alles op alles om het document in handen te krijgen en naar boven te halen wat destijds werkelijk gebeurd is. Omdat ook het testament van haar grootmoeder spoorloos is, heerst er binnen de familie tweestrijd over de nalatenschap.

Voordat het verhaal begint, maar ook in zijn dankwoord aan het eind van het boek, vertelt de auteur dat Het kerkhof van de zee gebaseerd is op een aantal waargebeurde feiten. Voor het overige is het allemaal fictie, maar zo voelt het echter niet altijd. Gebeurtenissen als de Tweede Wereldoorlog en die in het Midden-Oosten – het ene wel meer historisch dan het andere – zorgen er namelijk voor dat een aanzienlijk deel van de roman leest alsof zo goed als niets verzonnen is. Dit alles komt het realiteitsgehalte zonder meer ten goede. Alle strubbelingen rond Vera’s erfenis en hoe haar nalatenschap verdeeld moet worden doen evenmin fictief aan, want hoe vaak komt het niet voor dat zoiets zich in werkelijkheid eveneens voordoet.

Hoewel het boek gekenmerkt is al roman – overigens zonder meer terecht – is het in zekere zin toch meer dan dat alleen. Het verhaal bevat vrij veel spannende passages die in een thriller niet zouden misstaan. Dit komt onder andere door de omstandigheden die op zee plaatsvinden, maar eveneens voor een aantal beschreven oorlogssituaties. De plot bevat dan ook een grote hoeveelheid ontwikkelingen, waaronder enkele verrassende. Gevolg is dat de lezer eigenlijk nooit weet wat hij allemaal nog meer kan verwachten en dat is alleen maar goed. Het aantal personages dat van belang is, is in feite niet eens zo heel erg groot, maar voor het overzicht is het goed dat de auteur voorin het boek een familiestamboom heeft opgenomen. Met name in het begin komt het regelmatig voor dat je hier even op terug moet vallen, je weet dan immers nog niet precies hoe alle verhoudingen liggen.

Aanvankelijk is het even wennen aan de schrijfstijl van Nore, maar zodra dit gebeurd is, is het lastig het boek weg te leggen. Als lezer leef je met de meeste personages mee en door de levendige beschrijvingen van onder andere het Noorse landschap zie je alles voor je alsof je er zelf bij bent. Een van de interessantste gedeelten van het boek is het door Vera geschreven manuscript. Hierin wordt – in drie fasen – niet alleen verteld wat in 1940 met het schip gebeurd is, maar ook wat de schrijfster zelf onderweg heeft meegemaakt. Het slot van dat document, dat in de ontknoping gevonden wordt, is ronduit verrassend. Dat geldt eveneens voor de laatste twee pagina’s van de roman, wanneer de familieadvocaat een onverwachte, maar wel mooie zet doet. De lezer krijgt hierdoor echter wel het gevoel dat het verhaal niet af is, en dat klopt ook wel, want er zal namelijk nog een vervolg verschijnen.

Het kerkhof van de zee is overladen met complimenten en dat is niet voor niets. De roman boeit van begin tot eind, is bij vlagen meeslepend, maakt nieuwsgierig en bevat ruim voldoende spanning. Alleen is het jammer dat er nog wel een paar kwalijke taalfoutjes in voorkomen.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Aslak Nore
Titel: Het kerkhof van de zee
ISBN: 9789402711288
Pagina’s: 414
Eerste uitgave: 2023

Flaptekst
In dit dossier vind je de stukken over de schokkende gebeurtenissen rondom The Fairway Players-toneelgroep, en over de dood van een van hun leden. Er zit op dit moment iemand vast voor de moord, maar het lijkt erop dat deze persoon onschuldig is, en dat een aantal duistere geheimen nog niet is onthuld.

De moordenaar heeft zichzelf verraden: ergens in deze berg e-mails, berichten en brieven bevindt zich de sleutel tot de oplossing van deze zaak. Misschien wel in de informatie over de benefietavond voor de levensreddende behandeling van kleine Poppy (en de vraag of het opgehaalde geld eigenlijk wel op de goede plek terecht is gekomen), in de e-mails van de leden van de toneelvereniging over twee geheimzinnige nieuwkomers, of zelfs in de correspondentie over de felle strijd om de hoofdrol. Het is duidelijk dat diverse leden iets te verbergen hebben…

Neem jij de uitdaging aan? Lukt het je om dit mysterie op te lossen?

Recensie
Terwijl Janice Hallett aan een concept voor een tv-serie werkte, stelde iemand haar voor om een roman te gaan schrijven. Ze besloot hier gehoor aan te geven en ging aan de slag met een idee dat ze voor een dramaserie had bedacht. Het resultaat was het in 2021 verschenen The Appeal, dat een jaar later als De hoofdrol in het Nederlands is uitgebracht. De thriller was in het jaar van verschijnen het tweede best verkochte fictiedebuut in het Verenigd Koninkrijk. Tevens won het boek diverse prijzen en stond het een aantal weken bovenaan in de bestsellerlijst van Sunday Times.

De hoofdrol is geen conventionele thriller, want door de vormgeving wijkt hij behoorlijk af van wat in de regel gebruikelijk is. De plot bestaat namelijk voor het grootste deel uit e-mails en tekstberichten, samengebracht in één dossier dat door twee trainees (tot het eind van de plot blijft overigens onduidelijk wat hun functie is) van een advocatenkantoor uitgeplozen wordt. Zij hebben niet alleen de taak om de onschuld van degene die voor de moord veroordeeld is aan te tonen, maar ook de identiteit van de werkelijke dader te achterhalen. Uit de vele documenten, in chronologische volgorde gesorteerd, moet blijken wie dit is, waarbij de lezer eveneens de kans geboden wordt de zaak op te lossen. Hij zal daartoe wel bij de les moeten blijven, want elke e-mail of sms kan een aanwijzing bevatten. Dit kan een hele opgave zijn, vooral omdat het vele berichtenverkeer voor weinig afwisseling zorgt.

Het aantal personages waarmee de lezer wordt geconfronteerd is aanzienlijk – waarschijnlijk is het niet voor niets dat in het boek twee keer een uitgebreide namenlijst is opgenomen – en daarom duurt het even voor ieder van hen in de juiste context geplaatst kan worden. Ondanks dat de meeste namen regelmatig worden genoemd, is het onmogelijk om een band met hen op te bouwen. De klinische en zakelijke uitstraling van alle documentatie is daar de voornaamste oorzaak van. De uitvoerige correspondentie geeft echter wel een goed beeld van wat er binnen de kleine gemeenschap leeft, hoe de onderlinge verhoudingen liggen en dat enkelen van hen iets te verbergen hebben.

Een intensieve inzamelingsactie om de peperdure medicatie te bekostigen die voor de behandeling van het tweejarige en zieke meisje Poppy nodig is, vormt de rode draad van het geheel. Daarom besteedt de auteur hier relatief veel aandacht aan, onder andere omdat wantrouwen ten opzichte van de oprechtheid van deze actie de basis vormt voor de moord. Op een gegeven moment beginnen de vele mailwisselingen, waarvan lang niet alles inzichtelijk wordt gemaakt, te vervelen. Het is allemaal gewoonweg te veel. Pas ver in de plot doet zich een kleine kentering voor wanneer alle afzonderlijke documentatie wordt samengevat, een aantal verdachten in beeld komt en aan alles recht wordt gedaan. Dan merkt de lezer ook dat hij bij lange na niet over alle informatie beschikt om een dader aan te kunnen wijzen, waardoor hij minder interactief mee kan doen dan wordt gesuggereerd.

Qua originaliteit en opmaak verdient De hoofdrol, dat vertaald is door Kees van Weele, niets dan lof, maar spannend kan het boek onmogelijk genoemd worden, ondanks dat je op den duur wel enigszins nieuwsgierig wordt naar de afloop. Dit is echter niet meer dan de bekende druppel op een gloeiende plaat.

(Dit boek heb ik voor Hebban gerecenseerd.)

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Janice Hallett
Titel: De hoofdrol
ISBN: 9789401618410
Pagina’s: 480
Eerste uitgave: 2022