Het was onlangs in het nieuws. Een boek geschreven door een vrouw krijgt minder aandacht dan een boek dat door een mannelijke auteur geschreven is. De Amerikaanse organisatie Vida heeft hier onderzoek naar gedaan en in april zijn de resultaten hiervan gepubliceerd. Uit dit onderzoek is gebleken dat in kranten en tijdschriften vooral ‘mannenboeken’ worden besproken en dus gerecenseerd. En dan ook nog eens door mannelijke recensenten.

Het tijdschrift Opzij is, na een telling, in 2013 tot dezelfde conclusie gekomen. Als gevolg daarvan lanceren het Dagblad van het Noorden en de Leeuwarder Courant een lezersactie. Om mensen meer te bewegen ‘vrouwenboeken’ te gaan lezen. Na aanmelding, is het de bedoeling om een jaar lang alleen boeken te gaan lezen die door vrouwen zijn geschreven. Na een jaar kunnen de geselecteerde lezers, die één keer per maand een boek toegestuurd krijgen, aangeven wat hun bevindingen waren.

Even dacht ik ‘zal ik het doen?’, maar ik heb me er niet voor aangemeld en zal het ook niet gaan doen. Dit komt niet omdat ik wat tegen boeken geschreven door vrouwen heb. Integendeel. Er zijn genoeg vrouwelijke auteurs die prima boeken schrijven. Net als er ook voldoende mannelijke auteurs zijn die slechte boeken schrijven.

De enige reden dat ik mij niet voor deze actie opgeef, is dat ik me de komende twaalf maanden niet wil beperken tot het lezen van alleen maar ‘vrouwenboeken’. Ik wil variatie. Dan weer eens een boek geschreven door een man, dan weer eens een boek dat door een vrouw geschreven is. En dat kan niet als ik me voor deze actie op zou geven. Laat mij dus maar zelf bepalen wanneer ik welk boek lees. Ongeacht of het door een man of vrouw geschreven is.