Beschrijving
Wij mensen proberen al eeuwenlang de dieren te overheersen. Waarom helpen, beschermen en waarschuwen zij ons dan in tijden van nood? Pascale Noa Bercovitch beschrijft in dit unieke boek vele opvallende en onverklaarbare voorbeelden van bijzonder dierengedrag. Mooie, vaak diep ontroerende, maar ook humoristische verhalen over wolven, olifanten, honden, katten, leeuwen, gorilla’s, vogels, koeien en nijlpaarden – en hun bijzondere relatie met de mens.

Recensie
Pascale Noa Bercovitch (1967) is een in Frankrijk geboren Israëlische tv-journaliste, documentairemaakster en schrijfster. In haar jeugd was ze atletiekkampioen en nadat ze op haar zeventiende bij een treinongeluk haar beide benen verloor, probeerde ze de Paralympische zomerspelen van 1992 te halen en in 2007 sloot ze zich aan bij het Paralympisch roeiteam van Israël. In 1999 verscheen haar eerste boek, De jongen en de dolfijn, dat meteen een bestseller werd en in tien talen is vertaald. Haar tweede boek, De roep van de luipaard, is in 2001 uitgebracht.

Hoewel de mens het dier al sinds eeuwen probeert te overheersen, zijn er voldoende voorbeelden te vinden van dieren die mensen helpen, waarschuwen en beschermen als deze mensen in nood komen te zitten. Dit gedrag van dieren is vaak opvallend en in de meeste gevallen onverklaarbaar. Dieren hebben, en dan maakt het niet uit of het een hond, kat, wolf, gorilla of een olifant is, een bijzondere relatie met de mens. Ze bieden soms troost, zorgen voor gezelschap waardoor een mens weer op kan leven en zorgen met hun speciale krachten voor dat ze het leven van de mens verrijken.

Het verhaal begint met een nare ervaring van de schrijfster. Ze vertelt hoe ze haar beide benen is kwijtgeraakt en terwijl ze in het ziekenhuis lag, was haar enige afleiding een roodborstje dat haar door het raam aan zat te staren. Dit vogeltje, en een gesprek met haar uitgever, waren in feite de aanleiding om De roep van de luipaard te schrijven.

In het boek komen vragen naar voren hoe het kan dat een dier ernstige ziektes bij een mens kan ontdekken, hoe dieren emoties van hen kunnen aanvoelen, hoe het mogelijk is dat dieren natuurrampen ruim van tevoren voelen aankomen maar ook waarom ze met gevaar voor eigen leven de mens proberen te beschermen. Ondanks dat de wetenschap veel over dieren te weten is gekomen, heeft het op al deze vragen nog steeds geen antwoord. En wellicht komt dat antwoord er ook nooit. En daarvoor is De roep van de luipaard immers ook niet geschreven.

Waar het wel voor geschreven is, wordt in het begin van het boek uitgelegd. Het moest vooral gaan over dieren die mensen te hulp komen. Bercovitch heeft diverse verhalen en anekdotes verzameld waarin de bijzondere belevenissen van mens en dier tot uiting komen. Verhalen die ze tijdens haar reizen heeft opgeschreven, maar ook die haar toegestuurd zijn. Of alle verhalen echt gebeurd zijn, valt soms wel eens te betwijfelen. Een aantal daarvan komen namelijk wat onwerkelijk over. Toch kun je je niet aan de indruk onttrekken dat een dier meer aanvoelt en merkt dan je feitelijk zou denken. Dat wordt in alle opgetekende verhalen wel duidelijk.

Dit alles is over het algemeen in een prettige en leesbare stijl geschreven. Er zijn echter een paar gedeeltes in het boek die wat minder interessant en boeiend zijn. Deze lijken er vooral in opgenomen te zijn om wat meer uitleg en achtergrondinformatie te geven. Desondanks is De roep van de luipaard best de moeite waard om te lezen.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Pascale Noa Bercovitch
Titel: De roep van de luipaard
ISBN: 9789044305272
Pagina’s: 223
Eerste uitgave: 2003