Beschrijving
Niels Oxen, de hoogst onderscheiden soldaat die ooit in het Deense leger gediend heeft, is aan lager wal geraakt. In de hoop zijn innerlijke demonen af te schudden, reist hij af naar het noorden. Daar wil hij zijn kamp opslaan in de bossen en een eenvoudig leven leiden.

Zijn droom verandert in een nachtmerrie als hij opeens beschouwd wordt als hoofdverdachte van de moord op een voormalig ambassadeur. De veiligheidsdienst is opvallend snel na de moord ter plaatse, en voordat Oxen ook maar iets heeft kunnen inbrengen is hij samen met de onorthodoxe agent Margarethe Franck betrokken bij het onderzoek naar een serie mysterieuze moorden. Het verbindende element: opgehangen honden.

Recensie
De Deen Jens Henrik Jensen is in 1963 in het plaatsje Søvind in de regio Midden-Jutland geboren. In 1982 studeerde hij af aan de middelbare school in Horsens. Hierna volgde hij een opleiding aan de Deense school voor Journalistiek, die hij in 1987 beëindigde. Voor de krant Vestkysten was Jensen sportjournalist en vervolgens hoofdredacteur. In 2001 werd hij nieuwsredacteur en in die hoedanigheid maakte hij diverse reizen over de hele wereld. Deze reizen hebben hem inspiratie gegeven voor een aantal van zijn boeken. In 1997 debuteerde de auteur met Wienerringen, waarna hij een trilogie met CIA-agent Jan Jordi Kazanski schreef. Zijn echte doorbraak kwam pas in 2012 met de thriller De hondenmoorden, het eerste deel van de Oxen-trilogie.

Oorlogsveteraan Niels Oxen is de hoogst onderscheiden soldaat die het Deense leger ooit gekend heeft. Hij leeft teruggetrokken en heeft regelmatig last van nachtmerries. Om hieraan te ontvluchten vertrekt hij naar het noorden van Denemarken waar hij in de bossen zijn kamp opslaat. Als hij bij een naburig kasteel een dode hond aan een boom ziet hangen vlucht hij weg. Niet veel later wordt het lichaam van de voormalig ambassadeur Hans-Otto Corfitzen gevonden. Ondanks dat Niels als hoofdverdachte wordt beschouwd, krijgt hij het aanbod om met de veiligheidsdienst van de politie samen te werken. Samen met agent Margrethe Franck onderzoekt hij de moord en een aantal verdachte sterfgevallen. Ze ontdekken dat opgehangen honden de bindende factor zijn. Maar behalve dit blijkt er nog veel meer aan de hand te zijn.

Het verhaal, dat fictief is, maar wel situaties kent die zich werkelijk hebben voorgedaan, speelt zich in het begin afwisselend af in het Spaanse Andalusië en Denemarken waardoor meteen de vraag oprijst wat de links is tussen deze twee landen die geografisch ver uiteen liggen. Dit is niet de enige vraag die aan het begin van het boek opkomt. Aan het eind van praktisch ieder hoofdstuk in dat begin word je nieuwsgierig gemaakt en kun je jezelf de vraag stellen wat er is gebeurd of wat er gaat gebeuren. Een goede manier om de aandacht van het boek vast te houden.

Ook De hondenmoorden is een thriller die typisch Scandinavisch genoemd kan worden. Een groot deel van het boek, en dat geldt dan voornamelijk voor de eerste helft ervan, is namelijk vrij langzaam. Pas halverwege neemt de spanning toe en wordt het verhaal nog boeiender en interessanter dan het in feite al was. Een ander kenmerk van de ‘Scandithriller’ is een maatschappelijk thema. In dit boek is dat bijvoorbeeld PTSS en wat de gevolgen kunnen zijn van militaire uitzending naar oorlogsgebieden.

De belangrijkste personages in het boek zijn Niels Oxen en Margrethe Franck. Gedurende het verhaal worden ze steeds meer uitgewerkt, hoewel er aan het eind daarvan nog wel wat onduidelijkheden rond deze karakters open blijven. Omdat dit het eerste deel van een trilogie is, zullen die in de volgende delen ongetwijfeld opgehelderd worden. Toch krijg je tijdens het lezen steeds meer een band met hen en worden ze als het ware per bladzijde sympathieker.

Ondanks dat het verhaal niet bol staat van verrassende plotwendingen komen ze wel degelijk voor. Deze ontwikkelingen zijn dan dusdanig dat ze absoluut niet zijn te voorzien. Het is een knap staaltje werk van Jensen om de lezer van begin tot eind in het ongewisse te laten en uiteindelijk weet te verrassen met het werkelijke motief van de moorden. De hondenmoorden is al met al een boek waar je even in moet komen, maar zodra dat achter de rug is, is de behoefte om aan het vervolg te beginnen wel heel erg groot.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Jens Henrik Jensen
Titel: De hondenmoorden
ISBN: 9789400505780
Pagina’s: 384
Eerste uitgave: 2015

Beschrijving
Atoombommen, Mossad en Zweedse politie, een drankzuchtige ingenieur, een kussenfabriek, een kist antilopevlees, een domme, impulsieve broer: Jonas Jonasson mengt deze ingredi?nten – en nog veel meer – onnavolgbaar door elkaar tot een verhaal dat vooral g??n gewoon verhaal wil zijn. In hoog tempo volgen de verwikkelingen elkaar op en in voortvarendheid en slimheid doen Nombeko en Holger 2 niet onder voor de 100-jarige Alan uit De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween.

Recensie
De Zweedse auteur Jonas Jonasson begon zijn schrijverscarrière toen hij nog voor een aantal Zweedse kranten werkte. Daarnaast was hij sinds 1996 eigenaar van   het succesvolle mediabedrijf OTW, dat hij in 2005 om gezondheidsredenen verkocht. Twee jaar later verhuisde hij naar Zwitserland waar hij zijn debuutroman De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween schreef. Het boek werd in 2009 uitgegeven en het jaar daarop was het de bestverkochte roman in Zweden. Jonasson won er tevens de Swedish Booksellers Award mee. In 2013 verscheen zijn tweede roman: De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje, dat meteen al een bestseller werd.

Het veertienjarige Zuid-Afrikaanse meisje Nombeko Mayeki werkt als latrinewerker in de grootste township van het land: Soweto. Ze is analfabete, maar kan uitstekend rekenen. Door een man die haar lastigviel leert ze lezen en als ze op weg is naar de bibliotheek wordt ze door een dronken man aangereden. Nombeko wordt veroordeeld tot zeven jaar slavernij bij dezelfde man, een nucleair ingenieur. In haar vrije tijd leest ze alle wetenschappelijke boeken die er zijn en heeft daardoor meer nucleaire kennis dan de ingenieur. In Zweden krijgen Ingmar Qvist en zijn vrouw Henrietta onverwacht een eeneiige tweeling. De jongens worden Holger 1 en 2 genoemd. Nummer 1 wordt ingeschreven bij de burgerlijke stand, nummer 2 bestaat in feite niet. Nombeko komt in Zweden terecht en ontmoet Holger 2. Maar ook een atoombom van drie megaton kwam met haar mee. Waarna ze samen met nummer twee probeert de bom niet af te laten gaan, maar ook kwijt te raken.

De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje kent een groot aantal verhaallijnen, maar de belangrijkste zijn toch die van Nombeko en Ingmar Qvist. Nombeko groeit op in het door apartheid verdeelde Zuid-Afrika. Jonasson ontkomt er eigenlijk niet aan om racisme en de blanke overheersing een rol in het verhaal te laten spelen. Dat heeft het ook, maar absoluut niet dramatische of belerend. Integendeel. Het is op een dusdanig luchtige manier geschreven dat het daardoor leuk is. Maar toch wel met een bepaalde ondertoon. Ook in het verhaal dat zich in Zweden afspeelt zit een klein beetje geschiedenis. Ingmar Qvist probeert zijn zoons namelijk antimonarchistisch op te voeden. Daarbij komt dan een klein lesje monarchie om de hoek kijken.

Het aantal personages dat in het boek voorkomt is talrijk en de meeste van hen zijn nogal bijzondere en zeker uiteenlopende figuren. Toch slaagt Jonasson er uitstekend in die hoeveelheid overzichtelijk te houden. Je krijgt nergens het gevoel dat het verwarrend of onbegrijpelijk is. Datzelfde geldt in wezen ook voor de vele gebeurtenissen die elkaar in hoog tempo opvolgen. De structuur blijft behouden ondanks de wirwar die soms doet denken aan een niet te ontwarren kluwen spaghetti.

Qua opzet en structuur doet dit boek soms denken aan zijn debuutroman. Ook in zijn eerste boek komen bommen voor, maken wereldleiders hun opwachting en beleven de personages bijzondere avonturen. Dit wil niet zeggen dat het een vergelijkbaar boek is. Dat is het niet. Het is eerder de stijl van schrijven die voor deze overeenkomst zorgt. Misschien is dat wel een beetje het visitekaartje van de auteur.

Vanaf het begin van het verhaal is het al enigszins kolderiek, maar naarmate het vordert neemt het een steeds absurdistischer vorm aan. Er doen zich talloze situaties voor die buitengewoon onwerkelijk zijn. Het benaderen van die werkelijkheid is ook nooit Jonasson’s doel geweest. Wat de auteur voor ogen had, is hem gelukt. Hij heeft een niet diepgaande roman geschreven die eigenlijk alleen maar voor vermaak bedoeld is. Daarin is hij met verve geslaagd.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Jonas Jonasson
Titel: De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje
ISBN: 9789044983555
Pagina’s: 349
Eerste uitgave: 2013

Beschrijving
Een gelukkig huwelijk. Een gezin. Een fijn huis. Waarom loopt Emily Coleman op een ochtend zonder om te kijken weg van dit alles – om onder een andere naam helemaal opnieuw te beginnen?

Emily heet nu Cat en ze werkt in Londen bij een reclamebureau. Ze deelt een huis met een nieuwe vriendin, Angel. Cat heeft elk spoor naar haar oude leven zo goed gewist dat niemand haar weet te vinden. Maar ze kan het verleden – en haar herinneringen – niet volledig begraven. Dan komt het moment dat Cat onder ogen moet zien wat ze heeft gedaan: een schokkende onthulling die haar uiteindelijk over de rand duwt…

Recensie
Tina Seskis groeide op in Hampshire en studeerde bedrijfskunde aan de universiteit van Bath. Na haar studie heeft ze meer dan twintig jaar diverse functies binnen de marketing- en reclamewereld gehad. Vervolgens besloot Seskis om het over een andere boeg te gooien en begon ze aan haar schrijverscarrière. Haar debuut Een stap te ver schreef ze voor haar moeder terwijl ze een schrijfopleiding volgde. Aanvankelijk gaf ze het boek in eigen beheer uit, maar door het enorme succes kreeg ze een contract bij een uitgever en werd het in meer dan achttien landen uitgegeven.

Dertiger Emily Coleman is getrouwd, heeft een man waar ze helemaal weg van is en samen hebben ze een tweejarig zoontje. Toch besluit ze haar geregelde leven vaarwel te zeggen en op een ochtend laat zal alles achter om onder een andere naam een nieuw bestaan op te bouwen. Ze vertrekt naar Londen en gebruikt haar tweede naam Catherine (Cat). Ze vindt werk bij een reclamebureau en deelt een woning met haar nieuwe vriendin Angel. Toch zijn er momenten dat herinneringen aan haar oude leven naar boven komen. Dan heeft ze het moeilijk en verliest ze zichzelf in drank en drugs. Een pijnlijke situatie zorgt er echter voor dat Cat onder ogen moet zien wat ze gedaan heeft, maar ook dat ze haar oude leven niet langer kan verbergen.

Het verhaal, dat uit vier delen bestaat, begint in het heden en zorgt ervoor dat je dan al nieuwsgierig wordt naar het waarom van het plotselinge vertrek van Emily. Het antwoord op deze vraag laat lang op zich wachten want pas tegen het eind van het boek komt er duidelijkheid. Dit is normaal gesproken goed voor de spanningsopbouw, maar daar is in Een stap te ver geen sprake van. Op een enkel moment na ontbreekt de spanning en daardoor heeft het boek in feite meer weg van een roman dan van een thriller.

De hoofdstukken worden afgewisseld tussen het heden en het verleden. Door de talloze flashbacks krijg je een goed beeld van het oude leven van Emily en begin je je steeds meer af te vragen waarom ze tot haar besluit om weg te gaan gekomen is. Toch zorgen die terugblikken ervoor dat het verhaal soms wat verwarrend en chaotisch overkomt. Ze zijn namelijk niet chronologisch en worden af en toe ook vanuit het perspectief van andere personages verteld. Dit laatste lijkt niet altijd even logisch omdat de toegevoegde waarde daarvan te verwaarlozen is.

Het debuut van Seskis is een vlot geschreven verhaal waarin voldoende snelheid zit. Dit tempo wordt in de loop van het boek zelfs nog wat opgevoerd. Naarmate de ontknoping nadert komen er wat meer plotwendingen voor waardoor de lezer op het verkeerde been wordt gezet. Deze verrassingen zorgen er niet voor dat er, zoals al eerder gezegd, spanning in het verhaal komt. Wel ga je heel anders tegen het verhaal aankijken. Die misleiding, in positieve zin overigens, is knap gedaan.

In het begin van het boek lijkt de sfeer enigszins op Het meisje in de trein, maar daar is later niets meer van de merken. Dan heeft het verhaal toch zijn eigen karakter. De aanbevelingen op de achterkant van het boek zijn enigszins overdreven. Dat wil niet zeggen dat Een stap te ver een vervelend boek is om te lezen. Dat is het niet, maar het is ook geen boek waarvoor je op het puntje van de stoel gaat zitten.

Waardering: 2,5/5

Boekinformatie
Auteur: Tina Seskis
Titel: Een stap te ver
ISBN: 9789400504998
Pagina’s: 342
Eerste uitgave: 2016

Beschrijving
Wanneer Viktor Hyldegaard na een avond stappen in het Zweedse Skövde niet thuiskomt, vreest zijn vrouw het ergste. De jonge rechercheur Anna Eiler, die op de zaak wordt gezet, gelooft aanvankelijk niet dat er sprake is van een misdaad, totdat in een klein meertje een afschuwelijke vondst wordt gedaan. Tussen de waterlelies drijft een lichaam. In een wond in de hals van het slachtoffer is een foto van een vrouw gestoken. Het meer, dat onder de lokale bevolking bekendstaat als ‘Valdemars graf’, herbergt echter een nog veel verschrikkelijker geheim.

Recensie
Carina Bergfeldt is een van de nieuwste auteurs die Zweden rijk is. Ze werkt als Amerika-correspondent voor de Zweedse televisiezender SVT. Daarvoor was ze tien jaar lang journalist voor Aftonbladet, het grootste dagblad van het land. Voor deze krant maakte ze diverse reportages en voor die van het bloedbad op het Noorse Utøya ontving ze in 2012 de belangrijkste journalistieke prijs van Zweden. Bergfeldt volgde een schrijversworkshop in New York, waarna ze haar thrillerdebuut De moord op mijn vader schreef. Het boek is in twaalf landen uitgegeven. In 2016 verscheen haar tweede thriller, Het meisje op de foto.

Op een vrijdag in mei meldt Jeanette Hyldgaard bij het alarmnummer dat haar man Viktor na een avond stappen niet is thuisgekomen. Inspecteur Anna Eiler is aanvankelijk van mening dat er niets aan de hand is en dat hij de nacht ergens anders heeft doorgebracht. In een klein meertje wordt niet veel later een hoofd met een foto in de keel gevonden. Anna moet nu wel op de zaak ingaan, vooral nadat in datzelfde water nog veel meer wordt gevonden. Omdat haar vader een jaar eerder spoorloos verdween, nam journaliste Julia Almliden Jeanette wel serieus. Ze schrijft een artikel over de verdwijning van Viktor en gaat ondertussen zelf ook op zoek naar aanwijzingen. Anna en Julia komen beiden tot de ontdekking dat Viktor zich anders voordeed dan hij werkelijk was.

Voordat het verhaal daadwerkelijk begint, start Het meisje op de foto met een korte quote van de wereldgezondheidsorganisatie. Als meteen daarna de proloog een heftige scène beschrijft, is die quote onmiddellijk te plaatsen en ontstaan er tevens diverse vragen die de lezer nieuwsgierig maken. Op het merendeel van deze vragen krijg je in de loop van het verhaal een antwoord, maar dat geldt niet voor alle. Omdat dit de tweede thriller is waarin Anna Eiler haar opwachting maakt, is het daarom aan te raden om eerst het voorgaande boek te lezen. De privé-omstandigheden van een aantal belangrijke personages valt dan beter te begrijpen.

Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven, dat van Anna en dat van Julia. Daardoor leer je beide jonge vrouwen enigszins kennen en kom je te weten dat ze niet alleen vriendinnen zijn, maar ook soortgelijke problemen hebben. Deze problemen hebben vooral betrekking op het relationele vlak en daar wordt te veel aandacht aan besteed. Het gevolg is dat je je niet aan de indruk kunt onttrekken dat de helft van het verhaal uit persoonlijke problemen bestaat en dat het oplossen van de moord van ondergeschikt belang lijkt te zijn.

De schrijfstijl van Bergfeldt is vlot en met de korte hoofdstukken probeert ze het verhaal vaart mee te geven. Dat lukt ten dele, want een aantal daarvan is dermate kort dat het rommelig en enigszins verwarrend wordt. Als de schrijfster ervoor gekozen had deze hoofdstukken wat langer te laten zijn, had het verhaal wat aan kracht gewonnen. Hoewel er een aantal plotwendingen voorkomen, zorgen deze er niet voor dat het verhaal, dat sowieso niet uitblinkt in zinderende spanning, spannender wordt. De ontknoping is enigszins verrassend, maar voor een doorgewinterde thrillerlezer hoeft het niet moeilijk te zijn de uiteindelijke moordenaar vroegtijdig te ontmaskeren.

Een aantal situaties in het boek zijn zelfs een beetje aangrijpend waardoor het in feite iets verder gaat dan alleen maar thriller zijn. Misschien dat Bergfeldt met Het meisje op de foto, dat een zowel een gesloten als open einde heeft, ook een boodschap heeft willen meegeven.

(Het boek heb ik onlangs gerecenseerd voor Hebban.)

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Carina Bergfeldt
Titel: Het meisje op de foto
ISBN: 9789400503199
Pagina’s: 288
Eerste uitgave: 2016

Beschrijving
Emma Watson, een briljante arts, is klaar voor het avontuur van haar leven: onderzoek doen naar levende wezens in de ruimte. Haar man Jack McCallum, van wie Emma op het punt staat te scheiden, moet vanwege een lichamelijke klacht verbitterd toezien hoe zij zich opmaakt voor de expeditie. Maar de missie aan boord van het ruimtestation verandert in een nachtmerrie als een eencellig organisme zich in een alarmerend tempo vermenigvuldigt en de bemanning infecteert met een onbekend virus.

Emma probeert verwoed de astronauten van de dood te redden, maar niets helpt. Op aarde probeert Jack de NASA ervan te overtuigen Emma terug te halen uit de ruimte. Maar de NASA is niet bereid het platform met de levensbedreigende organismen te laten terugkeren. Dus zweven de doodzieke astronauten in het heelal, wachtend op de redding die maar niet komt.

Recensie
In de Verenigde staten zijn de meeste boeken van de Chinees-Amerikaanse schrijfster Tess Gerritsen bestsellers. Ook in Europa doet haar werk het goed. In 1979 heeft Gerritsen haar basisartsdiploma gehaald, waarna ze aan de Universiteit van Californië in San Franscisco heeft gewerkt. Daar haalde ze haar M.D. (Doctor of Medicine) en vervolgens werkte ze als interniste op Hawaï. Na de geboorte van haar tweede kind begon Gerritsen met het schrijven van fictie, aanvankelijk romantische thrillers, maar later stapte ze over naar de medische thriller. Haar boeken met Rizzoli en Isles zijn het bekendst, vooral doordat er een televisieserie van gemaakt is. Alarmfase rood is een stand-alone en is in 2001 in het Nederlands verschenen.

Emma Watson is een gerenommeerd arts, maar ook astronaut. Ze staat aan de vooravond van een verblijf in de ruimte. Daar zal ze onderzoek doen naar daar levende wezens. Kort nadat Emma in het ruimtestation is gearriveerd wordt een van de bemanningsleden, de Japanner Kenichi Hirai, ernstig ziek. Hij blijkt besmet te zijn met een nog onbekend virus dat later de rest van de bemanning ook infecteert. Emma doet er vervolgens alles aan haar collega’s van een zo goed als zekere dood te redden, maar wat ze ook doet, niets helpt. In Houston, waar het ruimtevaartcentrum van de NASA is gevestigd, probeert Emma’s man Jack McCallum haar terug naar aarde te krijgen. Hij krijgt echter geen toestemming van defensie. De astronauten, maar ook Jack, worden steeds wanhopiger. Want zal het lukken om Emma terug op aarde te krijgen?

Na een kort hoofdstuk dat zich op de zeebodem bij het Galapagos Rif afspeelt springt het verhaal twee jaar verder in de tijd. Op dat moment komt Emma Watson in beeld en heeft het verhaal tevens de eerste verrassende wending in petto, hoewel deze wel enigszins clichématig is. Desondanks zet het de lezer wel degelijk op het verkeerde been.

Het begin van dat verhaal verloopt enigszins traag, maar daar komt al snel verandering in. Dan dendert het in razende tempo voort en zorgt het voor een toename van de spanning. Inherent aan die verandering is dat het nog boeiender wordt dan het in feite al was. Je wordt tevens steeds nieuwsgieriger naar de aard van de besmetting en hoe het met Emma en haar collega’s gaat aflopen.

Alarmfase rood heeft wat weg van een technothriller, maar is dat zeker niet. Dat de techniek een grote rol in het verhaal speelt, is vanzelfsprekend omdat het vooral om een ruimtestation en NASA draait. Bij vlagen zijn de delen waar techniek een belangrijk aandeel heeft het minst interessant. Daarnaast, en dat is eigenlijk inherent aan Tess Gerritsen, bevat het boek ook een grote hoeveelheid medische terminologie. Ten dele wordt deze verklaard, maar soms ook niet. Dat is jammer, want niet iedereen is thuis in de medische wereld.

Gerritsen weet naarmate de ontknoping nadert alle losse eindjes aan elkaar te knopen. Een ogenschijnlijk niet terzake doend deel wordt dusdanig in de plot verwerkt dat het aan het eind van het boek feilloos in het verhaal past. Dat maakt het af. Hoewel Alarmfase rood een thriller is, heeft het ook enkele kenmerken van horror. Dat wil trouwens niet zeggen dat het luguber is. Dat is het zeker niet, want het past volledig in het verhaal.

De kleine kanttekeningen die hiervoor genoemd zijn, zijn eigenlijk te verwaarlozen. Want Alarmfase rood is al met al een erg goed boek.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Tess Gerritsen
Titel: Alarmfase rood
ISBN: 9789044347791
Pagina’s: 350
Eerste uitgave: 2001

Beschrijving
Tijdens een college krijgt universitair docent Mickel Backman een schok te verwerken: een van zijn studenten wil een scriptie schrijven over een oud manuscript waarover nooit hardop gesproken zou mogen worden. Hoe kan Pasi Maars, een matige student, ooit gehoord hebben van Leander Granlund, een ontspoorde en verwarde jonge dichter uit de jaren twintig, die slechts één ongepubliceerde dichtbundel schreef, maar wiens werk verwoestend was voor iedereen die het las?

Pasi’s vriend, Calle Hollender, kampt met zijn eigen problemen. Zijn relatie is uit, zijn studiefinanciering stopt en hij merkt dat Pasi steeds vreemder gedrag begint te vertonen. Pasi is ervan overtuigd dat Backman meer weet over Granlund. Want gedichten die tientallen jaren geleden verdwenen kunnen toch onmogelijk iemand schade berokkenen, of wel?

Recensie
Kai Erik is het pseudoniem voor de in Finland geboren schrijver Kaj Korkea-aho. Hij heeft Zweedse taal- en letterkunde gestudeerd en werkt als columnist voor de krant Hufvudstadsbladet en schrijft ook toneelstukken en hoorspelen. In 2009 debuteerde hij onder zijn eigen naam met de roman Katso minuun pienehen. Vervolgens schreef hij nog twee romans voordat hij onder pseudoniem de thriller Het boek des onheils schreef. In 2014 werd Korkea-aho door het literaire magazine Granta geselecteerd als een van de beste jonge Finse auteurs.

Mickel Backman is universitair docent literatuurwetenschappen aan de Academie van Åbo. Tijdens een college geeft Pasi Maars, een van de studenten, aan dat hij een scriptie wil schrijven over een oud manuscript van de dichter Leander Granlund. Backman staat perplex, want hoe kan het dat Maars op de hoogte is dat manuscript, waarover nooit gesproken mag worden, en van Granlund. De dichter heeft in de jaren twintig namelijk maar één dichtbundel, dat nooit werd gepubliceerd, geschreven. Hoewel Backman Maars ervan probeert te overtuigen dat een scriptie over deze dichter geen goede keuze is, zet Pasi door. Volgens hem weet zijn docent namelijk meer van Granlund dan hij beweert. En hoe kan het dat een verdwenen manuscript schadelijk kan zijn? Daarnaast heeft Pasi’s vriend Calle Hollender andere problemen. Zijn relatie wordt verbroken, hij krijgt geen studiebijdrage meer en merkt tevens dat het gedrag van zijn vriend verandert. Hoe zal alles weer goed komen?

Het boek des onheils wordt vooral verteld vanuit het perspectief van Mickel en Calle. Hoewel ze twee geheel verschillende persoonlijkheden zijn, hebben ze desondanks wel enkele parallellen. Mickel heeft problemen met zijn vrouw, Calle met zijn vriendin. En ze kennen Pasi Maars, wat in feite het meest essentiële is voor het verhaal. Behalve deze overeenkomsten is er niets wezenlijks dat hen verbindt. Of het moet al zijn dat Mickel de docent van Calle is, maar dat is van ondergeschikt belang.

Waar het in het verhaal in wezen om draait is het manuscript van Granlund. Dit manuscript heeft een grote invloed op het leven van Mickel en Pasi. Het gaat zelfs zo ver dat Pasi’s gedrag daardoor wezenlijk verandert. En hij tot het ergste toe in staat lijkt te zijn. Op het oog lijken dit ingrediënten te zijn om van het boek een spannende thriller te maken. Niets is echter minder waar, want het verhaal kabbelt in een bijzonder laag tempo voort en kent zo goed als geen plotwendingen. De pogingen van Kai Erik om het verhaal spanning mee te geven zijn, onder andere daardoor, jammerlijk mislukt. Dit heeft tot gevolg dat het niet moeilijk is om je af te laten leiden.

Het begin van het boek leest nogal stroef, mede veroorzaakt door een aantal wat moeilijkere literatuurwetenschappelijke woorden die deels wel, deels niet worden uitgelegd. Eveneens worden enkele Finstalige zinnen gebruikt waarvan de toegevoegde waarde niet altijd duidelijk is. Het duurt een aantal hoofdstukken voordat het verhaal wat leesbaarder wordt, maar interessanter en boeiender wordt het niet. Het is zelfs zo erg dat je al snel vergeten bent wat je net daarvoor gelezen hebt.

Wat de auteur wel gelukt is, is om de lezer nieuwsgierig te maken. Want gedurende het verhaal word je wel benieuwd naar wat er zo bijzonder aan het manuscript is. Want hoe is het mogelijk dat een leven zo drastisch overhoop komt te liggen nadat je een van de gedichten gelezen of gehoord hebt. Ondanks de originaliteit heeft Kai Erik te weinig gebracht om Het boek des onheils, dat op de keper beschouwd meer roman dan thriller is, lezenswaardig te maken.

(Het boek heb ik onlangs gerecenseerd voor Hebban.)

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Kai Erik
Titel: Het boek des onheils
ISBN: 9789026334900
Pagina’s: 334
Eerste uitgave: 2016

Beschrijving
Elke dag na school en in de weekenden, wanneer zijn vriendjes voetbalplaatjes ruilen, gaat de twaalfjarige Steven graven. Hij heeft een doel, een belangrijk doel. Als hij de botten van zijn oom Billy vindt, die op elfjarige leeftijd is verdwenen, zal zijn familie eindelijk rust hebben. Waarschijnlijk is Billy om het leven gebracht door een seriemoordenaar die nog vastzit. Steven is vastbesloten om de krakende kieren en stinkende wonden in zijn familie te dichten. Moedig schrijft hij de seriemoordenaar een brief, zonder zijn identiteit kenbaar te maken.
Dan begint een kat-en-muisspel tussen een wanhopige jongen en een verveelde kindermoordenaar. Een heel gevaarlijk spel met grotere consequenties dan Steven ooit had kunnen voorzien…

Recensie
De Engels schrijfster Belinda Bauer is opgegroeid in zowel Groot-Brittannië als Zuid-Afrika. Voordat ze met schrijven begon, heeft ze als journalist en scenarioschrijver gewerkt. In 1993 won ze met haar eerste scenario de Carl Foreman/British Award for Young Screenwriters. Bij het schrijven van boeken gebruikt ze haar filmideeën. In 2009 debuteerde de auteur met Rusteloos land, dat in 2010 de Gold Dagger Award won. Inmiddels heeft Bauer vier thrillers op haar naam staan.

Steven Lamb, een twaalfjarige jongen uit Shipcott, een klein plaatsje bij het natuurpark Exmoor, is anders dan de andere jongens uit zijn dorp. Iedere dag als de school uit is, maar ook tijdens de weekenden, gaat hij graven. Dat doet hij niet zonder reden, want hij wil de botten van zijn oom Billy, die hij nooit gekend heeft, opgraven. Billy is op elfjarige leeftijd verdwenen en nooit teruggevonden. Steven is ervan overtuigd dat, wanneer hij de botten heeft gevonden, zijn familie rust vindt. Omdat hij het vermoeden heeft dat een inmiddels gevangen zittende seriemoordenaar Billy heeft omgebracht, schrijft hij, zonder zijn identiteit prijs te geven, deze man, Arnold Avery, een brief. Avery beantwoordt zijn brief waarna een kat-en-muisspel, dat niet zonder gevolgen is, begint.

De sfeer van het verhaal is al zo goed als vanaf het begin enigszins beklemmend. Het schetst de armoede van de familie Lamb, de gevolgen van de verdwijning van Billy, waar Steven’s oma en moeder Lettie nooit echt overheen gekomen zijn en de soms ook wat deprimerende omgeving waarin het grillige weer eveneens een belangrijke rol heeft. Die sfeer is door Bauer heel treffend en realistisch weergegeven.

Misschien is dit de reden dat het boek bij aanvang meer weg heeft van een roman dan van een thriller. Zelfs in de loop van het verhaal krijg je nog de indruk dat je geen spannend boek aan het lezen bent. Toch zit er wel degelijk een bepaalde spanning in het verhaal. Deze is vooral van psychologische aard. Bauer heeft zich namelijk ingeleefd in zowel het hoofd van Steven als in dat van Avery. En wanneer beide personages met elkaar te maken krijgen, ontstaat er een spanningsveld. In eerste instantie alleen op afstand, maar later  ook fysiek. De schijnbare obsessie van Steven om Billy te vinden, werkt daar zeker aan mee.

In eerste instantie leest het verhaal wat moeizaam omdat het in de eerste hoofdstukken enigszins onsamenhangend overkomt waarbij het hier en daar wat moeilijk geformuleerde zinnen heeft. Dit is echter van korte duur want al snel merk je dat er wel een heel duidelijk verband in het verhaal zit en dat alle eventuele losse eindjes aan elkaar geknoopt worden.

Met een enkele plotwending werkt Bauer langzaam naar het einde toe. Het verhaal blinkt niet uit in snelheid. Daar leent het zich ook helemaal niet voor. De interactie tussen Steven en Avery lijkt vooral een spel, maar dat is het in feite niet. Het gaat er met name om wie het heft in handen blijft houden. Degene die dat voor elkaar krijgt, krijgt de meeste macht en wordt de ogenschijnlijke winnaar.

Rusteloos land is vooral een roman met een aantal thrillereigenschappen. Zinderende spanning komt, de ontknoping uitgezonderd, niet voor. Voor een boek als dit is dat niet erg, omdat het van begin tot eind blijft intrigeren.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Belinda Bauer
Titel: Rusteloos land
ISBN: 9789022995792
Pagina’s: 255
Eerste uitgave: 2010

Beschrijving
De jonge Amsterdamse rechercheur Lot van Dijk gaat aan de slag bij het korps Twente – ver weg van waar het volgens haar allemaal gebeurt. Ze wordt gek van verveling, totdat tijdens een slepende nachtdienst ineens het lijk van een tienermeisje wordt gevonden in een bos.

Voor Lot is het al snel duidelijk dat er meer slachtoffers zullen volgen en ze staat te trappelen om aan haar eerste echte zaak als profiler te beginnen. Door de mannelijke collega’s binnen het korps, die haar specialisme met grote scepsis bekijken, wordt ze echter behoorlijk tegengewerkt. Dan wordt er een tweede slachtoffer gevonden. En moeten haar collega’s wel naar haar luisteren.

Recensie
Als gevolg van haar werkzaamheden bij de politie, waar ze vijftien jaar lang diverse functies had, heeft Jobien Berkouwer veel gezien en meegemaakt. Ze heeft de politie een aantal jaren geleden verlaten en werkt tegenwoordig als profiler en heeft tevens een  eigen consultancybedrijf. In 2016 is haar debuutthriller Zomermeisjes verschenen. Het idee voor dit boek ontstond omstreeks 2005/2006, maar het heeft nog tien jaar geduurd voordat ze het schreef.

Na haar politietraining werd de Amsterdamse rechercheur en profiler Lot van Dijk bij een politiekorps in Twente geplaatst. Ze denkt dat ze hier niet op haar plaats is omdat er waarschijnlijk toch nooit veel gebeurt. Tijdens een nachtdienst krijgt ze een oproep dat het dode lichaam van een meisje gevonden is. In het bos in een zouthuisje. Samen met haar partner Jaap gaat ze erop af en Lot heeft al snel het vermoeden dat er nog meer slachtoffers gaan vallen en dat dit het werk is van een seriemoordenaar. Ze wil de zaak snel afgerond hebben, maar haar collega’s, die niet gewend zijn aan haar specialisme, hebben er een ander idee over. Tot een tweede lichaam wordt gevonden. Lot lijkt het gelijk aan haar kant te krijgen.

Hoewel de eerste hoofdstukken al meer dan voldoende snelheid hebben, doen het toch wat clichématig aan. Want het is niet de eerste keer dat een rennend meisje in een bos en losgebroken paarden deel uitmaken van (het begin van) een thriller. Gelukkig blijft het alleen hierbij want het vervolg van het verhaal is origineel genoeg om er geen eenheidsworst van te maken.

Berkouwer heeft ervoor gekozen om het verhaal vanuit zowel het perspectief van de dader als van Lot te schrijven. De hoofdstukken vanuit het perspectief van de dader zijn vrij kort en geven en zonder dat al vroegtijdig bekend is wie het is, wordt steeds meer uit de doeken gedaan waardoor het zover met de dader heeft kunnen komen. Ondanks deze korte hoofdstukken is dit personage goed uitgewerkt en is het niet moeilijk je voor te stellen hoe zijn karakter zich gevormd heeft. De uitwerking van het personage van Lot is iets oppervlakkiger, maar niet dusdanig dat je niets over haar te weten komt.

Jobien Berkouwer heeft haar ervaring bij de politie en haar deskundigheid als profiler bij het schrijven van haar boek gebruikt. Daardoor komen de dialogen en acties van de politie heel realistisch over en is het nergens gekunsteld. Ook heeft de schrijfster voor een groot deel op de details gelet. Voorbeelden hiervan zijn het lokale drankje Kuiernat en de overstroming van de Dinkel. Het is jammer dat Berkouwer geen typisch Twentse achternamen heeft gebruikt. Het is niet storend dat dit niet gebeurd is, maar het had het verhaal niet iets echter kunnen maken.

Al vanaf het begin van het verhaal valt de vlotte schrijfstijl op. Korte heldere zinnen en een duidelijk en begrijpelijk taalgebruik zijn daar mede debet aan. De snelheid zit er goed in en aan het eind wordt deze zelfs nog een stukje opgevoerd. Daar neemt de spanning ook zienderogen toe. De afloop van het verhaal is onverwacht en het eindigt nogal plotseling. Daardoor blijft de lezer nog wel met een aantal vragen zitten. Vragen die mogelijk in een volgend boek beantwoord worden. Want met Lot van Dijk en haar collega’s lijken wel een paar nieuwe seriepersonages geboren te zijn.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Jobien Berkouwer
Titel: Zomermeisjes
ISBN: 9789400507739
Pagina’s: 304
Eerste uitgave: 2016

Beschrijving
Marjet is al sinds haar jeugd ontevreden over haar uiterlijk. Als ze wordt geselecteerd voor een nieuw make-over programma, lijkt een droom uit te komen. Voor het oog van heel televisiekijkend Nederland zal zij van een lelijk eendje veranderen in een mooie zwaan. Maar als de eerste kandidaten doodgaat, vreest Marjet voor haar leven.

Recensie
Marelle Boersma behoort al een tijd tot een van de meest succesvolle auteurs van Nederland. Haar boeken zijn over het algemeen gebaseerd op waargebeurde verhalen. Door deze verhalen in haar thrillers te verwerken probeert de schrijfster het verborgen leed dat in Nederland voorkomt onder de aandacht te brengen. Boersma, die in Portugal woont, is behalve auteur ook schrijfdocent. Haar derde thriller Complex is oorspronkelijk in 2007 verschenen, maar werd in 2016 als heruitgegeven.

Fenna Faassen is journaliste voor het tijdschrift Ogen-blik en vertrekt naar India waar ze, samen met freelance fotograaf Ben, een reportage over een ziekenhuis dat door de Nederlandse onderzoeker Mark Visser wordt geleid, zal maken. Mark heeft een middel ontdekt waardoor wonden sneller en beter genezen. Wanneer Fenna en Ben ontdekken dat bij de ontwikkeling van dat product menselijke proefkonijnen zijn gebruikt gaan ze op onderzoek uit. Ondertussen bereidt Fenna’s vriendin Marjet zich in Nederland voor op het televisieprogramma Bodymorfose waarin ze, omdat ze ontevreden is over haar uiterlijk, een make-over krijgt. Deze behandeling blijkt echter minder gevaarlijk dan men doet voorkomen. En wat hebben de Indiase kliniek en het televisieprogramma met elkaar te maken?

Na de proloog, waarin het ongeluk van een joggende jonge vrouw wordt beschreven, verplaatst het verhaal zich naar India. Uit niets blijkt nog wat deze proloog met het eigenlijke verhaal te maken heeft. Omdat dat pas veel later duidelijk wordt, lees je het boek tot dat moment wel met een vraag in je achterhoofd. Die vraag wordt, zoals gezegd, later beantwoord en dat antwoord is dan tevens een van de weinige verrassingen in het boek.

Het ontbreken van een aantal verrassingen is nadelig voor de spanning in het verhaal. Deze is mondjesmaat aanwezig. De proloog en een enkele situatie in India zijn nog het meest spannend. Toch leest het verhaal wel degelijk vlot en dat is in feite wel een van de  kenmerken van de boeken van Boersma. Soms is de plot wel enigszins voorspelbaar, maar dat hoeft geen belemmering te zijn om het boek te lezen.

In Complex laat de schrijfster de waanzin rond de make-over programma’s naar voren komen. Dit doet ze op een vrij realistische manier waarbij duidelijk wordt dat een aantal mensen zo’n make-over niet eens zou moeten doen, maar ook dat kandidaten dusdanig ontevreden over zichzelf zijn dat ze zelfs aan een dergelijk programma gaan meedoen. Ondanks de eventuele gevaren die zich bij een ingreep kunnen voordoen.

Hoewel het boek misschien niet overal aan de verwachtingen voldoet, is het absoluut geen straf om te lezen. Het verhaal blijft, ondanks de kanttekeningen, toch boeien. Dat is de verdienste van Marelle Boersma, want als lezer wil je uiteindelijk wel graag weten hoe het met alles en iedereen afloopt.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Marelle Boersma
Titel: Complex
ISBN: 9789461091895
Pagina’s: 280
Eerste uitgave: 2007

Beschrijving
Volkomen onverwacht wordt Nora uitgenodigd voor het vrijgezellenfeest van Clare, die ze al tien jaar niet heeft gezien. Een weekend in een uitzonderlijk, modern huis op een afgelegen plek in het bos – de ideale kans voor Nora om de banden met haar beste vriendin weer aan te halen, en het verleden te laten rusten.

Maar dan, tijdens het vrijgezellenweekend, gaat er iets mis. Heel erg mis. Als Nora bijkomt in het ziekenhuis, weet ze niet meer wat er is gebeurd – of wat ze heeft gedaan…

Recensie
Na haar studie aan de Universiteit van Manchester verhuisde Ruth Ware naar Parijs waar ze een paar jaar woonde en Engelse les gaf. Met haar man en twee kinderen woont ze momenteel in Londen en heeft ze veertien jaar als publiciteitsagent gewerkt. Ware heeft altijd al verhalen geschreven en begon haar professionele auteurscarrière met het schrijven van vijf Young Adultboeken. Ze schreef deze onder het pseudoniem Ruth Warburton. Tot ze het plan opvatte om een thriller te schrijven. Dat idee mondde uit in haar thrillerdebuut In een donker donker bos.

Nora Shaw wordt tot haar eigen verbazing uitgenodigd voor het vrijgezellenfeest van haar schoolvriendin Clare Cavendish. Ze heeft haar al tien jaar niet meer gezien in al die jaren is er ook geen contact geweest. Na enige twijfel besluit Nora naar het feest te gaan en hoopt dat wat destijds gebeurd is vergeten kan worden. Het feest, dat een weekend duurt, vindt plaats in een afgelegen huis in de bossen van het Schotse Northumberland. De zes aanwezigen hebben een wat ongemakkelijke verstandhouding en nadat een van hen vertrokken is, gaat het goed fout. Er wordt een moord gepleegd, Nora komt bij in het ziekenhuis, weet zich niets meer te herinneren, maar ook niet wat én of ze wat gedaan heeft.

Het verhaal begint met een snelle en enigszins spannende inleiding die meteen al voor een vraag zorgt. Vanaf dat begin ben je in feite al aan het verhaal gekluisterd, want je wilt weten wat er is gebeurd, met wie en ook hoe het afgelopen is. Dit alles wordt versterkt door het eerste hoofdstuk, waarin de wie-vraag wel wordt beantwoord, maar er desondanks nog voldoende vragen overblijven om de lezer nieuwsgierig te maken naar het verdere verloop.

Na deze veelbelovende start gaat Ware over tot het eigenlijke verhaal. Dat verhaal is opgesplitst in korte en wat langere hoofdstukken. De korte spelen zich af in het heden op het moment dat Nora in het ziekenhuis ligt. De langere zijn terugblikken naar wat gebeurd is en komen als het ware uit het geheugen van Nora naar boven. Gedurende het verhaal integreren deze afzonderlijke hoofdstukken samen en is er geen onderscheid meer.

Ruth Ware weet een sfeer te creëren waaruit de onderlinge gespannen verhoudingen tussen de zes personages heel goed voelbaar is. Op die momenten merk je heel duidelijk dat er een spanningsboog is gecreëerd zonder dat het verhaal zinderend spannend is. Pas halverwege het verhaal komt er meer échte spanning. Ware lijkt hier in het eerste deel langzaam naartoe gewerkt te hebben. Dat geldt eveneens voor het aantal verrassingen. Die zijn in het begin spaarzaam, maar nemen in de tweede helft van het boek toe totdat de uiteindelijke niet te voorziene climax wordt bereikt.

In een donker donker bos is een boek dat vanaf het begin boeiend is en tevens tot de verbeelding spreekt omdat het realistisch is weergegeven. De vlotte schrijfstijl en de opbouwende spanning maken dat dit boek een prima thrillerdebuut is van een schrijfster waarvan zo goed als zeker meer gehoord zal worden.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Ruth Ware
Titel: In een donker donker bos
ISBN: 9789024570768
Pagina’s: 319
Eerste uitgave: 2016