Beschrijving
De Londense recherche stuit op een gruwelijke vondst op een braakliggend terrein. Vijf jonge vrouwen zijn vermoord en gedumpt. Een vreemd en weerzinwekkend detail is het enige dat de slachtoffers met elkaar gemeen hebben. De jonge rechercheur Jack Caffery is vastbesloten iedere mogelijkheid die de moderne forensische wetenschap te bieden heeft, aan te grijpen in de jacht op de dader. Maar zijn tijd is beperkt: de sadistische moordenaar kan ieder moment weer toeslaan…

Recensie
De meeste boeken van de Britse auteur Mo Hayder kenmerken zich door de levensechte beschrijvingen van de gruweldaden die hierin voorkomen. Dit zal ongetwijfeld komen door de fascinatie die ze hiervoor heeft. Ontmoetingen met criminelen, prostituees en politiemensen vormen de basis voor haar verhalen. Haar debuut, Vogelman, schreef ze in 2000 en, ondanks dat recensenten het boek te gewelddadig vonden, leverde het boek haar zoveel succes op dat ze fulltime schrijfster werd. Dit eerste boek betekent eveneens de introductie van seriepersonage Jack Caffery.

Op een braakliggend fabrieksterrein in Londen wordt het lichaam van een jonge vrouw gevonden. Ze blijkt gruwelijk te zijn verminkt. Na deze vondst worden de lichamen van nog enkele jonge vrouwen aangetroffen. Jack Caffery wordt met het onderzoek belast en ontdekt een overeenkomstig detail dat de slachtoffers gemeen hebben. Hij gaat, met alle mogelijke middelen, op jacht naar de dader, terwijl hij zich realiseert dat deze op elk willekeurig moment weer kan toeslaan. Dat wil hij, hoewel hij weet dat hij erg weinig tijd heeft, koste wat kost vermijden.

Een boek waarin een seriepersonage geïntroduceerd wordt, is altijd even wennen. Vooral aan dat personage. Want de opzet is vaak dat de lezer eerst wat kennis met hem moet maken om zich ermee te kunnen identificeren. Vaak gaat dat langzaam, want de auteur kiest er dan voor om geleidelijk meer over hem bekend te maken. Mo Hayder heeft een andere invalshoek gekozen en laat de achtergronden van Jack Caffery meteen in dit eerste boek met hem op de lezer los. Niet erg, want daardoor weet je gelijk waar je met hem aan toe bent. Het voordeel is dan dat een verhaal geen vertraging oploopt door een verdergaande kennismaking.

Het verhaal in Vogelman is er een van recht-toe-recht-aan. Het heeft dus een begin en gaat vervolgens naar een eind. Geen ingewikkelde zijsprongen of complexe flashbacks. Wel heeft het verhaal een aantal verrassende plotwendingen. Deze houden de spanning, die al vrij snel aanwezig is, erin. Ondanks dat al ver voor de ontknoping bekend wordt gemaakt wie Vogelman is, heeft dat geen nadelige invloed op het verhaal. Het spanningsveld blijft behouden en dat is zonder meer aan de kwaliteit van de auteur te danken. Daarnaast blijft het uitermate boeiend. Hayder weet de meest lugubere zaken erg beeldend te beschrijven. Iemand die daar niet tegen kan, zal mogelijk wat minder plezier aan het boek beleven.

De schrijfstijl van Hayder is plezierig en situaties en dialogen komen realistisch over. Ze weet de lezer hierdoor bij het verhaal te betrekken. Een nadeel is soms wel dat ze af en toe een terminologie hanteert die niet gebruikelijk is. Voor een leek is het dan een vraagteken wat ze er precies mee bedoelt. Het zou wellicht beter zijn geweest er een heel korte uitleg bij te geven waardoor het voor iedereen te begrijpen is. Toch weegt dit niet op tegen het verhaal op zich. Dat speelt zich, naarmate de ontknoping nadert, in een steeds hoger tempo af. Een nadeel van dit alles is dat Hayder de lat voor zichzelf nu erg hoog heeft gelegd. Want een volgende Caffery zal in principe dezelfde kwaliteit moeten hebben als Vogelman.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Mo Hayder
Titel: Vogelman
ISBN: 9789024545322
Pagina’s: 350
Eerste uitgave: 2000

Beschrijving
Op donderdag 21 augustus verschijnt de naam van Jordi de Wit om 20.30 uur op de politietelex. Het tienjarige jongetje is door zijn moeder als vermist opgegeven. Om 23.34 uur ziet agente Wilma de Rijk iets drijven in het riet van een vijver in het natuurgebied tussen Hilversum en Bussum, ongeveer anderhalve kilometer van de speelplaats waar Jordi voor het laatst werd gezien. De staat waarin het lichaam wordt aangetroffen, maakt al snel duidelijk dat het jongetje niet uit zichzelf in het water beland is. Jordi de Wit wordt op 30 augustus begraven. Zijn hele school is aanwezig, hij is nog nooit zo populair geweest.   

Kort na de moord worden drie puberjongens opgepakt. Wanneer zij na hun gevangenisstraf vrijkomen, besluit ghostwriter Stella uit fascinatie voor de zaak en de dubieuze schuldtoekenning een boek te schrijven over de meest charismatische, hoogopgeleide van het stel, de enige van ‘de goede kant van het spoor’ in Hilversum: Ingmar. Voor hem en zijn reputatiegerichte familie is het de kans om zijn onschuld te bewijzen en zijn imago te verbeteren, zodat zijn toekomst er zonniger uit komt te zien. Naarmate Stella en Ingmar dichter bij elkaar komen, lijkt de waarheid echter steeds verder weg te raken. Maar íemand moet toch weten wat daar gebeurd is, die avond? 

Recensie
Al zolang ze het zich kan herinneren schrijft Eva Keuris, dus volgens haar is er geen specifieke reden waarom ze hiermee begonnen is. In 2005 rondde ze de opleiding Writing for Performance aan de HKU af en tijdens deze studie werkte ze als eindredacteur en dialoogschrijver voor de soap Onderweg naar Morgen. Momenteel schrijft ze voor een aantal andere televisieseries en toneel. De thriller Over het spoor is haar debuut als schrijfster. Aanvankelijk kreeg ze echter het idee om een true crime-boek over een fictieve moordzaak te schrijven, maar bedacht het personage Stella, waarna zich het verhaal begon te vormen.

Op een donderdag in augustus wordt de tienjarige Jordi de Wit door zijn moeder als vermist opgegeven. Zijn naam verschijnt op de politietelex en het is bijna middernacht als een agent een lichaam in een vijver in een natuurgebied ziet drijven. Dit is op zo’n anderhalve kilometer van de speelplaats waar Jordi voor het laatst is gezien. Al snel blijkt dat hij niet in het water is gevallen. Vlak na de moord worden drie jongens gearresteerd. Zij waren de laatsten die hem gezien hebben. Ghostwriter Stella wil op verzoek van Ingmar, een van de drie jongens, een boek schrijven waarin zijn onschuld bewezen wordt. Stella gaat echter steeds meer twijfelen en wil weten wat er werkelijk gebeurd is.

Over het spoor begint met een wat langdradige opsomming over een naam die je bij je geboorte meekrijgt. Wat daar het nut van is, wordt pas aan het eind van het verhaal duidelijk. Verder is het aanvankelijk ook alleen maar een opsomming van feiten, maar het komt er in wezen op neer dat het een inleiding van het eigenlijke verhaal is. Een verhaal waarin spanning niet de boventoon voert, maar wel intrigerend is. Het laat je nadenken over wat er werkelijk gebeurd kan zijn. Daar komt, ondanks dat het geen honderd procent verrassing is, in de ontknoping uitsluitsel over. Tot die ontknoping heeft het verhaal een enkele verrassende wending.

De opzet die Keuris bedacht heeft is zeker niet onaardig. Het komt er min of meer op neer dat het een verhaal (Stella die een boek schrijft) binnen een verhaal (het relaas van de drie jongens) is. Het is geschreven in een beeldende en vlotte schrijfstijl met realistische dialogen. Dat is niet zo vreemd voor iemand die ook voor televisieseries schrijft. Ze kent het klappen van de zweep en daar heeft ze, uiteraard terecht en vanzelfsprekend, handig gebruik van gemaakt.

Het verhaal heeft wel enkele minimale situaties die enigszins voorspelbaar zijn, maar toch zijn er ook situaties dat de lezer niet meer weet waar het verhaal naartoe gaat. Op die momenten weet de auteur je op het verkeerde been te zetten. Hoewel het verhaal je wel bezig kan blijven houden, heeft het boek meer weg van een spannende roman dan van een thriller. Dat neemt niet weg dat het vakkundig geschreven is en dat maakt Over het spoor een zeer verdienstelijk debuut.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Eva Keuris
Titel:  Over het spoor
ISBN: 97894044629330
Pagina’s: 272
Eerste uitgave: 2017

Beschrijving
In het bergdorpje Monteperdido, dat onder de dreigende toppen van de Spaanse Pyreneeën ligt, verdwijnen op een dag twee elfjarige meisjes. Ze zijn nooit meer gezien. De hechte gemeenschap van het dorp lijdt onder het verlies van Ana en Lucia.

Vijf jaar later wordt er een gecrashte auto in een ravijn gevonden. In die auto vindt de politie de nu zestienjarige Ana naast het lijk van een man. Ze is gewond en in shock, maar ze leeft. Waar is Lucia? Leeft ze nog? Commissaris Sara Campos heropent de zaak. Een wanhopige zoektocht naar Lucia begint. Onder de inwoners van Monteperdido groeien de verdenkingen ongebreideld: was de dader een vreemde, of een van hen?

Recensie
Agustín Martínez werkte na zijn audiovisuele opleiding in de reclamewereld en nadat hij deze vaarwel had gezegd, wijdde hij zich aan het schrijven van scenario’s. In Spanje is hij daardoor betrokken geweest bij een groot aantal succesvolle televisieseries. Het idee voor zijn in 2017 verschenen debuut, Meisjes vermist, ontstond tijdens een vakantie in de Pyreneeën. Hij ving er een gesprek op dat ging over een vermist kind. Meer dan tien landen hebben inmiddels de rechten van het boek gekocht.

In het Spaanse bergstadje Monteperdido zijn twee elfjarige meisjes verdwenen. Een zoektocht wordt in gang gezet, maar van beide meisjes ontbreekt elk spoor. Vijf jaar later stort een auto in een ravijn. De chauffeur overleeft het niet, maar de zestienjarige Ana wordt wel levend aangetroffen. Al snel blijkt dat ze een van de vermiste meisjes is. Rechercheur Sara Campos, die de oude zaak heropent, zet alles op alles om nu ook Lucia, het andere meisje, te vinden. Dit zorgt voor verdeeldheid in het dorp. Verschillende bewoners worden verdacht, maar ze verdenken elkaar ook. De vraag is namelijk of de dader zich in hun midden bevindt of dat het een vreemde is.

Twee vermiste meisjes en een van hen wordt na vijf jaar teruggevonden. Dit kan in principe voer voor een spannende thriller zijn. Maar echt spannend, op een groot deel in één hoofdstuk na, was het eigenlijk nergens. Dit komt waarschijnlijk omdat het verhaal, ondanks de regelmatige kleine sprongen in tijd, in een redelijk traag tempo voortkabbelt. Desondanks is het wel degelijk intrigerend en heeft het diverse interessante en soms ook wel verrassende ontwikkelingen. Daardoor blijft het hoe dan ook boeien. Van begin tot eind.

Wat het vooral interessant maakt, en misschien is dat het ‘spannende’ van het geheel, is dat een aantal bewoners van het bergdorp geheimen heeft. Deze worden, vooral vanaf het moment dat Ana terug in het dorp is, steeds meer onthuld. Dat zorgt voor een verdeling in het dorp en lijkt het of niemand elkaar meer vertrouwt. Hierdoor krijgen de personages, die sowieso sterk zijn, veel meer diepgang. Ook de onderzoekend rechercheur, Sara Campos uit Madrid, is een boeiend personage. En zij blijkt eveneens geheimen te hebben.

Het verhaal, dat erg beeldend geschreven is, heeft een aantal interessante ontwikkelingen en de ontknoping is ronduit onverwacht. Daardoor is het eind van Meisjes vermist, eigenlijk in tegenstelling tot de rest van het verhaal, zonder meer thrillerwaardig. Voor het overige lijkt het vooral een roman met een aantal spannende momenten. De psychologische aspecten, die in het hele verhaal voelbaar zijn, komen goed uit de verf. Met dit boek heeft Martínez een prima debuut geschreven en met Sara Campos een karakter gecreëerd dat heel goed kan uitgroeien tot een krachtig en evenwichtig seriepersonage.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Agustín Martínez
Titel: Meisjes vermist
ISBN: 9789401608008
Pagina’s: 461
Eerste uitgave: 2017

Beschrijving
Na een aantal moeilijke jaren met haar man en een ingewikkelde scheiding kan het leven opnieuw beginnen voor Barbara. Samen met Rens, haar zoon van zeven, en haar nieuwe vriend Robbert gaat ze in de zomervakantie een weekje naar de Ardennen. Robbert is uitgever en een van zijn auteurs woont al jaren in deze streek en werkt daar aan zijn tweede roman. Zijn eerste was een overweldigend succes en dat legt een enorme druk op het maken van de tweede. Ze bezoeken hem en al snel ontstaat er vriendschap tussen de auteur en Barbara. Samen verzinnen ze een spel om Rens bezig te houden. Er is al jaren een meisje vermist in de streek en op basis van dat gegeven maken ze een spannende speurtocht. De speurtocht blijkt echter al snel in de richting van de werkelijkheid te wijzen… 

Recensie
Dagboek uit de rivier is het thrillerdebuut van Frederik Baas, een pseudoniem van de auteur Jan van Mersbergen. Van Mersbergen heeft voor die andere naam gekozen, omdat hij dan vrijer zou kunnen schrijven, maar ook benieuwd was of hij een boek als dit zou kunnen schrijven. Onder zijn eigen naam debuteerde hij in 2001 met de roman De grasbijter, dat in dat jaar werd genomineerd voor de Debuutprijs. Ook publiceert hij onder andere in ruim vijftig kranten, week- en maandbladen en op websites. Zijn boeken worden vertaald in negen landen.

Ze heeft een paar moeilijke jaren achter zich liggen, maar met haar nieuwe vriend Robbert en haar zevenjarige zoon Rens wil ze een nieuw leven beginnen. In de zomervakantie gaan ze een weekje naar de Ardennen om daar een korte vakantie door te brengen. Robbert, die uitgever is, wil een auteur die hij onder zijn hoede heeft, er in de buurt woont en aan een tweede roman werkt, bezoeken. Samen met Barbara en Rens zoekt hij de man op en tussen de auteur en Barbara ontstaat een goede band. Een jaren eerder vermist meisje vormt de basis voor een speurtocht die ze voor Rens bedenken. Ze realiseren zich niet dat dit de waarheid erg dicht benadert.

Het verhaal in Dagboek uit de rivier wordt verteld vanuit het perspectief van één persoon, de schrijver wiens naam onbekend blijft. Deze schrijver kan in feite daarom gezien worden als een verhalenverteller. Want wat hij te vertellen heeft, is namelijk al geweest. Het aantal personages dat in het verhaal voorkomt, blijft beperkt tot vier, dus blijft het overzichtelijk. De lezer weet aldoor waar hij aan toe is.  Met dat beperkt aantal personen weet de auteur overigens een boeiend en origineel verhaal neer te zetten waarin het spanningsveld per bladzijde toe lijkt te nemen.

Omdat de lezer vanaf de eerste bladzijde wil weten wat er gebeurd is, en wat er nog gaat gebeuren, verveelt het boek geen moment en voel je je als het ware betrokken bij de personages. Dat het lijkt of er ieder moment wat gaat gebeuren, is goed voor de spanning, die overigens zienderogen toeneemt naarmate de ontknoping dichterbij komt. Baas weet de lezer geregeld op het verkeerde been te zetten in een verhaal dat ook nog eens een verrassend einde kent.

Dagboek uit de rivier is in een eenvoudige en vlotte stijl geschreven en is een goed voorbeeld van een verhaal waarin het motto ‘niets is wat het lijkt’ op een bijzonder goede manier verwerkt is. De beeldende beschrijving van de omgeving (de Ardennen) zorgt er mede voor dat je het verhaal als levensecht ervaart. Dat is knap. Van Mersbergen weet natuurlijk hoe hij een boek moet schrijven, maar om een thriller in elkaar te zetten is vaak toch weer anders. Maar, hoewel onder de naam Frederik Baas, hij lijkt dit zonder moeite voor elkaar gekregen te hebben. Want Dagboek uit de rivier is een bijzonder sterke debuutthriller.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Frederik Baas
Titel: Dagboek uit de rivier
ISBN: 9789026337543
Pagina’s: 215
Eerste uitgave: 2017

Beschrijving
Na zijn scheiding raakt Nik aan lager wal. In korte tijd lijkt hij alles te verliezen; zijn vrouw, zijn huis en zijn bedrijf. Ook verbreekt zijn zoon alle contact. In een balorige impuls gaat hij in op een e-mailscam en komt in contact met een Chinese zakenman. Hopend op een nieuwe start reist Nik af naar China, waar hij terechtkomt in een duister spel van misleiding en persoonlijke afrekeningen. Hiermee begint een avontuur waarbij hij hulp krijgt uit onverwachte hoek. 

Recensie
Al sinds hij jong was, wilde Koen Gubbels schrijver worden. Hiervoor had hij in feite maar één beweegreden en dat was het romantische idee van het vak. Toch heeft hij op die jonge leeftijd nooit geschreven, dat kwam pas later, hoewel hij altijd heeft geweten dat hij schrijver zou worden. Hij is een opleiding aan de schrijversvakschool gaan volgen en een schrijfopdracht daar inspireerde hem voor het schrijven van zijn debuut, de thriller Niks. Aanvankelijk was dit boek als roman bedoeld, maar vooral het thrilleraspect boeide de uitgever, zodat het opnieuw uitgewerkt moest worden.

Na zijn scheiding is het leven van Nik Speelman niet meer wat het geweest is. Behalve zijn vrouw en zoon, verliest hij ook zijn bedrijf en raakt min of meer aan lagerwal. Omdat hij niets meer te verliezen heeft, reageert hij op een discutabel mailtje, waarna de Chinese zakenman HongZhang contact met hem opneemt. Speelman krijgt een aanbod, verwacht opnieuw te kunnen beginnen en vertrekt naar China. Eenmaal daar loopt alles anders dan hij kon vermoeden en wordt hij het slachtoffer van nietsontziende individuen. De hulp die hij vervolgens krijgt, komt van een kant die niet te voorzien was.

Vanwege het overwegend rommelige, onsamenhangende en stroeve begin is het verhaal aanvankelijk oninteressant en niet boeiend. Daarna, en dan vooral vanaf pagina zestig, krijgt het meer structuur en wordt het een stuk aangenamer om te lezen. Ondanks dat een aantal hoofdstukken geen toegevoegde waarde heeft. Hoewel het dus lezenswaardiger wordt, ontbreekt de spanning in het verhaal grotendeels. Halverwege zijn er enkele bladzijden waar die spanning wel aanwezig is, maar voor een boek dat thriller genoemd wordt, is dit veel te weinig. Terwijl het thema, maar ook het idee, prima ingrediënten zijn om van Niks een spannend boek te maken.

Het thema dat Gubbels gekozen heeft, verdient de originaliteitsprijs niet, maar de manier waarop hij het in het verhaal verwerkt heeft, is wel degelijk origineel. De setting, die bijzonder en anders dan anders is, is daar zonder meer debet aan. Het is jammer dat de auteur het niet wat eenvoudiger heeft gehouden, want een aantal situaties wordt dusdanig door hem beschreven dat ze grenzen aan onwaarschijnlijkheid. Dat gaat ten koste van de geloofwaardigheid van het verhaal. Daarnaast is het op momenten ook licht voorspelbaar. Hiermee wordt de eventuele spanning sowieso al weggenomen. Toch weet de auteur de lezer nog wel te verrassen, want de ontknoping was niet te voorzien. Daarmee heeft hij toch weer wat extra punten gescoord.

Gubbels maakt geregeld gebruik van aardige woordspelingen, mooie zinnen en humor en met zijn manier van schrijven weet hij de er vaart voor een groot deel ook in te houden. Daardoor leest het vlot en wordt het nergens ingewikkeld. De personages zijn op zich interessant, maar in grote lijnen nogal clichématig. Aan de ene kant hebben ze een eigen gezicht, maar aan de andere kant ook weer niet. Het hangt er, wat dat betreft, net een beetje tussenin. Datzelfde geldt voor Niks. Dit debuut is niet niks, maar ook niet alles.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Koen Gubbels
Titel: Niks
ISBN: 9789026335419
Pagina’s: 280
Eerste uitgave: 2016

Beschrijving
Valerie staat op een keerpunt. Voor de tweede keer in haar leven. En beide keren werd ze hiertoe gebracht door haar grote liefde Oscar. De eerste keer was jaren geleden, toen ze haar voorspelbare leven inruilde voor een vrijgevochten bestaan met hem. 

De tweede keer is nu, nu hij op het punt staat haar en hun zoon Mick te verlaten. Niet omdat hun liefde voorbij is, maar omdat Mick lijdt aan een persoonlijkheidsstoornis die zo ontwrichtend is dat Oscar het niet meer kan verdragen. Plots staat Valerie er alleen voor. Terwijl het gedrag van Mick angstaanjagend uit de hand loopt, probeert Valerie uit alle macht zichzelf en haar kind te beschermen. Maar hoe doe je dat, als het grootste gevaar van hemzelf afkomstig is?

Recensie
Chantal van Gastel is geen onbekende in de schrijverswereld. In 2008 brak ze door met de chicklit Zwaar verliefd!, dat verfilmd wordt en in oktober 2018 in de bioscoop te zien zal zijn. Haar zus Priscilla kwam met een idee voor een boek en om dit als duo te gaan schrijven. In de zomer van 2015 werkte Priscilla het idee uit en in januari 2016 begonnen samen aan het boek. Een halfjaar later was het af en de thriller Zonder jou betekende hun gezamenlijke debuut.

Het huwelijk van Valerie en Oscar zit in een crisis en Oscar heeft al voorbereidingen getroffen om haar te verlaten. Ze houden nog zielsveel van elkaar, maar hun zoon Mick, die aan een persoonlijkheidsstoornis lijdt, is er de belangrijkste oorzaak van dat het slecht met hun relatie gaat. Oscar besluit om het huis te verlaten. Vanaf dat moment zal Valerie het alleen moeten redden. Hoewel Mick’s gedrag steeds extremer wordt doet ze er alles aan om haar zoon, maar ook zichzelf te beschermen. Maar zal het haar lukken om dit vol te houden, vooral als het gedrag van Mick het steeds riskanter begint te worden?

Zonder jou kent in feite twee verhaallijnen, een hoofdverhaal, dat in de ik-vorm en vanuit het gezichtspunt van Valerie verteld wordt. Daarnaast een korter verhaal, in cursief, dat wordt verteld vanuit het perspectief van Mick. Er is ook nog een aantal hoofdstukken dat door enkele andere personages wordt verteld, maar dat is minimaal en kan gezien worden als extra informatie op het geheel. Doordat de zussen Van Gastel voor deze opzet gekozen hebben, kun je als het ware in het hoofd van Mick kijken en beleef je het verhaal mee zoals Valerie het ziet.

Aanvankelijk ga je er vanuit dat Mick een etterbakkie is, maar als snel wordt duidelijk dat hij een gedragsstoornis heeft, dat er iets niet klopt in zijn hoofd. Over het algemeen zijn kinderen met een dergelijk probleem thuis niet te handhaven. Daarom is het des te merkwaardiger en eigenlijk ook ongeloofwaardig dat Mick gewoon thuis is, naar een reguliere school gaat en behandeld wordt als een kind zonder problemen. Verder is, op een incidenteel bezoek aan psychiaters na, iedere vorm van hulpverlening uitgebleven. De lezer kan daardoor de indruk krijgen dat de auteurs zich niet in deze problematiek hebben verdiept. Omdat ze dit wel gedaan blijken te hebben, wordt het niet goed overgebracht. Wat overigens wel goed overkomt, is de wanhoop die bij beide ouders heerst.

Het gekozen thema van Zonder jou is origineel, maar het verhaal heeft, op een paar pagina’s na, geen enkele spanning. Daarnaast kent het een aantal voorspelbare situaties en lijkt de ontknoping, ondanks dat daar de enige, maar wel kleine, verrassing van het boek in voorkomt, enigszins gezocht en bedacht te zijn om een eind aan het verhaal te maken. Ondanks de aangename schrijfstijl begint het verhaal na verloop van tijd vervelend te worden. Er is weinig variatie, want alles, maar dan ook echt alles draait om Mick en zijn gedrag. Hoewel dit gezamenlijke debuut thriller heet te zijn, mag het die benaming eigenlijk niet hebben.

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Chantal & Priscilla van Gastel
Titel:  Zonder jou
ISBN: 9789402715903
Pagina’s: 384
Eerste uitgave: 2016

Beschrijving
Het is de zomer van 1988. De eindexamens van Mick en zijn vrienden zijn voorbij en de wereld ligt aan hun voeten. Maar als Mick een vriendin kwijtraakt door een fatale lsd-trip, lukt het hem niet meer een normaal leven te leiden en stort hij zich vol overgave op de Brabantse wietteelt.

Daar lijkt Mick zijn roeping te hebben gevonden. Al gauw belandt hij in de harde Amsterdamse onderwereld. Razendsnel werkt hij zich omhoog tot de top van de narco’s in de Gouden Driehoek, Afghanistan en Colombia. Een duizelingwekkende, gevaarlijke trip begint, waaraan hij niet zomaar kan ontsnappen…

Eén laatste, gigantische deal moet Mick zijn vrijheid teruggeven. Kan hij het onmogelijke klaarspelen en de meest gewetenloze drugsbazen te slim af zijn?

Recensie
Na zijn studie journalistiek schreef Dannis Kramers voor een aantal bladen, ging daarna bij de televisie aan het werk, waar hij ondertussen achttien haar werkt. Hij maakte documentaires en series en kwam daardoor in aanraking met bijzondere en confronterende situaties. Tijdens een sabbatical had hij tijd over en besloot een boek te gaan schrijven. Vooral omdat hij erachter wilde komen of het hem lukte een lang verhaal op papier te krijgen. Zijn inspiratie voor dat eerste boek, King coke, putte hij uit zijn jeugd, maar ook uit zijn ervaringen bij de televisie.

Het is 1988, zomer en de eindexamens zijn achter de rug. Mick en zijn vrienden gaan het er, voordat de vakantie voorbij is, van nemen. Langs de geluidswal van een snelweg vieren ze hun eigen feestje waarbij drank en drugs niet geschuwd worden. Een vriendin van Mick komt tijdens een trip te overlijden en daarna heeft hij geen normaal leven meer. Hij besluit wiet te gaan telen en belandt vervolgens in het Amsterdamse criminele circuit. Zijn ster rijst snel en dat wordt opgemerkt door enkele internationale drugsbaronnen. Een paar jaar later wil Mick deze wereld verlaten, maar nog wel een grote slag slaan.  Lukt hem dit en is hij zijn bazen te slim af?

Het verhaal, of beter gezegd de proloog, begint in 1995 en schetst heel summier het rauwe en harde leven in een Colombiaanse gevangenis. Wie (King coke is in de ik-vorm geschreven) de gevangene is, is op dat moment nog niet bekend, maar wordt in de loop van het verhaal wel duidelijk. In ieder geval zorgt het al wel voor wat nieuwsgierigheid, je wilt weten wat er gebeurd is. Na deze inleiding maakt het verhaal een flashback naar 1988 en wordt in een razend tempo verteld wat eraan voorafging en wat Mick, want hij is het die gevangengenomen is, met zijn leven na de middelbare school gedaan heeft.

Door die enorme snelheid, de verrassende plotwendingen en de soms heftige, maar ook gewelddadige scènes heeft het King coke een meer dan gemiddelde spanningsboog. Hierdoor blijft de lezer aan het boek gekluisterd en hoeft zich geen moment te vervelen. Ondanks dat het een volledig fictief verhaal is, kun je regelmatig de indruk krijgen dat het een waargebeurd verhaal is. Er zijn passages die erg realistisch overkomen. Desondanks zijn er ook momenten die zó onwaarschijnlijk zijn dat daardoor alles erg ongeloofwaardig wordt. Het lijkt er dan op dat Kramers net iets te veel doorslaat en dat zijn fantasie met hem op de loop gaat. Hoewel het verhaal soms licht voorspelbaar is, hebben de onvoorspelbare momenten wel de overhand. Daardoor blijft het zeker boeien.

Dat er in de drugswereld veel onoorbaars gebeurt, is bekend. Het is echter te hopen dat de dingen die er gebeuren niet zo schrikbarend zijn als in dit boek wordt geschetst. Door de beeldende schrijfwijze van Kramer is het voor de lezer niet moeilijk om zich in de harde en bijzondere wereld van deze tak van criminaliteit in te leven. Het lijkt er soms zelfs op dat je deel uitmaakt van deze keiharde wereld. Voor Mick, die in de loop der jaren uitgroeit van drugsgebruiker tot nietsontziend crimineel, kun je ondanks alles toch wel wat sympathie opbrengen. Wat hij uitspookt is natuurlijk niet goed te praten, maar hij heeft zeker ook een menselijke kant.

King coke is geen boek dat het van zijn diepgang moet hebben. Beschouw het vooral als een vlotlezende actiethriller. Het verhaal dat wordt verteld, is in principe een afgerond geheel, maar toch laat de auteur aan het eind de deur op een kier staan, een eventueel vervolg is dus mogelijk.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Dannis Kramers
Titel: King coke
ISBN: 9789401606486
Pagina’s: 423
Eerste uitgave: 2017

Beschrijving
‘Een mens kan echt te lang leven,’ dacht Crystal, terwijl ze de donkere trap afliep. Meer dan twintig jaar na de invoering van Artikel 13 was dit de enige plek waar ze zichzelf kon zijn. Dit clandestiene hol, waar clubleden probeerden te ontsnappen aan de constante overheidscontrole. Het meisje 
naast haar rilde, wilde weg. Maar een geschenk als dit kon ze niet weigeren. Wanneer je moeder je de vrijheid schenkt, moet je dat aanvaarden. Of je dat nu wil of niet. 

Recensie
Al vanaf haar kinderjaren was Petra Spark al bezig met schrijven. In het zesde leerjaar won ze de tweede prijs in een opstelwedstrijd van het Davidsfonds, een cultuurnetwerk dat culturele activiteiten organiseert. Vanaf dat moment wist ze dat ze journalist wilde worden, maar uiteindelijk is dat er nooit van gekomen. Het schrijven heeft ze echter nooit kunnen vergeten en dat leidde ertoe dat in juni 2017 haar debuutthriller, Artikel 13, is verschenen.

Crystal lijkt haar leven op orde te hebben. Ze is getrouwd met Anton en heeft drie kinderen, hoewel het met haar oudste dochter Melissa niet botert. Desondanks heeft ze een geheim, want ze houdt er een dubbelleven op na. Ruim twintig jaar geleden is artikel 13 ingevoerd, maar er is in het diepste geheim een club gevormd waar Crystal deel van uitmaakt. In hun clandestiene onderkomen proberen de leden aan het verbod van, en de permanente controle door, de overheid te ontkomen. Om nader tot haar dochter te komen, neemt Crystal haar op een avond mee. Het loopt echter niet zoals ze aanvankelijk in gedachten had.

Als eerste valt het de lezer op dat het verhaal zich in de toekomst afspeelt. Niet gebruikelijk voor een thriller, dus kun je je afvragen of het boek niet deels sciencefiction is. Dat blijkt niet zo te zijn, hoewel sommige omstandigheden niet aan de huidige tijd gerelateerd kunnen worden. Want in die toekomst, ongeveer vijfendertig jaar na nu, is het eten van insecten en het drinken van dubieuze drankjes de normaalste zaak van de wereld. De proloog, die aan het eigenlijke verhaal voorafgaat, maakt overigens wel nieuwsgierig. Je wilt weten waarom Crystal in haar benarde situatie terecht is gekomen, wat ze gedaan of misdaan heeft. Na een flashback van drie maanden begint het eigenlijke verhaal dat vervolgens chronologische stappen maakt naar de bewuste datum uit de proloog.

Het aantal personages dat in het verhaal voorkomt, blijft beperkt en dat is goed voor de overzichtelijkheid. Vooral omdat het een nogal apart verhaal is. Een ander voordeel hiervan is dat de belangrijkste personages goed worden uitgewerkt. Vooral over Crystal, ze is niet voor niets het belangrijkst, kom je meer dan voldoende te weten en ontdek je steeds meer wat er de reden van is dat ze een dubbelleven leidt. Voordat het zover is, rijzen er wel enkele vragen op en kent het verhaal een aantal plotwendingen. Pas aan het eind van het verhaal wordt alles duidelijk en worden de antwoorden op deze vragen gegeven.

Artikel 13 is een vlot lopend verhaal dat in een prettig leesbare stijl geschreven is. Hierdoor is het erg makkelijk leesbaar. Met soms mooi geformuleerde zinnen, aardige dialogen en een vleugje humor weet Spark de lezer voor een groot deel te boeien. Alleen halverwege het verhaal is het wat minder interessant. Dit is echter van korte duur, want naarmate de ontknoping nadert, wordt het weer wat aansprekender. Deze ontknoping is misschien niet zozeer verrassend, lijkt zelfs wat afgeraffeld te zijn, maar is wel dusdanig dat er een verklaring voor alles gegeven wordt. Zonder dat het ergens zinderend wordt, heeft het verhaal wel degelijk een spanningsveld, het is vooral sluimerend aanwezig. Al met al kan worden gezegd dat Petra Spark met Artikel 13 een verdienstelijke debuutthriller geschreven heeft.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Petra Spark
Titel: Artikel 13
ISBN: 9789089245687
Pagina’s: 363
Eerste uitgave: 2017

Beschrijving
Bette van Maanen ziet haar comfortabele leven in duigen vallen als haar man Lucas na een ongeluk in het ziekenhuis belandt. Zijn revalidatie zal lang duren en een zware weg worden.
Zijn verpleegster Monica blijkt een oude bekende van Bette, die haar nog kent uit haar schooltijd. Daar was Monica vanwege haar postuur het doelwit van de gemene pesterijen van Bette en haar vriendinnen. Monica blijkt dit echter allemaal vergeven te hebben en ontpopt zich tot een luisterend oor en sterke schouder voor Bette.

Bette en Monica krijgen steeds diepere gevoelens voor elkaar, die de veeleisende en dwingende Lucas dreigt te verstoren als hij weer thuiskomt uit het ziekenhuis. Vanuit het bed waaraan hij gekluisterd is, beveelt hij Bette om hem in alles te gehoorzamen en behandelt hij haar als een soort slavin. Maar Bette heeft hele andere plannen dan zich door haar man te laten gebruik als huishoudster. Samen met Monica – die de verpleging van Lucas op zich neemt – maakt Bette een plan om zich onafhankelijk te maken van haar wrede en emotioneel afstandelijke man…

Recensie
Toen ze nog maar vier jaar oud was, wilde Marion van de Coolwijk voortdurend voorgelezen worden. En vertelde ze iedereen in haar omgeving haar fantasieverhalen. Verhalen vertelde ze ook toen ze nog voor de klas stond. Omdat dit aan het eind van de dag was en de les midden in zo’n spannend verhaal eindigde, beloofde ze de klas de volgende dag verder te vertellen. Maar ze wist niet meer precies waar het over ging, dus begon ze telkens aan een nieuw verhaal. De klas had een oplossing: schrijf de verhalen op. Dat deed ze en dit was het begin van haar schrijverscarrière. Vooral van kinderboeken, maar inmiddels ook van thrillers. Mangelvrouw is haar debuut.

Na een ochtend winkelen kwam Bette van Maanen vermoeid thuis. De telefoon rinkelde, ze nam hem op en hoorde dat haar man Lucas een ongeluk heeft gehad en in het ziekenhuis terecht is gekomen. Hij zal echter een lange tijd moeten revalideren. Zijn behandelend verpleegster, Monica Meier, is een oud-klasgenote van Bette. Monica werd op school gepest, ook door Bette, maar blijkt vergevingsgezind. De vrouwen krijgen een steeds hechtere band, maar Lucas staat hun onderlinge relatie in de weg. Dat zint Bette niet, dus verzint ze een plan om zelfstandig en zonder haar overheersende man Lucas verder te gaan. En krijgt ze Monica zover dat ze hierin meegaat?

Na de proloog, die interessant genoeg is om de lezer nieuwsgierig te maken en die daarbij een aantal vragen oproept, maakt het verhaal een flashback van een jaar. Vervolgens heeft dat verhaal een chronologisch verloop en maakt het sprongetjes naar het moment uit de proloog. Vanaf het begin is het duidelijk dat er wat met Lucas gaat gebeuren en ook wie hier de verantwoordelijken voor zijn. Dit, maar ook een aantal andere situaties, is vrij voorspelbaar en gaat ten koste van de spanning. Een spanning die wel aanwezig had moeten zijn, maar die zo goed als niet aanwezig is. Pas in de laatste zeventig bladzijden van het boek is er sprake van een minimaal spanningsveld. Te weinig voor een boek dat thriller heet te zijn.

Daarnaast bevat het verhaal ook een aantal onwaarschijnlijkheden, denk hierbij bijvoorbeeld aan het in huis nemen van een verpleegster die een vaste baan in het ziekenhuis heeft. Het verlenen van hulp in huis valt normaal gesproken onder de verantwoordelijkheid van de thuiszorg, een instantie die onafhankelijk van een ziekenhuis werkt. Behalve dit bezwaar, bevat Mangelvrouw ook enkele kleine foutjes. Deze hebben overigens geen enkele invloed op het verloop van het verhaal, dus kunnen ze worden afgedaan als slordigheden.

Ondanks dat de lezer tijdens het verhaal wel wat meer over Bette, en in veel mindere mate Monica en Lucas, te weten komt, blijven de personages aan de oppervlakkige kant. Bette komt nogal naïef over en lijkt ook niet op omstandigheden te kunnen anticiperen. Dit is op zich niet erg, maar je krijgt wel de indruk dat de auteur het niet zo bedoeld heeft. Qua originaliteit scoort het boek gemiddeld. Het idee achter het verhaal is goed, maar het bezitterige en overheersende gedrag van een echtgenoot is niet uniek in thrillers. Een andere draai had het een ander verhaal kunnen maken en wellicht was het dan ook wat minder algemeen en standaard.

Marion van de Coolwijk toont wel aan dat ze het schrijven in haar vingers heeft. Mangelvrouw is in een prettige en gemakkelijk leesbare stijl geschreven, dus daar valt weinig op aan te merken. Je merkt verder dat ze het vermogen heeft een boeiend verhaal te schrijven. Maar als ze van plan is zich in de toekomst meer op het thrillergenre te richten, zal ze zich hierin wel meer moeten ontwikkelen opdat er een verandering gaat plaatsvinden. Anders loopt ze het risico dat het bij een paar thrillers zal blijven.

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Marion van de Coolwijk
Titel: Mangelvrouw
ISBN: 9789045210179
Pagina’s: 316
Eerste uitgave: 2016

Beschrijving
Wanneer de 18-jarige Theresa door de knappe Jim Beckett ten huwelijk wordt gevraagd, is het alsof Assepoester haar droomprins heeft gevonden. Jim, de meest begeerde vrijgezel van het dorp, bevrijdt Tess uit de verstikkende atmosfeer van haar ouderlijk huis en voert haar mee naar een gelukkige en liefdevolle toekomst. Tenminste, zo lijkt het…. 

Want al snel ontpopt Jim zich als een nietsontziende sadist, die groot genoegen put uit geestelijke en lichamelijke mishandeling.
Maar dat is nog niet alles: gaandeweg dringt tot Tess het besef door dat Jim-voor de buitenwereld de perfecte echtgenoot en politieman- een moordenaar is, die jonge vrouwen op gruwelijke wijze om het leven brengt… 

Als ze genoeg bewijs tegen hem verzameld heeft, lukt het Tess om Jim achter de tralies te krijgen. De nachtmerrie lijkt voorbij, totdat hij weet te ontsnappen en spoorloos verdwijnt. Tess weet nu dat ze slechts één mogelijkheid heeft om te overleven: ze zal dit beest zélf moeten doden…

Recensie
De aanleiding dat Lisa Gardner met schrijven begon, is een heel bijzondere. Aanvankelijk werkte ze in de voedingsbranche, maar omdat haar haren een aantal keren vlamvatten, hield ze hiermee op en richtte ze zich op het schrijven van voornamelijk thrillers. Haar debuut, Bloedbruiloft, verscheen in 1998 dat in datzelfde jaar de RT Reviewer’s Choice Award won. Onder het pseudoniem Alicia Scott schreef ze aan aantal romans. Wereldwijd zijn er van haar meer dan twintigmiljoen boeken in ruim dertig landen gepubliceerd en enkele van haar boeken zijn verfilmd.

Jim Beckett, politieman, heeft zijn zinnen gezet om met de 18-jarige Theresa (Tess) te gaan trouwen. Tess gaat hierop in want bij haar thuis is de sfeer niet optimaal. Aanvankelijk gaat het nog wel goed, maar al heel snel komt de ware aard van Jim naar boven. Hij mishandelt Tess, zowel geestelijk als lichamelijk. Als Tess er ook nog achter komt dat hij een kille moordenaar is, geeft ze hem waardoor hij in de gevangenis belandt. Jim weet te ontsnappen en gaat achter haar aan. Tess kan nu nog maar één ding doen om het te overleven: Jim doden.

In de proloog van Bloedbruiloft is een dreigende, en eigenlijk ook wel wat beklemmende, spanning voelbaar. Dan verwacht je dat het vervolg van het verhaal, dat zich vijf jaar later afspeelt, op dezelfde voet doorgaat, maar al snel kom je erachter dat dat een illusie is. De eerste hoofdstukken zijn nogal warrig waardoor het onoverzichtelijk dreigt te worden. Na dat begin komt er meer structuur in het verhaal waardoor het voor de lezer ook steeds duidelijker wordt wat zich allemaal precies afspeelt. Dat neemt echter niet weg dat grote stukken tekst volkomen overbodig zijn, het verhaal een heel stuk minder interessant maken, maar er zeker voor zorgen dat het eventuele tempo in het verhaal drastisch afneemt.

Dat het tempo erg laag is, blijkt al vanaf het begin. Het verhaal sleept zich voort en behalve veelvuldige ruzies, verslagen van schietoefeningen en drankgelagen, gebeurt er niet bijzonder veel. Pas halverwege wordt het een beetje spannender en daardoor ook wat boeiender, maar helaas blijkt dit van korte duur te zijn. Het boek is vooral een relaas van persoonlijke problemen die in feite niets aan het verhaal toevoegen. Daar komt ook nog bij dat de meeste dialogen geforceerd en gemaakt zijn en als gevolg daarvan erg onrealistisch overkomen. Dat laatste geldt eveneens voor de personages. Ze zijn niet geloofwaardig en lijken vooral met zichzelf bezig te zijn.

Met de schrijfstijl van Gardner is, na die eerste stroeve hoofdstukken, op zich niet zo heel veel mis. Met vlotte zinnen weet ze het verhaal draaiend te houden, er toch wat lijn in aan te brengen en het ook tot een ontknoping te brengen zoals ze in gedachten had. Desondanks had het allemaal verrassender gekund, minder vlak en met beduidend meer plotwendingen. Opvallend is dat het vaste seriepersonage Quincy een bijzonder beperkte rol in het verhaal heeft (Rainie, zijn partner, komt er helemaal nog niet in voor). Het heeft er daarom alle schijn van dat Gardner pas na het schrijven van dit boek besloten heeft dat hij een terugkerend personage zou worden.

Dat Lisa Gardner kan schrijven heeft ze in de loop der jaren wel aangetoond, maar dat Bloedbruiloft destijds zo goed ontvangen is, is onbegrijpelijk. Dit debuut is een miskleun van het eerste uur en eigenlijk onbegrijpelijk dat er een uitgever was die het aangedurfd heeft het boek uit te brengen.

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Lisa Gardner
Titel: Bloedbruiloft
ISBN: 9789022984468
Pagina’s: 302
Eerste uitgave: 1999