Beschrijving
Vitoria, 2022. Voormalig inspecteur Unai López de Ayala – alias Kraken – krijgt een anoniem telefoontje dat alles zal veranderen aan wat hij denkt te weten over zijn familie. Hij heeft een week de tijd om het legendarische Zwarte boek van de uren te vinden, een exclusief bibliografisch juweel, en dan zal zijn moeder niet sterven. Zijn moeder, die al tientallen jaren op het kerkhof rust. Hoe is dit mogelijk?

Er volgt een race tegen de klok tussen Vitoria en Madrid om het belangrijkste criminele profiel van zijn leven te maken, een profiel dat het verleden voor altijd kan veranderen.

Wat als je moeder de grootste vervalser van oude boeken aller tijden was?

Recensie
In 2012 debuteerde Eva García Sáenz de Urturi met haar roman La vieja familia, een boek waar ze drie jaar aan gewerkt heeft en waarmee ze in Spanje meteen succesvol was. Haar grote doorbraak kwam echter met De stilte van de witte stad (2016), het eerste deel van een trilogie waarin de inspecteurs Unai López de Ayala en Estíbaliz Ruiz de Gauna de hoofdrol hebben. Als eerbetoon aan het boek en de wereld van de bibliofilie schreef ze Het zwarte boek van de uren, dat in 2022 is verschenen en waarin beide twee politiemensen opnieuw hun opwachting maken.

In het voorjaar van 2022 krijgt oud-inspecteur López de Ayala een telefoontje van een man die zich Caliban noemt. Hem wordt verteld dat zijn moeder, die bij zijn weten al tientallen jaren eerder overleden is, sterft als hij niet binnen een week het zogenaamde Zwarte Getijdenboek kan vinden. Ongeveer gelijktijdig wordt in Vitoria een boekhandelaar vermoord aangetroffen en niet veel later wordt ook in Madrid een antiquaar omgebracht. Samen met zijn voormalig collega Ruiz de Gauna gaat hij op zoek naar de moordenaar en probeert hij eveneens meer over de mysterieuze Caliban te weten te komen.

De opzet van dit boek wijkt niet af van de drie delen van de Witte Stad-trilogie. Unai López de Ayala richt zich in het eerste hoofdstuk rechtstreeks tot de lezer – daar blijft het overigens ook bij – en verder wordt het verhaal voornamelijk vanuit zijn perspectief verteld. Er zijn echter diverse hoofdstukken waarin teruggegaan wordt naar de jaren zeventig van de vorige eeuw. Tijdens deze flashbacks maakt de lezer kennis met het personage Ítaca Expósito en komt zodoende meer over haar te weten. Hoewel het niet specifiek vermeld wordt, is het meteen glashelder wat destijds haar relatie met López de Ayala was. Daar hoeft overigens ook geen geheim van te worden gemaakt omdat het in feite van belang is voor de gebeurtenissen die in het heden plaatsvinden.

De voormalig inspecteur, die tijdelijk aan het onderzoek naar de moord in Vitoria is toegevoegd, krijgt te maken met een aantal ontwikkelingen, maar heel erg verheffend zijn ze echter niet. Het verhaal kabbelt in een bedaard tempo voort en pas ver in de plot ontstaat er een situatie die iets enerverender is. De eindfase zorgt echter voor de meeste spanning, er gebeurt meer dan daarvoor en de  lezer is getuige van een aantal onverwachte situaties. Voor het zover is, krijgt hij te maken met een speurtocht naar het Zwarte Getijdenboek en daaraan gerelateerd het oplossen van de moord op twee bibliofielen. Hierdoor krijgt je een globaal inzicht de bijzondere, maar ook afgunstige wereld van het verzamelen (of vergaren) van oude boeken. Aan de ene kant is dit interessant, aan de andere kant ongelooflijk saai en daardoor heeft het boek ook diverse minder boeiende fragmenten.

De schrijfstijl van García Sáenz de Urturi is zoals van haar verwacht mag worden: verzorgd, duidelijk en prettig. Het enige dat erop aangemerkt kan worden, is dat het deze keer een stuk minder beeldend is dan bij het drieluik. Het verhaal leeft daardoor veel minder. Wellicht dat dit mede veroorzaakt wordt doordat de personages, Ítaca Expósito uitgezonderd, in dit boek vrij oppervlakkig blijven. Blijkbaar gaat de auteur ervan uit dat de lezers van dit boek de trilogie ook gelezen hebben en de terugkerende karakters daarom goed kennen. Jammer is dat veel van hen deze keer geen of een heel beperkte rol hebben gekregen. Hen in dit verhaal betrekken, zou het boek zeker krachtiger hebben gemaakt.

Het zwarte boek van de uren heeft een bescheiden aantal thrillerkenmerken – vaak heeft het zelfs meer weg van een roman – en ondanks dat het over het geheel genomen niet vervelend is om te lezen, heeft het niet de kwaliteit die de trilogie wel heeft. De rol van Unai López de Ayala lijkt dan ook definitief beëindigd te zijn.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Eva García Sáenz de Urturi
Titel: Het zwarte boek van de uren
ISBN: 9789400515277
Pagina’s: 318
Eerste uitgave: 2022