Beschrijving
‘Ik voel me heel bijzonder. Alsof ik een eigen licht om me heen heb. Als kind al was ik omgeven door een speciale glans. Maar dat zag niemand. Tot ik als volwassen man Lillian Ask ontmoette.’

Deze woorden komen van Jonas Eickel. Jonas is magazijnchef bij een groothandel, een onopvallende figuur: bedaard en zeer correct. Hij kleedt zich neutraal en leeft zuinig. Als hij al ver in de dertig is ontmoet hij de mollige, heerlijk naar koffie geurende Lillian Ask. Ze trouwen snel, maar dan blijkt het huwelijk met haar niet helemaal te zijn zoals Jonas het zich had voorgesteld. De hartstocht is ver te zoeken en ze ontberen allebei het vermogen echt te communiceren. Lillian verandert, ze keert zich van Jonas af en het enige wat haar nog bezighoudt is haar uiterlijk en de wens dat te veranderen. Om hun relatie nieuw leven in te blazen, stelt Jonas een reis naar de Algarve voor.

Recensie
Magazijnchef Jonas Eickel (met c.k.) is een onopvallende, nietszeggende bijna veertigjarige man. Hij is rustig en beleefd in de omgang en heeft zijn principes waar hij niet graag van afwijkt. Op een dag komt Lillian Ask, een wat dikkere vrouw, het magazijn ingelopen. Ze werkt bij een koffiebranderij en daardoor is ze omgeven door een geur van koffie. Jonas is meteen weg van haar en vraagt haar al snel ten huwelijk. Ze trouwen, maar dan blijkt dat het leven als getrouwd stel toch anders is dan Jonas had verwacht. Als laatste redmiddel stelt Jonas voor dat ze met vakantie naar het zuiden gaan. Het wordt de Algarve. Maar ook daar is en wordt het niet zoals Jonas voor ogen had.

De Noorse schrijfster Karin Fossum is het bekendst als thrillerauteur, maar ze schrijft ook psychologische romans. Voordat ze met het schrijven van boeken begon, schreef ze gedichten en verhalen. Haar eerste thriller, met Konrad Sejer als hoofdpersonage, werd meteen al bekroond met de Riverton-prijs.

Gestrand is een mooi geschreven psychologische roman die in het begin de sfeer heeft van de jaren vijftig en zestig. In het boek wordt heel duidelijk beschreven hoe twee mensen binnen een huwelijk langs elkaar heen kunnen leven. De een, Jonas, had hoge verwachtingen van dat huwelijk. Want dan hoort hij er ook helemaal bij. De ander, Lillian, heeft wat ongeïnteresseerde manier toegestemd met dat huwelijk. Waarom ze dat gedaan heeft, wordt tijdens het lezen helaas niet duidelijk. De vraag is zelfs of zij wél verwachtingen heeft gehad.

De twee beginnen zich steeds meer aan elkaar te storen. Fossum zorgt ervoor dat er tussen beiden een geleidelijk toenemende spanning ontstaat. Op een bepaald moment zitten ze zelfs op totaal verschillende golflengtes. Jonas probeert door middel van de dialoog de crisis, want zo ziet hij het zelf inmiddels, de kop in te drukken. Maar Lillian gaat desondanks haar eigen gang.

Halverwege het boek is een duidelijke kentering zichtbaar. Lillian wordt steeds mondiger en Jonas lijkt van zijn principes af te wijken. Ze veranderen beiden heel zichtbaar. Het gevolg is dat de ontstane kloof steeds groter begint te worden. Tijdens de vakantie heeft Jonas nog even de indruk dat het probleem tussen hen tweeën zich ten goede zal keren, maar dat speelt zich alleen in zijn eigen gedachten af.

Tijdens het verloop van het verhaal merk en voel je steeds meer dat er tussen Jonas en Lillian iets dreigt te gebeuren. Fossum werkt heel duidelijk naar een bepaalde ontknoping toe. Het is in feite een ontknoping die te verwachten was, maar hoe het feitelijk zou uitpakken is tot het eind een verrassing.

De Nederlandse boektitel Gestrand is goed gekozen. Want het kan zowel op het huwelijk als op de vakantie slaan. Een ding is in ieder geval zeker: het boek geeft heel duidelijk weer dat een huwelijk niet hoeft te zijn wat iemand er misschien van verwacht en dat het heel beklemmend kan zijn als het tussen twee mensen uiteindelijk toch niet klikt. Die ambiance is door Karin Fossum heel goed weergegeven.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Karin Fossum
Titel: Gestrand
ISBN: 9789085490319
Pagina’s: 195
Eerste uitgave: 2006

Beschrijving
Michelle Maxwell kan haar veelbelovende carrière bij de Secret Service wel vergeten. Ze beging de blunder van haar leven toen ze een presidentskandidaat onbewaakt in een afgesloten kamer achterliet om de weduwe van zijn overleden mentor te troosten. Tien minuten later blijkt hij spoorloos te zijn verdwenen.

Voormalig geheim agent Sean King weet wat het is om door de Secret Service te worden uitgespuugd. Hij werd acht jaar eerder ontslagen toen de presidentskandidaat die hij moest bewaken voor zijn ogen werd doodgeschoten. Het gebeurde toen hij een fractie van een seconde werd afgeleid…

Michelle Maxwell heeft redenen om te vermoeden dat er verband is tussen deze twee zaken. Wanneer zij en King de handen ineenslaan om de gebeurtenissen te onderzoeken, raken ze verstrikt in een web van geheimen en geweld. Ze beseffen dat ze pionnen zijn in een complot dat al jaren tevoren is gesmeed. Maar dan is het al te laat…

Recensie
Michelle Maxwell is agent bij de Secret Service en heeft de opdracht de presidentskandidaat John Bruno te bewaken. Tegen de regels in, maar vooral omdat Bruno er op aandringt, laat ze hem alleen achter in een onbewaakte ruimte. Niet veel later is hij verdwenen. Het heeft er alle schijn van dat hij is ontvoerd. Acht jaar eerder is voormalig Secret Agent-agent Sean King als gevolg van een soortgelijk voorval door de dienst ontslagen. Maxwell vermoed dat beide zaken met elkaar te maken hebben en brengt King een bezoek. Vanaf dat moment gaan ze, waarbij ze geholpen worden door  Joan Dillinger, op onderzoek uit en stuiten daarbij op onverwachte en hachelijke momenten.

Onbewaakt ogenblik is de eerste thriller van David Baldacci waarin de personages King en Maxwell hun opwachting maken. Deze personages worden in de eerste hoofdstukken uitvoerig uitgewerkt en dat zorgt al meteen voor een goede kennismaking met de twee. Gedurende het verloop van het verhaal kom je nog meer over hen te weten. Daaruit blijkt duidelijk dat Baldacci er in gedachten al mee bezig was om een serie rond dit tweetal te schrijven.

Het verhaal komt rustig op gang, maar naarmate het vordert komt de snelheid er steeds meer in. De schrijfstijl van Baldacci is prettig, nergens wordt het ingewikkeld en zelfs de veelheid van personages zorgen er niet voor dat het overzicht niet behouden blijft. Deze ingrediënten zijn ongetwijfeld van invloed op het succes dat Baldacci al jarenlang heeft.

Hoewel het boek een thriller is, is de zinderende spanning ver te zoeken. Boeiend is het daarentegen wel. De vele plotwendingen die maken dat zich nogal wat onverwachte situaties voordoen, geven het verhaal een levendig en interessant karakter. Daarnaast is de uiteindelijke ontknoping verrassend. Want het is een ingenieus bedachte finale die je tijdens het lezen niet voor mogelijk had gehouden.

Het debuut van King en Maxwell leidt tot een fascinerende samenwerking. Beiden hebben verschillende en uiteenlopende karakters, maar staan wel voor eenzelfde doel. Misschien is dat juist wel de kracht die een serie nodig heeft om succesvol te worden. Onbewaakt ogenblik is in ieder geval al een goed begin.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: David Baldacci
Titel: Onbewaakt ogenblik
ISBN: 9789400502239
Pagina’s: 432
Eerste uitgave: 2003

Beschrijving
Als Karin – een van Vranks vaste luisteraars – om het leven komt bij een gezinsdrama, raakt Vrank betrokken bij het onderzoek. Samen met collega Marijn komt hij erachter dat het drama heel anders in elkaar steekt dan op het eerste gezicht lijkt. Privé gaat Vrank door een moeilijke tijd. Al met al een uiterst verwarrende periode. Weet Vrank deze ingewikkelde zaak tot een goed einde te brengen?

Verwarring is de tweede thriller van Jeroen van Inkel, die debuteerde met Kortsluiting en dj is bij Radio Veronica. In Verwarring keert radio-dj en misdaadjournalist Vrank van Houten terug. Jeroen van Inkel weet wederom zijn levendige fantasie en kenmerkende humor perfect te combineren in een spannend verhaal. Verwarring is een snelle thriller vol verrassende plotwendingen en met een vleugje maatschappijkritiek.

Recensie
In zijn radio-uitzending laat dj Vrank van Houten op verzoek van een luisteraar een lied horen. Korte tijd later ontvangt hij een e-mail waarin de aanvrager hem bedankt, maar aan dat e-mailtje ook een nieuwsbericht over een gezinsdrama heeft toegevoegd. Een van de slachtoffers van dat drama, Karin van Oorschot, blijkt een trouw luisteraar van Vrank’s programma te zijn geweest. Naast zijn werk als dj is Vrank ook als misdaadjournalist werkzaam en raakt in die hoedanigheid betrokken bij het drama. Hij komt er, samen met zijn collega Marijn, achter dat het tragische voorval anders is dan het in eerste instantie lijkt. In samenwerking met de politie gaat hij op onderzoek uit om erachter te komen wat de ware toedracht van het drama is.

Jeroen van Inkel besloot tijdens een vakantie in Griekenland met schrijven te beginnen. Dat heeft erin geresulteerd dat in 2014 zijn eerste thriller Kortsluiting werd uitgegeven. Daarmee heeft hij in radioland voor een primeur gezorgd want nog niet eerder heeft een radio-dj een thriller geschreven. Dat Van Inkel het schrijven niet als iets eenmaligs ziet, blijkt uit het feit dat zijn tweede thriller Verwarring onlangs op de markt verschenen is. En hij is inmiddels ook alweer bezig aan zijn derde boek.

Net als in Van Inkel’s vorige boek is Vrank van Houten in Verwarring opnieuw het belangrijkste personage. Hoewel Verwarring heel goed afzonderlijk te lezen is, zijn er, vooral in de eerste hoofdstukken, verwijzingen naar Kortsluiting. Daarin is het personage Van Houten uitvoerig beschreven en lijkt daardoor in het nieuwste boek van Van Inkel niet zo goed uit de verf te komen. Zo is het bijvoorbeeld niet meteen duidelijk dat Vrank behalve dj ook misdaadjournalist is. Om deze thriller beter te kunnen en willen volgen, is het aan te raden eerst met Van Inkel’s vorige boek te beginnen.

De schrijfstijl van Verwarring is bijzonder vlot. Met korte zinnen en duidelijk taalgebruik houdt Jeroen van Inkel de vaart in het in de ik-vorm geschreven verhaal. Daarbij wordt een gezonde dosis humor niet geschuwd en af en toe maakt de schrijver gebruik van een spitsvondige woordspeling (kerkhof met deuren als synoniem voor verzorgingshuis). Hoewel het ongetwijfeld bij het personage Vrank van Houten hoort, moet Van Inkel ervoor waken dat Van Houten niet te vaak de woorden ‘hekel aan’ gebruikt. Dat wordt op den duur irritant en vervelend.

Doordat in het verhaal regelmatig namen van bekende Nederlanders voorkomen, heeft het boek een aannemelijk realiteitsgehalte. Ook de verwijzing naar een aantal waargebeurde familiedrama’s en de privé-omstandigheden van Vrank hebben hier zeker invloed op. Toch kun je er niet aan ontkomen om te zeggen dat het boek niet spannend is. Het verhaal leent zich er wel degelijk voor om dat wel zo te laten zijn en het is ook te merken dat Van Inkel dat wel probeert, maar het is het net niet.

Boeiend is het daarentegen wel en naarmate het verhaal vordert, wordt het zelfs steeds boeiender. Als Jeroen van Inkel zich meer gaat toeleggen op de spannende elementen in zijn boeken en ervoor zorgt dat Vrank van Houten aan minder dingen een hekel heeft, kan hij nog ver komen. Zoals VN ook terecht opmerkt, hij heeft zeker schrijftalent. Verwarring is daar een duidelijk voorbeeld van. Want het is geen onaardig boek dat je een aantal uren aangenaam leesplezier bezorgt.

Waardering: 3/5

Deze psychologische roman heb ik eerder gerecenseerd voor Hebban,

Boekinformatie
Auteur: Jeroen van Inkel
Titel: Verwarring
ISBN: 978902632919
Pagina’s: 320
Eerste uitgave: 2015

Beschrijving
Als het levenloze lichaam van boekrecensent Karin Post wordt aangetroffen in haar appartement in Oud-Zuid staat rechercheur Lucy Lam voor een ingewikkelde zaak. Er zijn geen aanwijzingen, geen vingerafdrukken; Karins appartement is vlekkeloos schoon. Er is bloed, maar geen moordwapen en geen wond. Al snel blijkt dat haar hele vriendenclub die avond voor een diner bijeen was, en dat al deze zeven ‘vrienden’ wel een motief hebben voor wat een kille moord blijkt te zijn.

Bitter is de eerste zaak voor Lucy Lam, de wat typische, niet erg collegiale rechercheur van de politie Amsterdam. De moord op Karin Post en de intelligente, verdachte vriendengroep dwingen Lucy om al haar zintuigen op scherp te zetten.

Recensie
In een Amsterdams appartement wordt het ontzielde lichaam van een vrouw gevonden. Het blijkt dat van de niet bij iedereen geliefde boekrecensent Karin Post te zijn. Lucy Lam, rechercheur bij de Amsterdamse politie, krijgt de leiding van het onderzoek. Aanvankelijk heeft de politie geen enkele aanwijzing omtrent de doodsoorzaak van Karin Post. Haar lichaam vertoont geen wonden en een wapen is niet gevonden. De vriendengroep van Karin heeft die avond een etentje omdat Judith en Arnoud Ter Horst-Bosch vieren dat ze twee jaar getrouwd zijn. Lucy komt er al snel achter dat een aantal van hen een motief voor de moord heeft. Ze zeggen echter allemaal onschuldig te zijn.

Victoria Farkas is vooral bekend vanwege haar kinder- en jeugdboeken. Met Bitter waagt ze zich in het thrillergenre. Het boek is het eerste deel van een whodunitserie waarin rechercheur Lucy Lam het belangrijkste personage is.

Bitter is een vlot geschreven boek waarin het aantal personages beperkt blijft. Daardoor blijft het verhaal overzichtelijk en leert de lezer deze personages, vooral omdat Farkas aan hen afzonderlijk aandacht besteedt, enigszins kennen. Het personage dat het meest onderbelicht blijft is Lucy. Zij is degene die de serie moet dragen en daarom was een goede en uitvoerige uitwerking van haar wenselijk geweest.

De leesbaarheid van het boek is goed. Het verhaal is duidelijk en begrijpelijk en heeft een logisch en chronologisch verloop. Er is een begin en dat gaat naar het gewenste eind. Van die chronologische volgorde wordt af en toe afgeweken, want soms is het voor het verhaal nodig om, ter verduidelijking van de situatie, terug te gaan naar het verleden.

Farkas werkt, zoals gezegd, duidelijk naar de ontknoping toe die ze in gedachten had. De verhaallijn is daar helemaal op afgestemd. Farkas probeert de lezer een paar keer op het verkeerde been te zetten, maar dat is helaas niet helemaal gelukt. Het boek kent daarom niet veel verrassingen. Toch kun je wel het gevoel krijgen dat je tijdens de ontknoping verrast wordt. Want het is dan net even iets anders dan het soms lijkt.

De gedachte om Bitter als whodunit te schrijven is zeker geen verkeerde. Want deze opzet zorgt ervoor dat de lezer van begin tot eind met de oplossing van de misdaad bezig is en de dader zelf probeert te ontmaskeren. Als Victoria Farkas het personage van Lucy Lam meer diepgang geeft en wat meer spanning en plotwendingen realiseert, heeft deze serie alles in zich om succesvol te worden. Bitter is wat dat betreft alvast een alleraardigst en veelbelovend debuut.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Victoria Farkas
Titel: Bitter
ISBN: 9789048818136
Pagina’s: 255
Eerste uitgave: 2013

Beschrijving
Het leven van Colombe Barou verandert op slag als ze met haar gezin naar een ander appartement verhuist. In de nieuwe woning wordt ze ’s nachts uit haar slaap gehouden door haar bovenbuurman, maar alleen als haar man op reis is. De frustratie over haar uitgedoofde relatie en de woede jegens haar buurman stapelen zich op. Colombe besluit het appartement van de buurman binnen te sluipen, met onvoorziene gevolgen.

Recensie
Er is een groot aantal gegadigden om in aanmerking te komen voor een appartement. Colombe Barou wordt, omdat ze zo’n keurige uitstraling heeft, geselecteerd. Niet veel later verhuist ze, samen met haar man en twee kinderen, naar de nieuwe woning. Haar man heeft een drukke baan en is daardoor veel op reis. Als hij weg is heeft Colombe iedere nacht last van haar bovenbuurman. Hij houdt haar met muziek uit haar slaap. Colombe gaat zich er steeds meer aan te ergeren en begint te lijden onder het voortdurende slaaptekort. Ze verandert van een rustige, wat bedeesde vrouw in een  felle tante die zich niet meer op de kop laat zitten. En ze besluit wraak op de buurman te nemen. Maar wordt het daardoor niet van kwaad tot erger?

Tatiana de Rosnay is vooral bekend door haar roman Haar naam was Sarah. Deze roman, maar ook haar andere, hebben over het algemeen een emotioneel karakter. Met Het appartement is De Rosnay een, mogelijk eenmalig, andere richting ingeslagen. Want het boek heeft, zo geeft ze zelf aan, meer weg van een thriller.

Het appartement begint als een ‘normale’ roman. In een rustig, misschien zelfs wat gezapig, tempo verhaalt De Rosnay hoe het dagelijkse leven van Colombe eruitziet. Niets wijst erop dat het boek thrillerachtige elementen heeft. Dit verandert echter in de loop van het verhaal. Dan begint de spanning toe te nemen. Geen zinderende spanning, maar als lezer heb je vanaf dat moment wel aldoor het gevoel dat er wat staat te gebeuren.

De schrijfstijl van Tatiana de Rosnay is kort en bondig. Dat maakt dat het boek prettig leesbaar is. Door de toch wat eenvoudige manier van schrijven vlieg je er, hoewel het boek zeker niet uitblinkt in tempo, er wel snel doorheen. Misschien dat dit er de reden van is dat het nergens begint te vervelen.

Dat het boek niet al te diepgaand is, is eveneens te merken aan de uitwerking van de personages. Deze is vrij oppervlakkig en alleen van Colombe, hoewel dat ook beperkt is, komt de lezer wat meer te weten. De overige personages blijven, ondanks dat ze een belangrijke rol in het verhaal spelen, helaas wat onderbelicht.

Het appartement is geen roman met een bepaalde boodschap. Wel is het een boek waarbij je je afvraagt hoe je zelf zou reageren als je met een soortgelijke situatie te maken krijgt. Maar dat het psychisch wat met je doet, is een redelijke zekerheid. De Rosnay zet de lezer daarom wel aan tot wat nadenken. En wellicht is dat wat ze wilde bereiken.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Tatiana de Rosnay
Titel: Het appartement
ISBN: 9789047204091
Pagina’s: 227
Eerste uitgave: 2012

Beschrijving
Rachel neemt elke ochtend dezelfde trein. Elke dag hobbelt ze over het spoor, langs een rij charmante huizen in een buitenwijk van Londen, en stopt daar altijd voor hetzelfde rode sein. Zo kijkt ze elke ochtend naar een stel dat op hun terras ontbijt. Ze heeft inmiddels het gevoel dat ze hen persoonlijk kent en noemt hen ‘Jess en Jason’. Hun leven – in Rachels ogen – is perfect. Een beetje zoals haar eigen leven dat ooit was.

Op een dag ziet ze iets vreemds in hun tuin. De trein rijdt gewoon weer door, maar voor Rachel verandert alles. Niet in staat om het voor zichzelf te houden, stapt ze naar de politie met haar verhaal, wanneer blijkt dat ‘Jess’ vermist wordt. Hiermee raakt ze niet alleen verwikkeld in de gebeurtenissen die volgen, maar ook in de levens van iedereen die erbij betrokken is. Maar wie is er te vertrouwen? Heeft ze meer kwaad dan goed gedaan door zich met deze zaak te bemoeien?

Recensie
Er ligt een stapel kleren naast het spoor. Een openingszin die meteen al een aantal vragen oproept. Want wat doet die stapel kleren daar? Wat is er gebeurd? Van wie zijn die kleren? Deze vragen stelt Rachel Watson zichzelf ook als ze in de stoptrein naar Londen zit. Rachel reist dagelijks met deze trein en staart dan altijd door het raam naar buiten. In haar eigen gedachten verzonken en ook haar eigen fantasieën vormend over een aantal bewoners langs het spoor. Als ze op een dag ziet dat er in een van de tuinen wat gebeurt, meldt ze dat bij de politie. Rachel meent dat ze er zelf bij betrokken is en gaat zich met de gebeurtenis bemoeien. Maar is dat wel verstandig?

Voordat Paula Hawkins aan haar debuutthriller begon, was ze vooral freelance journaliste en, onder pseudoniem, schrijfster van een aantal niet succesvolle chicklit-achtige boekjes. De inspiratie voor haar eerste thriller, die via een grootse en wereldwijde campagne werd geïntroduceerd, deed ze op in een bovengrondse metro van Londen.

De opzet van Het meisje in de trein is anders dan die van de meeste boeken. Het verhaal wordt namelijk vanuit de visie van drie vrouwen verteld. De grootste rol daarin is, eigenlijk wel vanzelfsprekend, weggelegd voor Rachel. Haar verhaal speelt zich in het heden af. Dat van Megan begint een jaar eerder en kruipt geleidelijk wat verder in de tijd. Het verhaal van Anna, dat minder maar voldoende aan bod komt, speelt zich eveneens in het heden af. Dat de drie verhalen onlosmakelijk met elkaar te maken hebben, is meteen al te merken. Maar wat dat dan is wordt stukje bij beetje steeds duidelijker.

Omdat Rachel het belangrijkste personage in het boek is, is dat het meest uitgediept. De lezer kan zich daardoor het meest met haar vereenzelvigen. Ondanks dat Rachel ook wel eigenschappen heeft die wat minder aangenaam zijn. De overige personages zijn voldoende uitgewerkt waardoor de lezer ook hen goed leert kennen. Door het beperkte aantal personages dat een rol in het verhaal heeft, is het goed volgbaar en wordt het nergens verwarrend of rommelig.

De schrijfstijl van Hawkins is even wennen. Dat kan komen omdat ze ervoor gekozen heeft om het verhaal vanuit de visie van de drie vrouwen te vertellen, maar ook omdat het daarbinnen in verschillende dagen en dagdelen is onderverdeeld. Als je daar eenmaal aan gewend bent, leest het bijzonder aangenaam. Hawkins gebruikt korte zinnen en vervalt nergens in moeilijk taalgebruik. Soms lijkt het of er niet genoeg snelheid in het verhaal zit, maar dat is alleen maar schijn. Want het boek heeft voldoende vaart om het in één adem uit te kunnen lezen.

Gedurende het verhaal zorgt Hawkins voor diverse plotwendingen. Daardoor wordt je als lezer regelmatig op het verkeerde been gezet. Het boek kent overigens geen momenten van zinderende spanning. Toch is die (psychologische) spanning, die zich vooral in de hoofden van de personages afspeelt, wel aanwezig. En ondanks dat de ontknoping enigszins voorspelbaar was, is Het meisje in de trein een bijzonder sterk debuut en origineel van een schrijfster waar we hopelijk nog veel van zullen horen.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Paula Hawkins
Titel: Het meisje in de trein
ISBN: 9789400503885
Pagina’s: 358
Eerste uitgave: 2015

Beschrijving
Jean Chabot, een gerenommeerd gynaecoloog, lijkt alles te hebben om gelukkig te zijn. En toch valt het leven hem zwaar als hij niet aan het werk is. Op een nacht ontdekt hij in een vertrek van het ziekenhuis een ingeslapen nachtverpleegster. De aanblik van het jonge meisje, even onschuldig als een teddybeertje in een kinderbed, vertedert hem zo dat hij er niet aan kan weerstaan de liefde met haar te bedrijven. Dat herhaalt zich een paar keer, maar dan verdwijnt ‘de teddybeer’. Voor de briljante wetenschapper, die geplaagd wordt door schuldgevoelens, volgt een ware helletocht.

De psychologische diepgang en het verteltalent van Simenon bereiken in deze roman een hoogtepunt.

Recensie
Professor Jean Chabot is een gynaecoloog met een zeer goede reputatie. Hij is getrouwd en heeft een zoon en twee dochters. Zakelijk lijkt het hem ook voor de wind te gaan. Hij is de eigenaar van een kraamkliniek, werkt in een ziekenhuis en geeft daarnaast als hoogleraar ook nog les aan medisch studenten. Als hij op een nacht een slapende verpleegster aantreft, raakt hij ontroerd door haar onschuld. Hij kan de drang niet weerstaan haar te betasten. Het blijft niet bij deze ene keer. Tot de verpleegster op een dag niet meer verschijnt. Chabot wordt daarna steeds onzekerder en lijkt ook last te krijgen van een depressie.

Deze editie van De Teddybeer (aanvankelijk werd het ‘De pluchen beer’ genoemd) is een heruitgave van de in 1960 door Georges Simenon geschreven psychologische roman. De heruitgave van onder andere dit boek maakt deel uit van de herdenking van de vijfentwintigste sterfdag van Simenon. Als gevolg daarvan wordt een aantal boeken in 23 landen heruitgegeven.

De schrijfstijl van Simenon is in de huidige en steeds sneller geworden jaren enigszins achterhaald, maar in deze roman is te merken dat Simenon wel degelijk met zijn tijd is meegegaan. Het boek is vlotter geschreven dan zijn werk uit de jaren vijftig en ook de personages zijn mondiger geworden.

Jean Chabot is een personage dat prima is uitgediept. De lezer komt veel over hem te weten en kan zelfs de indruk krijgen dat Simenon een aantal eigenschappen van zichzelf in Chabot heeft verwerkt. Simenon was alcoholist en rookte pijp. Chabot lijkt ook alcoholist en is eveneens pijproker.

Gedurende het verhaal zie je steeds duidelijker dat Chabot een man met twee gezichten is. Het ene is de man die goed is in zijn werk en dat ook zo goed mogelijk wil doen. Het andere is de man die geleidelijk onzekerder wordt en neigingen tot depressiviteit begint te vertonen. Het is daarom niet verwonderlijk dat Chabot steeds meer fatalistische gedachten lijkt te krijgen.

De Teddybeer is een beeldend geschreven roman, iets waar Simenon sowieso erg sterk in is. Tijdens het lezen zie je de door hem beschreven situaties en omstandigheden voor je alsof je er zelf deel van uitmaakt. De roman zelf kabbelt als een langzaam stromende rivier naar een te verwachten ontknoping. Maar dan geeft Simenon in de laatste pagina’s toch nog een verrassende wending aan het verhaal.

Overigens is het jammer dat de medische terminologie die soms in het boek gebruikt wordt niet overal nader wordt uitgelegd. Iemand die niet thuis is in deze wereld zal mogelijk een woordenboek nodig hebben om de betekenis daarvan te weten te komen. Desondanks is het gelukkig niet moeilijk het verhaal te kunnen volgen en te begrijpen.

De teddybeer is een interessant verhaal waarin de neergang van een man die bij iedereen hoog in aanzien staat op een boeiende en psychologisch sterke manier beschreven wordt.

Waardering: 3/5

Deze psychologische roman heb ik eerder gerecenseerd voor Hebban,

Boekinformatie
Auteur: Georges Simenon
Titel: De teddybeer
ISBN: 9789085426455
Pagina’s: 199
Eerste uitgave: 2015

Beschrijving
Leonie Fougard is journaliste bij Le Figaro. Als haar vriend op afschuwelijke wijze wordt vermoord, gaat zij op zoek naar de daders. Maar de opdrachtgever, een albinoneger genaamd Edelweiss, is een kopstuk uit de wereld van het grote geld en lijkt onaantastbaar. Leonie raakt verwikkeld in een internationaal netwerk van wijnfraude. Uit lijfsbehoud ondergaat zij een persoonsverandering die haar tot huiveringwekkende acties drijft. Samen met een deserteur van het Vreemdelingenlegioen en een wanhopige wijnboer rekent ze af met een bonte stoet aan tegenstanders. Uiteindelijk komt het tot een explosieve confrontatie met Edelweiss zelf en raakt het lot van alle hoofdpersonen op een dramatische manier met elkaar verbonden.  

Recensie
Om onderzoek te doen voor een artikel gaat journaliste Leonie Fougard undercover bij een groep krakers. Daar leert ze haar toekomstige vriend Serge kennen. Op Corsica, waar Leonie een artikel over de FLNC wil schrijven, wordt Serge, die met haar is meegegaan, vermoord. De opdrachtgever voor deze moord blijkt de albinoneger Edelweiss te zijn. Deze Edelweiss is een van de grote namen binnen de Franse misdaadorganisatie. Leonie gaat, na een periode van volledige apathie, op zoek naar hem. Tijdens deze nietsontziende jacht wordt ze geholpen door de gedeserteerde legionair en huurmoordenaar Casse-Tête en wijnboer Alain.

Ilja Gort is vooral bekend als wijnboer. De uitgebreide kennis die hij van wijn heeft, heeft hij in Château fatale verwerkt. Een deel van het verhaal speelt zich in het kasteel van wijnboer Alain af, Edelweiss houdt zich bezig met een lucratieve wijnfraude en daarnaast wordt regelmatig een wijntje gedronken. En ook de titel heeft een mooie dubbele verwijzing naar de wijn.

Het begin van het boek heeft twee verhaallijnen. De ene is die van Leonie tijdens haar infiltratie bij de groep krakers. De andere die van Youssouf, die, vanwege zijn albino-uiterlijk, op jonge leeftijd samen met zijn ouders naar Frankrijk gevlucht is. Na een aantal hoofdstukken smelten beide -korte- verhaallijnen samen tot één lang verhaal. Een verhaal dat in een prettige en vlotte stijl geschreven is.

Op de eerste twee hoofdstukken na is het boek doorspekt met een grote hoeveelheid spanning. Ook op de momenten dat het niet zinderend spannend is, is er wel degelijk een bepaalde mate van spanning aanwezig. Je hebt het gevoel dat er iets gaat gebeuren, maar wat is aldoor de grote vraag. Het boek kent ook een grote mate van actie en geweld. James Bondachtige taferelen worden afgewisseld of gaan samen met gewelddadige acties waar Quentin Tarantino van zou smullen. Behalve dat geweld heeft Gort ook humor gebruikt. Misschien heeft hij dat gedaan om al die hardheid wat te relativeren. Dat het allemaal niet zo erg is als het lijkt.

De personages die in het boek voorkomen zijn niet uitvoerig uitgediept. Desondanks heb je niet het gevoel dat je meer over hen te weten wilt komen. Ze zijn zoals ze beschreven zijn en dat is goed. Wat ook goed is, is de snelheid. Het verhaal speelt zich in hoog tempo, soms zelfs in een moordend tempo, af. Door onder andere die snelheid verveelt het boek nergens.

Hoewel Château fatale het thrillerdebuut van Ilja Gort is, is dat niet te merken. Het lijkt of hij er al vele op zijn naam heeft staan. Het boek is een actiethriller pur sang en ondanks de ietwat voorspelbare ontknoping is het er wel een die er mag zijn. En als het boek een wijn betrof had het ongetwijfeld de niet bestaande benaming Début Cru gekregen.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Ilja Gort
Titel: Château fatale
ISBN: 9789048822683
Pagina’s: 509
Eerste uitgave: 2015

Beschrijving
In Lakeville, op het platteland van Connecticut, nemen Spencer en Christine Ashby de tienerdochter van een vriendin in huis, Belle Sherman. Wanneer het meisje gewurgd wordt aangetroffen in haar kamer, gaan alle blikken meteen richting Spencer, een kneuterige leraar. Hoewel bewijzen ontbreken, wordt Ashby opgejaagd wild in Lakeville. Het wantrouwen van zijn omgeving drijft de man tot ziekelijke wanhoop.

In de schitterende psychologische roman De dood van Belle neemt Georges Simenon de lezer mee in de gitzwarte wereld van Spencer Ashby. Is men echt onschuldig tot het tegendeel is bewezen?

Recensie
Spencer en Christine Ashby wonen in het rustige plattelandsplaatsje Lakeville. Sinds een paar weken woont Belle, de dochter van een vriendin van Christine, bij hen in huis. Als Spencer op zijn werk arriveert, hij werkt als onderwijzer op de Crestview School, wordt hem meteen gevraagd weer naar huis te gaan. Omdat er iets is gebeurd.

Eenmaal thuis hoort Spencer dat Belle is vermoord. Gewurgd. In haar kamer in zijn huis. Omdat hij de avond voor de moord alleen thuis was, gaan de eerste verdenkingen naar Spencer. Hij zegt onschuldig te zijn en hard bewijs is er niet. Toch is zijn omgeving niet overtuigd van zijn onschuld. Spencer lijkt daardoor in een isolement te raken en gaat zich steeds vreemder gedragen.

De dood van Belle maakt deel uit van een serie heruitgaven van het werk van de Waalse schrijver Georges Simenon, die vooral bekendheid geniet als schrijver van de boeken over commissaris Maigret. In september 2014 was het namelijk vijfentwintig jaar geleden dat Simenon overleed.

Tijdens het lezen merk je dat het boek niet in de huidige tijd (het is voor het eerst in 1952 uitgegeven) geschreven is. Want het verhaal heeft de gemoedelijke sfeer die rond de jaren vijftig zo gebruikelijk was. De personages stralen een kalmte en beleefdheid uit die voor die tijd typerend was.

Het verhaal draait vooral rond de persoon Spencer Ashby. Daarom is het niet verwonderlijk dat zijn personage het meest uitgewerkt is. Opvallend daarbij is dat Ashby van een wat saaie, bedaarde onderwijzer verandert in een wat onzekere, achterdochtige man die zelfs onderdanige eigenschappen begint te vertonen. Het aantal personages dat Simenon in dit boek gebruikt, blijft beperkt. Daardoor is het verhaal overzichtelijk en verzandt het nergens in een wirwar van personen.

Aan alles is te merken dat Simenon een prima en levendig verteller is. Hij schrijft een verhaal zoals hij in gedachten heeft en verliest daarbij zelfs de details niet uit het oog. Zijn schrijfstijl is langzaam, maar ondanks dat wel prettig. Hij weet, hoewel zijn manier van schrijven wat ouderwets aandoend lijkt, de lezer wel degelijk te boeien.

Hoewel het verhaal niet overloopt van plotwendingen zorgt Simenon aan het eind van het verhaal wel voor een verrassing. Als je denkt te weten wat er gaat gebeuren, gebeurt er iets wat je totaal niet had verwacht. Waarna overigens nog wel een vraag overblijft: de dood van Belle.

Iemand die verwacht dat het boek een spannende detective is, komt bedrogen uit. Dat is het zeker niet. Toch is er wel degelijk een onderhuidse spanning aanwezig. Want bedenk maar eens hoe het zal voelen als iedereen in je omgeving denkt dat je een moord hebt gepleegd, terwijl je zelf weet dat je er niets mee te maken hebt. Dat moet aan je knagen.

De dood van Belle lijkt daardoor meer op een psychologische roman met wat spannende elementen dan op een detective. Maar wel een roman die deze heruitgave meer dan waard maakt en voor een mogelijk hernieuwde kennismaking met Simenon zorgt.

Waardering: 3/5

Dit boek heb ik gerecenseerd voor Hebban, waarbij ik sinds kort tot de recensenten behoor.

Boekinformatie
Auteur: Georges Simenon
Titel: De dood van Belle
ISBN: 9789085426431
Pagina’s: 217
Eerste uitgave: 2015

Beschrijving
Rechercheur Jules Bettinger wordt verantwoordelijk gehouden voor de zelfmoord van een zakenman op een politiebureau in Arizona. Noodgedwongen verhuist hij met zijn gezin naar het koude, vieze Victory, Missouri. De stad doet zijn naam geen eer aan, met een van de hoogste misdaadpercentages van de Verenigde Staten en zevenhonderd misdadigers per agent. Bettingers nieuwe partner, Dominic Williams, is net gedegradeerd vanwege zijn aandeel in een afstraffing die een drugsdealer invalide heeft gemaakt. Als er twee agenten worden vermoord en hun lichamen worden verminkt, zet de politie de jacht op de moordenaars in. Bettinger merkt al snel dat de dubbele moord niet op zichzelf staat, maar het voorspel is van een reeks executies van leden van het politiekorps…

Recensie
In een politiebureau in de staat Arizona pleegt een zakenman, nadat hij een gesprek met rechercheur Jules Bettinger heeft gehad, zelfmoord. Bettinger wordt daarvoor verantwoordelijk gehouden en om een schorsing te voorkomen wordt hij overgeplaatst naar de ijskoude stad Victory in de staat Missouri. Het is de meest criminele stad van de Verenigde Staten.

In Victory wordt Dominic Williams de nieuwe partner van Bettinger. Williams is net gedegradeerd omdat hij een drugsdealer tot invalide heeft geslagen. Nadat de lichamen van twee vermoorde en verminkte politieagenten worden gevonden, ontketent de politie een klopjacht op de moordenaars. Al snel blijkt echter dat deze agenten niet de enige slachtoffers zullen zijn.

Strafexpeditie is het eerste boek van Zahler dat in Nederland is uitgegeven en daardoor is hij hier nog vrij onbekend. Dat hij kan schrijven heeft hij met eerder werk al bewezen. En als scenarist heeft hij een aantal filmscripts op zijn naam staan. Daarnaast schrijft hij ook nummers voor de band Realmbuilder, waarin Zahler drummer en zanger is.

In de eerste hoofdstukken van het boek wordt het meteen al duidelijk dat dit niet zomaar een thriller is. Want al op de eerste bladzijden wordt het rauwe en harde leven in een vervallen stad waar de misdaad regeert geschetst. Dit harde is ongeveer de rode draad in het boek. Het wordt zelfs nog wat heftiger dan het relatief ‘rustige’ begin van het verhaal. Uit een aantal hoofdstukken is te merken dat Zahler ook horror schrijft.

Ook de dialogen liegen er niet altijd om. Die tussen Bettinger en zijn collega’s is niet altijd even vriendelijk (Williams tegen Bettinger: je ziet eruit als een zonsverduistering), maar die tussen de inwoners van Victory en de politie zijn ronduit vijandig. Daardoor lijkt het alsof er geen normale mensen in deze stad wonen.

Rechercheur Jules Bettinger is het belangrijkste personage in het boek. Van hem komt je daarom ook het meest te weten en kun je concluderen dat het een rechtschapen politieman is. Daarnaast maak je eveneens kennis met zijn gezinssituatie. Dat neemt niet weg dat je je geen beeld kunt vormen van de andere belangrijke karakters in het boek. Deze zijn voldoende uitgewerkt en als zodanig een goede en nuttige toevoeging voor het verhaal.

De schrijfstijl van Zahler is kort en bondig. Nergens vervalt hij in moeilijke dialogen en volzinnen. Het boek leest daardoor bijzonder vlot. De korte hoofdstukken hebben eveneens een positieve invloed op de snelheid van het verhaal. Ondanks de snelheid, en de in mindere mate voorkomende actie, is het boek niet van begin tot eind spannend. Die spannende momenten zijn er wel, maar te summier.

Dat Zahler ook schrijver is van filmscripts is na het lezen van dit boek, dat een onvervalste politiethriller is, overduidelijk. Want Strafexpeditie leest als een film. Een film die misschien wel spannender kan zijn dan het, overigens zeker niet slechte, boek.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: S. Craig Zahler
Titel: Strafexpeditie
ISBN: 9789021458441
Pagina’s: 365
Eerste uitgave: 2015