Beschrijving
Ik ben bij de guerrilla gegaan in de vaste overtuiging dat ik de jungle nooit meer uit zou komen. Dat ik mijn leven zou wijden aan en zou geven voor een revolutionair ideaal. In 2012 besloot die guerrilla dat er een vredesproces moest komen dat, in tegenstelling tot eerdere pogingen, ook nog eens tot een ontwapeningsproces leidde. Mijn leven in de jungle werd plotseling onderbroken en ik begon mijn re-integratieproces in de Colombiaanse samenleving. Pech? Geluk? Een geluk bij een ongeluk?

Dit boek is een relaas van wat ik gezien en beleefd heb. Dat hoeft niet per se te passen in het referentiekader dat de meeste Europeanen van de farc, of van Colombia, hebben. Er zijn getuigenissen beschikbaar van slachtoffers van ontvoeringen, van soldaten, van politici, maar dit is mijn verhaal, de getuigenis van iemand die er nog steeds van over­tuigd is dat er een andere wereld mogelijk is.

Recensie
Nadat de in het Twentse Denekamp geboren Tanja Nijmeijer haar studie aan de Universiteit Groningen had afgerond, vertrok ze in 2002 naar Colombia om zich bij de FARC aan te sluiten. Vijf jaar later haalde ze voor het eerst het nationale en internationale nieuws nadat het Colombiaanse leger na een aanval op een FARC-kamp in de jungle haar dagboek in handen heeft gekregen. In 2012 maakte ze deel uit van een delegatie die met de Colombiaanse regering vredesonderhandelingen voerde. Eind 2021 verscheen haar autobiografie Van guerrilla naar vredesproces, waarin ze schrijft over haar leven en ervaringen binnen de guerrillaorganisatie.

Voordat Nijmeijer haar verhaal over haar verblijf bij de FARC vertelt, beschrijft ze in de eerste hoofdstukken van haar autobiografie in vogelvlucht hoe ze in Nederland geleefd heeft. Ze begint met haar herinnering dat ze op vierjarige leeftijd, en tot groot ongeloof van haar ouders, ontdekt dat ze al kan lezen. Vervolgens doorloopt ze een aantal levensfasen tot ze in de belangrijkste belandt die, maar dat weet ze op dat moment nog niet, van grote impact blijkt te zijn op haar verdere leven. Nijmeijer besluit namelijk om haar stage van één jaar in Colombia te willen volbrengen. Na enkele vijven en zessen krijgt ze hier toestemming voor en, hoewel ze zich voor vertrek al in het land verdiept heeft, krijgt ze ter plekke een almaar groeiende interesse in de politieke situatie van de republiek en het onrecht dat vele bewoners wordt aangedaan.

Na dat stagejaar keert ze terug naar Nederland om haar studie af te ronden, maar wel met de intentie zo snel mogelijk terug te keren naar Colombia. Dat doet ze begin 2002 en vanaf dat moment zet ze zich steeds meer in voor de FARC. Nijmeijer beschrijft haar eerste taak bij de stadsmilitie van Bogotá en dat ze (van de uitwerking) daarvan nogal geschrokken is. Ze zet echter door, want ze heeft een persoonlijke missie: iets doen aan de ongelijkheid en onrechtvaardigheid in Colombia en de wereld. Dit ideaal, zo valt in de autobiografie te lezen, heeft ze al geruime tijd, want tijdens haar studietijd had ze zich reeds aangesloten bij de Internationale Socialisten. Mettertijd zijn haar opvattingen radicaler geworden en dat heeft er uiteindelijk toe geleid dat ze, op eigen verzoek, ook aan het front ging meestrijden.

Nijmeijer vertelt dat er momenten zijn geweest dat ze het moeilijk heeft gehad, maar dat ze zich desondanks voor haar idealen wilde blijven inzetten. Dat haar familie een keer op bezoek mocht komen, vond ze fijn, maar daarbij maakt ze de kanttekening dat ze tijdens de stroef lopende ontmoeting merkte dat ze uit elkaar zijn gegroeid. Na verloop van tijd krijgt Nijmeijer een rol tijdens het vredesproces en hierdoor gaat ze over een aantal zaken anders denken, hoewel ze een rechtvaardige wereld nog wel blijft nastreven. Uiteindelijk besluit ze, door verschillende teleurstellingen en onthechting, begin 2020 haar lidmaatschap van de FARC op te zeggen. Terug naar Nederland gaan, zit er voor haar echter niet in. Ze staat nog steeds op de Interpol-lijst van gezochte personen en wordt door veel landen als terrorist beschouwd.

Aan het eind van haar verhaal vertelt de voormalig guerrillastrijdster dat de diverse media regelmatig aan haar vragen of ze dezelfde keuzes zou maken als ze alles over kon doen. Nijmeijer vindt het lastig om daar een antwoord op te geven, maar uit haar reactie kan toch opgemaakt worden dat ze het sowieso anders zou doen. In Van guerrilla tot vredesproces geeft Nijmeijer geen lofzang op de FARC, maar vertelt ze op een bijzonder fijne en leesbare wijze hoe ze destijds tot haar besluit gekomen is, hoe ze al die jaren heeft ervaren, maar ook hoe het kwam dat haar mening ten opzichte van de organisatie langzaam veranderde. Voor iemand die hierin geïnteresseerd is, is dit zonder meer een boeiend en interessant relaas.  

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Tanja Nijmeijer
Titel: Van guerrilla naar vredesproces
ISBN: 9789048851829
Pagina’s: 400
Eerste uitgave: 2021