Beschrijving
De trein verlaat het Baskische dorpje op een van de mooiste routes langs slaperige stadjes en een vredig landschap. Santi, de machinist, wordt bruut uit zijn dagdroom gerukt als hij in de verte een vrouw ziet, vastgebonden op de rails met een delicate tulp in haar handen. De trein kan niet meer stoppen en terwijl hij op haar af raast, ziet hij wie daar zit: zijn eigen vrouw Natalia…

Natalia heeft een telefoon bij zich en de heftige moordscène wordt live uitgezonden op Facebook. Meer slachtoffers volgen. Ze lijken niets gemeen te hebben – behalve de schokkende enscenering van hun dood en de griezelige aanwezigheid van verse tulpen in een seizoen waarin ze niet horen te bloeien.

Inspecteur Ane Cestero reist af naar Urdaibai, een van de meest pittoreske streken van Baskenland. Zij moet proberen de hyperintelligente moordenaar in de val te lokken, een moordenaar die de schoonheid, rust en natuur van de regio voor altijd zal veranderen…

Recensie
De Spaans-Baskische auteur Ibon Martín Álvarez studeerde journalistiek, maar vlak nadat hij deze studie beëindigde, verzamelde hij meer dan driehonderd routes in Baskenland. Deze bracht hij samen in verschillende reisgidsen, waarin hij behalve over de schoonheid van het landschap ook over de historiek en mythologie van het landschap vertelde. Zijn eerste roman El valle sin nombre, verscheen in 2013 en vervolgens publiceerde hij in vier opeenvolgende jaren de vierluik Los crímenes del faro. In september 2020 maakte hij zijn Nederlandstalige debuut met De dans van de tulpen.

Treinmachinist Santi rijdt over een van de mooiste trajecten van Baskenland. Hij geniet van de omgeving, maar plotseling ziet hij een vrouw op het spoor, vastgebonden op een stoel en een tulp in haar handen. Hij kan de trein niet meer op tijd stoppen en wanneer hij de vrouw steeds dichter nadert ziet hij dat het Natalia is, zijn eigen vrouw. Haar dood wordt live op Facebook gestreamd. Hierna volgen nog meer slachtoffers en de enige overeenkomst zijn verse tulpen. Aan inspecteur Ane Cestero en haar team de moeilijke taak om de moorden op te lossen. Vooral omdat de moordenaar hen steeds een stap voor lijkt te zijn.

Dat Martín reisgidsen geschreven heeft, staat niet alleen in zijn biografie vermeld, maar is al meteen in het eerste hoofdstuk te merken. Hij geeft namelijk een natuurgetrouwe weergave van situaties, maar bovenal van het landschap en de omgeving waar het verhaal zich afspeelt. Wie Baskenland kent, zal dit waarschijnlijk kunnen beamen, wie er onbekend is krijgt zonder meer een uitstekende indruk van hoe het eruit moet zien. Om dit alles te benadrukken geeft hij met regelmaat de namen van de meest kleine plaatsjes, laat hij de personages af en toe een paar Baskische woorden of uitdrukkingen zeggen en worden hun namen ook veelvuldig genoemd, ofschoon dit laatste eigenlijk een vanzelfsprekendheid is, omdat de lezer immers moet weten met wie hij te maken heeft.

Het verhaal wordt vooral vanuit het perspectief van Ane en Julia, twee leden de SEOM-eenheid (Speciale Eenheid Ontwrichtende Moordzaken) verteld, maar er zijn ook een paar hoofdstukken vanuit het oogpunt van anderen, waaronder de tulpenmoordenaar. De twee eerstgenoemden zijn twee sterke karakers die het goed met elkaar kunnen vinden en wier onderlinge interactie bijzonder krachtig is. De overige leden van SEOM doen overigens niet veel voor hen onder, maar ze komen domweg minder in beeld. Gedurende de plot leert de lezer hen allen prima kennen, zowel zakelijk als privé. Ook leert de lezer de moordenaar goed kennen, hoewel er het grootste deel van het verhaal natuurlijk geen identiteit aan hangt. Voor alle personages geldt dus dat ze erg goed zijn uitgewerkt.

De dans van de tulpen is over het algemeen geen verhaal dat het van zijn snelheid moet hebben, alleen in de ontknoping wordt deze aanzienlijk hoger. Toch neemt de spanningsboog toe naarmate de plot vordert en de speciale eenheid langzaam maar zeker enkele vorderingen maakt. De regelmatig voorkomende cliffhangers en enkele onverwachte plotwendingen zorgen ervoor dat je steeds nieuwsgieriger wordt en het is tevens onvermijdelijk dat je een vermoeden krijgt wie de moordenaar is. Martín laat de lezer echter continu twijfelen, want in de loop van het verhaal zijn er diverse individuen die daarvoor in aanmerking komen. De naam van de uiteindelijke dader hakte er behoorlijk in en was totaal niet te voorzien. Goed gedaan van de auteur om niets te laten doorschemeren en om de lezer in het onzekere te laten.

Martín heeft een fijne en toegankelijke schrijfstijl, waarbij de soms mooie zinnen en vergelijkingen eruit springen. Jammer is wel dat De dans van de tulpen een aantal storende foutjes bevat, maar die kunnen de auteur niet verweten worden, het is de vertaling die daar de veroorzaker van is. Uiteindelijk gaat het om het verhaal en daar valt weinig op aan te merken, het is immers een prima Nederlandstalig debuut.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Ibon Martín
Titel: De dans van de tulpen
ISBN: 9789401612951
Pagina’s: 512
Eerste uitgave: 2020