Flaptekst
De positie van Ludovic Degroof, een van Brugge’s rijkste en machtigste mannen, komt in gevaar na een mysterieuze inbraak in de juwelierszaak van zijn zoon. Degroof doet alles om het onderzoek, geleid door Van In, te bemoeilijken. Tot Degroofs kleinzoon wordt ontvoerd en de kidnappers een bizarre eis stellen in ruil voor vrijlating.

Recensie
Voordat Pieter Aspe, het pseudoniem van Pierre Aspeslag, in 1996 fulltime auteur werd, heeft hij allerlei beroepen uitgeoefend. Op zijn veertigste besloot hij het roer volledig om te gooien en bedacht hij in een gekke bui om schrijver te worden. Geïnspireerd door Jef Geeraerts koos hij voor het misdaadgenre, mede omdat hij in de veronderstelde dat dit gemakkelijker was vol te houden. Vervolgens debuteerde hij in 1995 met Het vierkant van de wraak, het eerste deel van een lange serie met onder andere commissaris Pieter van In. Op 1 mei 2021 overleed hij op achtenzestigjarige leeftijd als gevolg van ziekte.

In de juwelierszaak van Ghislain Degroof, zoon van een van de machtigste en rijkste mannen van Brugge, is een mysterieuze inbraak gepleegd. Zijn vader Ludovic wil koste wat kost voorkomen dat hier ruchtbaarheid aan gegeven wordt. Commissaris Pieter van In daarentegen wil de zaak zo spoedig mogelijk oplossen, maar slaagt daar vooralsnog niet in. Dan wordt Degroofs kleinzoon ontvoerd en de eisen die de ontvoerders stellen zijn nogal uitzonderlijk. Van In is er niet alleen van overtuigd dat beide misdaden met elkaar te maken hebben, maar ook dat de daders het op Degroof senior hebben voorzien.

In dit eerste deel van de langlopende serie – het laatste verscheen in 2017 – maakt de lezer kennis met de belangrijkste personages: Pieter van In, Hannelore Martens en Guido Versavel. Hij komt hierdoor het een en ander over hen te weten, maar kan zich niet aan de indruk onttrekken dat de auteur het een en ander achterlaat (wellicht om dit in de vervolgdelen te onthullen). Van deze drie zijn Van In en Martens het meest uitgewerkt. Alle overige karakters, en dat zijn er nogal wat, blijven over het algemeen vrij oppervlakkig. Voor het verhaal geldt dat iets minder, maar zware thema’s en/of diepzinnige gedachten moeten hierin zeker niet verwacht worden, hetgeen ook niet de bedoeling van Aspe is geweest.

De plot heeft een volledig chronologisch verloop, maar sporadisch vindt er een korte flashback plaats naar het verleden, vooral tijdens de informele verhoren door de politie en met name in de slotfase van het debuut. Hoewel het verhaal, dat even op gang moet komen, niet nagelbijtend spannend is, bevat het daarentegen wel diverse wendingen die je niet aan ziet komen. De delicten die Van In en collega’s mogen oplossen, zijn interessant en komen in het echte leven eveneens voor, maar hoe deze worden uitgevoerd grenzen aan het onrealistische. Dat kan tevens gezegd worden van het onderzoek zelf, want daarin gebeuren dingen die bij de echte professionals zo goed als zeker de wenkbrauwen doen fronsen.

Aspe hanteert een overwegend vlotte en luchtige schrijfstijl, overigens zonder dat het simpel overkomt. Verder gebruikt hij bij tijd en wijle humor (Van In is soms ronduit cynisch), weet hij de vele situaties beeldend en inlevend te beschrijven en houdt hij er een behoorlijk tempo op na. Erg opvallend is het exorbitante alcoholgebruik van de commissaris. Het komt voor dat hij ’s morgens vroeg om kwart voor acht al aan een Duvel gaat, dit heeft toch wel erg veel weg van alcoholisme. Voor de ontwikkeling van Van In zal het goed zijn als hij hier in de volgende delen iets aan gaat doen.

Het vierkant van de wraak, waarvan de ontknoping onverwacht, onthullend en ook enigszins gezocht is, is over het geheel genomen een goed begin van een op het eerste oog boeiende serie met enkele innemende personages. Aspe toont hier sowieso mee aan dat hij verhaal kan vertellen. En misschien is de charme daarvan wel dat het aan de gemoedelijke kant is.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Pieter Aspe
Titel: Het vierkant van de wraak
ISBN: 9789022326145
Pagina’s: 302
Eerste uitgave: 1995