Beschrijving
Het leven van Lizzie’s dochter Meg wordt gered door een geslaagde harttransplantatie. Lizzie is de onbekende donor eeuwig dankbaar. Dan ontvangt ze een brief van Karen, die zich voorstelt als de moeder van de donor, met het verzoek om Meg te mogen ontmoeten. Lizzie meent dat dat het minste is wat ze terug kan doen. Maar zodra ze kennis maakt met Karen heeft Lizzie het gevoel dat er iets niet klopt en het duurt niet lang voordat ze vermoedens krijgt dat het toelaten van Karen in hun leven, een heel grote fout is…

Recensie
Na haar afstuderen werkte Clare Mackintosh twaalf jaar bij de politie, waar ze in 2011 vertrok om zich te richten op een carrière als schrijfster. In dat jaar begin ze ook als freelance journalist, maar inmiddels is ze fulltime auteur. Haar debuut, Mea Culpa, verscheen in 2016 en hiermee won ze al meteen een aantal prijzen. Ongeveer halverwege 2020 kwam haar korte boekje De donor uit. Deze zogeheten Quick Reads worden geschreven voor volwassenen die met lezen willen beginnen of voor lezers die tijdgebrek hebben of zich niet op een dikker boek kunnen concentreren.

Lizzie’s dochter Meg heeft niet lang geleden een geslaagde harttransplantatie gehad en is hierover geïnterviewd is door de plaatselijke krant. Nadat het artikel geplaatst is, ontvangt Lizzie een brief van Karen Edwards, de moeder van de donor. Ondanks dat het eigenlijk niet is toegestaan, wil ze Meg ontmoeten. Lizzie stemt toe, maar niet lang na de kennismaking twijfelt ze eraan of ze daarmee wel de juiste keuze heeft gemaakt.

Wie het eerste hoofdstuk leest, kan even de indruk krijgen aan een feelgoodroman begonnen te zijn. Het geeft je namelijk een goed gevoel, ondanks dat er aan het eind een lichte dreiging doorschemert. Dat laatste wordt vooral veroorzaakt door de schrijfstijl van de auteur, ze heeft namelijk de intentie de lezer op een gezonde dosis spanning te trakteren. Daar slaagt ze met mate in, want pas in de ontknoping komt de spanningsboog wat strakker te staan, mede veroorzaakt doordat het tempo dan ook omhoog gaat. Daarvoor is het in feite niets meer of minder dan een aardig verhaal waarin veel kenmerken voorkomen die in een volwaardige (dus dikkere) thriller ook voorkomen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de onderlinge verstandhouding van een aantal personages, die komt op een bepaald moment onder druk te staan.

Het aantal personages in De donor is beperkt, door de dikte van het boekje kan dat ook niet anders. Hoewel ze niet uitvoerig zijn uitgewerkt, komt de lezer toch voldoende over hen te weten. Meer is ook helemaal niet nodig, omdat een verdere uitwerking het verhaal zienderogen zou vertragen. Wel is het jammer dat de meeste personages voorspelbaar zijn. De lezer kan al ruim van tevoren zien aankomen wat er gaat gebeuren of waar ze op uit zijn. Het enige dat verrassend is, is de manier waarop dit bij een enkeling tot uiting wordt gebracht.

Een vraag die wetenschappers nog steeds bezighoudt, is of iemand die een donorhart heeft ontvangen ook andere gedragingen gaat vertonen, een ander mens wordt. Dit vraagstuk heeft Mackintosh in het verhaal verwerkt en dat is op zich wel een aardige vondst en bijkomstigheid. Dit, maar ook de plot zelf, maakt van De donor een origineel kort verhaal, dat door het enigszins open einde ook nog eens de indruk wekt verder te gaan. De auteur zal het zo vast niet bedoeld hebben.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Clare Mackintosh
Titel: De donor
ISBN: 9789026154324
Pagina’s: 80
Eerste uitgave: 2020