Flaptekst
In het oude centrum van Barcelona ligt het Kerkhof der Vergeten Boeken. Hoofdpersoon Daniel Sempere wordt door zijn vader, weduwnaar en boekhandelaar, meegenomen naar deze geheimzinnige, verborgen wereld van verhalen. Vanaf dat moment neemt Daniels leven een wending die hij niet had kunnen voorzien. Hij mag een boek uitkiezen en kiest De schaduw van de wind, geschreven door een zekere Julián Carax. Het boek laat hem niet meer los, ook al schudt de wereld tijdens het grauwe Franco-regime om hem heen op zijn grondvesten. Hij wil alles weten over het boek en de schrijver. En merkwaardigerwijs lijken alle mensen die hij ontmoet, ook de vrouwen op wie hij verliefd wordt, deel uit te maken van het grote spel waarvan het boek het middelpunt vormt.

Recensie
Carlos Ruiz Zafón was creatief directeur van een groot reclamebureau toen hij in 1992 besloot zich volledig te gaan toeleggen op het schrijven van boeken. Niet veel later emigreerde hij naar de Verenigde Staten en in Los Angeles werkte hij kort als scenarioschrijver. In 1993 debuteerde hij met de jeugdroman De nevelprins, waarmee hij de Edebé-literatuurprijs voor jeugdfictie won. Zijn wereldwijde doorbrak kwam in 2001, na het verschijnen van De schaduw van de wind, waarmee hij diverse internationale prijzen heeft gewonnen en waarvan miljoenen exemplaren zijn verkocht. De roman is het eerste deel van het vierluik Het kerkhof der Vergeten Boeken.

Op een zomerse dag in 1945 wordt de jonge Daniel Sampere door zijn vader, weduwnaar en boekhandelaar, meegenomen naar het Kerkhof der Vergeten Boeken in het centrum van Barcelona. Daniel mag één boek meenemen en hij kiest voor De schaduw van de wind van de onbekende schrijver Julián Carax. In korte tijd leest hij het uit en omdat het boek hem dusdanig in zijn greep houdt, wil hij vervolgens meer over Carax en zijn andere werken te weten komen. Wat hij dan nog niet weet, is dat er vanaf dan een ommekeer in zijn leven plaatsvindt.

De proloog, waar de roman mee begint, lijkt in eerste instantie een lofzang op het boek in het algemeen te zijn. Dit komt omdat Daniel Sempere, vanuit wiens perspectief het grootste deel van het verhaal wordt verteld, meegenomen wordt naar het Kerkhof der Vergeten Boeken, waar hij een exorbitant aantal boeken aantreft en er dus zijn ogen uitkijkt. Snel blijkt echter dat het geen ode is, want nadat hij het boek De schaduw van de wind van de schrijver Julián Carax gevonden en meegenomen heeft, is het verhaal vooral een zoektocht naar deze volledig onbekende auteur en zijn eerdere werken. Het is een onderneming die vele jaren duurt, maar ook een waardoor het leven van Daniel volledig op zijn kop komt te staan.

In één grote terugblik – na de proloog maakt het verhaal een sprong terug in de tijd – vertelt de inmiddels volwassen Daniel wat hij, nadat hij in de ban raakte van het boek, doorgemaakt heeft. Hij doet onder andere verslag van zijn naspeuringen, zijn vriendschap met de zwerver Fermín Romero de Torres, maar ook aan de gevolgen van de Spaanse Burgeroorlog, de Tweede Wereldoorlog en het regime van Franco wordt aandacht besteed. Dit is niet het enige, want het ontdekken van de liefde maakt eveneens een belangrijk deel uit van zijn levensloop. Eén deel van de roman behelst de tekst van een manuscript dat Nuria Monfort, een van de personages die zowel met Daniel als Carax een band heeft, geschreven heeft en waarin de raadsels die rondom de tot dusver onbekend gebleven auteur bestonden vermeld staan en dus verhelderd worden.

De schrijfstijl van Ruiz Zafón is vlot, bijzonder toegankelijk en hij laat de sfeer van het Barcelona van de eerste helft van de vorige eeuw goed naar voren komen. Regelmatig hanteert de auteur prachtige zinnen en metaforen, waarbij hij ervoor zorgt niet te overdrijven. De dialogen komen realistisch over, hoewel Fermin wel heel erg bloemrijk is – dat toont overigens wel hoe de man is, het geeft hem zijn heerlijke karakter. Daniel is een jonge jongen, zo komt hij soms ook over, maar over het algemeen doet en zegt hij dingen die eigenlijk nog niet bij zijn leeftijd horen. Desondanks is hij een sterk personage, hetgeen overigens ook wel voor de anderen geldt.

De schaduw van de wind, dat bij vlagen mysterieus en spannend is, is een roman die de lezer van begin tot eind te pakken heeft. Je leeft mee met Daniel, verafschuwt degenen die tegen hem zijn en begeeft je samen met hem in een wereld die zowel boeiend, bekoorlijk als verschrikkelijk is.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Carlos Ruiz Zafón
Titel: De schaduw van de wind
ISBN: 9789056723101
Pagina’s: 544
Eerste uitgave: 2008

Flaptekst
Laura staat op het punt af te studeren als ingenieur wanneer ze een envelop ontvangt, afzender onbekend. Inhoud: een ansichtkaart en een ticket voor een vlucht in businessclass naar San Francisco. Van Nigeria tot China wacht haar een verhaal van verdronken bootvluchtelingen, grootschalige zwendel met COVID-vaccins, moord en inbraak op bestelling en dealers in een traagwerkend gif. Haar gastheer is specialist in cryptofoons en cryptomunten. 

Recensie
Door een tijdelijke werkloosheid is Jan Van der Cruysse pas op vijfenvijftigjarige leeftijd gaan schrijven en is daardoor in feite een laatbloeier. In 2016 debuteerde hij met Diamantroof in Delhi, het eerste deel van de Bling Bling-trilogie. Mede dankzij een aantal prijzen en nominaties is het drieluik een van de succesvolste van de laatste paar jaar. Vijf jaar later, in november 2021, verscheen zijn alweer zesde thriller Win Win. Naast auteur is hij in het dagelijkse leven ook werkzaam als  communicatiespecialist.

Laura van Opstal is zo goed als afgestudeerd als ze een envelop van een onbekende afzender ontvangt waarin zich een ansichtkaart met een cryptische boodschap en een vliegticket naar San Francisco bevinden. Door nieuwsgierigheid gedreven besluit ze op het aanbod om naar de VS te vertrekken in te gaan. Pas in het vliegtuig krijgt ze het adres waar ze moet zijn: een dure villa aan de kust. Als ze daar arriveert, wordt ze geconfronteerd met omstandigheden waar ze part noch deel aan heeft, maar die haar leven wel in gevaar brengen.

Het verhaal zit, door een dertiental delen en een epiloog én een bijzonder groot aantal personages (achter in het boek is niet voor niets een personenlijst opgenomen), nogal complex in elkaar. De diverse flashbacks en -forwards maken het er niet altijd eenvoudiger op, want de lezer zal het grootste deel van de plot bij de les moeten blijven om de meeste hoofdstukken en situaties in het juiste perspectief te kunnen plaatsen – het is immers zo goed als ondoenlijk om alle data te onthouden. De complexiteit komt eveneens doordat er een behoorlijk wat verhaallijnen zijn die zich ook nog eens op verschillende locaties afspelen. De lezer vraagt zich aanvankelijk af wat ze allemaal met het grote geheel te maken hebben, totdat duidelijk wordt dat er één gemeenschappelijke deler is, hoewel deze relatief weinig in het verhaal betrokken wordt, maar desondanks wel belangrijk is.

De eerste hoofdstukken zijn nog vrij rustig, maar wel enigszins geheimzinnig. Dat komt door de envelop met de mysterieuze boodschap die Laura van Opstal op een dag ontvangt. Het verhaal verandert al gauw van strekking, want het wordt zonder meer interessanter als Van Opstal vlak voor haar aankomst in de Verenigde Staten een nieuwe envelop overhandigd krijgt. Vanaf dat moment gaat de plot boeien en wordt het tempo enigszins opgevoerd. De gebeurtenissen volgen elkaar vanaf dan snel op en de lezer hoeft zich geen moment te vervelen. Rustigere momenten, die hoe dan ook noodzakelijk zijn, worden afgewisseld met scènes waarin veel actie voorkomt en waarbij zo nu en dan een dosis geweld te pas komt. In ieder geval ben je verzekerd van een flinke hoeveelheid spanning.

De schrijfstijl van Van der Cruysse is beeldend, toegankelijk en vlot. De lezer kan zich niet alleen een voorstelling maken van de omstandigheden waarin de vele personages zich bevinden, maar ook van de omgeving die de setting van de scènes vormen. Toch is het moeilijk om je in de karakters te kunnen verplaatsen en inleven. Er zijn er gewoon te veel en daardoor kun je onmogelijk een band met hen opbouwen. Daarnaast spreekt het merendeel van hen niet aan vanwege hun dubieuze praktijken of hun gewelddadige inborst. Verder heeft die veelheid aan personen tot gevolg dat ze vrij oppervlakkig zijn en blijven, maar evenmin een ontwikkeling doormaken.

Ondanks de paar mindere punten van het boek is Win Win een intrigerende, maar overwegend ongeloofwaardige thriller die de lezer van begin tot eind bezighoudt. Bij het schrijven van dit boek heeft de auteur enkele destijds actuelere onderwerpen (ze zijn dat eigenlijk nog steeds) in het verhaal verwerkt. Hierdoor spreekt het meer aan dan normaliter het geval zou zijn, sommige onvoorstelbare situaties die in het dagelijkse leven gelukkig niet voorkomen, zijn in dit geval de spreekwoordelijke kers op de taart.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Jan Van der Cruysse
Titel: Win Win
ISBN: 9789022338230
Pagina’s: 422
Eerste uitgave: 2021

Flaptekst
Hoe is het om in je eentje dwars door Engeland, Wales en Schotland te rennen? Ultraloopster Jolanda Linschooten deed het. Ze liep in zes weken een trailrun van 2000 km, in de eenzaamheid van de ruige natuur, door weer en wind.

Het was heerlijk – ze voelde de snelheid in haar benen, in haar hele wezen, en ze was één met de elementen. Maar het was ook afzien door kou en intense vermoeidheid. De reis keerde haar emotioneel binnenstebuiten, maar uiteindelijk overwon ze zichzelf.

Recensie
Nadat haar moeder vele jaren geleden overleed, nam Jolanda Linschooten een drastische, maar vanuit haar hart komende beslissing. Ze zegde haar baan als leerkracht in het speciaal onderwijs op en gaf zichzelf daarna twee jaar de tijd om te bekijken of ze met schrijven, fotograferen en fotoreizen van het avonturier zijn kon leven. Dat dit haar gelukt is, valt onder andere op te maken uit het tiental boeken dat ze inmiddels geschreven heeft. Eén daarvan is het in 2015 verschenen Niet de race maar de reis, waarin ze uit de doeken doet hoe het was om in zeven weken tijd dwars door Groot-Brittannië te rennen, een afstand van bijna 2.000 kilometer.

Na een niet al te lange proloog begint het avontuur waar Linschooten aan begint pas echt. Haar trail vangt aan in Land’s End, in het zuidwesten van Engeland om vervolgens zo’n 2.000 kilometer later te eindigen in John O’ Groats, in het noordoosten van Schotland. Achtenveertig dagen heeft ze erover gedaan, rennend welteverstaan. In alle eenzaamheid, over verschillende soorten terrein en door weer en wind. Dat zoiets niet voor iedereen is weggelegd, heeft auteur en renster zelf ook ervaren, want ze geeft in haar verhaal ruiterlijk toe dat ze een paar keer twijfels heeft gehad om haar reis te vervolgen. Steun of afstand en eigen doorzettingsvermogen hebben haar geholpen om toch door te gaan.

In het boek laat de auteur de lezer als het ware met haar meelopen. Dit komt voor een groot deel door de beeldende beschrijvingen van de omgeving, wat ze zoal doormaakt en hoe de weersomstandigheden waren. Omdat ze praktisch iedere dag aan het rennen is, valt ze zo nu en dan wel in herhaling. Eigenlijk kan dat ook niet anders, want in feite lijken de dagen op elkaar. Af en toe heeft ze een ontmoeting met iemand en na haar aanvankelijke terughoudendheid – ze wordt het liefst met rust gelaten – blijken deze gesprekjes juist louterend te werken. Van sommige krijgt ze extra energie.

Tijdens haar trail kijkt Linschooten regelmatig terug naar haar eigen leven. De ellende die haar overkomen is en moeilijkheden waar ze tegenaan gelopen is. Op deze momenten stelt ze zich kwetsbaar op, maar is ze ook zo sterk om onder ogen te zien dat ze door haar onderneming dingen af kan sluiten en om verder te kunnen met haar eigen leven. Wat dat betreft kan dit alles ook enigszins gezien worden als een vorm van zelftherapie. Niet de race maar de race is echter geen zwaar of zwaarmoedig verhaal, want in een toegankelijke en vlotte schrijfstijl heeft de auteur precies overgebracht wat ze wilde vertellen. Haar reis was er in feite niet alleen een die door Groot-Brittannië liep, maar ook door (of in) zichzelf. En dat alles op een overwegend leuke en mooie manier beschreven.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Jolanda Linschooten
Titel: Niet de race maar de reis
ISBN: 9789024566822
Pagina’s: 272
Eerste uitgave: 2015

Flaptekst
Fotografe Lydia McKenzie werkt aan een project over prostituees in de hippe buurt Williamsburg in Brooklyn, New York.

Algauw nemen de zaken een dodelijke wending wanneer Lydia het lichaam van Glenda, een van de door haar gefotografeerde hoertjes, in de East River aantreft. Lydia?s vriend Jack wil niet dat ze bij de zaak betrokken raakt, net als Daniel Romero, een politiecommissaris met wie ze ooit een relatie had.

Maar Lydia bijt zich in de zaak vast. Als er nog meer meisjes worden vermoord, begint ze in te zien dat ook haar leven gevaar loopt…

Recensie
In haar laatste jaar aan Smith College regisseerde Meredith Cole een documentaire en na het afronden van haar studie ging ze aan de slag als filmmaker en scenarioschrijver. Enkele van haar scenario’s hebben in de finale van een paar competities gestaan, waaronder de Chesterfield. In 2009 debuteerde ze als auteur met de thriller Posed for murder, waarmee ze een wedstrijd heeft gewonnen en dat werd genomineerd voor de Agatha Award. Haar enige boek dat in het Nederlands vertaald is, is Aangespoeld (2010) en is het tweede en laatste met fotografe Lydia McKenzie in de hoofdrol.

Lydia McKenzie werkt als secretaresse bij een klein detectivebureau, maar is eveneens fotografe. Voor een project over New Yorkse prostituees heeft ze een van hen, Glenda, diverse keren geportretteerd. Op een dag treft ze het levenloze lichaam van deze prostituee in East River aan. Ze is vastbesloten te achterhalen wie haar heeft omgebracht, maar zowel haar vriend Jack als rechercheur Daniel Romero willen dat ze zich niet met het onderzoek bemoeit. Lydia houdt zich niet aan hun advies en als niet veel later opnieuw een aantal prostituees wordt vermoord, is ook zij haar leven niet meer zeker.

Dit is het tweede boek met fotografe Lydia McKenzie (het eerste is niet in het Nederlands vertaald), maar desondanks is het prima afzonderlijk te lezen. Het enige wat hiernaar verwijst – zij het minimaal – is dat McKenzie een verleden heeft met rechercheur Daniel Romero. Het verhaal wordt volledig vanuit het perspectief van de fotografe verteld, maar dit houdt niet in dat de lezer erg veel over haar te weten komt. Ze blijft nogal oppervlakkig en het is onmogelijk om je met haar te vereenzelvigen. Aanvankelijk lijkt dit nog wel te lukken, maar omdat zowel haar gedrag als haar gedachten gaandeweg steeds infantieler worden en ze daarnaast ook nog eens bijzonder naïef en wereldvreemd overkomt, verliest ze snel aan sympathie en stoor je je regelmatig aan haar houding en vooringenomenheid.

Het qua originaliteit niet uitblinkende idee achter het verhaal is in beginsel niet eens zo heel erg slecht, maar de uitvoering ervan laat flink wat steken vallen. De plot heeft namelijk zo goed als geen verrassingen, het verloop is nogal voorspelbaar en de spanning is nihil. De lezer wordt absoluut niet geprikkeld en zijn nieuwsgierigheid wordt evenmin op de proef gesteld. Daarnaast maakt de auteur er zo nu en dan een tamelijk ordeloze warboel van. Bij vlagen springt ze van de hak op de tak, want veel scènes vloeien niet logisch in elkaar over. Dat is niet altijd per se noodzakelijk, maar het is wel belangrijk dat de lezer weet waar hij aan toe is en niet plotsklaps van de ene in de andere situatie belandt zonder dat er een aanleiding toe is.

De schrijfstijl van Cole is overwegend vlot, maar behoorlijk simpel. Hierdoor wekt het boek de indruk dat het voor een jongere doelgroep bestemd is dan nu het geval is. Aan de vele gedetailleerde beschrijvingen is te merken dat de auteur een achtergrond als scenarist heeft. Veel situaties en omstandigheden worden redelijk beeldend en uitvoerig beschreven. De valkuil waar ze in gevallen is, is dat het soms niet iets te veel van het goede is. Waarmee ze eveneens de mist in gaat, is dat ze de indruk wekt niet te weten wat ze eerder in de plot geschreven heeft. Er komen namelijk fragmenten voor die volledig haaks staan op wat vele hoofdstukken daarvoor voorgevallen is. Dit zijn onnodige fouten die voorkomen hadden kunnen worden.

Over het geheel genomen is Aangespoeld geen thriller – het is eigenlijk meer een detectiveverhaal – die lang bij de lezer zal blijven hangen. Het kan vooral beschouwd worden als een niemendalletje voor tussendoor. In ieder geval heeft de uitgever er destijds goed aan gedaan om dit het enige vertaalde boek van Cole te laten zijn.

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Meredith Cole
Titel: Aangespoeld
ISBN: 9789026187919
Pagina’s: 288
Eerste uitgave: 2011

Flaptekst
Liv woont in een dorpje aan een fjord in het westen van Noorwegen. Ze deelt een appartement met twee vrienden en op een dag koopt ze een babytijgerpython. Livs band met het dier is intens en in haar ontwaakt een beschermend gevoel. Ze is overweldigd door haar emoties. Eindelijk voelt ze zich veilig. Eindelijk voelt ze zich thuis.

Dertien jaar later, in het nabijgelegen Kristiansund, gaat Mariam Lind winkelen met haar elfjarige dochter Iben. Na een ruzie stormt Mariam de winkel uit en laat Iben er achter. Ze denkt dat het meisje zelf wel naar huis gaat en besluit een stuk te gaan rijden om af te koelen. Maar als ze ’s avonds thuiskomt ontdekt ze dat Iben nooit thuis is aangekomen.

De zestigjarige rechercheur Roe Olsvik wordt op de vermissing gezet. Als hij Mariam ondervraagt vindt hij haar verdacht, maar hij voelt aan dat er meer achter de verdwijning van het kind zit.

Recensie
Net als veel andere auteurs heeft Silje Ulstein er altijd van gedroomd om schrijver te worden. Op haar elfde verjaardag kreeg ze een typemachine, waarna ook haar familie inzag dat ze wilde schrijven. Voordat ze haar droom waarmaakte, studeerde ze literatuurwetenschappen, volgde ze diverse schrijfcursussen en heeft ze in een boekhandel gewerkt. Aanvankelijk kwam ze nooit verder dan halve verhalen, maar uiteindelijk debuteerde ze in 2020 met de twee jaar later in het Nederlands vertaalde thriller Serpent.

Studente Liv woont met twee iets oudere jongens in een appartement in het stadje Ålesund en op een dag komt het in haar op om een nog jonge python te kopen. Haar band met het reptiel wordt steeds inniger en ze voelt zich erg veilig met het dier. Ruim tien jaar later rent de elfjarige Iben weg als haar moeder Mariam Lind haar verbiedt een stripboek te kopen. Als Mariam vele uren later thuiskomt, blijkt Iben er niet te zijn. Rechercheur Roe Olsvik onderzoekt de vermissing en vermoedt dat er meer speelt dan hem wordt verteld.

Serpent speelt zich af in twee chronologisch oplopende periodes, heeft eveneens twee verhaallijnen, en wordt verteld vanuit vijf perspectieven, waaronder dat van een slang. Net als in veel thrillers het geval is, heeft ook dit verhaal een rustig begin. Behalve dat een aantal personages wordt geïntroduceerd, geeft de auteur de lezer eveneens een globaal overzicht van de omstandigheden. Dan verwacht je dat zich verderop in de plot een kentering voordoet, maar daar is geen enkele sprake van. Het blijft tot aan het eind een vrij tamme bedoening, ondanks dat het begin van het tweede deel van het boek – in totaal bestaat het uit drie delen – een opleving heeft die voor een iets interessantere fase zorgt. Dit is van tijdelijke aard, want al snel verzandt de plot in hetzelfde ritme als daarvoor.

Op een paar momenten na is de spanning ondermaats. Door middel van ogenschijnlijke cliffhangers probeert de auteur de lezer nog wel nieuwsgierig te maken, maar hier slaagt ze ten dele in. Een enkele keer zorgt ze voor een enigszins onverwachte situatie of – hoewel daar pas aan het eind sprake van is – voor een paar verrassende ontwikkelingen. Toch hebben de voorspelbaarheden de overhand. Sommige gebeurtenissen kun je al van mijlenver zien aankomen, hetgeen mede het gevolg is van Ulsteins keuze om een van de personages verschillende identiteiten te geven en veel hoofdstukken in de twee verhaallijnen vanuit dit perspectief te vertellen. De lezer kan daardoor één en één bij elkaar optellen, waardoor het onmogelijk is hem nog te kunnen verrassen.

Hoewel er aan het ene personage iets meer aandacht wordt besteed dan aan het andere, zijn en blijven ze allemaal vrij oppervlakkig. Een aantal van hen heeft een verleden. Bij de een is het een geheim, bij de ander een traumatische gebeurtenis. Hier kom je wel iets over te weten, dit blijft echter beperkt tot wat expliciet voor het verhaal noodzakelijk is. De nietszeggendheid en het ook wel bijzondere en vaak vreemde gedrag van de karakters heeft tot gevolg dat ze nogal onsympathiek overkomen. Het is onmogelijk een band met hen op te bouwen, laat staan je met hen te kunnen vereenzelvigen.

De thriller wordt afgesloten met een epiloog die zich in het verleden afspeelt. Deze afsluiting is geheel overbodig, want het voegt niets meer toe. Waarom hiervoor gekozen is, is een raadsel. Serpent gaat niet helemaal als een nachtkaars uit, het idee erachter is zonder meer goed en origineel, maar de uitvoering ervan heeft wel de nodige kanttekeningen. Ondanks dat Ulstein wel laat zien dat ze een verhaal kan vertellen.

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Silje Ulstein
Titel: Serpent
ISBN: 9789044985139
Pagina’s: 428
Eerste uitgave: 2022

Beschrijving
Richard Papen, een ingetogen student van eenvoudige afkomst, wordt tot zijn verbazing opgenomen in een groepje arrogante en excentrieke studenten, dat zich -in de ban van een leraar- op het bestuderen van de Griekse beschaving heeft gestort. In het tweede semester wordt hij ingewijd in het drama dat zich heeft voltrokken.

Recensie
Tijdens haar studie klassieke talen, filosofie en creatief schrijven aan het Bennington College in Vermont begon Donna Tartt aan haar eerste boek De verborgen geschiedenis, dat in 1992 verscheen en meteen een succes werd. Wereldwijd zijn er meer dan vijf miljoen exemplaren van verkocht en de roman is in ruim twintig talen vertaald. Het debuut is gebaseerd op haar ervaringen aan het college en het schrijven ervan heeft ongeveer tien jaar geduurd. De rechten voor een verfilming liggen al geruime tijd bij Gwyneth Paltrow, maar tot een film is het tot dusver nooit gekomen.

Een brochure van het Hampden College in Vermont deed de negentienjarige Californiër Richard Papen besluiten om daar een studie Grieks te willen volgen. Hij werd aangenomen en eenmaal daar sloot hij vriendschap met een vijftal zelfingenomen en nogal bijzondere studenten. Met zijn zessen volgen ze een college bij een zonderlinge leraar met wie ze goed op kunnen schieten. Na een halfjaar krijgt Richard te horen welk dramatisch voorval zich in november van het jaar ervoor heeft voorgedaan. Dan vindt een gebeurtenis plaats die van grote invloed is op het leven van het vriendengroepje.

Het verhaal begint met een proloog waarin al onomwonden verteld wordt dat iemand die naar de naam Bunny luistert niet meer leeft, dat een aantal personen bij zijn dood betrokken is en de dan nog onbekende verteller er een van is. Dit begin maakt de lezer zonder meer nieuwsgierig: hij wil weten wat er gebeurd is, wie de betrokkenen zijn en hoe het allemaal afgelopen is. Al snel blijkt dat deze inleiding verteld wordt vanuit het perspectief van Richard Papen, die overigens in de hele roman het woord niet meer uit handen geeft. Doordat de hele geschiedenis, die in feite een volledige terugblik is, door hem uit de doeken wordt gedaan, komt je veel over hem tijdens zijn studentenleven te weten. Omdat hij eveneens veel vertelt over zijn vrienden, geldt dat in wezen ook voor hen.

Omdat de roman zich voor een groot deel op de campus van de universiteit afspeelt, wordt het leven van een student uitgebreid beschreven. De lezer studeert samen met hen, volgt colleges met hen, maar gaat ook met hen mee naar de talrijke feestjes die vaak tot diep in de nacht duren. Daarnaast krijgt het excessieve drank- en drugsgebruik ruim aandacht in het verhaal en blijkt dit echt van alle tijden te zijn. Het meest interessant zijn echter de diverse belevenissen van de vriendengroep, maar vooral hoe ze met wat er maanden eerder is gebeurd omgaan. Bij elk van hen uit zich dat uiteraard op een andere manier en de een kan er beter mee dealen dan de ander.

In de eerste plaats is De verborgen geschiedenis natuurlijk een roman, maar verschillende gebeurtenissen zorgen ervoor dat het verhaal tevens een flinke hoeveelheid spanning heeft. De ene keer is dit bijvoorbeeld een geheimzinnig voorval, de andere keer een onverwachte ontwikkeling. Intrigerend zijn de diverse personages, hoe klein of groot hun rol ook is, ze zijn allemaal stuk voor stuk markant. De enige die zich het meest normaal lijkt te gedragen, is Papen zelf en op een bepaalde manier maakt dit hem eveneens bijzonder.

Over het algemeen is De verborgen geschiedenis een roman die van begin tot eind boeit, hoewel er zijn wel enkele passages zijn die wat minder tot de verbeelding spreken. Dit doet zich voornamelijk voor in de beginfase van de plot, wanneer tijdens een college Grieks allerlei voor het wezenlijke verhaal niet ter zake doende dingen worden besproken. Desondanks heeft Tartt met haar debuut een prestatie van formaat geleverd, want de roman, die een veelheid aan thrillerkenmerken heeft, fascineert zo goed als volledig.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Donna Tartt
Titel: De verborgen geschiedenis
ISBN: 9789023409069
Pagina’s: 608
Eerste uitgave: 2002

Flaptekst
In Zweden woedt de grootste bosbrand sinds tijden; de brandweer werkt dag en nacht in een wanhopige poging de vuurzee onder controle te krijgen. Als midden in de chaos een in stukken gehakt lichaam wordt gevonden, wordt rechercheur Stella Robertsson vanuit Stockholm ingevlogen om d zaak te onderzoeken. De identificatie van het lijk is niet eenvoudig, maar uiteindelijk wordt duidelijk dat het om een vrouw gaat die jaren daarvoor als vermist is opgegeven.

Samen met de lokale onderzoeker Tommy Reyer duikt Stella in de oude vermissingszaak, op zoek naar nieuwe aanwijzingen die hen naar de moordenaar kunnen leiden. Terwijl de verstikkende hitte en rook hen omringen komen ze steeds dichter bij de waarheid, en blijkt de zaak voor Stella meer persoonlijke consequenties te hebben dan ze zich ooit had kunnen voorstellen.

Recensie
De Zweedse auteur Björn Paqualin heeft een lange carrière als scenarioschrijver achter de rug en is medeauteur van onder andere de televisieserie Wallander. In 2020 debuteerde hij met de thriller Låt det brinna, dat eind 2021 in het Nederlands vertaald is onder te titel Waar rook is. In Zweden is dit boek, dat het eerste deel is van een trilogie met rechercheur Stella Robertsson in de hoofdrol, goed ontvangen.

Tijdens de grootste en moeilijk te bestrijden bosbrand die het noorden van Zweden teistert, wordt het in stukken gesneden lichaam van een vrouw gevonden. Rechercheur Stella Robertsson wordt vanuit Stockholm overgevlogen om samen met Tommy Reyer van de lokale politie de moord te onderzoeken. Al snel ontdekken ze dat het slachtoffer de ongeveer tien jaar eerder vermiste Jenny Betancourt betreft. Vervolgens proberen ze nieuwe aanwijzingen te vinden die kunnen leiden tot het oplossen van de zaak. Tot haar schrik ontdekt Robertsson dat er voor haar ook nog een persoonlijk tintje aan zit.

Het moet een beangstigende en beklemmende gedachte zijn om je midden in een allesvernietigende bosbrand te bevinden. Als de hulpverleners ook nog een aan stukken gesneden lichaam vinden, zijn beide de ideale ingrediënten voor een spannend verhaal. Paqualin vond dit ook en heeft deze twee onderwerpen in zijn thrillerdebuut Waar rook is samengevoegd. Een makke aan zijn verhaal is dat deze broodnodige spanning zo goed als ontbreekt. Natuurlijk, er zijn wel degelijk een paar situaties waarbij het hart van de lezer iets sneller gaat kloppen, maar die blijven beperkt tot een mager handjevol. De auteur legt voornamelijk de nadruk op de persoonlijke omstandigheden van rechercheur Paula Robertsson, de relatie met haar ex-man Marcus en in iets mindere mate de enorme donkere en kleine wereld die door de enorme brand wordt veroorzaakt.

Omdat het grootste deel van de plot vanuit het perspectief van Robertsson wordt verteld, komt de lezer het meest over haar te weten. Een enkele flashback – de rechercheur denkt dan terug aan een paar gebeurtenissen van vroeger – geeft hem ook een globaal inzicht in haar verleden. Bijzonder diepgaand is dit niet, maar wel ruim voldoende om je een beeld van haar te kunnen vormen. Wellicht gaan de komende twee delen van het drieluik hier verandering in brengen. De overige personages die in het verhaal voorkomen, blijven over het algemeen vrij oppervlakkig. Het gevolg hiervan is dat het moeilijk is een band met de karakters te krijgen, mede omdat ze niet echt leven en daarnaast amper tot de verbeelding spreken.

De plot heeft een rechttoe rechtaan verloop en gaat als het ware in één rechte lijn naar het einde toe. Er zijn geen zijpaden die tot onverwachte en daardoor verrassende wendingen leiden en ogenschijnlijke cliffhangers hebben niet het gewenste effect. Op een sporadisch moment na wordt het beheersen van de nieuwsgierigheid van de lezer niet op de proef gesteld, het verhaal prikkelt hoegenaamd niet. De weinige scènes die wel wat spanning hebben, duren kort en lopen veel te gemakkelijk af. Alsof de auteur zich niet in het diepe durfde te wagen. Desondanks zorgt het eind van het boek wel voor wat opzien, vooral omdat je vermoedt dat wat daarin gebeurt de nodige consequenties voor Robertsson zal hebben.

Het tempo van Waar rook is is niet buitensporig hoog, ondanks de korte hoofdstukken en vlotte en toegankelijke schrijfstijl. Verder worden beeldende situaties afgewisseld met klinische, waardoor delen van het boek nogal zakelijk overkomen. Al met al kan het debuut van Paqualin geen potten breken en haalt het met moeite een krappe voldoende.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Björn Paqualin
Titel: Waar rook is
ISBN: 9789021431482
Pagina’s: 288
Eerste uitgave: 2021

Flaptekst
Beauregard ‘Bug’ Montage is een goudeerlijke monteur, een liefhebbende echtgenoot en een hardwerkende vader. Maar ooit was Bug de man die van de heuvels van North Carolina tot de stranden van Florida bekendstond als de beste vluchtautobestuurder van de Oostkust. Wanneer zijn zorgvuldig opgebouwde nieuwe leven in elkaar dreigt te storten voelt hij de onverbiddelijke aantrekkingskracht van de wereld van bloed en kogels.

Als een vroegere kennis hem vertelt over een overval op een juwelier die niet mis kán gaan, heeft Bug het gevoel dat hij niet anders kan dan weer achter het stuur plaats te nemen. En Bug is op zijn best als de geur van benzine zich vermengt met de geur van angst. Achtervolgd door de geest van wie hij ooit was en de vader die verdween wanneer hij hem het meest nodig had, moet Bug een laatste uitweg vinden.

Recensie
In 2019 verscheen S.A. Cosby’s debuutthriller My darkest prayer, dat niet in het Nederlands is vertaald, bij de kleine onafhankelijke uitgeverij waar hij destijds werkte. Zijn grote doorbraak kwam een jaar later met het verschijnen van Blacktop Wasteland (Een laatste uitweg, 2022). Met dit boek won hij in 2020 een aanzienlijk aantal prijzen, waaronder de LA Times Award en werd het tot een van de beste boeken van dat jaar gerekend. Inmiddels zijn er concrete plannen om er een bioscoopfilm van de produceren.

Garagehouder Beauregard (Bug) Montage heeft financiële problemen, maar wil wel dat zijn kinderen kansen krijgen die hij nooit heeft gehad. Als een oude bekende hem vraagt of hij de vluchtauto wil besturen van een auto die bij een overval op een juwelier gebruikt wordt, vindt hij dat hij geen andere keus heeft dan hierop in te gaan. Behalve dat hij in een vorig leven bekendstond als de beste vluchtwagenbestuurder van de oostkust, voelt hij zich op zulke momenten ook op zijn best. Na het plegen van de overval neemt zijn leven echter een heel andere wending aan.

Het verhaal wordt zo goed als volledig vanuit het perspectief van Montage verteld, waardoor de lezer vrij veel over hem te weten komt. Zijn financiële zorgen, zijn liefde voor zijn gezin, de herinneringen aan zijn vader die hem en zijn moeder vele jaren eerder verlaten heeft en zijn grote verantwoordelijkheidsgevoel. Het zijn kenmerken die hem tekenen, die hem zijn karakter geven en die ervoor zorgen dat hij zich voor je inneemt. Ondanks zijn enigszins criminele inborst heb je sympathie voor hem en hoop je met heel je hart dat hem noch zijn gezin iets zal overkomen.

Hoewel de eerste hoofdstukken van de thriller relatief rustig beginnen, valt er in deze beginfase toch al voldoende te beleven. Een straatrace zorgt voor een klein beetje spektakel, maar de gevolgen van een voorval aan het eind daarvan zijn bepalend voor de toekomst van Montage en de vele gebeurtenissen in de plot. Het verhaal speelt zich in een behoorlijk tempo af en bevat een groot aantal actiescènes waarin grof geweld niet wordt geschuwd. Tijdens dergelijke omstandigheden is de spanning op z’n grootst. Een laatste uitweg is echter meer dan alleen maar een spannend boek. De nog immer aanwezige kloof tussen de blanke en gekleurde mens wordt duidelijk naar voren gebracht, maar ook het soms armoedige leven op het platteland van de staat Virginia brengt de auteur tot uiting. Zijn Nederlandstalige debuut heeft daarom ook een enigszins maatschappijkritisch tintje.

De beeldende en nagenoeg filmische schrijfstijl van de auteur heeft als resultaat dat de lezer van meet af aan bij alle situaties en personages betrokken is, soms zelfs zodanig dat het lijkt alsof je zelf deel uitmaakt van het script. Met rechttoe rechtaan taalgebruik weet Cosby de sfeer van het verhaal feilloos over te brengen, waarbij hij met regelmaat gebruikmaakt van mooie vergelijkingen, die bij tijd en wijle een humoristisch kantje hebben. Jammer zijn de vele fouten en slordigheden die het boek bevat. Zorgvuldige vertaling en nog betere eindredactie kunnen dergelijke missers voorkomen, zeker als het een tweede druk betreft.

Uiteindelijk eindigt de plot met een spectaculaire ontknoping waardoor het verhaal een afgerond geheel vormt. Toch kun je je niet aan de indruk onttrekken dat Beauregard Montage nog vaker van zich zal laten horen, ondanks dat het laatste hoofdstuk daartoe geen enkele aanleiding geeft. In ieder geval hebben deze garagehouder en Cosby de lezer flink in hun greep gehouden en boeit Een laatste uitweg van begin tot eind.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: S.A. Cosby
Titel: Een laatste uitweg
ISBN: 9789044363906
Pagina’s: 320
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
Alexandra is een succesvolle zakenvrouw, maar in haar relatie met Maarten niet meer gelukkig. Ze besluiten een pauze te nemen om uit te zoeken wat ze nog voor elkaar voelen. Alexandra vertrekt met hun zoontje Max naar hun vakantiehuis aan de rand van de Veluwe. Al snel na aankomst wordt ze ontvoerd; Max blijft alleen in het huis achter…

Demi is een tiener vol toekomstdromen. Totdat ze zwanger raakt. Na een consult bij de abortuskliniek wordt ze klemgereden en in een busje gesleurd…

Alexandra en Demi kennen elkaar niet, maar worden samen gevangengehouden in een kamer die ze de ‘papegaaienkooi’ gaan noemen. Wie houdt hen daar? Waarom? En kunnen ze nog ontsnappen?

Recensie
Omdat Marieke Damen niet tevreden was over haar carrière besloot ze een sabbatical te nemen. Ze vertrok naar Zuid-Afrika, deed er vrijwilligers werk en hield van haar belevenissen een dagboek bij. Goed beschouwd waren dit haar eerste schreden op het schrijverspad, maar haar geschreven columns voor een radioprogramma waren er de echte aanleiding van dat ze boeken ging schrijven. Aanvankelijk een aantal kinderboeken en korte verhalen, maar sinds 2020 ook thrillers. In het voorjaar van 2022 verscheen haar nieuwste uitgave Onbreekbaar. Naast auteur is ze ook internationaal sales manager.

Hoewel Alexandra in het zakenleven een succesvol manager is, staat haar relatie met haar vriend Maarten steeds meer onder druk. Ze besluit om samen met hun pasgeboren zoontje Max naar hun vakantiewoning op de Veluwe te vertrekken om een en ander te overdenken. Vlak na hun aankomst wordt ze ontvoerd en blijft Max alleen achter. De net zestienjarige Demi komt erachter dat ze in verwachting is. Vanwege haar toekomstdromen wil ze het kind niet houden. Nadat ze een abortuskliniek heeft bezocht wordt ze overmeesterd en in een busje getrokken. Even later zit ze met Alexandra opgesloten en vragen ze zich af waarom en door wie ze worden vastgehouden.

Het verhaal begint met een korte proloog waarin verteld wordt dat iemand begraven wordt. Eigenlijk is deze inleiding nogal nietszeggend, maar de laatste regel impliceert wel dat aan deze trieste gebeurtenis iets voorafgegaan is. Hierdoor wordt de lezer enigszins nieuwsgierig gemaakt. Dit gevoel zet zich voort in de rest van de plot, want al vrij snel vindt de ontvoering van Alexandra plaats. Hierdoor komen enkele vragen naar boven drijven en als niet veel later Demi ook nog ontvoerd wordt, neemt dit aantal alleen maar toe. De lezer wil weten waarom ze zijn ontvoerd, of er een onderling verband is, hoelang het gaat duren, wie voor de ontvoeringen verantwoordelijk is, en bovenal wat er met baby Max, waar Alexandra het regelmatig over heeft, is gebeurd.

Onbreekbaar wordt verteld vanuit de perspectieven van Alexandra, Demi en Jacob. De verhaallijn van laatstgenoemde speelt zich in het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw af en in de eindfase van het verhaal wordt duidelijk wat zijn rol in de gebeurtenissen in het heden is. Deze vertelwijze zorgt ervoor dat de lezer de drie personages vrij goed leert kennen waardoor je ruim voldoende over hen te weten komt. Een ander die regelmatig zijn opwachting maakt, is Julius. Zijn rol bij de ontvoeringen is meteen duidelijk, maar desondanks blijf je in de plot voortdurend twijfelen over zijn werkelijke identiteit. Ook hierover wordt in de eindfase uitsluitsel gegeven, en die is niet zoals je aanvankelijk had verwacht.

Hoewel de plot in feite een relatief rustig verloop heeft, gebeurt er toch voldoende. Verschillende ontwikkelingen passeren de revue en de ontknoping bevat enkele scènes waarin actie voorkomt en er een ander soort spanning ontstaat dan tot dusver het geval was. Tot aan deze momenten is de spanning voornamelijk van psychologische aard. Dat is aan Alexandra en Demi ook te merken, want tijdens hun gevangenschap hebben ze uiteraard hun moeilijke fasen en dan lijken ze er geestelijk aan onderdoor te gaan. Ze hebben echter ook steun aan elkaar, weten elkaar regelmatig op te peppen en in hun gezamenlijke strijd om te overleven en sterk te blijven zie je ze langzaam maar zeker steeds meer groeien.

Behalve dat de lezer in de ontknoping een antwoord op al zijn vragen krijgt, wordt hij eveneens getrakteerd op een daverende verrassing. Niet alles blijkt te zijn zoals je aldoor had gedacht. Onbreekbaar, geschreven in een bijzonder eigentijdse, toegankelijke en beeldende schrijfstijl, is daarmee een psychologische thriller die niet alleen van begin tot eind boeit, maar de lezer ook weet bezig te houden. 

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Marieke Damen
Titel: Onbreekbaar
ISBN: 9789402709568
Pagina’s: 368
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
Wanneer een vrouw dood wordt aangetroffen in een kist doorboord met zwaarden, vraagt de politie zich af of het een mislukte goocheltruc is of een brute moord. Inspecteur Mina Dabiri schakelt de hulp in van Vincent Walder, mentalist en expert in lichaamstaal en magie. Ze linken de dood met eerdere moordzaken en beseffen dat ze op jacht zijn naar een roekeloze seriemoordenaar die tegengehouden moet worden voordat er nog meer slachtoffers vallen. Maar zowel Mina als Vincent heeft een duister geheim. Hun verleden lijkt verband te houden met de zaak. Ze moeten de moordenaar een stap voor zijn. Maar hoe?

Recensie
Camilla Läckberg, een van Zwedens succesvolste auteurs is al geruime tijd bevriend Henrik Fexeus, een bekende mentalist, televisiepersoonlijkheid en schrijver. Tijdens een gesprek dat ze samen hadden, kwam Fexeus met een idee over het schrijven van een fictieverhaal, waarna Läckberg haar visie daarover gaf. Ze realiseerden zich dat ze iets bijzonders hadden bedacht wat ze in de thrillerwereld nog niet eerder tegen waren gekomen. Ze besloten te gaan samenwerken, waarna in 2021 hun gezamenlijke debuut Box verscheen. Dit is het eerste deel van een trilogie met inspecteur Mina Dabiri en mentalist Vincent Walder.

Na de vondst van een kist, met daarin het lichaam van een met zwaarden doorboorde vrouw, neemt inspecteur Mina Dabiri contact op met mentalist Vincent Walder. Omdat hij expert is in de werking van de menselijke geest en tevens verstand heeft van magische illusies, vraagt ze hem de politie te assisteren bij het oplossen van de moord. Wanneer later nog enkele lichamen worden aangetroffen waarbij het slachtoffer zich eveneens in een kist bevindt, beseffen ze dat ze met een seriemoordenaar te maken hebben en doen er vervolgens alles aan om meer moorden te voorkomen.

Een lugubere, angstaanjagende en afschuwwekkende scène in het eerste hoofdstuk zorgt ervoor dat de lezer al meteen bij het verhaal betrokken is. Er ontstaan enkele vragen, je wordt nieuwsgierig en er is een lichte spanning. Kortom, een veelbelovend begin van deze omvangrijke thriller. Zo heftig als het in deze aanvangsfase is, wordt het in de rest van de plot niet meer, hoewel een paar latere situaties ook bepaald niet plezierig zijn. Het geheel draait voornamelijk om het politieonderzoek, de psychologie van de menselijke geest en de onderlinge relaties van de diverse personages. Zijdelings besteden de auteurs ook wat aandacht aan enkele maatschappelijke thema’s, waaronder de toenemende haat tegen vluchtelingen en inherent daaraan de opkomst van extreemrechtse groeperingen.

Hoewel Box, dat goed beschouwd uit negen delen bestaat (negen maanden van het jaar), vanuit verschillende perspectieven wordt verteld, zijn het vooral Dabiri en Walder die het verhaal dragen. Zij staan volop in de schijnwerpers en de lezer komt het meest over hen te weten. Daarbij is het opvallend dat beiden een stoornis hebben. Eerstgenoemde een buitensporige vorm van smetvrees, de tweede een bijna dwangmatige obsessie voor orde en regelmaat. Ook de andere personages zijn – ieder op hun eigen manier – bijzonder en de auteurs zijn niet vergeten hen de aandacht te geven die ze zonder meer verdienen. Het intermenselijke aspect heeft dan ook een belangrijke en aanzienlijke rol in het verhaal.

De plot speelt zich voor het grootste deel in het heden plaats, maar er zijn diverse hoofdstukken die teruggaan naar 1982 en waarin een aanvankelijk naamloos zevenjarig jongetje aan het woord is. De oplettende lezer heeft trouwens snel een aan zekerheid grenzend vermoeden wie het ventje is. Deze flashbacks zijn overigens noodzakelijk voor de rest van de plot, want de gebeurtenissen in het heden zijn naar dat jaar te herleiden. Over de hele linie verloopt het verhaal in een traag tempo, maar in de ontknoping wordt de snelheid enigszins opgevoerd. Toch is het al boeiend vanaf het begin, want er gebeurt voldoende, de personages intrigeren stuk voor stuk en de ontwikkelingen zijn dusdanig dat de lezer zich geen moment hoeft te vervelen.

Ondanks dat de auteurs heel gedetailleerd te werk zijn gegaan – over veel dingen wijden ze flink uit – is Box een bijzonder aangename thriller en een verdienstelijke start van de trilogie. Het vervolgdeel kan eigenlijk niet snel genoeg verschijnen, want het eind van dit boek levert vragen op waarvan je het antwoord het liefst zo snel mogelijk te weten zou willen komen. 

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Camilla Läckberg & Henrik Fexeus
Titel: Box
ISBN: 9789044362015
Pagina’s: 640
Eerste uitgave: 2021