Flaptekst
Wanneer Annejet besluit om samen met haar buurvrouwen een belevingstuin te creëren, haalt ze zich meer op de hals dan ze ooit had kunnen bedenken. De samenwerking met haar beste vriendin Karin verloopt vanaf de start van het project stroef en hun wederzijdse frustraties broeien onder de oppervlakte.

De komst van Katja, een aantrekkelijke nieuwe buurvrouw, zet alle verhoudingen op scherp. Als de temperatuur blijft stijgen en de hitte ondraaglijk wordt, komen de zorgvuldig bewaarde geheimen aan het licht en loopt alles gruwelijk uit de hand.

Recensie
Sophie Fraza en Ester Ankoné zijn beiden docent Nederlands en delen hun voorliefde voor de Nederlandse taal. Omdat ze altijd al hebben geschreven, zagen ze het als een soort roeping om spannende verhalen te schrijven. Daarom startten ze in 2019 een opleiding aan de Schrijversacademie en daar vatten ze het plan op om een boek te gaan schrijven. Dat leidde ertoe dat in augustus 2022 hun onder het pseudoniem Sophie Wester geschreven debuutthriller Moordende hitte is uitgebracht.

Een aantal buurvrouwen heeft, op initiatief van Annejet, het besluit genomen een belevingstuin op te zetten waar zij en hun buurtgenoten een moment van ontspanning kunnen hebben. De aanleg van de tuin heeft echter meer voeten in aarde dan ze vooraf hebben ingeschat. Het gevolg is dat hun onderlinge verstandverhouding op flink op de proef wordt gesteld. In de zomer blijven de temperaturen oplopen en een langdurige hittegolf heeft een dusdanige invloed op ieders humeur dat bepaalde geheimen naar de oppervlakte komen en er een meer dan gespannen situatie ontstaat.

De proloog, waarvan nog onduidelijk is wanneer deze zich afspeelt, heeft een lichte spanning en zorgt ervoor dat de lezer eveneens wat nieuwsgierig wordt gemaakt. Hierna volgt een introductie van de drie personages (Annejet, Karin en Katja) vanuit wier – afwisselend – perspectief de hoofdstukken en het verhaal wordt verteld. Hoewel het spannende uit de inleiding volledig is verdwenen, bemerkt diezelfde lezer dan wel een geladenheid in de onderlinge verstandhouding tussen deze, maar ook de andere genoemde, personages. In de plot neemt de vertroebelde relatie, ondanks het ophouden van de schone schijn, geleidelijk toe, dus voel je voortdurend aan dat het op een of andere manier fout moet gaan. In eindfase komt het uiteindelijk tot een voorziene uitbarsting, hetgeen door de tekst op de cover eigenlijk al wordt verraden.

Vanwege het afwisselende vertelperspectief krijg je een redelijk beeld van de desbetreffende personages, maar desondanks blijven ze, met uitzondering van Katja, overwegende oppervlakkig, hetgeen eveneens geldt voor de andere karakters en het verhaal zelf. Ofschoon in de plot verschillende gebeurtenissen de revue passeren, is het over het algemeen vrij vlak. Het overgrote deel gaat over de aanleg van de belevingstuin, de onderlinge perikelen, de roddels en achterklap en het angstvallig verbergen van geheimen. Verheffend en origineel is dit allemaal niet. Pas aan het eind van het verhaal bespeurt de lezer de eerste thrillerkenmerken en nog iets later ontstaat er een heel klein beetje spanning. De weg daarnaartoe was echter niet geplaveid met rozen, want onverwachte ontwikkelingen, nieuwsgierig makende cliffhangers en verrassingen komen zo goed als niet voor.

De schrijfstijl van de auteur(s) is vlot, toegankelijk en eigentijds en de woordkeuzes en het taalgebruik zijn eenvoudig gehouden. Hierdoor leest het boek, dat in feite een niet al te hoog tempo heeft, redelijk vlot. Wel beginnen de personages op den duur te irriteren, maar wellicht is dit een bewuste keuze. Ze hebben namelijk allemaal hun eigen eigenaardigheden en elk van hen heeft sowieso wat te verbergen. In ieder geval is het onmogelijk om je met een van hen te kunnen identificeren en zoiets is normaal gesproken vrij uitzonderlijk. Het debuut van Wester is in het thrillergenre ingedeeld, maar of dit een terecht keuze is, is de grote vraag. Daarvoor ontbreken de daarbij behorende eigenschappen grotendeels. Al met al is Moordende hitte een boek om snel te vergeten.

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Sophie Wester
Titel: Moordende hitte
ISBN: 9789461096821
Pagina’s: 302
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
Zeventien is een huurmoordenaar, de beste ter wereld. Hij wordt zo genoemd omdat zestien anderen hem de afgelopen decennia voorgingen. Wanneer Zeventien de opdracht krijgt om zijn voorganger te vermoorden, faalt hij en worden de rollen omgedraaid. Er ontspint zich een spectaculair duel tussen twee moordenaars, op de top van hun kunnen, maar als het gevecht een status quo bereikt wordt duidelijk wat het echte doelwit is. De twee moeten de handen ineen slaan om de echte vijand te verslaan om een veel ingrijpendere ramp te voorkomen.

Recensie
Omdat de Brits-Canadees John Brownlow nooit heeft kunnen beslissen of hij een scenarioschrijver is die liedjes schrijft, of een liedjesschrijver is die scenario’s schrijft, werd hij uiteindelijk allebei. Hij schreef bijvoorbeeld het script voor de in 2003 uitgebrachte film Sylvia, over het leven van dichteres Sylvia Plath en haar huwelijk met de dichter Ted Hughes. Inmiddels is hij tevens auteur, want in 2022 verscheen zijn debuutthriller Zeventien, het eerste deel van een serie die overloopt van actie.

Huurmoordenaar Zeventien is de beste van de wereld en heeft zestien voorgangers gehad. Terwijl hij zich voor een klus in Berlijn bevindt, krijgt een nieuwe opdracht: zijn voorganger Zestien om het leven brengen. Na een lange voorbereidingstijd pleegt hij de aanslag, die uiteindelijk mislukt. Hierna ontstaat een nietsontziende jacht op Sam Kondracky, zoals Zestien zich tegenwoordig noemt, maar wordt er ook op hem gejaagd. In hun strijd doen de twee kemphanen niet voor elkaar onder en als ze ontdekken wat het echte doelwit is, besluiten ze te gaan samenwerken om hun gezamenlijke vijand te verslaan en een ramp te voorkomen.

In de eerste hoofdstukken van de plot wordt iemand die zich Zeventien noemt aan de lezer voorgesteld. Dat gebeurt op een enigszins sarcastische/cynische manier, maar het begin van deze actiethriller is ronduit saai en op zich nogal nietszeggend. Je vraagt je af waar het verhaal naartoe gaat, vooral omdat er op dat moment geen enkele structuur in zit. Na ongeveer tien hoofdstukken komt er een kentering, want er komt lijn in, het is een stuk duidelijker wat zich daarna allemaal afspeelt en het gevolg is dat er een echt verhaal ontstaat. Het verhaal zit vervolgens boordevol actie, heeft een grote hoeveelheid spanning en bovendien diverse onverwachte ontwikkelingen.

Mede door de korte hoofdstukken – liefst honderdachtenvijftig – is het tempo over het algemeen behoorlijk hoog, maar de vele gebeurtenissen hebben hier eveneens een aanzienlijke invloed op. Hoewel huurmoordenaars die in een thriller hun ‘kunsten’ mogen vertonen, weliswaar niet uniek zijn, heeft Brownlow daar wel zijn eigen draai aan gegeven. Want twee collega’s/concurrenten die elkaar het leven zuur maken en het ombrengen van de ander tot grootste doel verheven hebben, komt zo goed als sporadisch voor. Daarom kan het uitgangspunt van zijn debuut zonder meer interessant worden genoemd.

Dit geldt eveneens voor het persoonlijke verhaal van Zeventien, uit wiens perspectief de lezer het grootste deel van het gelijknamige boek mag meebeleven. Door middel van een aantal flashbacks wordt regelmatig teruggekeerd naar zijn verleden, zoals zijn jeugd, zijn puberjaren en de omstandigheden die tot zijn eerste moord hebben geleid. Je komt erachter dat hij nogal wat op zijn bordje heeft gekregen en hierdoor krijg je, ondanks dat zijn vak absoluut niet aanspreekt, wel de nodige sympathie voor hem. Van alle personages is hij overigens degene die de meeste ontwikkeling doormaakt, want naarmate de plot vordert, gaat hij, onder andere door enkele ontmoetingen die hij heeft, iets meer over zijn eigen leven nadenken.

Met dit toegankelijke en in bijzonder beeldende stijl geschreven debuut toont de auteur zijn ervaring met het schrijven van scenario’s. De lezer ziet de vele scènes voor zich alsof het een film is. Wat zich allemaal in deze actiethriller voordoet, is uitermate ongeloofwaardig, maar alle schermutselingen (zacht uitgedrukt) die zich hierin voordoen, zorgen er wel voor dat het boek vanaf praktisch begin tot eind boeiend is en zowel de personages als de lezer bezighouden. Dat is een verdienste die Brownlow op zijn conto bij mag schrijven.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: John Brownlow
Titel: Zeventien
ISBN: 9789044363753
Pagina’s: 368
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
Februari 1929. Düsseldorf wordt opgeschrikt door een reeks moorden, op zowel mannen, vrouwen als kinderen. De slachtpartijen zijn even afgrijselijk als raadselachtig, want waar is het bloed van de slachtoffers naartoe? Rechercheurs Richard Meisters en Kaspar ‘Piszko’ Piaszkowski krijgen de taak om de moordenaar op te sporen. Verdachten en getuigen komen en gaan, maar de sadistische beul houdt niet op. Pers en publiek worden ondertussen hysterisch en eisen het uiterste van de tot het uiterste getergde rechercheurs. Het wordt een race tegen de klok om de rust in Düsseldorf te laten terugkeren.

Recensie
Hoewel Hugo Luijten (1969) als twintiger al schreef, maakte hij pas vrij laat zijn debuut met de oorlogsroman Offer voor een verloren zaak (2017). Hij won zo nu en dan schrijfwedstrijden, dus wist hij dat hij kon schrijven. Omdat een boek voor hem destijds nog te veel gevraagd was, koos hij voor een carrière in het onderwijs, maar vanaf 2016 is hij fulltime auteur. Daarnaast is hij historicus en columnist en geeft hij regelmatig lezingen. Zijn nieuwste thriller is Het bloed van de zwaan, dat in 2022 is verschenen.

Halverwege de winter van 1929 wordt Düsseldorf geteisterd door een serie moorden op mannen, vrouwen en kinderen. De slachtoffers worden op een lugubere wijze om het leven gebracht en het merkwaardige daarbij is dat hun bloed spoorloos verdwenen is. De rechercheurs Meisters en Piaszkowski worden met het onderzoek belast, maar staan voor een raadsel. Ze maken zo goed als geen vorderingen, waardoor de moordenaar zijn gang kan blijven gaan. De druk op de politie, die ten langen leste geassisteerd wordt door een commissaris uit Berlijn, wordt met de dag groter. Zal het hen lukken de dader de ontmaskeren?

Het verhaal, dat uit vier delen bestaat, speelt zich aan het eind van de jaren ’20 en het begin van de jaren ’30 van de vorige eeuw af. De sfeer en omstandigheden van die tijd worden door de auteur prima naar voren gebracht. De economische problemen en de daaruit voortvloeiende armoede bij de mensen is merkbaar. Ook de gezagsverhoudingen worden gebracht zoals ze destijds zijn geweest. Hieruit kan de lezer opmaken dat Luijten zorgvuldig en uitgebreid research heeft gedaan; niet vreemd en onlogisch voor iemand die een achtergrond als historicus heeft. In de verantwoording – die zonder meer van toegevoegde waarde is – aan het eind van het boek, vertelt de auteur hoe hij aan zijn informatie is gekomen, maar tevens dat een groot deel van de plot niet verzonnen is (de thriller is namelijk gebaseerd op waargebeurde misdaden en destijds werkelijk bestaande personen).

Al in het eerste hoofdstuk maakt de lezer kennis met de moordenaar (Peter Kürten) en een van zijn daden. Dat gebeurt op een beeldende en niets aan de verbeelding overlatende manier, hetgeen meteen aangeeft hoe de rest van het verhaal beleefd kan worden. Daarnaast word je in die beginfase direct nieuwsgierig gemaakt en is er een lichte spanningsboog. Die spanning is in de hele plot latent aanwezig, maar er zijn eveneens voldoende momenten waarop het wat spannender wordt, overigens zonder dat er gebruikgemaakt wordt van een enorme hoeveelheid actie. Het verhaal heeft dit ook helemaal niet nodig, want een groot deel ervan draait om de psychologie en wat zich allemaal in het brein van de dader afspeelt.

Het bloed van de zwaan wordt vanuit verschillende perspectieven verteld. De belangrijkste zijn die van Kürten en zijn tegenhanger politiecommissaris Richard Meisters, dus over hen kom je het meest te weten. Dit houdt niet in dat alle anderen die van belang zijn in hun schaduw komen te staan. Zij zijn van evenveel waarde en daarom voldoende uitgewerkt om je goed een beeld van hen te kunnen vormen. De schrijfstijl van de auteur is beeldend, toegankelijk en, ondanks dat de setting bijna een eeuw geleden is, ook wel eigentijds. Bovendien maakt hij zo nu en dan gebruik van wat humor, cynisme en enkele metaforen. Hierdoor krijgt de thriller net dat kleine beetje extra’s mee dat het verdient.

Luijten wist lang geleden al dat hij kon schrijven en met Het bloed van de zwaan bewijst hij dat zonder meer. Van meet af aan weet hij de lezer aan zich te binden met een boeiend, intrigerende en soms meeslepend verhaal.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Hugo Luijten
Titel: Het bloed van de zwaan
ISBN: 9789464014594
Pagina’s: 406
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
Op een avond in 2014 slaat Arla Macleod haar moeder, vader en zusje dood met een hamer. Een verbijsterende daad die sindsdien bekendstaat als de Macleod-moorden. Nu ze vastzit in een inrichting, weigert Arla om iemand erover te spreken. Behalve Scott King, wiens Six stories-podcast een internetsensatie is. Maar King bevindt zich in een complexe zaak. Hij interviewt niet alleen Arla maar ook vijf getuigen, en vraagt zich af of Arla wel zo ontoerekeningsvatbaar was als haar advocaten altijd hebben beweerd. Terwijl hij de zes verhalen ontleedt, wordt Scott een wereld in getrokken van dodelijke, verboden ‘spelletjes’ en mysterieuze ‘black-eyed kids’, die niet alleen in de waanideeën van een moordenares lijken te bestaan. Donker en beklemmend, zowel een klassiek moordmysterie als een adembenemende thriller: Hydra neemt je mee naar plaatsen die je nooit in het echt zou willen zien…

Recensie
Tijdens het luisteren van een podcast vroeg Matt Wesolowski zich af of dit concept ook zou werken als het in boekvorm zou verschijnen. Hij startte zijn experiment en zijn in 2016 verschenen debuut Six stories was meteen een bestseller. Vijf jaar later werd het ook naar het Nederlands vertaald. Het was het eerste deel van een zesdelige serie waarin telkens zes mensen worden geïnterviewd die hun visie geven over een gepleegde misdaad. Hydra, het tweede boek uit de reeks, werd in oktober 2022 uitgebracht en moet feitelijk als prequel worden beschouwd.

(Dit boek heb ik voor Hebban gerecenseerd.)

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Matt Wesolowski
Titel: Hydra
ISBN: 9789044934434
Pagina’s: 384
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
Dertien jaar na de plotselinge verdwijning van hun moeder brengen drie volwassen kinderen en hun verwarde, aan geheugenverlies lijdende vader de herfstvakantie door in de Achterhoek. Het plan is om te inventariseren wat er moet gebeuren met het verwaarloosde familiebezit, een zomerhuis in de buurt van de Leemputten bij Groenlo. De plek roept bij alle gezinsleden herinneringen op, en daar zit niet iedereen op te wachten.

Al snel wordt duidelijk hoe funest het verdwijnen van de moeder is geweest voor de onderlinge verhoudingen binnen het gezin; met het vorderen van de vakantie nemen de spanningen toe. Ieder heeft zo zijn eigen idee over wat er destijds is gebeurd. Is het altijd beter om de waarheid te kennen, of kunnen sommige dingen beter verborgen blijven?

Recensie
Na het afronden van haar conservatoriumopleiding heeft Nicolet Steemers jarenlang lesgegeven en schreef ze voor een aantal kranten over muziek. Omdat het schrijven haar goed afging en ze er plezier aan beleefde, besloot ze om aan een boek te beginnen, waarna ze in 2006 debuteerde met Het hart en de moordkuil. Voor Storytel schreef ze enkele luisterseries en de reeks met privédetective Ellen Holms is inmiddels in zes talen vertaald. In maart 2022 verscheen haar meest recente uitgave Wat niet deert.

Dertien jaar geleden besloot Lydia de Rijke haar man en hun drie kinderen te verlaten. Ruud, de oudste zoon, bedacht dat het leuk zou zijn om met zijn vader, die vijf weken eerder een herseninfarct heeft gehad, zijn broer en zus een week naar hun vervallen zomerhuisje in de Achterhoek te gaan om een en ander op te knappen. Bij ieder van hen komen herinneringen naar boven die ze liever waren vergeten en uit alles blijkt dat de verdwijning van hun moeder daarmee, maar ook met de onderlinge gespannen verhoudingen, te maken heeft.

Meteen in het begin van het verhaal, dat vanuit de afwisselende perspectieven van Manon, Philip en Ruud wordt verteld, is het klip en klaar dat zich in het verleden iets binnen de familie De Rijke afgespeeld moet hebben. Dat is te merken aan de onderlinge verhoudingen, want die lijken enigszins verstoord. Snel daarna blijkt dat onder andere de verdwijning van hun moeder daar debet aan is. Ieder personage heeft daar overigens een andere kijk op en het ziet ernaar uit dat ze daarover stuk voor stuk wat te verbergen hebben. Omdat de lezer al vrij vroeg in de plot in de gaten heeft wat er werkelijk gebeurd is – er zijn diverse aanwijzingen die daarop wijzen – levert dit geen enkele spanning op en zorgt het evenmin, al is het maar een klein beetje, voor nieuwsgierigheid.

In de verhaallijn wordt regelmatig teruggeblikt naar het verleden. Hierdoor wordt, vanuit het afzonderlijke perspectief van de drie vertellers, wat meer informatie gegeven over hun eigen leven en hoe ze tegen een bepaalde situatie hebben aangekeken. Dit vormt, samen met hun wederzijdse verstandhouding en de impact die ieder voorval op hen heeft gehad, de rode draad van Wat niet deert. Het is zonder meer aardig om te lezen, maar uniek is het echter niet. Er zijn door de vele jaren heen immers talloze boeken geschreven waarin de band tussen verschillende familieleden nogal ongemakkelijk is. Het vinden van een originele en andere insteek is dan ongetwijfeld lastig. Steemers moet zal daar in principe over moeten kunnen meepraten.

De schrijfstijl van de auteur is eigentijds, vlot, beeldend en bijzonder toegankelijk. Ze weet met helder en rechttoe rechtaan taalgebruik duidelijk te maken wat ze bedoelt en wat er speelt. De personages die in het verhaal voorkomen, spreken op zich wel aan, maar zijn en blijven toch wat vlak. Ondanks dat er wel wat over hen verteld wordt, hebben ze desondanks niet zo heel veel diepgang. Dat heeft de plot tot op zekere hoogte ook niet, want al met al is het – het thema ten spijt – een overwegend luchtig geheel. En omdat de spanning in Wat niet deert volledig ontbreekt, er zo goed als geen plotwendingen in voorkomen, het voorspelbaar is en de lezer niet heel erg geprikkeld wordt, wordt het onterecht als thriller aangemerkt.

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Nicolet Steemers
Titel: Wat niet deert
ISBN: 9789021436739
Pagina’s: 272
Eerste uitgave: 2022

Beschrijving
Aisa groeit op bij haar oma. Op haar ziekbed doet oma een schokkende bekentenis over haar verleden, die het leven van de jonge vrouw volledig op zijn kop zet. Nieuwsgierig gaat Aisa op zoek naar Emma van Bemmelen, de onbekende zus van haar oma. Wanneer oma kort na het weerzien van de twee vrouwen overlijdt, lijkt Aisa liefdevol te worden opgevangen in de familie. Maar al snel blijkt dat niet iedereen blij is met haar komst…

Recensie
In 1988 debuteerde Marion van de Coolwijk als kinder- en jeugdboekenschrijfster en sindsdien heeft ze meer dan 200 boeken op haar naam staan. Met een verkoop van ruim driemiljoen titels is ze een van de succesvolste Nederlandse auteurs. Haar eerste thriller Mangelvrouw werd in 2016 uitgebracht, in dat jaar genomineerd voor de Hebban Thrillerprijs en verscheen vijf jaar later onder de titel Rust zacht in een heruitgave. In het voorjaar van 2022 publiceerde ze haar nieuwste boek Mama liegt, waarbij ze zich heeft laten inspireren door waargebeurde verhalen die haar ouders haar vertelde.

Aisa Koster krijgt van haar oma Anna Jansen, die vanwege haar zwakke gezondheid in een verpleeghuis woont, een foto waarop twee vijfjarige meisjes staan afgebeeld. Een van hen is haar oma, de ander blijkt oma’s onbekende zus Emma van Bemmelen te zijn. Aisa gaat – met succes – naar haar op zoek en niet lang nadat de twee zussen elkaar na lange tijd ontmoet hebben, overlijdt haar oma. Emma ondersteunt Aisa en beschouwt haar, zeer tegen de zin van haar zoon en vrouw, als familie. Ondertussen komt Aisa steeds meer te weten over het verleden van haar oma.

Twee elkaar afwisselende verhaallijnen, één in het verleden en voornamelijk verteld vanuit het perspectief van Elizabeth van Kralingen en een ander in het heden waarin Aisa Koster haar verhaal vertelt, zorgen er meteen in het begin al voor dat de lezer enigszins nieuwsgierig wordt naar hun bestaan en het exacte verband tussen beide subplots. De lezer weet dat Anna Jansen en Emma van Bemmelen zussen zijn, maar omdat ze elkaar op zestienjarige leeftijd uit het oog verloren zijn, weet je eveneens dat er veel meer aan de hand moet zijn geweest dan alleen dat. Naarmate de plot vordert, wordt geleidelijk aan steeds duidelijker hoe het leven van Elizabeth sinds het laatste jaar van de Tweede Wereldoorlog verlopen is en wat de familie van Aisa daarmee te maken heeft.

In een bijzonder vlotte, toegankelijke en erg beeldende schrijfstijl maakt Van de Coolwijk de lezer deelgenoot van de familiegeschiedenis – want daar komt dit verhaal voor een groot deel op neer – van de Van Kralingens en later Van Bemmelens. Hoewel er wel het een en ander gebeurt, levert dit zo goed als geen spanning op. Het aantal verrassende plotwendingen is niet zo groot en daarnaast zijn veel twisten nogal voor de hand liggend. Dit wil overigens niet zeggen dat het een uitermate voorspelbaar geheel is, maar dat een aantal situaties onverwacht is, kan daarentegen ook niet gezegd worden. Het enige dat als een beetje spannend gezien kan worden, is een blijvende, zij het lichte, nieuwsgierigheid naar het gebeurde. Op een paar hoofdstukken in de ontknoping na, wekt dit boek niet de indruk dat het een thriller is (op de cover wordt spannende roman vermeld).

De personages, ze blijven beperkt tot een kleine hoeveelheid, zijn over het algemeen goed uitgewerkt. Dat geldt met name voor Elizabeth en Aisa en in iets mindere mate voor Emma. Over hen komt de lezer daarom het meest te weten en de twee eerstgenoemden zijn degenen die zich het duidelijkst ontwikkelen. Omdat de auteur enkele waargebeurde feiten in het verhaal heeft verwerkt, komt het vrij realistisch over, iets dat vooral geldt voor de hoofdstukken die zich in WOII afspelen. Uiteindelijk eindigt het boek met een paar hoofdstukken waarin wél echte spanning voorkomt en dan worden alle eventueel openstaande vragen beantwoord. Toch kan de auteur de lezer in die eindfase niet verrassen. Dat komt hoofdzakelijk omdat het gedrag van een van de personages nogal transparant is.

Over het geheel genomen zijn de kenmerken die Mama liegt heeft vooral die van een roman. Maar dan wel een die niet verveelt, waarin enkele familieperikelen de boventoon voeren en waarin de spanning grotendeels achterwege blijft.  

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Marion van de Coolwijk
Titel: Mama liegt
ISBN: 9789461095985
Pagina’s: 306
Eerste uitgave: 2022

Beschrijving
Nadat ze een jaar hebben overleefd op een onbewoond Schots eiland voor een realityprogramma, wachten acht mensen op een strand op de boot die hen eindelijk komt ophalen. De zon zakt al achter de horizon, maar er is nog geen boot te zien. Hebben ze de dagen verkeerd geteld? Een dag verstrijkt, en nog een, en nog steeds komt er niemand. De paniek slaat toe. Zijn ze bewust achtergelaten? De sfeer binnen de groep was al gespannen maar bereikt een nieuw dieptepunt en de groep valt uit elkaar. En voor Maddy, toch al het buitenbeentje, wordt het nog veel, veel erger…

Recensie
Tijdens haar jeugd verzon Sarah Goodwin verhalen over vrouwen die vechten om oorlogen, armoede en draken te overleven. Veel later haalde ze haar bachelor en master in creatief schrijven en publiceerde ze in eigen beheer zeven romans in verschillende genres. In 2021 verscheen haar debuutthriller Stranded (Gestrand, 2022), waarvoor ze geïnspireerd werd door onder andere enkele reality-programma’s waarin mensen met weinig middelen moesten zien te overleven op een eiland. Naast het schrijven van boeken houdt ze zich ook bezig met een eigen podcast: Witchfix.

Maddy Holinstead heeft zich ingeschreven voor een reality-programma waarvoor ze, samen met zeven andere deelnemers, een jaar lang op een verlaten en onbewoond Schots eiland moet verblijven. Nu dat jaar voorbij is, wachten ze op het strand op de boot die hen zou komen ophalen. Er verschijnt echter niets, dus worden ze gedwongen langer op het eiland door te brengen. De sfeer, die sowieso al slecht was, krijgt hierdoor een nieuwe deuk. Vooral voor Maddy, die al eerder door de groep verbannen is, heeft dit verstrekkende gevolgen.

Helemaal origineel is het concept van dit verhaal niet, er zijn immers meer thrillers verschenen die reality-tv als thema hebben. De uitwerking ervan is echter wel volledig anders, want dit keer wordt gesimuleerd dat de acht deelnemers de laatste mensen op aarde zijn. Een groot deel van de plot draait derhalve om overleven en opbouwen. Veel spanning levert dit echter niet op, of de onderlinge en enigszins vertroebelde verhoudingen moeten al meegerekend worden. De korte proloog begint nog veelbelovend, maar daarna duurt het geruime tijd voordat de spanningsboog een stukje strakker komt te staan. Dat is van relatief korte duur, want daarna gaat het opnieuw om overleven. Op de momenten dat het een stuk spannender is, kan de lezer zich voorstellen hoe Maddy zich moet voelen, je begrijpt dat de omstandigheden waarin ze zich bevindt beklemmend moeten zijn.

Het verhaal wordt volledig verteld vanuit het perspectief van Maddy, waardoor je haar, zonder dat er heel erg diep op haar verleden ingegaan wordt, redelijk goed leert kennen. Van alle personages komt zij, ondanks dat ze wel degelijk enkele tekortkomingen heeft, het meest sympathiek over. Uiteraard speelt de plot zich voornamelijk op het eiland af, maar er zijn enkele hoofdstukken, of delen daarvan, die zich later afspelen en waarin Holinstead geïnterviewd wordt en vertelt wat er tijdens dat ruime jaar in afzondering allemaal gebeurd is. Het geheel komt daarom soms over als een verslag achteraf, maar het is geen zakelijke opsomming van feiten geworden. Goodwin heeft goed aangevoeld dat de lezer zich ieder situatie op het eiland voor zich moet en wil zien, dat is haar behoorlijk gelukt, want haar schrijfstijl is grotendeels beeldend.

Veel hoofdstukken eindigen met een cliffhanger waardoor je merkt dat er iets vervelends of onheilspellends staat te gebeuren. Dit zorgt ervoor dat je enigszins nieuwsgierig wordt naar wat dat dan zal zijn. Hoewel ze er wel zijn, blijft het aantal plotwendingen vrij beperkt. Toch gebeurt er wel het een en ander, maar veel verrassingen levert dat niet op. Dat komt onder andere doordat in de in cursief afgedrukte fragmenten globaal wordt vermeld wat zich heeft voorgedaan, overigens zonder dat het verhaal daardoor een uitermate voorspelbaar karakter krijgt. Uiteindelijk worden aan het eind zo goed als alle vragen beantwoord en krijgt de lezer inzicht in alle voorvallen die plaatsgevonden hebben. Helemaal bevredigend is dit niet, want als lezer blijf je wel met die ene openstaande vraag (die vanwege spoilergevaar niet genoemd wordt) zitten.

Ondanks de matige spanning is het vanaf het begin wel boeiend. De onderlinge intriges, het openlijk buitenstellen van Mandy, de overlevingsdrang en de verschillende gebeurtenissen zorgen daar wel voor. Over het geheel genomen is Gestrand een behoorlijk thrillerdebuut waar Goodwin wel mee verder kan.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Sarah Goodwin
Titel: Gestrand
ISBN: 9789026358807
Pagina’s: 336
Eerste uitgave: 2022

Beschrijving
Wanneer Amanda uit een coma ontwaakt heeft ze geen flauw idee wat haar is overkomen. Ze is het grootste deel van haar geheugen kwijt en weet niet wat er zich de laatste vijfentwintig jaren van haar leven heeft afgespeeld. De medische staf krijgt gelijk wanneer ze beweren dat prikkels en triggers kunnen leiden tot opduikende herinneringen. 

Ze slaagt er stilaan in haar verleden te reconstrueren. Tijdens dat proces ontvangt ze vreemde boodschappen. De betekenis dringt tot haar door op het moment dat het bijna te laat. Ze wilt voorkomen dat de geschiedenis zich herhaalt en neemt het heft in eigen handen.

Recensie
In het dagelijkse leven werkt Darline Degheldere in de financiële sector, maar heeft er altijd van gedroomd om zelf een keer een boek te schrijven. In 2016 zette ze met de openingszin van haar debuut Het herschreven verleden haar eerste schreden op het schrijverspad. Het boek, waar ze twee jaar over deed, werd begin 2019 genomineerd voor de Fintro Prijs voor spannende boeken. Voor haar thriller De vijfde kamer (2021) ontving ze eveneens een nominatie voor die prijs. Begin april 2022 verscheen haar nieuwste thriller Blanco.

Acht maanden geleden heeft Amanda Scheurs een auto-ongeluk gehad waardoor ze in coma is geraakt. Toen ze daaruit bijkwam, bleek dat ze het grootste deel van haar geheugen is kwijtgeraakt en dat ze alle herinneringen van de laatste vijfentwintig jaar niet meer weet. Door middel van therapie wordt geprobeerd haar geheugen te prikkelen en dat lijkt te werken. Stukje bij beetje gaat ze zich steeds meer herinneren, maar ze krijgt ook signalen dat er op de dag van het ongeval meer  gebeurd moet zijn. Voor haar is dit een aanleiding om zelf op onderzoek uit te gaan.

Het thema geheugenverlies, dat in feite de rode draad van dit verhaal is, komt veel vaker in boeken voor, dus helemaal origineel is het niet. Iedere auteur wil hier een eigen draai aan de geven, en dat doet Degheldere uiteraard ook. Haar insteek is dat Amanda, het hoofdpersonage, op een gegeven ogenblijk zelf haar herinneringen probeert terug te halen. Dit is een uitgangspunt waar wel wat van te maken valt en dat spannende momenten kan opleveren, die in principe vooral van psychologische aard kunnen zijn. Dat laatste aspect komt op zich wel aardig naar voren, want het is natuurlijk niet niets wanneer je je realiseert dat je een kwart een aan herinneringen kwijt bent.

Met de spanning is het echter een stuk minder gesteld, die is er hoegenaamd niet. Ondanks de pogingen die daartoe gedaan worden, zijn de bedoelde plotwendingen veel te voor de hand liggend en gaan scènes erg soepel in elkaar over. Omdat de lezer eveneens niet geprikkeld wordt door nietsontziende, en daardoor nieuwsgierig makende, cliffhangers voel je niet de drang om per se te weten willen komen wat zich in de ‘verloren’ vijfentwintig jaar van Amanda’s leven heeft voorgedaan. Natuurlijk probeert de auteur wel degelijk om spanning te creëren, maar dat zijn overwegend speldenprikjes. Je voelt ze even, maar dat gevoel is van korte duur. Met een beoogde spanningssituatie is dat niet anders.

De schrijfstijl van de auteur is aangenaam, vlot en bijzonder toegankelijk. Je vliegt als het ware door het verhaal heen. Daarnaast heeft ze er alles aan gedaan om een beeldende voorstelling van zaken te geven, dat voor een deel goed gelukt is. Er zijn zonder meer gebeurtenissen waarbij je voor je ziet wat er speelt en aan de hand is. Het komt desalniettemin voor dat dit niet lukt. Dan verzandt Degheldere in veel te gedetailleerde beschrijvingen en worden er opsommingen gedaan waardoor dit effect verloren gaat. Het is dan een gevalletje overdaad schaadt. Verder bevat het boek iets te veel slordige fouten en onvolkomenheden, hoewel deze geen directe invloed op de plot hebben.

In de epiloog, die zich één jaar later afspeelt, geeft de auteur nog heel beknopt weer hoe de situatie van een aantal personages op dat moment is. Een mooie afsluiting, want daardoor worden alle eventueel nog openstaande vragen beantwoord. Maar een conclusie die uiteindelijk wel getrokken kan worden, is dat Blanco niet de psychologische thriller is die het pretendeert te zijn. Hoofdzakelijk omdat de eigenschappen van het boek veel meer overeenkomen aan die van een roman.

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Darline Degheldere
Titel: Blanco
ISBN: 9789464510027
Pagina’s: 358
Eerste uitgave: 2022

Beschrijving
Om het heden te begrijpen, moet je het verleden kennen. Die stelling is niet alleen van toepassing op de maatschappelijke ontwikkelingen. Ze geldt ook voor het individu. Luc Vandromme stelde zichzelf de vragen: Wie zijn de mensen op wiens schouders ik sta? Welk erfelijk materiaal is van generatie op generatie doorgegeven en hoe beïnvloedt dat mijn identiteit?

Zijn zoektocht mondde uit in een reeks authentieke levensverhalen van ‘gewone’ mensen. Mensen die vechten voor hun bestaan, mensen in hun zwakke en sterke momenten, mensen die de officiële geschiedenisboeken niet halen, maar nadrukkelijk onderdeel van die geschiedenis zijn.

In Niets verlaat de tijd neemt Luc Vandromme de lezer in negen beklijvende portretten mee op een levensechte reis door de tijd die we misschien allemaal wel zouden willen maken.

Niets verlaat de tijd is een opmerkelijke kroniek die een kleine twee eeuwen omvat. Aangrijpend en meeslepend als een filmserie. Eens te meer is Luc Vandromme op dreef en toont hij zich een meester in het samensmeden van feiten en verbeelding.

Recensie
Na zijn studie pedagogische wetenschappen volgde Luc Vandromme een kunstopleiding, waarna hij voornamelijk werkte als beeldend kunstenaar. In zijn werk spelen schilderkunst, fotografie, video, installatie en teksten een belangrijke rol. Omdat hij altijd al een verhalenverteller is geweest, ging zijn  aandacht grotendeels uit naar het schrijven. In 2002 debuteerde hij met de roman Het oog van Maria Concepcion en twintig jaar later verscheen zijn zesde uitgave Niets verlaat de tijd, een familiegeschiedenis van overlevers.

De roman vertelt het verhaal van verschillende families gedurende een periode van ongeveer twee eeuwen. Het is een levensgeschiedenis over gewone mensen die tijdens hun leven zowel ups als downs hebben gekend. De kroniek is ontstaan uit een aantal vragen die de auteur ervan zichzelf heeft gesteld: wie ben ik, waar kom ik vandaan en hoe komt het dat ik ben zoals ik ben. Om daar een antwoord op te vinden dook hij in de genealogie van zijn eigen voorouders. Het boek dat hieruit voortvloeide is derhalve een combinatie van feiten en fictie.

In negen delen met evenzovele portretten neemt Vandromme de lezer mee in de genealogie van zijn familie. Hun geschiedenis laat hij ongeveer twee eeuwen geleden aanvangen, wanneer de in 1799 geboren en min of meer op de vlucht zijnde Joannes Christiaen Krawczyk aanmonstert op een schip, in Brugge terechtkomt, zich vervolgens Joannes Warnitz noemt, er op late leeftijd trouwt en samen met zijn vrouw een aantal kinderen krijgt. Het portret van hem is niet zo heel erg uitgebreid, maar maakt wel nieuwsgierig naar het vervolg van de familiegeschiedenis en zorgt er tevens voor dat de lezer verschillende vragen heeft en waar hij – uiteraard – ook een antwoord op krijgt.

De diverse levensschetsen worden alle in de eerste persoon verteld, maar telkens door een ander individu. Op geen enkel moment ontstaat onduidelijkheid of verwarring wiens verhaal het is, want aan ieder van hen wordt een afzonderlijk deel besteed, dat ook nog eens voorzien is van een titel. Hoewel het aanvankelijk niet zo lijkt, hebben de verschillende verhalen hoe dan ook een link met elkaar. Soms is dat een familieband, maar vaak doordat een huwelijk plaatsvindt, waardoor twee geslachten met elkaar verbonden raken. Toch heeft ieder karakter zijn eigen verhaal, hoewel zich zo nu en dan wel een herhaling voordoet. Dit is absoluut niet erg of storend, want de desbetreffende gebeurtenis of situatie wordt dan door een ander verteld, dus de lezer ziet het vanuit diverse perspectieven, hetgeen zonder meer interessant genoemd mag worden.

Behalve dat het boek laat zien hoe de generaties hebben geleefd, wat er van hen is geworden en waar ze me te maken kregen, is het eveneens een stukje Belgische historie. De ellende die de twee wereldoorlogen teweeg hebben gebracht, komen goed – en aangrijpend – naar voren, maar aan de gevolgen van de economische crisis van de jaren dertig van de vorige eeuw wordt eveneens aandacht geschonken. Dergelijke historische feiten zijn immers onlosmakelijk verbonden aan het lot van iedere familie, dus ook aan die in de kroniek. Het relaas sluit af met een deel over en van de auteur zelf, over het gezin waarin hij geboren en opgegroeid is, maar dan alleen tot en met zijn achtste levensjaar.

Niets verlaat de tijd, toegankelijk, in overwegend korte en krachtige zinnen geschreven en voorzien van een behoorlijk aantal oude foto’s, geeft een intrigerend beeld van een familie die gedurende vele tientallen jaren veel heeft meegemaakt. De kroniek boeit vanaf het begin en, zoals op de achterflap al aangegeven wordt, vertelt een verhaal over een reis door de tijd die vele anderen ook zouden willen meemaken. Daarvan is geen woord gelogen, want wie zou niet willen weten hoe haar of zijn voorouders geleefd hebben?

(Met dank aan Godijn Publishing voor het beschikbaar stellen van een recensie-exemplaar.)

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Luc Vandromme
Titel: Niets verlaat de tijd
ISBN: 9789464640557
Pagina’s: 596
Eerste uitgave: 2022

Beschrijving
Een jonge vrouw wordt hevig verliefd op een tweeling. De broers zijn danig van haar onder de indruk. Er ontstaat een onbevangen driehoeksverhouding als in een alles omvattende liefde. Dan raakt ze in verwachting en onbekend is wie de vader is. Het leidt tot ongelukken, misverstanden, ontrouw en bedrog met vergaande gevolgen.

Recensie
Na zijn studie Nederlands in Leiden werkte Jan Zuidgeest als leraar op verschillende middelbare scholen en hbo’s. Daarnaast heeft hij bij De Toneelcentrale drie toneelstukken geschreven, was hij toneelleider bij de Rotterdamse groep Novem ’62 en publiceerde hij in 1984 een studie over de dichter Hendrik Marsman. In 2014 debuteerde hij als auteur met de roman Heddy’s dochter en acht jaar later, in maart 2022, verscheen zijn eerste thriller Moord in de bosvilla.

De nog maar net achttien jaar oude Christie studeert politicologie in Leiden en tijdens een avondje uit wordt ze aangesproken door de tweelingbroers Arnoud en Olivier. Ze raakt in de ban van het tweetal en begint een liefdesrelatie met hen beiden. Het duurt niet lang dat ze in verwachting raakt, maar wie de biologische verwekker van haar kind zal zijn weet ze niet. Het lot beslist dat ze met Olivier gaat trouwen, waarna hij de wettige vader wordt. Jaren later verhuist ze met haar gezin en Arnoud naar een Twents dorp, waar ze te maken krijgt met een aantal persoonlijke drama’s.

Het verhaal begint met een proloog, waarin onomwonden wordt verteld dat de echtgenote van Christie, een van de personages, is vermoord en dat haar zwager door een ongeval is omgekomen. Deze kennis neemt op voorhand een groot deel van de eventuele spanning weg omdat de lezer al in een vroegtijdig stadium weet wat er gebeurd is. Dat doet de titel in feite eveneens, alleen weet je dan nog niet op wie de moord is gepleegd en waarom. Na deze inleiding wordt er twintig jaar teruggesprongen in de tijd en neemt de auteur de lezer mee naar het moment dat Christie de eeneiige tweeling Olivier en Arnoud ontmoet. Vanaf dan word je deelgenoot gemaakt van hun leven, maar ook van dat van Renice en Diederik, de dochter en zoon van Christie en een van beide broers.

Tot een derde gebeurt er niet zo heel erg veel, behalve een uiteenzetting van waar de personages zich on hun dagelijkse leven mee bezighouden, welke intriges er spelen en hoe sommigen met zichzelf worstelen. Dan wordt Olivier gevonden, vermoord. De toonzetting van het verhaal verandert echter niet zo heel erg veel. Goed, er komen twee rechercheurs om onderzoek te verrichten, maar dat bestaat voornamelijk uit het ondervragen van enkele personages en ook nog eens in een paar hoofdstukken. De overige hoofdstukken waarin de oudste van de twee, Henk Guis, ‘leidend’ is, gaan vooral over zijn eigen leven en hoe hij verlekkerd naar jongere vrouwen kijkt. Zuidgeest heeft er sowieso al een handje van om in zijn boek overdreven veel aandacht te besteden aan de uiterlijke kenmerken van een aantal mensen, in het bijzonder wanneer ze knap zijn.

De auteur heeft zijn verhaal in de derde persoon geschreven. Dat hoeft op zich geen enkel probleem te zijn, maar doordat de personages nogal klinisch en onpersoonlijk overkomen, leeft zijn boek niet. Daarnaast is de schrijfstijl nogal afstandelijk en uit een aantal fragmenten kun je opmaken dat het door een onbekende derde wordt verteld. Waarom Zuidgeest daarvoor gekozen heeft, is en blijft een raadsel. Hoofdstukken worden, dat is althans de bedoeling, afwisselend verteld vanuit verschillende perspectieven. Dat is ten dele geslaagd, want in het merendeel van de hoofdstukken komen ook andere personages dan de verteller aan het woord. Dat is rommelig en verwarrend. Wat eveneens stoort, en dan in redelijk hoge mate, zijn de vele slordigheden in het verhaal. Die bestaan onder andere uit taalkundige fouten, stijlfouten, onnodig gebruik van bepaalde leestekens of inconsequenties. Het lijkt erop dat het boek niet is geredigeerd voordat het is uitgegeven.

Ondanks de goede bedoelingen van de auteur en het op zich niet zo heel verkeerde idee (een driehoeksverhouding waar veel ellende uit voortgekomen is) is het Zuidgeest niet gelukt om Moord in de bosvilla te laten boeien. In het boek staat vermeld dat het een roman is, maar het wordt aangemerkt als thriller. Dat laatste is volledig onterecht.

Waardering: 1/5

Boekinformatie
Auteur: Jan Zuidgeest
Titel: Moord in de bosvilla
ISBN: 9789464491708
Pagina’s: 301
Eerste uitgave: 2022