Flaptekst
Een jaar na zijn scheiding verongelukt Ricks dochter Zoë. Twee jaar later probeert hij met hulp van zijn beste vriend Ingmar weer grip op zijn leven te krijgen. Wanneer hij oude foto’s in het huis van zijn overleden stiefmoeder vindt, raakt hij steeds meer in conflict met zichzelf. Waarom komen de beelden van de foto’s overeen met zijn dromen en wie is dat meisje op een foto dat sprekend op Zoë lijkt? Het verlangen naar antwoorden op zijn vragen leidt hem uiteindelijk naar Le Tréport, Normandië. Het wordt een reis die een gruwelijk verleden aan het licht brengt.

Recensie
Omdat de toneelvereniging waar dameskapper Nico Torrenga deel van uitmaakt in 2015 zonder toneelstuk zat, bedacht hij dat hij er dan zelf wel een zou schrijven. Hij ging aan de slag en ontdekte zodoende zijn passie voor schijven. Aanvankelijk waren dat blijspelen en kluchten, die in Nederland en België werden opgevoerd, maar omdat hij zich verder wilde ontwikkelen, begon hij met korte humoristische verhalen in het Groningse dialect. Uiteindelijk bracht hij 2018 de verhalenbundel Tied veur dieverdoatsie uit en medio 2022 verscheen zijn thrillerdebuut Samen alleen.

Na het overlijden van zijn stiefmoeder vindt Rick van Duren in haar woning een aantal oude foto’s, waarvan de afbeeldingen overeenkomen met beelden uit zijn dromen. Op één foto ziet hij een meisje dat sprekend op zijn twee jaar geleden verongelukte dochter Zoë lijkt. Behalve dat hij zich afvraagt wie het meisje is, heeft hij ook vragen over de andere foto’s. Omdat hij daar een antwoord op wil hebben, vertrekt hij naar het Normandische Le Tréport, een plaatsnaam die hij op een van de foto’s tegenkwam. Daarna wordt hij geconfronteerd met een verleden waarvan hij het bestaan niet wist.

Het verhaal, dat voornamelijk vanuit het perspectief van Rick van Duren verteld wordt, begint met een korte proloog waaruit de strekking van de plot al min of meer opgemaakt kan worden, in ieder geval wat aan het gebeurde zoal ten grondslag ligt. Dit begin prikkelt de nieuwsgierigheid van de lezer een klein beetje en de paar hoofdstukken die daarop volgen versterken dit. Daarnaast creëert de auteur in die beginfase, door wat Van Duren op de foto’s ziet, een enigszins geheimzinnige sfeer. Dit is allemaal van korte duur, want niet snel daarna gaat het vooral over de moeilijke fase waarin Rick, na het verlies van zijn dochtertje Zoë twee jaar eerder, in terecht is gekomen. Zijn zelfmedelijden druipt als het ware, en tot vervelens toe, van de bladzijden af. Natuurlijk moet hier aandacht aan besteed worden, het is immers van wezenlijk belang, maar wel in meer gedoseerde hoeveelheden.

Uiteindelijk keert het tij ten goede, want vele hoofdstukken later komt er spanning in het verhaal en zorgen diverse plotwendingen voor aanmerkelijk meer variatie en een aantal interessante en onverwachte ontwikkelingen. Van Duren lijkt een ontwikkeling te hebben doorgemaakt, want van een man die zelfbeklag hoog in het vaandel heeft staan, verandert hij in een meer zelfverzekerd persoon, ondanks dat glashelder is dat hij nog met een aantal issues uit zijn verleden te kampen heeft. Als de plot al een aardig eind gevorderd is, komt dit ook naar voren en in de laatste hoofdstukken komt dat volledig tot uiting. De lezer kan hierdoor wel wat in verwarring raken en krijgt sowieso het gevoel dat het verhaal niet helemaal af is.

Van de personages die opgevoerd worden, is Rick van Duren degene die het meest in beeld komt. Omdat de lezer over hem het meest te weten komt, is zijn karakter het uitvoerigst uitgewerkt. Voor enkele anderen geldt dat minder en sommigen blijven over de hele linie nogal oppervlakkig. In feite is dat niet eens zo heel erg, want het is van geen enkele invloed op het verhaal zelf, dat overigens wel een bepaalde mate van verdieping heeft. Desondanks blijven er wel een paar open eindjes, want niet aan alles en iedereen wordt evenveel aandacht besteed, waardoor een paar personages of groeperingen iets onderbelicht blijven. Hierdoor lijkt het verhaal niet helemaal af.

De schrijfstijl van Torrenga is wisselend, het ene moment is het toegankelijk en eigentijd, het andere moment komt het een beetje gedateerd over. Toch is deze thriller, die overwegend beeldend is geschreven, goed leesbaar. Een groot minpunt zijn de talrijke taalkundige fouten die in het boek voorkomen, die hebben hoe dan ook een nadelig effect op het leesplezier. Over het geheel genomen is Samen alleen een verdienstelijk, maar niet overweldigend debuut.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Nico Torrenga
Titel: Samen alleen
ISBN: 9789464640212
Pagina’s: 362
Eerste uitgave: 2022