Meestal moet je het niet doen, oude koeien uit de sloot halen. Toch doe ik het! Maar zeg nou zelf, zo oud zijn die koeien nou ook weer niet. Want aan 2016 is nog niet zo heel erg lang geleden een eind gekomen en dat jaar is nou net waarover ik het hier ga hebben. Maar wees gerust, ik ga het niet hebben over alle rare of niet rare dingen die ik het afgelopen jaar wel of niet heb uitgespookt. Wat ik hieronder wel laat weten, is hoe mijn lees- en boekenjaar 2016 is geweest.

Uitdagingen bestaan volgens mij al zo lang de mensheid bestaat, maar nieuw was de Hebban Reading Challenge 2016. Net als veel andere lezers deed ik hier ook aan mee. Om goed te beginnen, startte ik met een boek van meer dan 500 bladzijden, Rode maan van Benjamin Percy, een boek van maar liefst 554 bladzijden. Dan had ik dat maar gehad. Later bleek dat ik nog drie andere boeken zou lezen die deze vijfhonderd bladzijden passeerden.

In mijn blog over mijn persoonlijke Reading Challenge 2016 gaf ik al aan dat ik vorig jaar 75 boeken gelezen heb. De meeste van deze boeken waren thrillers en een groot deel daarvan recenseerde ik voor Hebban. Daarnaast ben in het afgelopen jaar ook begonnen als coördinator van leesclubs, ook weer op Hebban. Inmiddels heb ik er vijf gecoördineerd en heel stiekem vind ik het wel leuk dat Schuim der aarde van Roxane van Iperen het Hebban leesclubboek van het jaar 2016 geworden is.

Van alle boeken die ik gelezen heb, hebben maar liefst zes de maximale waardering van vijf sterren gekregen. En als ik een keuze moet maken welke van deze zes mijn boek van 2016 geworden is, is dat niet zo moeilijk. Dat is zonder enige vorm van twijfel Schuim der aarde. De overige vijf heb ik hieronder (in willekeurige volgorde) vermeld:
– Dark matter – Blake Crouch
– Alles houd op te bestaan – Elizabeth Brundage
– Ik zie je – Matthijs Kleyn
– Het Joshua profiel – Sebastian Fitzek
– Killer country – Mike Nicol

Uiteraard heb ik ook boeken gelezen die tegenvielen. Een van deze teleurstellingen was Achter gesloten deuren van B.A. Paris. Alle reclamecampagnes, aanbevelingen en goede waarderingen ten spijt, het boek is voor mij een van de slechtste die ik in 2016 gelezen heb en kreeg, net als negen andere, twee sterren. Voor mij is het boek niets meer of minder dan het resultaat van een hype, waardoor het zwaar overgewaardeerd wordt.

Het afgelopen jaar heb ik iets minder nieuwe boeken, 122 deze keer, in mijn bezit gekregen dan het jaar daarvoor. Maar toch nog steeds meer dan ik in een jaar gelezen heb. Mijn stapel nog te lezen boeken groeit daardoor gestaag en daarom zeg ik regelmatig, en dat lijkt inderdaad niet voor niets, dat ik eigenlijk geen tijd om te werken heb.

Tot zover deze korte terugblik op een boekenjaar dat me voldoende voldoening heeft gebracht. Vanaf nu laat ik dat jaar achter me en ga ik verder met mijn wereldreis in boekenland.