Dagelijkse rituelen. Iedereen heeft ze. Valt te lezen in het Volkskrant Magazine van 28 februari 2015. In het artikel worden de rituelen van onder andere een aantal schrijvers uitgelicht. Zo kon Simon Vestdijk uitsluiten schrijven als de stofzuiger aan stond. En we komen ook te weten dat Ernest Hemingway altijd staand schreef. Agatha Christie had, tot wanhoop van de journalisten, geen bureau waaraan ze schreef. Nee, ze had genoeg aan een stevige tafel met daarop haar typemachine.

Na het lezen van dit artikel dacht ik aan mijn eigen situatie. Heb ik die rituelen wel. Of heb ik ze, in tegenstelling tot wat wordt beweerd, toch niet? Ik ging mijn gangen na en kwam tot de conclusie dat ik wel degelijk rituelen heb. Misschien niet de meest extravagante of meest opzienbarende, maar ik heb ze wél. Rituelen! Die overigens op werkdagen anders zijn dan tijdens het weekend.

Een werkdag en ik zal me beperken tot de ochtenden. De wekker loopt tussen kwart en tien voor zes af, maar ik ben altijd eerder wakker. Soms veel eerder. Mijn eerste ritueel is dan dat ik mijn telefoon aanzet, mijn e-mail check, langs Twitter scroll en Wordfeud speel. En soms komt daar ook nog een spelletje Candy Crush Saga bij. Dan is het zo langzamerhand tijd om uit bed te stappen. Maar niet eerder dan dat ik mijn bril op heb gezet.

Ik ga vervolgens naar de keuken. Radio aan, drie plakken brood uit de vriezer, één voor het ontbijt en twee voor in een zakje mee naar het werk. Waterkoker aan voor de ontbijtthee, halvarine, kaas en een bakje yoghurt met muesli uit de koelkast en een glaasje sinaasappelsap twintig seconden in de magnetron. Waarna ik naar de badkamer ga om me op te frissen en aan te kleden.

Na het ontbijt tanden poetsen en scheren. Om me daarna ook zelf weg te scheren. Want ik moet op tijd op het station zijn. Eerst nog de radio uit. Mijn MP3-speler aan en de oortjes in. Een kwartiertje fietsen, inchecken, hopen dat de trein geen vertraging heeft en als de trein er is de stiltecoupé in. Daar pak ik mijn boek en begin te lezen. Tot ik het station van bestemming bereik. Uitchecken en aan de dagelijkse sleur (want mijn werk wil ik geen ritueel noemen) beginnen.

Als ik dit zo opsom, lijkt het erop dat ik voor mijn gewoontehandelingen nogal wat tijd nodig heb. In werkelijkheid én voor mijn gevoel valt dat best wel mee. Omdat het zich allemaal in een tijdsbestek van zo’n kleine twee uur afspeelt. Behalve dit ochtendritueel heb ik uiteraard ook een avond- en weekendritueel. Maar daarover zal ik niet verder uitweiden.

Wat is jouw ritueel?