Beschrijving
Op een bouwsteiger midden in Berlijn wordt een gruwelijke vondst gedaan: drie lichamen, gewikkeld in tape, hangen aan de metalen buizen. De excentrieke profiler Emma Carow – voor gewone mensen is ze bang, maar seriemoordenaars begrijpt ze – wordt op de zaak gezet. Door haar onconventionele manier van werken botst ze nogal eens met haar collega’s van de recherche, maar met haar briljante geest denkt Emma al snel een andere kant op dan het onderzoeksteam. Daarmee zet ze haar toekomst – en haar leven – op het spel.

Recensie
Astrid Ule kwam begin jaren negentig naar Berlijn waar ze reclameteksten voor bier en satirische teksten voor televisieprogramma’s schreef. In een café werd ze aangesproken door twee mannen. Een van hen was de Amerikaanse journalist Erik Hansen die in München studeerde. Ule vertelde dat ze het daaropvolgende weekend naar een Haloweenfeest zou gaan, Hansen ontdekte waar het feest plaatsvond en trof haar opnieuw. Vanaf dat leven en werken ze samen en hebben diverse scenario’s geschreven. Negendoder is, onder het pseudoniem Ule Hansen, hun eerste thriller.

In het centrum van Berlijn worden drie lichamen gevonden, hangend aan metalen buizen en, op de gezichten na, geheel met ducttape omwikkeld. Emma Carow, proflier bij de Berlijnse politie, krijgt, hoewel ze geen recherchewerk mag doen, de zaak toegewezen. Omdat ze anders is anderen en er een eigen manier van werken op nahoudt, gebeurt het regelmatig dat ze met haar collega’s van de recherche in conflict komt. Na de eerste vondst worden nog meer lichamen gevonden die op dezelfde manier verpakt zijn. In Emma’s hoofd vormt zich steeds meer een beeld van de dader, maar als ze deze met het onderzoeksteam deelt, blijkt dat ze in een heel andere richting denkt dan hen. Dit kan haar haar carrière kosten, maar ook haar leven.

Het eerste hoofdstuk bestaat uit een eerste kennismaking met Emma. Hierin wordt het al meteen duidelijk dat ze met een onverwerkte persoonlijke gebeurtenis te kampen heeft. Wat dit geweest is, is hier wel uit op te maken, maar dat er in het vervolg van het verhaal op teruggekomen wordt, is eveneens te merken. Dat maakt nieuwsgierig. Als Emma in de daaropvolgende hoofdstukken het dossier over de gevonden lichamen doorneemt, is de spanning ook al meteen voelbaar. Een dergelijk begin is vaak al toonzettend voor het vervolg van een boek.

Dit vervolg is er een die er zijn mag. Het verhaal spreekt, doordat gebruik gemaakt wordt van geografisch bekende namen, redelijk goed tot de verbeelding. De dialogen zijn realistisch en de politiebesprekingen worden ook waarheidsgetrouw neergezet. De vraag waarom de lichamen dusdanig zijn gepositioneerd en de spanning die dat met zich meebrengt, zorgen ervoor dat het boek van begin tot eind blijft boeien. Daarnaast is het een vlot verhaal geschreven in een onderhoudende en gemakkelijk leesbare stijl en heeft het voldoende verrassingen die ervoor zorgen dat de spanning verhoogd wordt.

Negendoder is hoe dan ook een originele thriller, maar een aantal situaties doet desondanks wel wat clichématig aan. Het gedrag van een aantal van Emma’s collega’s komt bijvoorbeeld namelijk vaker voor in boeken, maar vooral in televisieseries. Dit is echter niet storend en wordt nergens herhalend of vervelend. Ook een aantal kleine details lijkt niet helemaal te kloppen. Want een zwerver die een eigen portemonnee heeft, is enigszins merkwaardig. Dit zijn echter maar kleinigheden die aan het boek geen afbreuk doen.

Het genre waarin het boek ondergebracht is, is thriller, maar eigenlijk is het meer dan dat. Door de problemen van Emma, maar ook door de manier van schrijven, heeft het ook literaire eigenschappen. In hoofdzaak is en blijft het boek, dat het eerste is van een trilogie, wel degelijk een spannend boek. Negendoder is al met al een uitstekend thrillerdebuut dat doet uitzien naar de volgende twee delen van de drieluik.

Boekinformatie
Auteur: Ule Hansen
Titel: Negendoder
ISBN: 9789024573356
Pagina’s: 448
Eerste uitgave: 2016

Beschrijving
Iedereen kent wel een echtpaar als Jack en Grace: hij is knap en rijk, zij is charmant en elegant. Mensen om jaloers op te zijn, als je ze niet aardig zou vinden. Je zou Grace beter willen leren kennen. Maar dat is moeilijk, want Grace en Jack zijn altijd samen.

Sommigen zouden dit ware liefde noemen. Anderen zouden zich misschien afvragen waarom Grace nooit de telefoon opneemt. En waarom ze nooit op visite komt, ook al werkt ze niet. En waarom een slaapkamer van hun huis tralies voor het raam heeft.

Recensie
De Frans-Ierse schrijfster B.A. Paris is opgegroeid in Engeland, heeft korte tijd in Nederland gewoon, maar is tegenwoordig woonachtig in Frankrijk. Samen met haar man heeft ze hier een talenschool, maar daarvoor heeft ze zowel in de financiële sector als in het onderwijs gewerkt. Achter gesloten deuren, de debuutthriller van Paris, is in Engeland bijzonder goed ontvangen. Het boel is inmiddels in meer dan dertig landen uitgegeven en Stone Village Productions heeft de filmrechten verworven.

Grace heeft een leuke baan waarvoor ze regelmatig naar het buitenland reist. Haar ouders ziet ze niet want die zijn geëmigreerd naar Nieuw-Zeeland. Met haar jongere zus Millie, die het syndroom van Down heeft, heeft ze een erg goede band. In een park ontmoet ze de charismatische advocaat Jack. Ze is meteen weg van hem en ook Millie vindt hem leuk. Grace en Jack trouwen en verhuizen naar het huis van hun dromen, waar Millie later ook bij hen in zal trekken. Hun huwelijksreis brengen ze door in Thailand en daar leert Grace de echte Jack kennen. Als ze weer terug in Engeland zijn, leert iedereen hen kennen als het perfecte koppel. Maar Grace wordt nooit gezien zonder Jack, gaat nooit ergens alleen naartoe en heeft ook geen baan. Is er soms meer aan de hand dan op het eerste gezicht lijkt?

De hoofdstukken in Achter gesloten deuren spelen zich af in het heden en verleden. Het verleden begint achttien maanden eerder en kruipt langzaam naar het heden toe, waardoor steeds meer uit de doeken gedaan wordt hoe het komt dat Grace zich in haar huidige situatie bevindt. Door de flashbacks leer je, zeker in het begin van het verhaal, Grace iets beter kennen en kom je ook wat meer over haar achtergrond te weten. Voor Jack geldt dit ook, maar wel in mindere mate. Hoewel je wel wat over beiden te weten komt, blijven de personages in het boek over het algemeen toch vrij oppervlakkig.

Het is waarschijnlijk de bedoeling van Paris dat de sprongen van heden naar verleden spanning in het verhaal moeten brengen. Dat is mislukt want juist die overdaad aan flashbacks zorgt ervoor dat iedere vorm van spanning de kop in wordt gedrukt. Veel situaties zie je daardoor al van mijlenver aankomen. Dit is overigens niet het enige voorspelbare in het boek. Ook het gedrag en de bedoelingen van Jack waren al in het eerste hoofdstuk te voorspellen. Dergelijk elementen zijn niet uniek in psychologische thrillers.

B.A. Paris weet met haar boek wel te bereiken dat de lezer Jack als een bijzonder onsympathiek persoon ziet. Een soort wolf in schaapskleren. Het is niet verwonderlijk dat je je niet met hem kunt vereenzelvigen. Dat geldt in mindere mate voor Grace. Zij is in wezen een vrolijke, sterke en zelfbewuste vrouw, maar in de situatie waarin ze terechtkomt, is ze regelmatig kortzichtig. Ze kan ze niet naar waarde inschatten en komt daardoor nogal onnozel over. Dit had de auteur anders in kunnen kleden, want nu bestaat de kans dat je je toch wel wat aan Grace gaat storen.

Achter gesloten deuren is een boek dat dankzij de niet al te ingewikkelde schrijfstijl erg vlot leest. Ondanks de enorme successen in Engeland is het boek geen hoogvlieger. Daarvoor ontbreekt de spanning, is het te voorspelbaar en heeft het te weinig diepgang. Het is te hopen dat het volgende boek van Paris, dat in januari 2017 in Engeland op de markt verschijnt, wel de kwaliteit heeft die in dit boek ontbreekt.

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: B.A. Paris
Titel: Achter gesloten deuren
ISBN: 9789026336898
Pagina’s: 353
Eerste uitgave: 2016

Beschrijving
Na de dood van haar tante Eva wordt Sophie samen met haar nichten Isa en Lieke verzocht om naar Winterberg te komen voor het openen van het testament. Al snel blijkt dat Eva wel wat voorwaarden aan haar nalatenschap heeft gekoppeld en dat zorgt voor onrust onder de familieleden. Er ontstaat een fikse ruzie omdat Isa heel andere ideeën dan de rest heeft. De volgende dag is ze ineens verdwenen…

Recensie
Tot 2011, het jaar dat hij overleed, was Paul Goeken de auteur achter de boeken van Suzanne Vermeer. Dat laatstgenoemde een pseudoniem was, werd pas na de dood van Goeken bekendgemaakt. Goeken heeft onder eigen naam een aantal thrillers geschreven waarvan Hammerhead zijn debuut was. Zijn vijfde boek was All-inclusive, maar vanwege de afwijkende stijl besloot hij, in overleg met zijn uitgever, dit boek onder pseudoniem op de markt te brengen. De boeken van Vermeer, die stuk voor stuk goed zijn voor een plaats in de bestsellerlijst, zijn tot op de dag van vandaag een groot succes. Wie de huidige schrijver van deze boeken is, wordt geheim gehouden.

Vlak na de begrafenis van haar tante Eva ontvangt Sophie een brief van de notaris. Ze wordt in het testament genoemd als een van de erfgenamen, maar de wens van haar tante was dat het testament in Winterberg, waar ze een hotel runde, geopend wordt. In de wintersportplaats ontmoet ze de andere erfgenamen, haar nichten Lieke en Isa en haar om Dieter. Nadat de notaris het testament voorgelezen heeft, blijkt dat er aan een aantal voorwaarden voldaan moet worden. Dit zorgt voor onenigheid waarna Isa, die anders over de erfenis denkt, boos naar haar kamer gaat. Als ze de volgende dag niet bij een afspraak met de notaris verschijnt zoekt Sophie haar op en komt tot een schrikbarende ontdekking.

Het succes van de boeken van Suzanne Vermeer ligt waarschijnlijk aan het feit dat ze erg vlot lezen en dat de lezer zich tijdens het lezen niet al te veel hoeft in te spannen. Winterberg, dat het veertiende boek van de auteur is, is daar geen uitzondering op. Het concept van dit boek wijkt niet veel af van dat van de andere Vermeer-boeken. Het is luchtig geschreven, leest gemakkelijk weg en is niet diepgaand. Een aantal uren pretentieloos vermaak is met dit boek gegarandeerd.

Ondanks de diverse clichés die in het verhaal verwerkt zijn en de bij vlagen voorspelbare situaties is het boek niet vervelend om te lezen. Er zijn zeker momenten dat je wilt weten hoe het afloopt en wat er precies gebeurd is. De hoofdstukken waarin het verhaal vanuit het perspectief van Sophie en soms van Daan, haar man, verteld wordt, worden soms afgewisseld door enkele waarin een onbekende verteller het woord heeft. En juist die korte hoofdstukjes wekken aanvankelijk de nieuwsgierigheid.

De personages zijn over het algemeen niet uitvoerig uitgewerkt, maar voor een verhaal als dit is dat in feite niet echt noodzakelijk. Wat je als lezer moet weten, kom je te weten. En dat is op zich voldoende. De snelheid en spanning ontbreken in zeker de eerste helft van het boek. Pas nadat er een moord is gepleegd en de vermoedelijke dader gevangen is genomen, nemen beide toe. De laatste twintig bladzijden hebben, naar maatstaven van dit boek gemeten, zelfs een ‘moordend’ tempo.

Hoewel sommige omstandigheden en moment wat onwerkelijk overkomen, is Winterberg geen vervelend boek om te lezen. Wie op zoek is naar diepgang komt bedrogen uit, maar voor wie gewoon eens lekker ontspannen wil lezen, is dit een ideaal boek.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Suzanne Vermeer
Titel: Winterberg
ISBN: 9789400505100
Pagina’s: 231
Eerste uitgave: 2014

Beschrijving
De Special Forces van het Amerikaanse leger staan bekend om hun gespecialiseerde training en moed achter de vijandelijke linies. Maar er is een groep die nog geheimzinniger en nog dodelijker is. Een groep die bestaat uit de meest gevreesde mannen van deze planeet: de soldaten van het Ghost Recon team.

Als de Amerikaanse ambassadeur van Colombia is ontvoerd, vecht het Ghost Recon team zich door hordes rebellen heen om de man te redden. Maar tijdens hun missie ontdekken ze een nieuwe groep fundamentalistische moslims die wordt gesteund door Zuid-Amerikaanse drugskartels en rebellen. Het echte doel van de groep is veel angstaanjagender: de controle over de knelpunten in de Indische Oceaan en het stoppen van de oliehandel. Dit kan miljarden betekenen voor Zuid-Amerika, maar het zal ook zorgen voor economische chaos in de rest van de wereld. Terwijl de soldaten van het team hun prooi achtervolgen, komen ze er echter al snel achter dat hun echte vijand zich nog moet openbaren…

Recensie
De grote droom van Tom Clancy was een loopbaan als militair. Omdat hij vrij slechte ogen had, hij leed aan myopie, was dit een utopie en belandde hij na zijn studie in het verzekeringswezen. Ook had hij een nieuwe droom: het schrijven van een roman. Dat werd The hunt for Red October, dat in 1984 verscheen. Het boek kreeg goede kritieken en verkocht niet slecht. Pas vanaf het moment dat president Ronald Reagan het boek aanprees als perfect werd Clancy wereldberoemd en daarmee een van de meest succesvolle Amerikaanse schrijvers. Veel van zijn werk schreef Clancy samen met coauteurs. Strijdpunt is de nieuwste thriller die op naam van Clancy is uitgebracht, maar geschreven is door Peter Telep.

Het Ghost Recon-team is een geheimzinnig, maar ook dodelijk, onderdeel van het Amerikaanse leger. Het bestaat uit militairen die nergens voor terugdeinzen en geweld niet schuwen. Als in Colombia een CIA-officier door de FARC ontvoerd is, krijgt het Ghost team de opdracht hem uit handen van de rebellen te redden. Tijdens hun reddingsoperatie ontdekken ze dat de rebellen samenwerken met fundamentalistische moslims en drugskartels. De fundamentalisten hebben een angstaanjagend doel: macht en controle op een aantal strategische plekken in de Indische Oceaan, maar ook het stoppen van de oliehandel. Voor Zuid-Amerika is dit financieel lucratief, maar daarnaast zal het grote nadelige gevolgen hebben voor de rest van de wereld. Het Ghost-team zet de achtervolging in en krijgt daardoor te maken met hun vijanden.

Strijdpunt is de derde thriller in de Ghost Recon-serie. De boeken in deze serie zijn gebaseerd op de gelijknamige videogames. Deze games, die onder de categorie shooter-games vallen, blinken vooral uit door de overdaad aan geweld, maar militaire strategieën maken ook deel uit van dergelijke spellen. Dat deze beide ingrediënten eveneens in het boek voorkomen, is onvermijdelijk. Ze zorgen er echter niet voor dat het verhaal actie uitstraalt, laat staan dat er spanning in zit. Wat wel heel erg duidelijk naar voren komt, is dat de leden van het Ghost-team geweld lijken te verheerlijken, ze vinden het fantastisch en genieten ervan.

Een ander opmerkelijk feit is dat het boek overladen is met technische details van de hightech apparatuur die gebruikt wordt. Misschien interessant voor iemand die hierin geïnteresseerd is, maar voor de lezer die hier niets of weinig mee heeft, is het saaie kost. Deze apparatuur, vooral wapens, wordt wel nader verklaard, maar die uitleg straalt uit dat het letterlijk uit de Wikipedia overgenomen is. Gedetailleerde omschrijvingen van situaties of handelingen komen sowieso erg vaak voor in het verhaal. Een aantal daarvan doet zelfs helemaal niet ter zake. Het gevolg daarvan is dat de aandacht van de lezer afneemt.

Om het verhaal realistisch te laten zijn, heeft de auteur actuele en minder actuele gebeurtenissen in het boek verwerkt. In veel boeken werkt dit, maar niet in Strijdpunt. Een belangrijke oorzaak daarvan is dat het verhaal zich in te veel landen, maar ook in een te korte tijd, afspeelt. Het ene moment bevindt het team zich nog in Colombia, niet veel later in het Midden-Oosten en kort daarop alweer in Azië. En overal waar ze komen ontstaat een gewelddadige strijd die door het team succesvol wordt afgesloten. Het Ghost-team krijgt te maken met diverse crisissituaties, maar omdat dit er veel te veel zijn, zorgt het alleen maar veel verwarring. Het wordt daardoor bijzonder rommelig en ook te onwaarschijnlijk om voor realistisch door te kunnen gaan.

Het lijdt geen enkele twijfel dat Clancy en zijn coauteurs goede en succesvolle boeken geschreven hebben. Toch lijkt het erop dat de hoogtijdagen achter de rug zijn. Met als dieptepunt de boeken die gebaseerd zijn op een serie videogames, waar Strijdpunt dus deel van uitmaakt. In feite is het een boek dat nooit geschreven had moeten worden.

(Het boek heb ik onlangs gerecenseerd voor Hebban.)

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Tom Clancy & Peter Telep
Titel: Strijdpunt
ISBN: 97890024573394
Pagina’s: 301
Eerste uitgave: 2016

Beschrijving
Het is winter in Kaapstad. Mace Bishop en Pylon Buso beschermen toeristen en politici in de alledaagse routine. Tot op een dag een toerist wordt ontvoerd en de zaak snel uit de hand lijkt te lopen. Bishop moet vechten voor zijn eigen leven. De mooie en onheilspellende Sheemina February ligt immers altijd op de loer om wraak op hem te nemen. Bishops enige hoop is om haar eerder te vinden dan zij hem.

Recensie
Mike Nicol (1951) heeft als journalist meegemaakt dat in de jaren zeventig de bekendste township van Zuid-Afrika in vlammen opging. Vervolgens braken er rellen uit en begon de revolutie. Dit, maar ook het schrijven van non-fictieboeken, is van invloed geweest op de misdaadthrillers die Nicol geschreven heeft. De auteur geeft aan dat hij schrijft om zijn land te begrijpen en dat misdaadfictie dé manier is om over sociale, politieke en economische kwesties te schrijven. In zijn succesvolle Kaapstad-trilogie, die begon met Payback en eindigt met Black heart zijn deze elementen stuk voor stuk verwerkt.

Mace Bishop en Pylon Buso zijn de eigenaars van een beveiligingsbedrijf en beschermen toeristen en politici. In een winters Kaapstad zorgen ze deze keer voor de veiligheid van het rijke Amerikaans echtpaar Dinsmor, maar ook voor de belangrijke wetenschapper Max Roland. Veronica Dinsmor wordt, onder het oog van Mace en Pylon, voor de deur van het hotel waar ze verblijft ontvoerd. De politie wordt ingeschakeld, maar toch lijkt de zaak uit de hand te lopen en moet Mace voor zijn eigen leven vrezen. Over Max Roland komt steeds meer informatie boven water en lijkt hij niet te zijn wie zegt dat hij is. Behalve met deze problemen heeft Mace ook te maken met de onberekenbare advocate Sheemina February. Ze heeft zich voorgenomen om wraak op hem te nemen. Aan Bishop de taak haar eerder te vinden dan zij hem.

Op 27 juli bekijkt Sheemina February de opnamen van een beveiligingscamera. Vervolgens maakt het verhaal een klein uitstapje naar twee weken eerder, waarna een stap voorwaarts wordt gemaakt naar 23 juli. Vanaf dat moment begin het verhaal eigenlijk pas echt. Dat houdt niet in dat die twee eerstgenoemde situaties overbodig zijn. Zeker niet, want ze zijn in feite de rode draad van het verhaal. De scène met Sheemina wordt aan het eind van het boek zelfs nog overgedaan, maar dan vanuit een totaal ander perspectief.

Nicol heeft zich een stijl aangemeten die over het algemeen staccato is. De overvloed aan korte zinnen hebben soms wat weg van alleen maar een opsomming van feiten, maar samen met de, soms met humor doorspekte, dialogen vormt dit één geheel dat vlot en prettig leest. Desondanks wordt die humor wel eens iets te ver doorgevoerd waardoor het te geforceerd overkomt. De personages zijn stuk voor stuk bijzondere, maar wel sterke, figuren die allen een dubbele rol lijken te hebben of gehad lijken te hebben. Dat blijkt bijvoorbeeld halverwege het boek wanneer meer over Max Roland bekend wordt. Dat is overigens een van de weinige verrassende wendingen in het verhaal.

Black heart is het derde deel van de Kaapstad-trilogie en als je de eerste twee delen niet gelezen hebt, bekruipt je het gevoel dat je belangrijke en wezenlijke informatie mist. Dat ligt niet aan het verhaal in dít boek en het ligt zeker niet aan de auteur. De enige reden daarvan is het niet hebben gelezen van de twee voorgaande delen. Om dit derde deel goed te kunnen volgen en vooral te begrijpen, is het dus absoluut noodzakelijk Payback en Killer country eerst te lezen. Doe je dat niet, dan komt dit boek soms vrij verwarrend over.

Misschien is dit laatste deel van de Kaapstad- of ook Wraak-trilogie, de minste van de drie. Misschien ook niet. In ieder geval vallen er heel veel stukjes van de puzzel op zijn plaats en krijgen Mace Bishop en zijn dochter Christa uiteindelijk de rust waar ze al die tijd naar verlangden.

(Het boek heb ik onlangs gerecenseerd voor Hebban.)

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Mike Nicol
Titel: Black heart
ISBN: 9789044532661
Pagina’s: 416
Eerste uitgave: 2016

Beschrijving
Het jongetje Anjo groeit op in een oude schuur, ergens op de eindeloze zandvlakte van Brazilië. Voor hem en vijf andere verweesde kinderen is elke dag een beproeving – er is nauwelijks eten en voortdurend worden ze blootgesteld aan de wrede grillen van hun ‘voogden’ en gasten.
Een eeuwigheid verder ligt een wereldstad met haar sloppenwijken. Twee jonge prostituees proberen zich er vol goede moed door het leven te slaan, terwijl ze dromen van een betere toekomst. Alles verandert als een van hen zwanger wordt.

In de stad zelf woont agente Elizabet, getrouwd met de hoofdcommissaris van politie die vecht tegen de corruptie in zijn korps. Ze heeft een goed huwelijk, een mooi huis en een huishoudster die haar dierbaar is, maar het ontbreekt haar aan dat ene.

Recensie
Roxane van Iperen heeft altijd al bewondering voor schrijvers gehad en ze hoopte ook ooit zelf eens een boek te schrijven. Omdat ze druk was met haar gezin en werk is het schrijven er nooit van gekomen. Tot ze een idee, dat al een tijdje in haar hoofd zat, begon uit te werken. Het resultaat is Schuim der Aarde, haar debuutroman. Behalve als schrijfster werkt ze als jurist, strateeg en publicist. Haar publicaties verschijnen onder andere in Het Financieele Dagblad, NRC Handelsblad en het Parool. Roxane is eveneens gastcorrespondent Brazilië voor De Correspondent, een digitaal nieuwsmedium.

Ergens op de sertão, een droog gebied in het noordoosten van Brazilië, leeft het jongetje Anjo. Hij woont daar samen met vijf andere kinderen en twee nogal wrede mannen. Ze krijgen regelmatig bezoek van truckers die zich met de kinderen mogen vermaken. Op een dag vindt er een dramatische gebeurtenis plaats en Anjo vlucht weg. Hij komt terecht in een wereldstad, een eind van de sertão vandaan. In een van de sloppenwijken van deze stad wonen de jonge prostituees Lucy en Angelica. Lucy wordt zwanger, wil het kind niet houden, maar brengt het toch op de wereld. Vanaf dat moment verandert haar leven. In de stad zelf woont Elizabet, agente en getrouwd met de hoofdcommissaris van politie. Elizabet heeft alles wat ze zich kan wensen, maar toch ontbreekt er iets dat haar helemaal gelukkig zal maken: een kind.

Het boek heeft drie verschillende verhaallijnen: de stad, de sertão en de berg. Hoewel het leven in ieder van deze gebieden verschillend is, heeft het toch ook overeenkomsten: de ellende die er heerst, maar ook de rauwheid die het leven in ieder van deze gebieden kent. Het maakt dan niet uit of je tot de zogenaamd betere klasse hoort of tot de paria’s. Uit ieder van de verhalen blijkt dat het nergens rozengeur en maneschijn is. Dat is door Van Iperen goed en indringend beschreven.

Vanaf het begin, maar eigenlijk ook na het lezen van de tekst op de achterflap, weet je dat het geen vrolijk boek zal zijn. Het geeft een realistisch beeld van de armoede die in een wereldstad kan heersen, dat de verstotenen nergens welkom zijn en daardoor afgezonderd leven, maar ook dat de mensen die in een sloppenwijk wonen hun bestaan zo aangenaam mogelijk maken zodat ze toch nog wat plezier in hun leven hebben. Het verhaal is daardoor bij vlagen aangrijpend, maar het heeft ook zijn aandoenlijke en vrolijke kanten.

Misschien lijkt het dat Schuim der aarde een moeilijk leesbaar boek is. Daar is echter geen sprake van, het leest zelfs onverwacht vlot. Komt dit doordat je tijdens het lezen het gevoel krijgt dat je deel uitmaakt van het verhaal? Waarschijnlijk wel. En dat is de verdienste van de schrijfster. Daarnaast zijn er zijn enkele momenten dat het verhaal spanning heeft, enkele verrassende wendingen heeft en zeker nieuwsgierig maakt. Want uiteindelijk wil je wel weten hoe het met ieder personage verloopt.

Schuim der aarde is een boek in een over het algemeen prachtige schrijfstijl. Sommige situaties worden niet bij naam genoemd, maar dusdanig beschreven dat je precies weet wat ze inhouden of wat er gebeurt. Aanvankelijk lijken de drie verhalen op zichzelf te staan, maar heel subtiel vloeien ze samen en hebben toch min of meer met elkaar te maken. Zowel tijdens het lezen, maar ook na het dichtslaan van de laatste bladzijde, moet je wat je gelezen hebt even verwerken. Het zet aan tot nadenken en is ook (weer) een eye-opener dat we het in ons eigen lang zo slecht nog niet hebben.

Waardering: 5/5

Boekinformatie
Auteur: Roxane van Iperen
Titel: Schuim der aarde
ISBN: 9789048824205
Pagina’s: 367
Eerste uitgave: 2016

Beschrijving
Wij mensen proberen al eeuwenlang de dieren te overheersen. Waarom helpen, beschermen en waarschuwen zij ons dan in tijden van nood? Pascale Noa Bercovitch beschrijft in dit unieke boek vele opvallende en onverklaarbare voorbeelden van bijzonder dierengedrag. Mooie, vaak diep ontroerende, maar ook humoristische verhalen over wolven, olifanten, honden, katten, leeuwen, gorilla’s, vogels, koeien en nijlpaarden – en hun bijzondere relatie met de mens.

Recensie
Pascale Noa Bercovitch (1967) is een in Frankrijk geboren Israëlische tv-journaliste, documentairemaakster en schrijfster. In haar jeugd was ze atletiekkampioen en nadat ze op haar zeventiende bij een treinongeluk haar beide benen verloor, probeerde ze de Paralympische zomerspelen van 1992 te halen en in 2007 sloot ze zich aan bij het Paralympisch roeiteam van Israël. In 1999 verscheen haar eerste boek, De jongen en de dolfijn, dat meteen een bestseller werd en in tien talen is vertaald. Haar tweede boek, De roep van de luipaard, is in 2001 uitgebracht.

Hoewel de mens het dier al sinds eeuwen probeert te overheersen, zijn er voldoende voorbeelden te vinden van dieren die mensen helpen, waarschuwen en beschermen als deze mensen in nood komen te zitten. Dit gedrag van dieren is vaak opvallend en in de meeste gevallen onverklaarbaar. Dieren hebben, en dan maakt het niet uit of het een hond, kat, wolf, gorilla of een olifant is, een bijzondere relatie met de mens. Ze bieden soms troost, zorgen voor gezelschap waardoor een mens weer op kan leven en zorgen met hun speciale krachten voor dat ze het leven van de mens verrijken.

Het verhaal begint met een nare ervaring van de schrijfster. Ze vertelt hoe ze haar beide benen is kwijtgeraakt en terwijl ze in het ziekenhuis lag, was haar enige afleiding een roodborstje dat haar door het raam aan zat te staren. Dit vogeltje, en een gesprek met haar uitgever, waren in feite de aanleiding om De roep van de luipaard te schrijven.

In het boek komen vragen naar voren hoe het kan dat een dier ernstige ziektes bij een mens kan ontdekken, hoe dieren emoties van hen kunnen aanvoelen, hoe het mogelijk is dat dieren natuurrampen ruim van tevoren voelen aankomen maar ook waarom ze met gevaar voor eigen leven de mens proberen te beschermen. Ondanks dat de wetenschap veel over dieren te weten is gekomen, heeft het op al deze vragen nog steeds geen antwoord. En wellicht komt dat antwoord er ook nooit. En daarvoor is De roep van de luipaard immers ook niet geschreven.

Waar het wel voor geschreven is, wordt in het begin van het boek uitgelegd. Het moest vooral gaan over dieren die mensen te hulp komen. Bercovitch heeft diverse verhalen en anekdotes verzameld waarin de bijzondere belevenissen van mens en dier tot uiting komen. Verhalen die ze tijdens haar reizen heeft opgeschreven, maar ook die haar toegestuurd zijn. Of alle verhalen echt gebeurd zijn, valt soms wel eens te betwijfelen. Een aantal daarvan komen namelijk wat onwerkelijk over. Toch kun je je niet aan de indruk onttrekken dat een dier meer aanvoelt en merkt dan je feitelijk zou denken. Dat wordt in alle opgetekende verhalen wel duidelijk.

Dit alles is over het algemeen in een prettige en leesbare stijl geschreven. Er zijn echter een paar gedeeltes in het boek die wat minder interessant en boeiend zijn. Deze lijken er vooral in opgenomen te zijn om wat meer uitleg en achtergrondinformatie te geven. Desondanks is De roep van de luipaard best de moeite waard om te lezen.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Pascale Noa Bercovitch
Titel: De roep van de luipaard
ISBN: 9789044305272
Pagina’s: 223
Eerste uitgave: 2003

Beschrijving
Wanneer Zoo besluit mee te doen aan het nieuwe reality-tv- programma “In the Dark”, weet ze al dat ze tot het uiterste moet gaan. Ze gaat de ultieme survivaluitdaging aan: ze wil de elf andere kandidaten verslaan en haar avonturen op camera vast laten leggen, voordat ze weer terugkeert naar haar man om een gezin te stichten.

De uitdagingen waaraan Zoo meedoet worden steeds heftiger. Dit is eigenlijk niet wat ze van tevoren had verwacht. Heeft dit spel wel een eind? En wat gebeurt er achter de schermen? De ontdekking van de waarheid blijkt pas het begin… hoe ver gaat Zoo om te overleven?

Recensie
Alexandra Oliva groeide op in een klein stadje bij het Adirondackgebergte in het noordoosten van de staat New York. In verband met haar studie aan Yale University verliet ze dit gebied in 2001. Het lukt haar niet om er Russisch te leren, maar schreef er wel een lang essay over Robin Hood waarmee ze een B.A. in geschiedenis verdiende. Na haar studie verhuisde ze naar Ierland om onder andere te reizen en te schrijven. Ze keerde terug naar New York waar ze haar diploma creatief schrijven haalde. In die tijd schreef ze ook twee romans en kreeg ze het idee voor De laatste deelnemer, dat later haar eerste thriller is geworden. Voordat ze dit boek schreef, heeft ze nog een survivalcursus gevolgd.

Voor het nieuwe reality-tv-programma In the dark zijn twaalf kandidaten geselecteerd. Ze gaan de uitdaging aan om zo lang mogelijk in de wildernis te overleven. De deelnemers moeten diverse opdrachten, zowel solo als in teamverband, uitvoeren. De winnaars worden beloond. De uitdagingen worden lastiger en op een dag krijgen de deelnemers hun ultieme uitdaging te horen: alleen overleven in de wildernis. Zoo is een van hen en vastberaden de anderen te verslaan. Als haar cameraman op een dag niet meer verschijnt staat Zoo er helemaal alleen voor. Ze gaat verder met de opdracht, krijgt het steeds moeilijker, maar zet door. Plotseling ontmoet ze Brennan en trekt verder met haar op. Zoo gaat ervan uit dat hij bij de crew hoort, ondanks dat hij haar enkele gruwelijke verhalen vertelt. Zoo wil echter overleven en krijgt daardoor steeds minder oog voor de realiteit.

De laatste deelnemer kent twee verhaallijnen. Het ene vanuit het perspectief van Zoo en het andere geeft de montage van het programma weer en daarin worden de belevenissen van alle deelnemers beschreven. Dat wordt in feite vanuit het perspectief van de editor verteld. De proloog, in dit boek hoofdstuk nul, verraadt al een aantal sterfgevallen en dat er iets is misgegaan. Dit zorgt er wel voor dat de lezer nieuwsgierig wordt, maar omdat je deze kennis al hebt, kan het funest zijn voor de mogelijke spanning. Het is daarom een niet erg goede keuze om het boek op deze manier te beginnen.

Iedere deelnemer heeft een bijnaam gekregen die gerelateerd is aan zijn of haar beroep of wat hem of haar het meest bezighoudt. Origineel gevonden, maar daarbij lijkt Oliva over het hoofd gezien te hebben dat dit voor de lezer verwarrend overkomt. Het blijft zo goed als het hele verhaal onduidelijk welke echte naam bij een bijnaam hoort en daardoor is het nogal abstract. Wellicht dat dit er de oorzaak van is dat het begin van het verhaal nogal traag verloopt. Naarmate het verhaal vordert wordt dat tempo wel wat opgevoerd, maar de echte vaart blijft uit. Dit gaat niet ten koste van de leesbaarheid, want het boek leest over het algemeen wel vlot.

Het personage Zoo is, ten opzichte van de andere, het meest uitgewerkt. Wat overigens niet wil zeggen dat je erg veel over haar te weten komt. Daarnaast wordt het ook niet verder ontwikkeld en krijg je de indruk dat Zoo een nogal kortzichtig en naïef persoon is. Een aantal situaties waarin ze terechtkomt zijn dusdanig voor de hand liggend dat je wel door moet hebben dat er meer aan de hand is dan alleen maar een spel. Wat voor de lezer al snel duidelijk is vanwege de doorzichtigheid lijkt niet tot Zoo door te dringen.

De laatste deelnemer wordt aanbevolen voor de fans van Wie is de mol? en Expeditie Robinson. In grote lijnen zijn er inderdaad overeenkomsten, maar in tegenstelling tot deze programma’s blijven er na afloop van het boek nog wel wat vragen over die niet worden beantwoord. En, en dat is niet geheel onbelangrijk, een programma als Wie is de mol? is vele malen spannender.

(Het boek heb ik onlangs gerecenseerd voor Hebban.)

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Alexandra Oliva
Titel: De laatste deelnemer
ISBN: 9789026332364
Pagina’s: 397
Eerste uitgave: 2016

Beschrijving
Will Jaeger is ex-militair van de SAS en runt het succesvolle outdoorbedrijf Enduro Adventures. Rijke zakenmensen, sporters, ex-militairen en beroemdheden beproeven met hem hun geluk in de wildste en meest uitdagende survivals ter wereld. Als Will Jaeger en zijn team boven de jungle van de Amazone worden gedropt, raken hij en Irina Narov afgesloten van de groep. Ze raken verstrikt in een geheime missie van de Nazi Relocation Commando’s en stuiten op een samenzwering die zijn tentakels uitstrekt tot in de huidige wereldmachten en geheime diensten.

Recensie
Edward (Bear) Grylls is in 1974 in Noord-Ierland geboren en groeide voornamelijk op in Wales. De veelzijdigheid van Grylls is aanzienlijk. Hij was survival instructeur bij de SAS, werkt als internationale motivatietrainer, presenteerde op Discovery Channel onder andere het programma Ultimate Survival. Daarnaast is hij ook schrijver en bergbeklimmer. Zijn eerste boek, Facing up, gaat over zijn op 23-jarige leeftijd gemaakte beklimming naar de top van de Mount Everest. In 2015 verscheen zijn eerste Will Jaegerthriller, Doodsvlucht.

Will Jaeger, ex-militair en mede-eigenaar van het bedrijf Enduro Adventures, zit gevangen op het West-Afrikaanse eiland Bioko. Zijn vriend Raff haalt hem daar weg en beiden ontsnappen aan president Chambara, die het eiland terroriseert. Hoewel hij er aanvankelijk geen enkele zin in heeft, wordt Jaeger toch overgehaald een laatste expeditie te doen. Deze zal plaatsvinden in het Braziliaanse Amazonegebied. In de ondoordringbare jungle bevindt zich een Duits vliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog. Will en zijn team hebben de opdracht aangenomen het vliegtuig, dat vermoedelijk een groot aantal geheimen bevat, uit de jungle te halen. Ze blijken echter niet de enigen te zijn die erop gebrand zijn het vliegtuig te vinden. Met gevaar voor hun leven gaan ze de strijd met deze onbekenden aan.

Na een aantal korte krantenberichten begint het verhaal in de gevangenis van Bioko, waar Will Jaeger gevangen zit. Dit begin is interessant en boeiend en roept meteen al een aantal vragen op. Met behulp van zijn vriend Raff ontsnapt Will uit deze gevangenis en van het eiland. Op dat moment wordt al heel erg duidelijk dat Grylls bij het schrijven van het boek zijn ervaring en kennis als militair en survivalspecialist gebruikt heeft.

Hoewel Doodsvlucht het eerste deel van een trilogie is, kun je je niet altijd aan de indruk onttrekken dat er tóch een eerder deel geweest is. Het lijkt op die momenten namelijk dat je te weinig informatie hebt om het verhaal te begrijpen. Maar schijn bedriegt, want tijdens het verhaal wordt deze informatie, die vooral betrekking heeft op de verdwijning van Will’s vrouw en kind, steeds meer prijsgegeven en wordt het voor de lezer ook duidelijk wat er gebeurd is en wordt het zijn personage eveneens meer uitgewerkt. Doordat Grylls voor deze opzet gekozen heeft, heeft hij een bepaald spanningsveld gecreëerd.

Behalve dat het boek een actie- en/of avonturenthriller is, heeft het soms ook wat weg van een survivalgids. Grylls heeft zijn passie voor survival bij een enkele beschrijving iets te ver doorgevoerd. Een voorbeeld is de voorbereiding van een parachutesprong. Deze had korter en bondiger kunnen zijn. Het verhaal is het ook een lesje in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog, want een aantal misdaden die door nazi-leiders gepleegd zijn, komen in het boek naar voren. Hierbij wordt het nergens belerend, omdat het verpakt is in een realistisch en fictief verhaal.

Doodsvlucht is een van begin tot eind boeiend, avontuurlijk en bij vlagen spannend en in een vlotte stijl geschreven verhaal. Grylls heeft, samen met co-auteur Damien Lewis, met Will Jaeger een personage in het leven geroepen waar we nog meer van zullen horen. Dat blijkt ook wel uit het open einde en de laatste zin in het boek: Will Jaeger keer terug… en als die terugkeer net zo spectaculair is als dit boek zit het wel goed.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Bear Grylls
Titel: Doodsvlucht
ISBN: 9789044351194
Pagina’s: 411
Eerste uitgave: 2015

Beschrijving
‘Ben je gelukkig met je leven?’

Dat zijn de laatste woorden die Jason Dessen hoort vóórdat de gemaskerde ontvoerder hem bewusteloos slaat. Voordat hij wakker wordt en merkt dat hij vastgeketend is aan een ziekenhuisbed, omgeven door mensen die hij niet kent, die gekleed zijn in beschermende pakken. Voordat een man die Jason nog nooit heeft gezien naar hem glimlacht en zegt: ‘Welkom terug, vriend.’

In de wereld waarin Jason wakker is geworden is niets zoals hij gewend is. Zijn vrouw is niet zijn vrouw. Zijn zoon is nooit geboren. Jason zelf is geen doorneeprofessor in natuurkunde, maar een gevierd genie dat iets buitengewoons heeft ontdekt. Iets onmogelijks.

Is déze wereld of de wereld waar hij vandaan komt een droom? En zelfs als de wereld die hij zich herinnert echt is, hoe kan hij die dan ooit weer terugvinden? De antwoorden liggen besloten in een reis die wonderlijker en afschuwelijker is dan alles wat hij zich ooit had kunnen voorstellen. Een reis die hem dwingt naar de donkerste krochten van zijn ziel te kijken, terwijl hij het moet opnemen tegen een angstaanjagende, nagenoeg onverslaanbare vijand.

Recensie
De in 1978 in North Carolina geboren schrijver Blake Crouch heeft meer dan een miljoen boeken verkocht en zijn werk is in ruim twintig talen vertaald. Na zijn studie Engels en creatief schrijven aan de universiteit van Chapel Hill schreef Crouch korte verhalen die in een aantal crimemagazines zijn gepubliceerd. In 2004 verscheen zijn eerste thriller Desert places. De echte doorbraak van de schrijver kwam na het uitgeven van de Wayward Pines-serie en de verfilming daarvan. Zijn thriller Dark matter die in 2016 verschenen is, wordt nu al een sensatie genoemd. De vertaalrechten zijn voor enorme bedragen overgenomen en de filmrechten zijn ook al verkocht.

Jason Dessen is professor kwantummechanica aan een universiteit in Chicago. Hij leidt een gelukkig leven samen met zijn vrouw Daniela en zijn zoon Charlie. Hoewel Jason aanvankelijk niet wil, gaat hij op aandringen van Daniela naar een feestje in een pub. Een oud-collega van hem heeft een belangrijke prijs gewonnen en viert dat in een informele sfeer. Als Jason korte tijd later naar huis gaat, wordt hij achtervolgd, met een pistool bedreigd, ontvoerd en geïnjecteerd met een onbekende vloeistof. Als hij bijkomt lijkt het in dezelfde wereld te zijn die hij kent, maar toch is alles anders. Zijn vrouw kent hem niet, hij heeft geen zoon, maar wel ander werk. Jason ontsnapt aan zijn belagers en wil weer terug naar de wereld waar hij vandaan komt. Vanaf dat moment maakt hij een onwaarschijnlijke reis en krijgt hij te maken met onverslaanbaar lijkende tegenstanders.

De eerste bladzijden van het verhaal draaien vooral om de kennismaking met Jason. Hij vertelt wie hij is en wat hij doet, maar er wordt ook kort geïnsinueerd naar wat hij had kunnen doen als hij vijftien jaar eerder een andere keuze had gemaakt. Die keuzes vormen de rode draad in Dark matter. De subtitel ‘Wat als?’ geeft dit min of meer al aan. Deze vraag is natuurlijk moeilijk, zo niet onmogelijk, te beantwoorden. Je weet op het moment dat je een bepaalde beslissing neemt natuurlijk nooit wat de gevolgen zijn als je op dat moment een andere beslissing had genomen.

Blake Crouch heeft met Dark matter geen gemakkelijk boek geschreven. De verhaallijnen zijn dusdanig gecompliceerd dat ze verwarrend en onoverzichtelijk over konden komen. Crouch heeft zijn aandacht er echter bij gehouden en daardoor is het verhaal, dat voor de natuurkundeleek overigens wel een paar moeilijkere passages heeft, erg goed te volgen. Dat is uiteraard ook te danken aan de prettige schrijfstijl van Crouch. Deze is realistisch in een op het oog onrealistisch verhaal.

Omdat Jason een soort tijdreiziger in zijn eigen leven is, heeft het boek minimale kenmerken van een sciencefictionthriller. Dat is het echter niet. Dark matter is echter ook geen gewone thriller, maar in welk hokje het boek wel ingedeeld kan worden is moeilijk de definiëren. Misschien dat daarom de term speculatieve thriller is geïntroduceerd. Deze omschrijving benadert het genre van dit boek namelijk nog het meest.

Behalve intrigerend, boeiend en bij vlagen spannend, is Dark matter bijzonder origineel. Het plot is nergens voorspelbaar en de ontknoping is er een die je niet verwacht. Dark matter is een boek dat je lang bij zal blijven. Dat komt misschien ook wel door de boodschap die Crouch met zijn boek mee lijkt te geven. Want waarom zou je een eenmaal gemaakte keuze ongedaan willen maken. Een andere kan namelijk wel eens heel anders uitpakken dan je voor ogen hebt.

Waardering: 5/5

Boekinformatie
Auteur: Blake Crouch
Titel: Dark matter
ISBN: 9789045211244
Pagina’s: 320
Eerste uitgave: 2016