Beschrijving
Ruim zestig jaar nadat een Duitse naziwetenschapper zijn geheime Wunderwaffen van de brandstapel wist te redden, vindt er in het grensgebied van Soedan een mysterieuze explosie plaats waardoor de bevolking van een compleet dorp van de aardbodem verdwijnt. Als het bericht van de slachting Europa bereikt, wordt Alex De Klerck, een agent van de geheime Europese antiterreureenheid OPERATIONS, gevraagd een onderzoek in te stellen. Samen met zijn team reist hij naar Khartoem, waar zij door een lokaal ingehuurde agent worden opgevangen. Ze weten niets, hebben amper aanknopingspunten en zijn geheel aangewezen op de hulp van een onbetrouwbare huurling. Als het team dicht bij de ontknoping komt, slaat een onzichtbare vijand meedogenloos toe en doet Alex een huiveringwekkende ontdekking; de wereld staat op het punt drastisch te veranderen.

Recensie
Tot een jaar of vijf geleden had Pjotr Vreeswijk nog geen enkele ambitie om te gaan schrijven. Tot hij in een ringband enkele handgeschreven verhaaltjes tegenkwam. Deze had hij op de lagere school geschreven. Hierna is hij, geïnspireerd door geheim agent Lennet, een personage uit een boek dat hij in zijn jeugd las, begonnen met schrijven. Pas jaren later stuurde hij zijn eerste manuscript naar een uitgever. Dit resulteerde in zijn debuut Masterplan, dat in 2016 is verschenen. In het dagelijks leven is hij werkzaam bij de Haagse politie en zijn ervaringen, alsmede zijn passie voor reizen, heeft hij in deze eerste thriller verwerkt.

In het grensgebied van Zuid-Soedan vindt een explosie plaats die tot gevolg heeft dat een compleet dorp met al zijn inwoners in het niets verdwijnt. Een paar maanden later, het nieuws was nog niet eerder tot Europa doorgedrongen, wordt Alex De Klerck, geheim agent van de antiterreureenheid Operations, gevraagd met een team naar Soedan af te reizen om de oorzaak daarvan te onderzoeken. Het lokale agentschap in Khartoem heeft nog geen enkele aanwijzing en daardoor is Alex afhankelijk van de hulp van een plaatselijke huurling. De ontknoping van het raadsel komt in zicht en ontdekt Alex een complot dat groter is dan op het eerste gezicht doet vermoeden en wereldwijde gevolgen lijkt te hebben.

Het verhaal begint in de vorm van een proloog die zich in 1945 afspeelt en al meteen actie en spanning bevat. Hoewel de Tweede Wereldoorlog op dat moment al bijna ten einde was, laat Vreeswijk nog wel merken dat er desondanks nog steeds oorlogsdreiging was. Dat komt realistisch over. Vervolgens maakt het verhaal een enorme sprong in de tijd en gaat het verder in 2016, en dan begint het feitelijk pas. Via diverse flashbacks wordt steeds duidelijker wat zich in Soedan heeft afgespeeld en wat het verband is met het einde van de oorlog.

Dat Vreeswijk zich heeft laten inspireren door een aantal gerenommeerde auteurs en personages is te merken. Masterplan is een regelrechte actiethriller, dus voor veel diepgang is geen plaats. Niet erg, omdat dit ook helemaal niet de opzet was. Toch lijkt de auteur zijn hand iets te overspelen, want Alex De Klerck heeft soms wel heel erg veel weg van James Bond, maar dan wel in de vorm van een niet altijd geslaagde persiflage. Dat hij de wereld overvliegt en in allerlei benarde situaties terechtkomt, zorgt regelmatig voor wat spanning. En één ding is in ieder geval zeker: het verhaal heeft vaart. Heel veel vaart. Dat houdt het zonder meer boeiend.

Vreeswijk heeft een vlotte manier van schrijven, zijn de dialogen realistisch en de locaties beeldend. Opvallend is dat er in het verhaal vrij veel gevloekt wordt. In principe niet erg in een actiethriller die soms hachelijke omstandigheden heeft, maar in dit geval is het vaak overbodig en hoe dan ook te veel. Het is jammer dat in Masterplan wel een aantal clichés is verwerkt. Enkele voorbeelden zijn ondergeschikten die als dom en onnozel worden weergegeven of een toegewezen hulp die niet vertrouwd wordt. Begrijpelijk dat dit gebeurt, maar helemaal origineel is het niet.

De ontknoping, die spannender is dan het grootste deel van het verhaal, laat wel een aantal vragen achter. Het verhaal is afgerond, maar het einde blijft open. Alles wijst er dus op dat Alex De Klerck geen personage is dat eenmalig heeft mogen opdraven (iets dat later overigens ook gebleken is). Voor een debuut is Masterplan zeker geen tegenvaller, zal Alex alleen maar kunnen groeien. En dat laatste geldt eveneens voor Vreeswijk.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Pjotr Vreeswijk
Titel: Masterplan
ISBN: 9789491875281
Pagina’s: 352
Eerste uitgave: 2016

Beschrijving
Het is een ongewoon warme dag in juli. Twee jongens, Neil en Sam Yates, volgen een spoor van maden aan de rand van het Farnham-bos, vlak bij het moeras. Ze doen een verschrikkelijke ontdekking: de resten van Sally Palmer. Ze rennen terug naar hun dorp, naar de nieuwe dokter: David Hunter. 

Recensie
Een bezoek aan een onderzoeksinstelling in Tennessee waar het menselijke ontbindingsproces wordt onderzocht gaf Simon Beckett de inspiratie om een seriepersonage te creëren die gespecialiseerd is in forensische antropologie. Dit betekende de geboorte van David Hunter, die in 2006 zijn opwachting maakte in De geur van sterfelijkheid. Hoewel het zijn doorbraak betekende, was dit overigens niet het eerste boek van de hand van Beckett. Hij debuteerde namelijk in 1994 met Fine Lines, een erotisch getinte thriller. De serie met David Hunter is inmiddels in negenentwintig talen vertaald en is in Duitsland, waar de auteur diverse prijzen heeft gewonnen, bijzonder succesvol.

Op een warme dag in juli vinden de broers Neil en Sam Yates vlakbij een moeras de resten van een voor een groot deel ontbonden lichaam. De politie wordt erbij gehaald en komt er al snel achter dat het van Sally Palmer is. Omdat de jongens ook naar hun huisarts, David Hunter, zijn gegaan, wordt deze er door de politie ook bij betrokken. Ze vragen hem hen te helpen, zeker nu ze weten dat hij, voordat hij naar het dorpje Manham kwam, een andere medisch beroep uitoefende. Een tijdje later wordt er opnieuw een verminkt lichaam gevonden, ook weer van een vrouw uit het dorp. De politie, maar ook David, zijn erop gebrand de moorden op te lossen voordat er nog meer slachtoffers vallen.

De eerste regels van het verhaal liegen er niet om. Want ze beschrijven zonder omhaal het ontbindingsproces van het menselijke lichaam. Ondanks dat je voor je kunt zien hoe dit in zijn werk gaat, doet Beckett het toch gedoseerd en gaat hij nergens te ver. Die erg beeldende beschrijving is trouwens typerend voor het hele verhaal. Je ziet alle situaties, maar ook de omgeving met de soms prachtige sfeerbeelden, voor je alsof het een film is, alsof je zelf ook deel uitmaakt van het verhaal. Het effect hiervan is dat je er totaal in op kunt gaan.

Behalve dat de auteur de lezer direct meeneemt in het verhaal is het in het begin ook een nadere kennismaking met David Hunter. Wat hij heeft gedaan, waarom hij in Manham terechtgekomen is. Vragen die successievelijk worden beantwoord. De geur van sterfelijkheid is daardoor meer dan alleen maar een misdaadverhaal. Ondanks dat hij huisarts is, en daarom vaak wordt gezien als iemand met aanzien, wordt Hunter neergezet als een bijzonder sympathiek persoon. Een man die er voor iedereen is en zich niet beter voordoet als ieder ander. Het kan bijna niet anders dan dat hij zich erg geliefd gaat maken bij de lezers.

Naast Hunter kent het verhaal ook een aantal andere interessante personages, waarvan, zo blijkt gedurende de plot, een aantal voor een verrassing zorgt. Door de ontwikkeling die ze ondergaan, blijft het boeiend. Dat laatste wordt ook in stand gehouden doordat een groot aantal hoofdstukken niet alleen cliffhangers hebben die de lezer nieuwsgierig maken, maar ook nog eens een begin hebben dat ervoor zorgt dat je wilt weten wat er gaat gebeuren. Deze manier van schrijven geeft een verhoogd spanningsveld dat tot aan de laatste bladzijde gehandhaafd blijft.

Ondanks dat er wel wat clichés in het verhaal voorkomen en dat er een minimale mate van voorspelbaarheid in zit, is De geur van sterfelijkheid geenszins een thriller uit de categorie ‘dertien in een dozijn’. Daarvoor is het te uniek, geeft het een bijzonder realistische kijk op het leven in een Brits plattelandsdorpje en heeft het een aantal markante personages. Het is een prachtig begin van wat later een succesvolle serie is geworden.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Simon Beckett
Titel: De geur van sterfelijkheid
ISBN: 9789021020228
Pagina’s: 367
Eerste uitgave: 2006

Beschrijving
Weduwnaar Paddy Buckley werkt al jaren voor Gallagher’s, een gerenommeerde uitvaartonderneming in Dublin. Na een gedenkwaardige amoureuze ontmoeting met een cliënte rijdt hij ’s nachts met zijn auto een overstekende voetganger aan. Als hij bij de man neerknielt om hem bij te staan, herkent hij hem. Het slachtoffer is Donal Cullen, de broer van de beruchtste maffiabaas van Dublin. Donal is dood. 

De volgende ochtend belt de familie van Donal de uitvaartonderneming met het verzoek diens begrafenis te regelen. Tot zijn ontzetting krijgt Paddy de opdracht langs te gaan bij de maffiabaas Vincent Cullen en zijn bende. Vincent is niet alleen intens bedroefd, maar ook witheet van woede: als hij degene vindt die zijn broer heeft aangereden, zo verzekert hij Paddy, heeft diens laatste uur geslagen.

De laatste vier dagen van Paddy Buckley is spannend verhaal, liefdesgeschiedenis en zwarte komedie ineen, wat het een zeer verrassende debuutroman maakt.

Recensie
Jeremy Massey was nog maar tweeëntwintig jaar oud toen hij, hij werkte in de uitvaartonderneming van zijn vader, bij een familie op bezoek moest om de begrafenis van hun zoon te regelen. Deze jongeman was overleden na een auto-ongeval waarbij de dader doorgereden is. Massey dacht hierover na en stelde zich voor wat er zou gebeuren als hij de man die hem doodreed was. In zijn gedachten ging hij hiermee verder hij bedacht dat er wel een verhaal in zat. Hij begon, het was inmiddels jaren later, met schrijven en in 2012 was zijn manuscript klaar. Hij vond een uitgever en in 2015 werd zijn debuut, De laatste vier dagen van Paddy Buckley, uitgegeven.

Patrick (Paddy) Buckley is twee jaar geleden weduwnaar geworden en voor Gallagher’s, een van Dublin’s grootste uitvaartondernemingen. Op een maandagochtend in oktober brengt hij een bezoek aan Lucy Wright om de uitvaart van haar man te regelen. Paddy voelt zich tot haar aangetrokken en dat lijkt wederzijds te zijn, want ze belanden in haar slaapkamer. Het onwaarschijnlijke gebeurt. Lucy overlijdt na een korte, maar hevige vrijpartij. Die nacht, na een andere klus, is hij in slecht weer op weg naar huis en rijdt een voetganger aan. Het is Donal Cullen, de gevaarlijkste crimineel van Ierland. Gallagher’s mag de uitvaart regelen en Paddy krijgt de opdracht. Donal’s broer Vincent is, behalve droevig, woest en wil de dood van zijn broer wreken. Daardoor is Paddy ervan overtuigd dat hij niet meer lang te leven heeft.

De laatste vier dagen van Paddy Buckley. Een titel die intrigeert en tegelijkertijd nieuwsgierig maakt. Want wat speelt zich tijdens die dagen af en zijn het écht de laatste vier die hij meemaakt? Het is echter niet alleen de titel die je bezig blijft houden. Want vanaf de proloog tot en met het laatste hoofdstuk blijft het boeien. Dat komt door een aantal verrassende wendingen die zich door het hele verhaal voordoen, door het spanningsveld dat gecreëerd wordt, maar ook door de manier van schrijven.

Massey’s schrijfstijl is vlot en het verhaal dat hij vertelt is doorspekt met – soms zwarte – humor. Iets dat je in eerste instantie niet zou verwachten omdat de uitvaartbranche natuurlijk niet de meest vrolijke is. De auteur, en dat komt waarschijnlijk omdat hij ook scenario’s schrijft, weet zijn verhaal erg beeldend over te brengen waardoor het een filmisch karakter krijgt. Daarnaast speelt het verhaal zich over het algemeen in een vrij hoog tempo af. Een aantal situaties is onrealistisch en soms zelfs licht absurdistisch, maar dit boek kan het hebben. Het wordt er alleen maar krachtiger van.

Aan alles is te merken dat Massey weet waarover hij het heeft en dat hij dus kennis van de uitvaartbranche heeft. Waar het verhaal zakelijk moet zijn, is het zakelijk. Waar het gevoelig moet zijn, is het gevoelig. Dat neemt niet weg dat het soms wel confronterend kan zijn. Zeker als je eventueel zelf iemand die je dierbaar is verloren hebt en moet missen. Dit zou echter niemand moeten weerhouden het boek te lezen. Want met deze debuutroman met thrillerelementen heeft Massey een boek geschreven dat zonder meer blijft hangen.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Jeremy Massey
Titel: De laatste vier dagen van Paddy Buckley
ISBN: 9789492037190
Pagina’s: 304
Eerste uitgave: 2015

Beschrijving
Randolph houdt vol dat hij een normale jeugd heeft gehad, hoewel zijn vader een kast met dertig geladen geweren in huis had. Inmiddels heeft hij zelf een gezin en hij is onlangs verhuisd naar een respectabele wijk in Berlijn. Zijn leven is helemaal op orde, tot de onderbuurman (een vreemde maar vriendelijke man) steeds meer sinister gedrag vertoont. Wat begint met erotische brieven aan Randolphs vrouw, eindigt in de totale terreur van zijn hele gezin. Hij wordt tot het uiterste getergd als blijkt dat zowel de politie als zijn advocaat hem niet kunnen helpen. Hij durft zijn gezin niet langer alleen te laten, maar meer kan hij niet doen. Of wel?

Recensie
Na zijn studie economie bezocht Dirk Kurbjuweit de school voor journalistiek en economie in Keulen. Na zijn studie was hij werkzaam als redacteur voor de tijdschriften Die Zeit en Der Spiegel. Van het laatste is hij op dit moment hoofdredacteur. Naast zijn reguliere werkzaamheden is hij ook auteur van romans, non-fictie en scenario’s. Met de roman Die Einsamkeit der Krokodile maakte hij in 1995 zijn debuut en in 2001 werd het boek verfilmd. Hij ontving voor zijn werk diverse prijzen, waaronder de Egon-Erwin-Kisch Preis voor journalistiek. Angst is de eerste thriller die hij schreef en is in 2017 in het Nederlands verschenen.

Architect Randolph Tiefenthaler heeft met zijn gezin een oud appartement in de Berlijnse villawijk Lichterfelde betrokken. Ze hebben het in de mooie woning naar hun zin totdat hun onderbuurman, de heer Tiberius, hen begint lastig te vallen. Het begint met het schrijven van erotische brieven aan Randolphs vrouw, maar ontaardt al snel in allerlei beschuldigingen. Randolph doet aangifte bij de politie, maar deze kan niets voor hem doen. Ook zijn advocaat blijkt hem niet te kunnen helpen. De familie Tiefenthaler voelt zich steeds minder veilig en Randolph durft het niet alleen te laten. Hij wil hen beschermen, maar ook van de dreiging van Tiberius af. Neemt hij nu het heft in eigen handen?

Angst is een verhaal dat verteld wordt vanuit het perspectief van Randolph Tiefenthaler. In een geschreven verslag, hij richt zich tot zijn vrouw, legt hij uit wat de oorzaak is van wat zijn vader, en hem en zijn gezin in feite ook, is overkomen. Kurbjuweit windt er overigens geen doekjes om en geeft al aan het begin van het verhaal prijs in welke situatie de vader van Randolph zich bevindt. Vervolgens wordt de oorzaak daarvan in verhaalvorm, en stapsgewijs, verhelderd. Dat de lezer in dit vroegtijdige stadium al weet wat er is gebeurd, maar het waarom nog niet kent, is intrigerend en maakt nieuwsgierig.

Een groot deel van het verhaal wordt in beslag genomen door een aantal terugblikken op de jeugd van Randolph, maar ook op de relatie met zijn vrouw en in mindere mate met zijn kinderen. Hoewel deze onmiskenbaar belangrijk zijn voor het verhaal, hebben ze wel tot gevolg dat de spanning daardoor achterwege blijft. Spanning die in principe wel aanwezig had kunnen zijn, het thema leent zich daar uitstekend voor, ware het niet dat dit er niet of onvoldoende uitkomt. Want een beklemmende angst (je niet meer veilig voelen in je eigen huis), valse beschuldigingen en onderling wantrouwen zouden in principe prima ingrediënten zijn om een psychologische spanning te creëren.

In een niet altijd even gemakkelijk leesbare schrijfstijl merk je wel dat Kurbjuweit met dit verhaal in het hoofd van zijn lezers wil kruipen. Hij maakt hen deelgenoot met diverse angsten, welke psychische gevolgen deze kunnen hebben en welk gedrag je op den duur kunt gaan vertonen. Dit weet hij erg goed over te brengen waardoor de lezer zich erg goed in de omstandigheden en gevoelens van Randolph kan inleven. Daarnaast heeft de auteur ook een aantal maatschappelijke problemen in het verhaal verwerkt. Problemen waar politie en justitie geen antwoord op lijken te hebben. Soms krijg je zelfs de indruk dat Kurbjuweit zijn eigen onvrede en een aantal persoonlijke ervaringen en angsten in dit verhaal heeft verwerkt.

Angst dat een verrassende ontknoping heeft en uitstekend is vertaald door Rob Hartmans is als roman bijzonder geslaagd. Als thriller voldoet het echter niet. Daarvoor is het spanningsveld te laag en zijn de plotwendingen en verrassende ontwikkelingen te summier.

(Het boek heb ik onlangs gerecenseerd voor Hebban.)

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Dirk Kurbjuweit
Titel: Angst
ISBN: 9789026339332
Pagina’s: 221
Eerste uitgave: 2017

Beschrijving
Door een lading hagel uit zijn eigen jachtgeweer komt de Frankfurtse hoofdofficier van justitie op een snelle, maar weinig fraaie manier om het leven. De mooie jonge vrouw die levenloos aan een uitkijktoren in de Taunus ligt, heeft zo weinig verwondingen dat een val eigenlijk niet de doodsoorzaak kan zijn. Hoofdinspecteur van de recherche Oliver von Bodenstein en zijn nieuwe collega Pia Kirchhoff zijn het met elkaar eens: bij de eerste dode was het zelfmoord, bij de tweede was het moord. Al gauw wemelt het van de motieven en verdachten. Maar wat heeft de officier van justitie de dood in gedreven?

Recensie
Toen de Nele Neuhaus nog op school zat, schreef ze al korte verhalen en paardenboeken voor haar broers, zussen en vrienden en maakte ze een draaiboek voor een filmproject. Het idee voor haar eerste boek ontstond tijdens een verblijf in New York in 1994, maar de uitgevers weigerden het veel te uitgebreide manuscript. Een paar jaar later herschreef ze dit en leidde ertoe dat haar eerste boek, Een onbeminde vrouw, in 2005 werd gepubliceerd. Inmiddels is ze uitgegroeid tot een van de meest succesvolle auteurs van Duitsland. Naast thrillers schrijft ze ook kinderboeken, die vooral paarden, haar grootste passie, in de hoofdrol hebben.

In een wijngaard bij Hochheim wordt het lijk van een man gevonden. Het blijkt om het lichaam van de Frankfurter hoofdofficier van justitie te gaan. Al snel zien ze dat de man zichzelf met een jachtgeweer van het leven heeft beroofd. Vlak daarna wordt in het Taunusgebergte het levenloze lichaam van een jonge vrouw gevonden. Het lijkt erop dat ze vanaf een uitkijktoren gesprongen is. Rechercheur Pia Kirchoff en hoofdinspecteur Oliver von Bodenstein zijn er al snel over uit dat ze vermoord is. Onderzoek wijst uit dat er verschillende verdachten en motieven zijn. Alleen zitten ze nog met de vraag waarom de officier van justitie zichzelf van het leven heeft beroofd.

Omdat De onbeminde vrouw het eerste van een serie is waarin Kirchoff en Bodenstein hun opwachting maken, is het voor een groot deel een kennismaking met de twee. De entourage, maar ook de afkomst van Bodenstein doen enigszins denken aan de boeken van Elizabeth George waarin inspecteur Linley de belangrijkste rol heeft. Beiden zijn van adellijke afkomst, hebben een vrouwelijke partner en zijn formeel. Wellicht heeft Neuhaus zich hierdoor laten inspireren tijdens het creëren van haar personages. Deze overeenkomsten zijn echter geen regelrechte kopie. Het Duitse speurderduo heeft een eigen karakter, werkt onder andere omstandigheden en kunnen het uitstekend met elkaar vinden. Het is van begin af aan merkbaar dat ze zich positief zullen gaan ontwikkelen.

Naast de kennismaking bestaat het verhaal uit gedegen politieonderzoek. Een onderzoek dat, mede ingegeven door het grote aantal personages, steeds gecompliceerder wordt. Soms lijkt het een spinnenweb waar moeilijk uit te komen valt. Om niet in dat web verstrikt te raken, zal de lezer er vanaf het begin de aandacht bij moeten blijven houden. De vele dialogen, eigenlijk inherent aan de veelheid aan personages, zijn er debet aan dat het verhaal weinig actie heeft. Het bestaat vooral uit dialogen, verhoren en andersoortige gesprekken. Desondanks is het niet oninteressant wat er allemaal gebeurt. Want gaandeweg komt de politie steeds dichterbij zijn doel: de aanhouding van de dader. En als lezer ben je hier voortdurend getuige van.

De schrijfstijl van Neuhaus is beeldend en aangenaam. Prima dialogen en goede impressies van de omgeving waar het verhaal zich afspeelt. Deze elementen, maar in feite ook het verhaal zelf, zorgen ervoor dat het erg realistisch is. Niets is geforceerd en dat heeft zeker zijn charme. Het verhaal zelf heeft een rechttoe rechtaan verloop en kent weinig verrassende wendingen. Desondanks heeft het wel degelijk een spanningsveld. Die bestaat vooral uit het willen weten wat de oorzaak van de zelfmoord is en wie de dader van de moord is. Met Een onbeminde vrouw heeft Nele Neuhaus zeker een verdienstelijk debuut met een veelbelovend duo geschreven.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Nele Neuhaus
Titel: Een onbeminde vrouw
ISBN: 9789021401720
Pagina’s: 315
Eerste uitgave: 2016

Beschrijving
In een bos bij IJsselmonde doet een bosarbeider een afschuwelijke ontdekking. Het rechercheteam onder leiding van inspecteur Van Arkel krijgt de opdracht de moord op te lossen. Het onderzoek dat Van Arkel samen met brigadier Mirjam van Roon doet, brengt hen naar Amsterdam en via de autoracebaan in Zandvoort weer terug naar IJsselmonde. Daar worden ze geconfronteerd met de dood van een oud-collega, een oude incest-affaire en de moord op een werknemer van een slachthuis.

Recensie
Voordat Jacob Vis, een pseudoniem voor Job Vis, in 1987 met schrijven begon, was hij werkzaam als bosbouwer bij Staatsbosbeheer. De rapporten die hij soms schreef waren de aanleiding van zijn schrijverschap. Maar hij schrijft natuurlijk ook omdat hij gewoon van schrijven houdt. Hij debuteerde met Prins Desi, een thriller die zich in Suriname afspeelt en de strijd tussen Bouterse en Brunswijk als thema heeft. Met zijn boek De zwarte duivel won hij in 2015 in België de Diamanten Kogel. Naast schrijven geeft hij ook cursussen aan beginnende auteurs en leidt hij de werkgroep promotie van de misdaadschrijversvereniging.

In een bos bij IJsselmonde wordt tijdens werkzaamheden een hoofd gevonden. Inspecteur Ben van Arkel en brigadier Mirjam van Roon hebben de taak deze moord op te lossen. Uit onderzoek blijkt dat het het hoofd van een Antilliaanse man is, maar zijn familie werkt niet mee om de moord opgelost te krijgen. Vele jaren eerder heeft een meisje een poging tot zelfmoord gedaan. Omdat de behandelend arts destijds misbruik vermoedde, werd een politieonderzoek ingesteld, maar dat leidde tot niets. Vlak na de vondst van het hoofd wordt in een koelwagen het lichaam van een uitgebeende man gevonden. De politie begint te vermoeden dat de moorden met elkaar te maken hebben.

In Het hoofd maakt inspecteur Ben van Arkel zijn opwachting. Zijn aanwezigheid is er opeens. Zonder aankondiging, zonder introductie, zonder dat de lezer iets van hem weet. Het is niet zo dat je helemaal niets over hem te weten komt, maar veel is het echter niet. Voor het verhaal is dat echter geen enkel probleem, dat draait vooral om de diverse politieonderzoeken, wat daar bij komt kijken, hoe het in zijn werk gaat, de humor en het cynisme waarmee de politie hun werk waarschijnlijk relativeert. Van Arkel heeft overigens wel wat eigenschappen die in politiethrillers cliché zijn, toch is hij geen vervelende man. Integendeel. Hij en de overige personages trouwens ook worden door Vis als gewoon mens neergezet. Misschien maakt dat hen ook wel een beetje bijzonder.

Jacob Vis heeft een vlotte en tot de verbeelding sprekende schrijfstijl. Hij maakt geen gebruik van moeilijke woorden en/of ingewikkelde zinsconstructies. Om het heel simpel te zeggen: het boek is in feite in gewone mensentaal geschreven en dat uit zich vooral in de dialogen. Die zijn rechttoe rechtaan en komen daardoor realistisch over. Dat geldt ook voor het verhaal, dat zich in een vrij hoog tempo afspeelt. Dit komt het waarheidsgehalte zonder meer ten goede. Ondanks de diverse verhaallijnen die in het boek voorkomen, weet de auteur het overzicht goed te bewaren. Hoe dichter de ontknoping naderbij komt, smelten deze subplots samen tot één verrassend geheel.

Het hoofd is vanaf het begin boeiend. Hoewel het niet overal even spannend is, is er wel degelijk een spanningsveld aanwezig. Daardoor blijf je het wel en wee van Van Arkel en Van Roon met interesse volgen. Helaas was het wel enigszins voorspelbaar wie de uiteindelijke moordenaar is, maar omdat in een vroegtijdig stadium al te vermoeden is absoluut niet storend. Deze eerste politiethriller in de Ben van Arkel-serie is hoe dan ook de moeite waard en het is duidelijk dat de serie alleen maar in kracht kan winnen.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Jacob Vis
Titel: Het hoofd
ISBN: 9789070282097
Pagina’s: 263
Eerste uitgave: 2000

Beschrijving
Bij een brutale roof uit de zwaarbeveiligde bibliotheek van de universiteit van Princeton worden vijf manuscripten van F. Scott Fitzgerald ontvreemd. Hoewel de toegesnelde politie er met de neus bovenop staat, weten de daders te ontkomen.

De waarde van de unieke werken wordt op enkele tientallen miljoenen dollars geschat en de diefstal is groot nieuws. Maar ondanks alle inspanningen van de FBI, blijven de manuscripten spoorloos.

Zes maanden na de spectaculaire diefstal reist schrijfster Mercer Mann af naar Camino Island in het zonnige Florida, waar zij een deel van haar jeugd heeft doorgebracht. Mercer is echter niet teruggekeerd om herinneringen op te halen. Haar missie is om contact te leggen met Bruce Kable, de charismatische eigenaar van de Island Books-boekwinkel. Bruce heeft een voorkeur voor mooie vrouwen, fijne spijzen en goede dranken. En voor zeer zeldzame boeken…

Recensie
Het Amerikaanse magazine Publishers Weekly verklaarde hem vorige eeuw tot de best verkopende schrijver van de jaren negentig. Niet vreemd, want al zijn boeken worden bestsellers en in tal van landen uitgebracht. Hij is vooral bekend door zijn legal thrillers, waarin de spanningselementen gecombineerd worden met alles wat met recht te maken heeft. Het zal dus niemand verbazen dat John Grisham geen nadere introductie nodig heeft. Onlangs kwam het nieuwste boek van de gevierde auteur uit, Het eiland. Een roman, waarvan hij zelf zegt dat hij het geschreven heeft als puur vermaak, met de bedoeling er een lekker leesbaar boek van te maken.

De bibliotheek van de universiteit van Princeton wordt zwaar beveiligd. Toch lukt het een aantal mannen om vijf manuscripten van F. Scott Fitzgerald te ontvreemden. Ondanks dat de politie snel ter plaatse is, lukt het de dieven om te ontkomen. De roof is groot nieuws, vooral omdat de waarde van deze handgeschreven werken geschat wordt op ongeveer 25 miljoen dollar. Alles wordt in het werk gesteld om de manuscripten weer boven water te krijgen. Zonder succes. Zelfs de jonge schrijfster Mercer Mann wordt ingeschakeld. Ze reist af naar Camino Island, waar ze een groot deel van haar jeugd heeft doorgebracht. Hier moet ze in contact komen met de succesvolle boekhandelaar Bruce Cable, die een liefhebber is van onder andere zeldzame boeken.

Tijdens een tien uur durende autorit naar Florida spraken Grisham en zijn vrouw over hun liefde voor zeldzame boeken en leuke boekwinkeltjes. Zo is het idee ontstaan voor het thema dat als een rode draad door Het eiland heen loopt. Een interessant thema dat boekenliefhebbers ongetwijfeld aanspreekt. Dit begint in feite al in het eerste deel van het verhaal waarin de spectaculaire roof van de manuscripten beschreven wordt. Dit eerste deel, het boek heeft er acht, speelt zich in een paar maanden af waardoor het tempo redelijk vlot is. Maar spannend, nee, dat wordt het hoegenaamd niet. Ook voor het vervolg van het verhaal geldt dat het spanningsveld in belangrijke mate ontbreekt. Dat wil overigens niet zeggen dat het volledig afwezig is. Zodra een van de criminelen weer ten tonele verschijnt, neemt het enigszins toe, maar wel van korte duur.

Zoals hierboven al aangegeven is, bestaat het boek uit acht delen. Deze delen zijn alle voorzien van een titel die aangeeft wie het belangrijkste personage in dat deel is of waarover het voornamelijk gaat. Dat personage of die actie worden daarin vervolgens behoorlijk tot goed uitgewerkt, zodat je een goede indruk krijgt van de persoon of situatie. Bruce en Mercer zijn de belangrijkste personages en daarom het meest interessant. Dat wil niet zeggen dat de rol van de wat minder belangrijke personen onderschat moet worden. Integendeel, want ze voegen wel degelijk wat toe aan het verhaal en zijn daardoor onmisbaar.

Doordat Grisham de namen van gerenommeerde schrijvers in het verhaal laat figureren, heeft het een hoog realiteitsgehalte. Ook heeft hij zijn kennis over en ervaring in zijn vakgebied hierin verwerkt. Dat is zonder meer een pluspunt waardoor de lezer onmiddellijk merkt dat de auteur weet waarover hij het heeft. Een voorbeeld hiervan is dat Bruce een aantal tips aan Mercer geeft opdat de verhaallijn van haar boeken beter wordt en het de lezers ook nog eens interesseert. Het vakmanschap van de schrijver wordt hiermee hoe dan ook bewezen.

Met Het eiland heeft Grisham zijn gebaande pad verlaten (iets dat hij overigens wel eens vaker heeft gedaan) en toont hij aan dat hij wel degelijk een veelzijdig schrijver is. Hij heeft zijn belofte om er een luchtig boek van te maken waargemaakt. Het is een boek geworden dat van begin tot eind blijft boeien, een onverwachte ontknoping heeft, maar eigenlijk geen thriller genoemd zou moeten worden.

(Het boek heb ik onlangs gerecenseerd voor Hebban.)

Waardering: 3,5/5

Boekinformatie
Auteur: John Grisham
Titel: Het eiland
ISBN: 9789400508996
Pagina’s: 312
Eerste uitgave: 2017

Beschrijving
De vijftienjarige Milly is zwaar getraumatiseerd opgenomen in een pleeggezin. Een nieuwe identiteit moet alle sporen naar haar verleden wissen, want de moeder van Milly is een seriemoordenaar en wacht in de gevangenis op haar rechtszaak. Milly worstelt met een groot schuldgevoel: door haar hulp heeft de politie haar moeder kunnen aanhouden. Van haar pleeggezin krijgt ze weinig steun. Integendeel, Phoebe, de oudste dochter, haat Milly vanaf het eerste moment dat ze haar zag intens en probeert op alle mogelijke manieren Milly’s leven zo ellendig mogelijk te maken. En daarmee maakt ze iets los bij Milly, een kant van zichzelf die ze liever niet wil kennen; ze is tenslotte de dochter van haar moeder, de seriemoordenaar.

Recensie
Nadat ze aan de universiteit afgestudeerd was, heeft Ali Land tien jaar in de geestelijke gezondheidszorg gewerkt. Als verpleegkundige werkte ze in ziekenhuizen en scholen in het Verenigd Koninkrijk en Australië. Ze had veel met kinderen en tieners te maken en op een dag stelde een van hen haar de vraag ‘Wat als ik op mijn moeder ga lijken?, wat als ik uiteindelijk iets slechts ga doen?’. Dit was in feite de aanleiding van debuutthriller Goed of slecht, dat in het voorjaar van 2017 is verschenen. Het boek is inmiddels in meer dan twintig talen vertaald.

Milly is vijftien jaar oud, heeft al het een en ander meegemaakt en is bij een pleeggezin ondergebracht. Haar moeder die ervan wordt verdacht een aantal kinderen vermoord te hebben zit in afwachting van de rechtszaak in de gevangenis. Milly kampt, omdat ze haar moeder heeft aangegeven, met een schuldgevoel. De enige die van haar situatie afweet, zijn haar pleegouders. Hun dochter Phoebe is van dezelfde leeftijd als Milly, maar lijkt haar niet te accepteren en doet er alles aan om haar het leven zuur te maken. Dit brengt de duistere kant van naar boven, maar wil ze dat wel. Want haar moeder is per slot van rekening een seriemoordenaar.

Het verhaal wordt vanuit het perspectief van Milly verteld en is daarom in de ik-vorm geschreven. Een groot deel van dit verhaal heeft ze het tegen haar moeder, vooral in gedachten overigens, en daardoor lijkt het dat de lezer zich in het hoofd van Milly bevindt. Dat heeft Land knap gedaan. Je kunt daardoor niets anders dan concluderen dat ze zich voor de volle honderd procent in haar hoofdpersonage verplaatst, en misschien zelfs wel vastgebeten, heeft. Dit komt de geloofwaardigheid van het verhaal hoe dan ook ten goede.

De lezer krijgt overigens regelmatig de indruk dat Milly een eigen plan heeft. Wat dat plan dan is, blijft gedurende het verhaal in het ongewisse, maar zeker is wel dat in feite niets is wat het lijkt. Want aan de ene kant stelt ze zich kwetsbaar op, maar aan de andere kant weet ze donders goed wat ze wil en wat ze niet wil. Waarbij ze ook nog de angst heeft dat ze net als haar moeder wordt. Dit verklaart dan ook de titel van het boek. Want wordt ze een goed mens of gaat ze toch de slechte kan op? Vragen die haar, maar ook de lezer, bezighouden.

Twee vragen. Niet veel, maar wel toereikend om al voor wat onderhuidse spanning te zorgen, maar ook om je nieuwsgierig te maken. Het spanningsveld wordt nog meer versterkt door de opbouw van het verhaal. Langzaam werkt de auteur naar een voelbare climax toe. Deze doet zich voor in een onverwachte en dus verrassende ontknoping, ondanks dat je wel een soort onderbuikgevoel had dat zich zoiets kon voordoen. Desondanks kun je jezelf opnieuw de vraag stellen of Milly wel het meisje is zoals ze zich naar de buitenwereld doet voorkomen.

Goed of slecht, een titel die al intrigeert. Wat ook geldt voor de subtitel en het verhaal zelf. Ali Land heeft van haar ervaring in de geestelijke gezondheidszorg vakkundig gebruik gemaakt om van haar eerste – psychologische – thriller een realistisch en boeiend verhaal te maken. Dat is haar met verve gelukt en wekt niet de indruk dat het ‘nog maar’ een debuut is.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Ali Land
Titel: Goed of slecht
ISBN: 9789023454403
Pagina’s: 320
Eerste uitgave: 2017

Beschrijving
Abe en Dan verliezen beide kort na elkaar op tragische wijze hun echtgenotes, de een sterft aan kanker en de ander wordt aangereden door een dronken bestuurder. Daarna verliezen de mannen zichzelf in een diep verdriet en drankzucht. Uiteindelijk is de hobby die ze allebei hebben – het vissen in de afgelegen kreken en rivieren van upstate New York – hun redding om langzaam weer in het rijk van de levenden te raken.

Als ze tijdens een verschrikkelijk onweer een nagenoeg ongelooflijk verhaal horen van een lokale restauranteigenaar, verandert dat de rest van hun leven voor altijd. De oude man vertelt hun over de ijzingwekkende geschiedenis van Dutchman’s Creek en een door duistere legendes omgeven man, die alleen bekendstaat als Der Fischer. Rond 1900 zou deze op een dag plotseling zijn verschenen en sinds die dag is het gebied rond het reservoir waar Dutchman’s Creek begint een plek waar zich merkwaardige zaken afspelen. De schaarse wandelaars en vissers komen soms terug met verhalen over lang verloren gewaande of overleden vrienden en familieleden die ze daar plotseling tegenkwamen. Sommige van deze wandelaars keren nooit meer terug uit de uitgestrekte bossen…
Abe en Dan gaan nog dezelfde dag op weg naar de snelstromende rivier met steile oevers. Ze blijven zich voorhouden dat ze er alleen heen gaan om te vissen, maar beide mannen hopen dat de onheilspellende verhalen een kern van waarheid bevatten, en dat ze nog een allerlaatste keer hun geliefden in hun armen kunnen houden…

De scheidslijn tussen werkelijkheid en de duistere geheimen die zich aan hen openbaren wordt steeds dunner, tot een ontknoping die hen tot een uiterste wanhoopsdaad zal drijven.

Recensie
Het kostte de Amerikaanse auteur John Langan moeite om zijn in 2009 verschenen debuut, House of windows, bij een uitgever onder te brengen. Voor de een lag het aan het horrorgenre, voor de ander was het literaire karakter een drempel. Misschien ten onrechte, want het genre heeft hem wel een nominatie opgeleverd voor de Bram Stoker Award en was hij tevens finalist voor de International Horror Guild Award. Voor dit debuut schreef hij vooral korte verhalen en essays. Daarbij heeft hij zich voornamelijk op het horror- en fantasygenre gericht. De visser is het eerste werk van hem dat in het Nederlands vertaald is.

Na het overlijden van zijn vrouw Marie nam Abe op een ochtend het plotselinge besluit om te gaan vissen. Aanvankelijk alleen, maar later samen met zijn collega en latere vriend Dan, wiens gezin bij een ongeluk omgekomen is. Ze wisselen diverse visstekken af tot Dan voorstelt om een keer naar Dutchman’s Creek te gaan. Een plek waarover verschillende bizarre en mysterieuze verhalen rondgaan. Op de dag dat ze daar naartoe willen gaan, vertelt Howard, de eigenaar van een restaurant, hen een van deze verhalen. Het duo, niet wetend wat hen daar te wachten staat, laat zich niet weerhouden en gaat naar Dutchman’s Creek om er zelf op onderzoek te gaan. Maar hadden ze dat beter niet kunnen doen?

Het eerste van de drie delen van het verhaal is een regelrechte lofzang op het vissen als bezigheid. Naast de kennismaking met de personages Abe en Dan gaat het dan vooral over enkele technische aspecten daarvan. Wellicht boeiend voor hen die van vissen houden, maar niet aansprekend en ronduit vervelend voor lezers die hier niets mee hebben. Aan het eind van dit deel lijkt zich een interessante ontwikkeling voor te doen, wordt het iets boeiender en is het zelfs mogelijk dat de lezer nieuwsgierig wordt naar het vervolg. Vergeefse hoop, want zodra deel twee begint, zakt het verhaal weer zienderogen in en verzandt het, op een enkele opleving na, in een traag en saai relaas. In het laatste deel van het verhaal, en dan vooral wanneer de ontknoping dichterbij komt, laat Langan zijn fantasie de vrije loop en wordt het steeds onwerkelijker en waanzinniger. Er zijn zelfs momenten dat er hoegenaamd geen touw meer aan vast te knopen is waardoor de auteur de lezer in verwarring achterlaat.

Is er dan werkelijk niets positiefs over het boek te vertellen. Natuurlijk wel. Want de interactie die tussen Abe en Dan bestaat, is een van de boeiendste delen van het verhaal en ook de persoonlijke drama’s van beide weduwnaars spreken meer aan dan het overgrote deel van het boek. De lezer kan zich van deze tragiek in ieder geval wel een voorstelling maken. Alleen al om het feit dat deze gebeurtenissen dichter bij de mensheid staan dan de fantasierijke vertellingen over allerlei monsters en wangedrochten.

De schrijfstijl van Langan is in De visser, dat door Roelof Posthuma vertaald is, nogal wisselvallig. Het taalgebruik in het begin is moeizaam waardoor het vervelend en wollig overkomt. De auteur treedt te veel in details en corrigeert de ik-figuur, Abe, zichzelf regelmatig. Overbodigheden die voorkomen hadden kunnen worden door minder uitgebreid en directer te zijn. Dat was de duidelijkheid zonder twijfel ten goede gekomen. Hoewel het door Howard vertelde verhaal vrij uitvoerig en traag is, is dit wél in heldere en begrijpelijke taal geschreven.

Het ontbrekende tempo, de onsamenhangende frasen, de over het algemeen niet inspirerende schrijfstijl en de vele onrealistische situaties zijn er de oorzaak van dat het boek nergens spannend wordt. Langan heeft met een mix van bovennatuurlijke elementen, aanzienlijke hoeveelheden horror en fantasy geprobeerd om De visser de kenmerken van een thriller te geven. Dat is mislukt en mede daardoor gaat het verhaal als een nachtkaars uit.

(Het boek heb ik onlangs gerecenseerd voor Hebban.)

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: John Langan
Titel: De visser
ISBN: 9789045213330
Pagina’s: 304
Eerste uitgave: 2017

Beschrijving
Wanneer de jongste dochter van Natty en Sean ziek wordt tijdens een schoolkamp en Natty een paar dagen van huis is om bij haar dochter te zijn, biedt haar goede vriendin Eve aan om haar gezin draaiend te houden. Bij thuiskomst blijkt dat die ‘hulp’ iets te ver is doorgeslagen: Sean is verliefd geworden op Eve en het huwelijk valt uiteen. En hoe hard Natty ook probeert haar leven opnieuw op te bouwen, Eve slaagt er steeds opnieuw in haar dat onmogelijk te maken. Dan ontvangt Natty een anoniem briefje waaruit blijkt dat dit bepaald niet de eerste keer is dat Eve op deze manier een gezin verwoest, met fatale consequenties. Natty is vastbesloten deze ‘serieminnares’ te ontmaskeren…

Recensie
Freelance fysiotherapeut Paula Daly las op aanraden van een vriendin een boek van Stephen King en de volgende dag besloot ze om zelf te gaan schrijven. Ze had hier wel eerder over nagedacht, maar het boek van King gaf haar zoveel vertrouwen dat ze eindelijk deze stap durfde te zetten. Na een aantal korte verhalen vond ze dat ze klaar was voor iets nieuws: het schrijven van een boek. Het werd een frivole psychologische thriller, maar was niet goed genoeg om te worden gepubliceerd. In 2013 had ze meer succes en verscheen haar eigenlijke debuut Ontaard. Haar tweede thriller Altijd dichtbij is in 2017 Nederland uitgegeven.

Tijdens een schoolkamp in Frankrijk wordt Felicity, de veertienjarige dochter van Natty en Sean, ziek. Als Natty besluit naar haar toe te gaan, biedt haar goede vriendin Eve aan om tijdens haar afwezigheid voor haar andere dochter Alice en haar man Sean te zorgen. Na ongeveer een week komen Natty en Felicity terug en blijken Sean en Eve verliefd op elkaar te zijn geworden. Natty heeft het er moeilijk mee, maar doet haar best er iets nieuws van haar leven te maken. Tot ze een anoniem briefje ontvangt waarin staat dat Eve dit vaker gedaan heeft. Vanaf dat moment staat Natty’s besluit vast: ze wil te weten komen wie haar vriendin werkelijk is.

Het verhaal is onderverdeeld in twee tijdsperiodes: zeven maanden eerder en tien dagen later. Het begint met de eerste en gaat dan stapsgewijs verder in de tijd. Waarom Daly voor deze opzet gekozen heeft, is onduidelijk want het verhaal verloopt chronologisch. Hoewel het niet storend of verwarrend is, is het maken van een onderscheid tussen deze twee tijdsaanduidingen is in feite overbodig en heeft geen enkele toegevoegde waarde. Wat het wel had kunnen zijn als het verhaal in het heden begint en er gebruik wordt gemaakt van flashbacks.

In de eerste hoofdstukken werd het al snel duidelijk dat er een gespannen sfeer dreigde aan te komen en dan in het bijzonder in de onderlinge relaties. Wie de veroorzaker hiervan was, was even zo snel niet moeilijk te raden. Hierdoor werd direct al een groot deel van een eventueel spanningsveld weggenomen. Wat wel in het ongewisse bleef, was wat er allemaal zou gaan gebeuren en daardoor bleef het verhaal min of meer toch wel boeien en was het niet moeilijk de aandacht erbij te blijven houden. Dit komt ook omdat twee van de belangrijkste personages zich anders voordoen dan ze werkelijk zijn of zijn geweest. Zoiets als ‘niets is wat het lijkt’. Ondanks de plotwendingen die zich richting ontknoping voordoen, ontbreekt de echte spanning die de lezer aan een boek doet kluisteren. Terwijl het thema er zich in principe wel voor leent.

Hoewel het verhaal in feite wel af is, worden er nog wel wat vragen onbeantwoord gelaten. Met wat verbeeldingskracht zijn de antwoorden hierop wel in te vullen, maar het wekt in eerste instantie de indruk dat er nog een vervolg aan zou kunnen komen. Die er natuurlijk niet aankomt. Daarnaast heeft Altijd dichtbij het predicaat literaire thriller meegekregen. Dat is onbegrijpelijk. Dat het onder het thrillergenre valt, is te billijken, maar er is geen enkel literair raakvlak. De uitgever slaat de plank hierbij mis. Toch is het tweede boek van Paula Daly zeker geen straf om te lezen. Want het heeft een aangename, maar ook wel pretentieloze schrijfstijl. Dit alles maakt dat het boek geen misser, maar ook geen topper is.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Paula Daly
Titel: Altijd dichtbij
ISBN: 9789026138331
Pagina’s: 336
Eerste uitgave: 2017