Beschrijving
Rechercheur occulte zaken David Detta krijgt een nieuwe partner, Tess de Winter. De twee starten moeizaam, maar langzaam krijgt Tess respect voor haar norse mentor, die zich vastbijt in iedere zaak alsof zijn leven ervan afhangt. In Nachtmerrie worden op verschillende avonden een au pair, een klein jochie en een zakenman in hun slaap bezocht door een boomlange, demonische figuur, die hen aanzet tot moord… Om deze mysterieuze moordzaak te kunnen ontrafelen en de moordenaar te kunnen ontmaskeren, zullen rechercheur David Detta en zijn nieuwe partner Tess de Winter hun persoonlijke verschillen aan de kant moeten schuiven.

Recensie
De zeven leden van het schrijverscollectief Winchester McFly zijn allen afgestudeerd aan de filmacademie en in 2013 werkten ze in hetzelfde anti-kraakpand. Tijdens een lunch kwamen ze erachter dat geen van hen de klassieke auteur wilde zijn, maar deel wilde uitmaken van een team van schrijvers. Dit was het begin van hun samenwerking en in die hoedanigheid schreven ze scenario’s voor diverse televisieseries. Hier bleef het niet bij, want begin 2021 verscheen Nachtmerrie, het eerste deel van een boekenserie waarin de rechercheurs Tess de Winter en David Detta mysterieuze moorden proberen op te lossen.

In het Groningse plaatsje Wedde wordt de vader van een gezin door de au-pair omgebracht. De dader, een negentienjarig meisje, is zich hier echter niet van bewust. De rechercheurs David Detta en Tess de Winter krijgen de opdracht de moord te onderzoeken en ontdekken dat er eerder ook al een mysterieuze moord heeft plaatsgevonden. Beide zaken hebben sterke overeenkomsten, want de moordenaars zijn zich niet bewust van wat ze doen. Voor Detta, een expert in occulte moorden, is het al snel duidelijk dat een hogere macht hier verantwoordelijk voor is.

Linda van Stokkum, de au-pair, droomt. Of doet ze dat juist niet? Het lijkt er in het eerste hoofdstuk in ieder geval op dat de auteurs willen dat de lezer daaraan gaat twijfelen. En dat doet hij dan in feite ook wel. Een zekerheid is zonder meer dat Linda een moord pleegt terwijl ze zich daar niet bewust van is. Pas als de daad gepleegd is, realiseert ze zich dat ze iets onomkeerbaars gedaan heeft. Wat er precies gebeurd is, is natuurlijk onduidelijk en daarom komt het begin macaber en licht sinister over. Het schrijverscollectief heeft er een enigszins bovennatuurlijk sausje overheen gegoten, waardoor het een beetje griezelig is, er een klein spanningsveld ontstaat en dat je hoe dan ook nieuwsgierig maakt.

Na deze moord worden Tess de Winter en David Detta naar Groningen gestuurd. Ze worden kort geïntroduceerd, maar gedurende de plot leert de lezer ze beter kennen en kom je erachter dat Detta een op het oog onverwerkt trauma heeft en De Winter, ondanks haar jonge leeftijd, een van de besten is. Beide rechercheurs kennen elkaar niet en zijn min of meer tot samenwerken gedwongen. Dat gaat aanvankelijk nogal stroef, onder andere omdat Detta er zijn eigen denk- en handelwijze op nahoudt. Gaandeweg hun onderzoek begrijpen ze elkaar steeds beter en daaruit valt op te maken dat ze als personage een ontwikkeling doormaken. Naast deze twee tegenpolen, want dat zijn en blijven ze, zijn er nog twee personages die van belang zijn: Puk en Wander Polak, de tamelijk excentrieke lijkschouwers. Hun bijzondere werkwijze mag dat verfrissend zijn, maar is hoe dan ook ongeloofwaardig.

Het verhaal, dat afwisselend vanuit verschillende perspectieven wordt verteld, is over het algemeen gematigd spannend. Er zijn enkele situaties die ervoor zorgen dat de spanningsboog wat strakker gespannen is, maar het is vooral te danken aan het opwekken van de nieuwsgierigheid. Pas in de laatste tien hoofdstukken, er zijn er vijfendertig, is er sprake van een verhoogde spanning. Dan zijn er meer onverwachte ontwikkelingen en neemt de actie een beetje toe. Winchester McFly lijkt zich daarom meer te richten op het bovennatuurlijke, het onverklaarbare. Daarin slagen ze ten dele. Veel van wat zich voordoet heeft namelijk een logische verklaring, hoewel er wel degelijk wat overblijft dat niet te beredeneren is.

Dat de auteurs ervaring hebben met het schrijven van scenario’s is goed te merken. Want Nachtmerrie is een beeldend, levendig en vlot geschreven verhaal dat als een aflevering uit een televisieserie niet zou misstaan. Desondanks is dit eerste deel van een boekenreeks te mager om echt indruk te maken. Het is niet slecht, maar ook niet supergoed.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Winchester McFly
Titel: Nachtmerrie
ISBN: 9789024592876
Pagina’s: 192
Eerste uitgave: 2021

Beschrijving
Willem: De eerste knallen lijken op voetzoekers, tot het schreeuwen begint. Verborgen in een schuilplaats met vijf anderen luistert Willem wanhopig naar de kreten om hulp. Ze zitten in the middle of nowhere, niemand komt hen helpen. Hoelang zal het duren voor de schutters hun schuilplaats ontdekken?

Jake: Jake staart verward naar de feestelijk uitgedoste gasten die in paniek de trap oprennen, en te laat beseffen dat er geen uitweg voor hen is. Schoten weergalmen door het gebouw, hij ziet de schutters op zich afkomen. Hij beseft dat enkel de dood op hem wacht als hij niet meteen reageert. Willem en Jake nemen een drastisch besluit. Wachten op de dood is geen optie. Paniek ook niet.

Recensie
In het dagelijkse leven is Sandra J. Paul, een pseudoniem van Sandra Vets, IT-consultant, maar daarnaast is ze ook auteur. In 2015 debuteerde ze met de Young Adult Eilandenreeks, die bestaat uit de delen Het eiland, De geest, De wolf en De ziel. Na het winnen van de derde prijs bij de Aspe Award in datzelfde jaar besloot ze ook spannende boeken te gaan schrijven. Twee jaar later (2017) verscheen haar eerste psychologische thriller Azerty en in augustus 2021 haar jongste: Paniek. Behalve thrillers voor volwassenen schrijft ze eveneens jeugdthrillers.

Samen met vijf anderen heeft Willem zich verstopt in een krappe ruimte onder het plafond van een zolderverdieping. Ze zijn op de vlucht geslagen voordat de hagel uit een jachtgeweer hen ook hadden kunnen doden. Hun oren zijn getuige van de vele noodkreten die onder hen worden uitgeroepen. Dan neemt Willem het besluit niet langer te wachten. Jake hoort diezelfde schoten, maar ziet ook wie daarvoor verantwoordelijk is. Hij ziet de paniek in de ogen van de wegrennende slachtoffers en weet dat ze niet aan de kogelregen kunnen ontkomen. Hij realiseert zich dat hij de volgende kan zijn als hij niet in actie komt.

Eén situatie, twee verhalen. Het eerste wordt verteld vanuit het perspectief van Willem Smeets, hoofdinspecteur bij de politie van Riel, maar ook een van degenen die op de vlucht geslagen is. Zijn verhaal begint om 14:25 uur en eindigt om 15:15. In die vijftig minuten gebeurt er veel, waardoor het tempo aanzienlijk is. Waar het Willem vooral om gaat, is hulp te krijgen voor de ogenschijnlijk uitzichtloze situatie waarin hij en zijn medevluchters zich bevinden. Daarvoor moet hij hun schuilplaats verlaten en nadat hij dat gedaan heeft, wordt hij geconfronteerd met aangerichte slagveld. De beschrijving daarvan laat niets aan de verbeelding over, de lezer ziet als het ware wat de inspecteur ook ziet. Een enorme ravage, maar wat voor de grootste ontzetting zorgt, zijn de aan flarden geschoten lichamen, waarbij de auteur bepaalde details niet achterwege laat.

Het verhaal van Jake wordt in omgekeerde volgorde verteld, dat begint dus om 15:15 uur en eindigt vijftig minuten eerder. De lezer weet al wat er gebeurd is, hoe het afgelopen is en ook globaal wat aan de slachting ten grondslag ligt. De verhaallijn van Jake gaat daar wat dieper op in, laat zien hoe hij er tegen aankijkt, maar laat de lezer bovenal ooggetuige van de schietpartij zijn. De angst, paniek en wanhoop die Jake en de slachtoffers ondervinden worden heel goed en natuurgetrouw overgebracht. Daarnaast wordt steeds duidelijker of Jake een rol bij dit alles heeft gehad en eveneens of het allemaal zo gelopen is zoals het aanvankelijk was gepland.

De opzet die de auteur gekozen heeft, is origineel en zorgt er in zekere zin voor dat de plot twee soorten spanning heeft. In de verhaallijn van Willem is die grotendeels psychologisch, in die van Jake is het hoofdzakelijk de actie. Er is echter wel een overeenkomst, de lezer is in beide gevallen nieuwsgierig naar hoe het verder zal gaan en hoe het afgelopen en begonnen is. Hierdoor ben je van begin tot eind bij het verhaal betrokken en boeit het vanaf de eerste tot en met de laatste pagina. Dat komt mede omdat de belangrijkste personages voldoende zijn uitgewerkt. Er wordt niet heel erg diep in hun verleden gegraven, maar dat is helemaal niet noodzakelijk. Over hun achtergrond wordt genoeg informatie gegeven om hun handelen in het heden te kunnen verklaren.

Hoewel veel scènes niet prettig zijn, is de schrijfstijl van Paul dat wel. Die is toegankelijk, eigentijds en zeker niet gecompliceerd. Het lukt haar uitstekend om de gevoelens van de personages op de lezer over te brengen en om de spanning heel geleidelijk op te bouwen. Dit alles maakt dat Paniek, waarvan de titel heel toepasselijk is, een prima en goed geschreven pageturner is.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Sandra J. Paul
Titel: Paniek
ISBN: 9789463967778
Pagina’s: 300
Eerste uitgave: 2021

Beschrijving
Een welgesteld gezin wordt in het afgelegen landgoed Carpe Diem op beestachtige wijze vermoord. De moorden komen pas dagen later aan het licht en ondertussen zijn de meeste sporen uitgewist. Rechercheur Dirk Deleu heeft meer vragen dan antwoorden. Welke razernij dreef de dader tot deze gruwelijke slachtpartij? En waarom hield hij de tweejarige Jonas drie dagen langer in leven dan de rest van het gezin? Al snel komen afpersing, jaloezie en duistere familiegeheimen naar boven. Deleu staat voor de meest raadselachtige en complexe zaak in zijn met bloed, zweet en moorden doordrenkte carrière.

Recensie
De auteurscarrière van Luc Deflo (1958) begon met het schrijven van korte verhalen die hij in eigen beheer uitgaf. Later sloot hij een contract af met een uitgever, waarbij hij in 1999 debuteerde met de thriller Naakte zielen, het eerste deel van een langlopende serie met Dirk Deleu en Jos Bosmans. Dit debuut werd al meteen genomineerd voor de Hercule Poirotprijs. In 2008 won hij deze prijs alsnog met Pitbull. In 2018 overleed hij aan de gevolgen van een slopende ziekte. Na zijn overlijden zijn postuum nog vier thrillers uitgegeven, waarvan Carpe Diem, dat in 2020 verscheen, de laatste was.

Op een winterse dag in februari worden op het achteraf gelegen landgoed Carpe Diem de zwaar toegetakelde lichamen van een bemiddeld gezin gevonden. Omdat de moorden een week eerder hebben plaatsgevonden, ontbreken de meeste sporen die naar een dader kunnen wijzen. Rechercheur Dirk Deleu onderzoekt de zaak, heeft weinig tot geen houvast en de vragen waar hij geen antwoord op heeft, lijken zich op te stapelen. Door middel van ondervragingen krijgt hij wel een steeds beter beeld van de vermoorde familie en komt hij er ook achter dat ze een aantal geheimen te verbergen hadden.

In het eerste hoofdstuk maakt de lezer kennis met de familie Degreef, de bewoners van landgoed Carpe Diem, en in het volgende wordt hij deelgenoot gemaakt van de vondst van de lichamen. Wat daarbij opvalt, is de beeldende, welhaast filmische manier van schrijven, maar ook de korte en krachtige zinnen waar de auteur aan het begin van het verhaal gebruik van maakt. Het resultaat daarvan is dat je je in André Degreef, de pater familias vanuit wiens perspectief dat eerste hoofdstuk wordt verteld, kunt verplaatsen en precies doormaakt en ziet wat hij doormaakt en ziet. In het volgende hoofdstuk krijgt de lezer een gedetailleerde beschrijving voorgeschoteld van de zwaar verminkte lichamen. Niet iets voor iemand met een wat zwakkere maag.

Deze sterke en veelbelovende start, waarin de spanning gedurende die eerste bladzijden zelfs al langzaam toeneemt, krijgt echter geen vergelijkbaar vervolg. Dan wordt het namelijk vooral een verhaal waarin de nadruk ligt op het politieonderzoek. Met name om de vraag wie er voor de moorden verantwoordelijk is en misschien nog wel interessanter, waarom ze gepleegd zijn. Om daar achter te komen, gaan zowel Deleu als zijn partner en wederhelft Nadia Mendonck hun eigen weg. Beiden doen dat zonder enige vorm van overleg, wat voor het verhaal natuurlijk wel aardig is, maar tart met alle vastgestelde politierichtlijnen. Carpe Diem heeft nog wel enkele andere onvolkomenheden, want wat te denken van omstanders die op een plaats delict (in dit geval in de woning van de familie Degreef) aan tafel zitten en een borrel drinken terwijl de technische recherche zijn werk nog niet heeft kunnen doen.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van vooral Deleu en Mendonck, maar zo nu en dan zijn er ook hoofdstukken vanuit het oogpunt van de dader. Hoewel dit niet direct voor een enorme dosis spanning zorgt, wordt er wel mee bereikt dat er bij de lezer een geringe mate van nieuwsgierigheid ontstaat. Dat doen de paar cliffhangers eveneens. Daarnaast doen zich ook een paar plotwendingen voor. Het verhaal wordt daardoor niet zozeer spannend, maar geven heel geleidelijk wel meer inzicht in het motief van de moorden. Omdat Carpe Diem het eenentwintigste deel van de Deleu-serie is, heeft de auteur ervoor gekozen de terugkerende personages niet uitvoerig uit te werken. Ze blijven daarom in dit boek vrij oppervlakkig. Geen beletsel om het los van de andere te lezen, maar wie wat meer achtergrondinformatie wil hebben, zal er beter aan doen de reeks op volgorde te lezen.

Alles bij elkaar genomen, is Carpe Diem een aardige politiethriller met een sterk begin, een degelijk plot en een niet al te opzienbarende en verrassende ontknoping.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Luc Deflo
Titel: Carpe Diem
ISBN: 9789463830393
Pagina’s: 288
Eerste uitgave: 2020

Beschrijving
Een politie inspecteur in Genk wordt geconfronteerd met een niet alledaagse moordzaak. Het begin van een onderzoek dat heel zijn leven zal overhoop gooien en waarvoor hij in zijn familiegeschiedenis zal moeten duiken. Welk verband is er tussen Genk, Leipzig, Antwerpen en Kroatië? Waarom werd Vasco opgesloten? Zal hij bevrijd worden? Overleeft Mario de aanslag op zijn leven? Wat hebben een virus en vaccin met deze zaak te maken? Zijn de ouders van Vasco door een noodlottig ongeval om het leven gekomen? Krijgt hij de verrassing van zijn leven te verwerken? Meer vragen dan antwoorden. 

Recensie
Aan het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw richtte Camille Jacobs zijn eigen en eerste bedrijf Camille BVBA op. Daarnaast was hij altijd al een fervent lezer en schreef hij verhalen en gedichten. Na zijn pensionering in 2018 nam hij, op aandringen van vrienden, het besluit zelf een boek te gaan schrijven. Dat werd de thriller Wraak, waarmee hij in augustus 2019 debuteerde. Twee jaar later, begin januari 2021, verscheen zijn derde boek De waarheid.

Hoofdinspecteur Vasco Beeckaert en zijn twee medewerkers Linda en Mario krijgen te maken met een aantal moordzaken die leiden naar het buitenland, maar waarbij hij ook zijn eigen familiegeschiedenis moet uitpluizen. Tijdens het onderzoek, waarbij ze ontdekken dat de moorden verband kunnen houden met een virus en een vaccin, wordt Vasco ontvoerd en opgesloten en vindt er een aanslag op het leven van Mario plaats. Bij Linda, die er dan zo goed als alleen voorstaat, stapelen de vragen waar ze geen antwoord op zich steeds meer op. Lukt het haar om de moorden op te lossen, het verband te leggen en Vasco te vinden?

De Eerste Wereldoorlog was nog maar net voorbij of de wereld werd alweer opgeschrikt door een nieuwe vijand: de Spaanse griep, een pandemie die wereldwijd vele miljoenen levens heeft gekost. Het virus dat deze griep veroorzaakte inspireerde Jacobs tot het schrijven van een thriller waarin deze ziekteverwekker, maar ook het vaccin een belangrijk thema is. Dat diezelfde wereld sinds begin 2020 geteisterd wordt door het coronavirus heeft daar overigens ook aan bijgedragen. Door deze, maar ook verschillende andere waargebeurde feiten is De waarheid een combinatie van feit en fictie. Desondanks is het verhaal gemiddeld geloofwaardig, er doen zich namelijk enkele voorvallen voor waarbij de lezer zich afvraagt of die zich ooit werkelijk zullen voordoen of al voorgedaan hebben.

Het verhaal begint met een uitgebreide introductie van Vasco Beeckaert, een van de hoofdpersonages. Over de andere twee, Linda en Mario, komt de lezer ook wel wat te weten, maar wel  een stuk minder. Voor dit verhaal, dat vanuit verschillende perspectieven wordt verteld, is dat overigens ruim voldoende. Nergens heb je het gevoel iets te missen. Over het algemeen speelt het zich in het heden af, maar in een paar hoofdstukken wordt een flashback gemaakt naar enkele voorbije jaren. Voor het verhaal is dit belangrijk, want op deze manier kom je te weten wat er destijds gebeurd is en wat er precies ten grondslag ligt aan wat er in het heden gebeurt. Dat zorgt voor een lichte spanningsboog, je wordt immers nieuwsgierig gemaakt.

Ondanks dat de meeste hoofdstukken niet met een regelrechte cliffhanger eindigen, bevat De waarheid wel degelijk een aantal spannendere momenten. Dit komt door een diverse onverwachte plotwendingen, enkele actievolle situaties en omdat je, zoals gezegd, voortdurend wilt weten hoe het af gaat lopen en wat er vroeger voorgevallen is. Over dat laatste komt in de ontknoping, die overigens niet gepaard gaat met een daverende climax, duidelijkheid. Op alle vragen komt, zowel voor de politie als de lezer, een antwoord en het verhaal vormt dan ook een afgerond geheel.

De schrijfstijl van de auteur is toegankelijk, beeldend en eenvoudig, maar met regelmaat net iets te gedetailleerd, vooral in de dialogen. Hoewel het verloop van de plot voor enkele verrassingen zorgt, zijn sommige situaties of omstandigheden licht voorspelbaar. Een voorbeeld daarvan is de afkomst van Vasco, dat zag je ruim van tevoren al aankomen. Nadelig voor het verhaal is dit alles overigens niet. Uiteindelijk is De waarheid een aangenaam en plezierige leesbeleving die de lezer zo nu en dan op het verkeerde been weet te zetten.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Camille Jacobs
Titel: De waarheid
ISBN: 9789464025736
Pagina’s: 336
Eerste uitgave: 2021

Flaptekst
De vrouw in de okergele jas werd behoedzaam op de brancard getild. De verpleegkundige klikte de riemen vast en de twee broeders reden de brancard naar de lift. Ze passeerden Maarten op een meter afstand. Terwijl zijn gedachten bij de dader waren realiseerde hij zich opeens dat hij iets bekends rook. Een licht bedwelmende, kruidige geur. Jasmijn. Het duurde een seconde, toen schoot hij naar voren en zwaaide met zijn identificatie. ‘Moment alsjeblieft!’

De voorste broeder stopte verbaasd. Maarten liep om de brancard heen en verstijfde. Hij keek in het bleke, bebloede gezicht van Faridah Amrani. De ambulanceverpleegkundige zag zijn heftige reactie en keek hem vragend aan.

‘Ze is collega…’ Maarten verhief zelden zijn stem, maar nu gebeurde dat. Het klonk als een bevel en een alarm tegelijk. ‘Jelle!’

Raadselachtige aanslagen op immigranten in het zo rustige Amstelveen. Een sluipschutter jaagt op iedereen met een buitenlands uiterlijk. Zijn werkwijze is steeds dezelfde: hij gebruikt precisiewapens met geluidsdemper, observeert en slaat toe. Het team van Maarten Severyn gaat op jacht…

Recensie
Omdat Eric Oosthoek opgroeide in een huis zonder televisie luisterde hij veel naar de radio, maar las daarnaast ontzettend veel boeken, vooral die met fictieve reisverhalen. Voor hem is lezen daarom vergelijkbaar met het maken van een roadtrip. Na een carrière van meer dan dertig jaar bij de publieke omroep heeft hij zich sinds 2008 volledig gericht op het schrijven van fictie en schreef hij scenario’s voor zowel film als televisie. In 2019 verscheen zijn eerste misdaadroman Onder verdenking, het eerste deel van de Severyn & Govaert-serie. Het derde deel, Kwaad ontwaakt, is in mei 2022 uitgebracht.

In Amstelveen en Amsterdam vinden in een paar maanden tijd diverse aanslagen plaats op immigranten van verschillende afkomst, waarvan sommige met dodelijke afloop. De politie heeft al snel het vermoeden dat het om één persoon gaat, want de schutter hanteert telkens een identieke werkwijze: hij maakt gebruik van wapens met geluiddemper en voordat hij toeslaat, lijkt hij zijn slachtoffers eerst te bestuderen. Rechercheur Maarten Severyn en zijn team doen er alles aan om de aanslagpleger te ontmaskeren, maar het zo goed als ontbreken van sporen maakt dit geen eenvoudige klus.

Kwaad ontwaakt is het derde deel van de Severyn & Govaert-serie is, maar kan zonder problemen afzonderlijk van de voorgaande gelezen worden. De zaak waar de recherche, in samenwerking met het Openbaar Ministerie, deze keer aan werkt, staat volledig los van de andere en dat de zaak-Dantzig uit Dood in opdracht, het vorige deel van de reeks, enkele keren genoemd wordt, is voor dit verhaal niet van belang. Voor de terugkerende personages geldt in feite hetzelfde. Er wordt zo goed als niet gerefereerd naar situaties of omstandigheden die in de voorgaande boeken voorkwamen. Daarnaast wordt er niet zo heel erg uitvoerig op hen ingegaan, waardoor ze enigszins oppervlakkig overkomen. Toch zijn ze voldoende uitgewerkt, want in de plot komt de lezer wel degelijk iets meer over de meeste van hen te weten en daardoor ontstaat er zonder meer een band.

Het verhaal begint met een werkelijk voorgekomen situatie die in het voorjaar van 2014 nogal wat ophef in de diverse media veroorzaakte en nu de toon zet voor de zo goed als fictieve plot. Dat de auteur de misdaadroman gebaseerd heeft op waargebeurde zaken zorgt ervoor dat het een hoog realiteitsgehalte heeft, maar ook dat de lezer er in grote mate bij betrokken is. Ondanks dat er één verhaallijn is, die voornamelijk vanuit het perspectief van Severyn wordt verteld, bevat de plot ruim voldoende afwisseling om te blijven boeien. De aanslagen die gepleegd worden, zijn verbijsterend en de diverse onderzoeken die daarop volgen zijn interessant, onder andere omdat de auteur ze vrij uitvoerig beschrijft en geen enkel detail vergeten lijkt te zijn.

De vele gedetailleerde beschrijvingen geven een goed beeld van het werk dat de recherche en de forensisch onderzoekers achter de schermen uitvoeren. Het gevolg hiervan is dat de spanning iets naar de achtergrond wordt gedrongen, maar een spanningsboog is er wel degelijk. Je weet namelijk nooit wanneer de dader weer gaat toeslaan, en evenmin of het Severyn en zijn collega’s gaat lukken om vooruitgang in hun onderzoek te boeken. Het verhaal sluit af met een paar intrigerende hoofdstukken en laten je soms versteld staan van de extreme opvattingen van de verdachte, hoewel daar in de huidige tijd, waarin het rechts-extremisme toeneemt, eigenlijk ook weer niet zo heel gek van opgekeken hoeft te worden.

Al met al is Kwaad ontwaakt, waarin het bestrijden van misdaad van binnenuit bekeken wordt en daardoor een andere opzet heeft dan andere boeken in deze categorie, boeiend, realistisch, soms spannend en aangrijpend, maar ook beangstigend. Want het is niet te hopen dat wat hierin gebeurt ooit de werkelijkheid wordt.

(Met dank aan de auteur voor het beschikbaar stellen van een recensie-exemplaar.)

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Eric Oosthoek
Titel: Kwaad ontwaakt
ISBN: 9789082993486
Pagina’s: 384
Eerste uitgave: 2022

Beschrijving
Rechercheur David Detta, dé expert in Nederland op het gebied van occulte moorden, en zijn partner Tess de Winter worden geteisterd door een oude mythe. In de mergelgrotten van Limburg waren al eeuwenlang verhalen rond over een mysterieuze gedaante: de Vlinderman. Wanneer er twee gruwelijk verminkte lichamen gevonden worden, staat er maar één vraag centraal: is de Vlinderman terug, of wil iemand de mythe nieuw leven inblazen?

Recensie
Winchester McFly is een schrijverscollectief van zeven scenaristen dat werkt volgens het Amerikaanse systeem van showrunnerschap. Dat houdt in dat er één hoofdschrijver is die de rest van het team aanstuurt. De groep bestaat uit vijf mannen en twee vrouwen en ze hebben hun sporen al verdiend met het schrijven voor televisieseries als Smeris, Van God los en Vliegende Hollanders. In februari 2021 verscheen Nachtmerrie, het eerste deel van de Detta Dossiers. Drie maanden later brachten ze het vervolgdeel Verdwaald uit en later dit jaar verschijnt Contact. Het is de bedoeling dat er ieder jaar drie delen verschijnen.

Twee Italiaanse toeristen treffen in een mergelgrot bij het Limburgse Schin op Zand een lijk zonder hoofd aan. De plaatselijke politie roept de hulp in van Tess de Winter en David Detta van de Dienst Landelijke Recherche en gespecialiseerd in bovennatuurlijke moorden. Ze zijn erbij geroepen omdat er volgens de overlevering een moordend monster in de grotten rondwaart. Wanneer er later opnieuw een onthoofd lichaam gevonden wordt, dreigt het jaarlijkse Monsterfeest in het water te vallen. Het is nu de vraag of het monster van Schin op Zand is ontwaakt of dat een oude mythe de kop opsteekt.

De duisternis, het besneeuwde landschap en een bloedspoor dat naar de ingang van een mergelgrot leidt, geven het begin van Verdwaald een licht onheilspellend karakter en zorgen er tevens voor dat de lezer al een beetje nieuwsgierig wordt naar wat hem nog meer te wachten staat. De vondst van het onthoofde lichaam heeft wat lugubers en wordt beeldend beschreven, iets dat trouwens opgaat voor het hele verhaal. Dat de situatie een politieman doet denken aan een identiek voorval waar hij veertig jaar eerder bij betrokken is geweest, moet het een mysterieus tintje geven, maar dat komt niet helemaal uit de verf. Op een paar scènes na, moet de lezer tot de ontknoping wachten tot de echte geheimzinnigheid van zich laat horen. Dan gebeuren er enkele dingen die niet te verklaren zijn en waar ook geen antwoord op gegeven wordt.

Waar ook even op gewacht moet worden, is de exacte rol van David en Tess. Die wordt pas na een paar hoofdstukken duidelijk en daar wordt dan grotendeels mee verdergegaan. Ze worden niet nader geïntroduceerd en daarom komt de lezer maar mondjesmaat iets meer over hen te weten. Het enige waar wat meer aandacht aan geschonken wordt, is dat er tien jaar geleden iets met de dochter van Detta is gebeurd en dat hij dit nog lang niet verwerkt lijkt te hebben. De personages lijken daarom van minder belang te zijn dan het verhaal. Dat geldt ook voor het illustere duo Puk en Wander, een nogal excentrieke tweeling die vanuit het niets tevoorschijn komt en mobiele lijkschouwingen verricht. Juist over hen zou je eigenlijk wel iets meer te weten willen komen.

Omdat Verdwaald een niet al te dik boek is, volgen de gebeurtenissen elkaar in een redelijk rap tempo op. De snelheid in het verhaal is daarom behoorlijk, maar dat zorgt er echter niet voor dat het evenredig spannend is. Natuurlijk, er zijn een paar enerverendere momenten, maar pas in de laatste hoofdstukken is er sprake van een vergroot spanningsveld. Er doen zich dan wat meer onverwachte ontwikkelingen voor, het mysterieuze wezen komt prominent in beeld en de beklemmende en angstige sfeer die Detta in de grot voelt, wordt goed overgebracht. Uiteindelijk leidt dat ertoe dat Tess en David niet voor niets naar het verre Zuid-Limburg zijn afgereisd, maar of ze daar allebei gelukkiger van zijn geworden, is de grote vraag.

Dat Winchester McFly een vlotte pen van schrijven heeft, hebben ze met hun scenario’s al laten zien en tonen dat nu ook met deze nieuwe serie. Ze schrijven om de lezer te vermaken en met Verdwaald lukt hun dat zeker, ondanks dat het op een aantal fronten vrij ongeloofwaardig is. Maar daar is het hen juist ook om te doen.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Winchester McFly
Titel: Verdwaald
ISBN: 9789024592883
Pagina’s: 200
Eerste uitgave: 2021

Beschrijving
Rechercheur Gerard van Dongen wordt beschuldigd van de moord op de zoon van de machtige Russische zakenman Sergei Morozov. In zijn zoektocht om zijn onschuld te bewijzen raakt hij verstrikt in zijn eigen onderzoek, waarbij een mislukte politieactie van veertien jaar geleden een cruciale rol speelt. Iemand die zichzelf ‘een vriend’ noemt, zet hem onder druk, zonder daarbij prijs te geven wat zijn doel is. Gerard vraagt zich ondertussen af wie Morozov in werkelijkheid is. En wie gaat er schuil achter de man die zich De Vos noemt? Als dan ook zijn vriendin Maaike van de radar verdwijnt dreigt Gerard er geleidelijk aan onderdoor te gaan. De schokkende waarheid van veertien jaar geleden wordt hem uiteindelijk zelfs bijna fataal.

Recensie
Ronald van der Pol, werkzaam in de financiële sector, heeft tijdens zijn jeugd veel getekend en geschilderd en wilde aanvankelijk een opleiding aan de kunstacademie volgen. Hoewel dat niet gebeurd is, is hij wel een tijdje kunstschilder geweest. In 2008 kwam hij op het idee om thrillers te gaan schrijven en twee jaar later, in juli 2010, debuteerde hij met De groene kamer, het eerste deel van een serie met Gerard van Dongen en Frank van der Linden. In 2021 verscheen Het rode dossier, dat inmiddels het vierde en laatste deel uit de reeks is.

Op een berdrijfsterrein in Utrecht wordt het lijk van Joeri, de zoon van de puissant rijke en machtige zakenman Sergei Morozov gevonden. Omdat de auto van rechercheur Gerard van Dongen op camerabeelden is vastgelegd, wordt hij verdacht van de moord. Hij weet zelf dat hij onschuldig is en om dat te bewijzen gaat hij op onderzoek uit. Hij vermoedt dat een politie-inval die in 2005 plaatsvond een bepalende rol heeft. Als zijn vriendin Maaike plotseling verdwijnt, wordt het voor hem ook nog persoonlijk. Met behulp van enkele collega’s boekt hij langzaam vooruitgang en komt hij uiteindelijk tot een schokkende ontdekking.

Het rode dossier begint met een proloog die zich in 2005 afspeelt en vervolgens een flashforward naar 2019 maakt. De lezer vraagt zich meteen af wat de inleiding, die ervoor zorgt dat je nieuwsgierig wordt, met de rest van het verhaal te maken heeft. Uiteraard komt daar in de loop van de plot duidelijkheid over, vooral omdat het voorval van destijds als een dun rood draadje door de verhaallijn loopt. Waar de auteur eveneens aandacht aan besteedt, is een persoonlijk drama waar rechercheur Gerard van Dongen mee te maken heeft gehad. Dit ligt alweer jaren achter hem, maar hij heeft dit nog steeds niet volledig verwerkt. Door de zaak waar hij nu aan werkt, komen flarden van die gebeurtenis meer en meer bovendrijven en wordt het duidelijker wat er toentertijd werkelijk gebeurd is.

Omdat het grootste deel van het verhaal vanuit het perspectief van Van Dongen wordt verteld, komt de lezer het meest over hem te weten. Zijn personages is dan ook redelijk goed uitgewerkt. Dat geldt minder voor de anderen, die blijven over het algemeen wat oppervlakkig. Heel erg is dat overigens niet, het enige is dat de lezer zich wat minder met hen verbonden voelt. Waar verder zo goed als niets van te merken is, is dat dit niet het eerste verhaal is waarin zowel Gerard als Frank voorkomen. Dit vierde deel van de serie kan dus uitstekend los van de andere gelezen worden. Het enige verschil is dat laatstgenoemd nu geen rechercheur meer is.

Doordat Van der Pol de lezer al aan het begin nieuwsgierig weet te maken, en hem dat laat blijven, verslapt de aandacht van diezelfde lezer geen moment. Het verhaal bevat ruim voldoende plotwendingen, waaronder een aantal verrassende. Dat heeft echter niet tot gevolg dat er uitzonderlijk veel spannende momenten zijn. Natuurlijk, er is wel een zekere spanningsboog aanwezig, maar die bestaat voornamelijk uit het nieuwsgierigheidsgevoel. Op een enkele keer na is er niet veel spanning die uit actie ontstaat. Dat geldt echter niet voor de ontknoping, daarin is de spanningsboog wat strakker gespannen en doen zich een paar verrassende ontwikkeling voor.

Van der Pol heeft een overwegend toegankelijk schrijfstijl, die bij vlagen wat achterhaald en formeel aandoet. Sommige dialogen komen daardoor enigszins onnatuurlijk over. Dat de auteur daarnaast gebruikmaakt van de namen Rutte en Poetin is leuk, maar het mist wel zijn uitwerking. Het verhaal wordt er niet geloofwaardiger of ongeloofwaardiger door. Alles bij elkaar genomen, is Het rode dossier een aangename thriller zonder meer boeit, maar waar, onder andere op taaltechnisch gebied,  wel wat op aan te merken valt.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Ronald van der Pol
Titel: Het rode dossier
ISBN: 9789090342108
Pagina’s: 434
Eerste uitgave: 2021

Beschrijving
In Brussel wordt de echtgenote van een Belgisch volksvertegenwoordiger aan haar voordeur vermoord. Het wordt een eerste belangrijke zaak voor de pas opgerichte politie van het parket onder leiding van hoofdcommissaris Lode Pynaert. Het blijft echter niet bij een moord want er volgen verschillende pogingen, waarbij de vrouwen afschuwelijk worden verminkt. Er zijn weinig getuigen en wie al iets heeft gezien, beschrijft de dader met een masker. De pers krijgt lucht van de zaak en spreekt van ‘de gemaskerde moordenaar’. De druk op Pynaert groeit en hij krijgt geen vat op de zaak.

Ondertussen komt er bij het parket een anonieme brief binnen waarbij een vrouw beschuldigd wordt van de gifmoord op haar rijke echtgenoot. Ook met deze zaak worden Pynaert en De Cruyenaere belast.

Recensie
Omdat Christian De Coninck, in het dagelijkse leven commissaris bij de politie van Brussel, in 2005 door ziekte niet aan het werk kon, gebruikte hij die gedwongen rustperiode om een aantal politieromans te schrijven. De eerste daarvan was De Praagse connectie, dat in 2007 is uitgebracht. Dit was tevens het eerste deel van een serie rond de politiefunctionarissen Stijn Goris en Stef Pauwels. Zeven jaar later startte hij een nieuwe serie die zich in en na de Eerste Wereldoorlog afspeelt en waarin Lode Pynaert de belangrijkste rol heeft. In 2021 verscheen Dodenberg, het vierde deel van de reeks.

Voor de deur van haar woning wordt de echtgenote van een volksvertegenwoordiger vermoord. Onder leiding van commissaris Lode Pynaert gaat de nog niet zo lang geleden opgerichte politie van Brussel op onderzoek uit. Terwijl dit onderzoek nog in volle gang is, worden er de dagen erna aanslagen gepleegd op een aantal vrouwen. Daarbij wordt hun gezicht ernstig verminkt. Hoewel er niet veel getuigen zijn, weet men wel te vertellen dat de vermoedelijke dader een deels gemaskerde man is. Daarnaast krijgt Pynaert ook nog met een ander voorval te maken, een vermoedelijke gifmoord op een rijke fabrieksdirecteur. Weet hij beide zaken op te lossen?

Dodenberg is een verhaal dat zich in een tijdsbestek van twee weken én in 1920, dus vlak na de Eerste Wereldoorlog, afspeelt. De sfeer van het begin van die jaren ’20 wordt prima weergegeven, het is goed te merken dat de oorlog net achter de rug is, er heerst nog wat verdeeldheid onder de bevolking en de organisatie van de gerechtelijke politie staat nog in de kinderschoenen. Gezien dit laatste lijkt het er daarom soms op dat Pynaert en zijn team enigszins amateuristisch bezig zijn. Niet onlogisch, niemand weet immers hoe een politieapparaat werkt. Ze weten zich echter prima te redden en vooral de onbevangenheid van inspecteur De Cryuenaere is verfrissend. Hij doet zijn werk goed, is leergierig en slim en daarom is het wel eens verbazingwekkend dat hij op zijn tijd als wat dommig wordt neergezet.

Ondanks de korte tijdspanne is het een vrij traag verlopend verhaal, waarin eveneens niet veel actie in voorkomt. Het heeft twee verhaallijnen die inhoudelijk niets met elkaar te maken hebben. De enige overeenkomst tussen beide subplots zijn enkele personages en daar blijft het dan ook bij. De misdaden die gepleegd worden zijn, hoewel ze uiteraard niet door de beugel kunnen, niet buitengewoon spectaculair, er kan van worden gezegd dat ze precies in het tijdsbeeld van toen passen. Het verhaal bevat een miniem aantal plotwendingen, maar die zijn echter niet zo opzienbarend, de verhaallijn wordt er namelijk niet echt anders van. Hierdoor bevat het eigenlijk ook geen spanning, ondanks dat de lezer wel nieuwsgierig is hoe Pynaert en zijn mensen de misdaden, waarvan in een vroegtijdig stadium al is te voorzien hoe ze in elkaar steken, gaan oplossen.

De schrijfstijl van De Coninck is luchtig, bijzonder toegankelijk en bij tijd en wijle heeft de auteur wat humor in de dialogen en interacties verwerkt. Omdat het verhaal in de tweetalige stad Brussel is gesitueerd, wordt er ook wel eens gebruikt gemaakt van een enkel Frans woord. Voor de lezer die die taal niet machtig is, is echter wel duidelijk wat ermee bedoeld wordt. Anders is dat met een fragment in Vlaams, of beter Brussels dialect. Daarvan is niet helemaal helder wat er exact gezegd word, een uitleg in het Nederlands is er namelijk niet. Dit is jammer, maar niet onoverkomelijk.

Dit vierde deel van de Pynaert-reeks kan op zich afzonderlijk van de voorgaande gelezen worden, maar om de terugkerende personages beter te kunnen plaatsen, is het aan te raden om bij nummer één van de serie te beginnen. Qua verhaal is Dodenberg onderhoudend en lijkt er vooral op gericht om de lezer te ontspannen.

Waardering: 3/5

Boekinformatie
Auteur: Christian De Coninck
Titel: Dodenberg
ISBN: 9789089249234
Pagina’s: 288
Eerste uitgave: 2021

Beschrijving
Maarten Vervoort begint aan zijn transmurale verlof in Nijmegen nadat hij twaalf van de achttien jaar heeft uitgezeten in ‘de Koepel’ van Arnhem. Voor de moord op Bauke Veenema waar hij in 1998 een verhouding mee had. De reclassering heeft een baan voor hem gevonden bij de gemeente Nijmegen en een kleine flat om te wonen. Op de galerij ontmoet hij zijn buurvrouw Latifa Baker, een Iraakse die in 2003 naar Nederland vluchtte, vlak voordat de Amerikanen met een aantal bondgenoten Irak binnenvielen. Op vragen van haar beweert hij dat hij haar niet heeft vermoord, en na enige tijd krijgen ze een relatie met elkaar. In die tijd wordt hij geconfronteerd met de verdwijning van zijn oom Jochem Vervoort, waardoor een rechercheur hem verhoord. Als een interventieteam de woning van Jochem binnenvalt worden er in de kelder compromitterende foto’s gevonden van Maarten. Foto’s gemaakt door zijn oom die als paparazzi zijn hobby als fotograaf uitoefent. Een jaar later wordt zijn lichaam aangetroffen, gekneveld en vastgebonden met een prop in zijn mond. Omgekomen door gebrek aan water. Maarten wordt verdacht van deze misdaad, doch harde bewijzen daarvoor komt het rechercheteam niet op het spoor.

Recensie
In zijn werkzame leven was John de Kiewit zakenman en in die hoedanigheid legde hij alles op papier vast. Met de dossiers die hij in de loop der jaren verzameld heeft, heeft hij altijd wat willen doen, maar wat wist hij niet. De tip die hij kreeg om een boek te gaan schrijven, nam hij ter harte en dus gebruikte hij zijn aantekeningen voor het schrijven van zijn derde roman Jenna. Dit boek bracht hij in 2017 onder het pseudoniem Giovanni Pavoncella uit. In juni 2021 verscheen zijn achtste boek, de misdaadroman Achteruit de tijd in.

Nadat Maarten Vervoort twaalf van de achttien jaar gevangenisstraf heeft uitgezeten, wordt hij onder voorwaarden vrijgelaten. Hij is veroordeeld voor de moord op zijn tante, maar zelf heeft hij altijd beweerd het niet gedaan te hebben. In het appartementencomplex waar hij nu woont, ontmoet hij de van oorsprong Irakese Latifa Baker, met wie hij een relatie begint. Dan verdwijnt plotseling een oom van hem en een jaar later wordt zijn diens lichaam gevonden. De politie ontdekt tevens een enorme hoeveelheid foto’s, waaronder een aantal waar Maarten op staat. Vanaf dat moment wordt Maarten weer in de gaten gehouden.

Achteruit de tijd in bestaat uit een aantal verhaallijnen en speelt zich vooral in 2010 af, hoewel er ook een enkele keer een korte flashback naar een recent verleden is. De verschillende verhalen worden verteld vanuit het perspectief van diverse personages, waarvan enkele al in eerdere boeken van Pavoncella voorkwamen. Omdat nergens uit blijkt dat dit het vervolg van een serie is en eveneens niet naar de voorgaande boeken wordt gerefereerd, is het geen enkel probleem om deze politieroman afzonderlijk van de andere te lezen. Een aantal van de personages wordt aan het begin van het verhaal voorgesteld en daardoor weet de lezer met wie hij te maken heeft. Voor andere karakters geldt dat hij ze gedurende de plot wat over hen te weten komt. Het blijft echter allemaal redelijk oppervlakkig, wat voor dit verhaal overigens geen enkel bezwaar is.

De plot bestaat uit drie delen en een epiloog. In het eerste deel draait het hoofdzakelijk om Maarten, die in zijn nieuwe woonplaats Nijmegen zijn draai probeert te vinden. In deel twee gaat het voornamelijk om een reeks misdaden die in Twente worden gepleegd. Twee subplots die op geen enkele manier een link met elkaar lijken te hebben. Dat verband wordt in het laatste deel wel duidelijk, maar de weg daar naartoe is nogal chaotisch. Het is niet altijd helder vanuit wiens perspectief een scène wordt verteld, zoals het ook regelmatig voorkomt dat je niet weet wat een bepaald fragment met het verhaal te maken heeft. Verder treedt de auteur wel erg veel in details, hij somt allerlei data, feiten en wetenswaardigheden op die totaal niet relevant zijn. Het heeft er alle schijn van dat hij het verhaal beeldend wil laten zijn. Iets dat overigens volledig is mislukt.

Waarmee Pavoncella eveneens de mist ingaat, is zijn manier van schrijven. In zinnen en alinea’s worden tegenwoordige en verleden tijd door elkaar gebruikt, zinnen hebben geen vloeiend verloop, het taalgebruik is zo nu en dan nogal gedateerd en het aantal stijl-, taal- en spellingsfouten is schrikbarend. Achteruit de tijd in gaat door voor een misdaadroman, maar het heeft geen enkele spanning. Er zijn geen plotwending, geen verrassingen, en hoofdstukken, voor zover daarvan gesproken kan worden (het boek kent namelijk geen hoofdstukindeling) eindigen niet met cliffhangers. De lezer wordt absoluut niet geprikkeld om het verhaal per se uit te willen lezen. Aan het eind van het derde deel weet de auteur de lezer toch nog in heel geringe mate te verbazen. Dan geeft Maarten, die tot dat moment altijd gezwegen heeft, openheid van zaken. Maar als echte verrassing komt dat dan niet meer aan. Al met al is Achteruit de tijd in een regelrechte teleurstelling.

Waardering: 1/5

Boekinformatie
Auteur: Giovanni Pavoncella
Titel: Achteruit de tijd in
ISBN: 9789464354720
Pagina’s: 340
Eerste uitgave: 2021

Beschrijving
Twee vrienden.
Een bruid die sterft.
Twee versies.
Een onbetrouwbare verteller.
Wie geloof jij?

Sandra J. Paul laat je zelf kiezen welke versie je het eerst leest. Geloof je Nathan, die beweert dat zijn beste vriend een moord heeft gepleegd? Of ga je voor Elias, die bij hoog en bij laag zweert dat zijn bruid gevallen is? Kies zelf. De echte waarheid zit verborgen in het midden.

Recensie
Tijdens de allereerste uitreiking van de Aspe Award in 2015 won Sandra Vets met haar korte verhaal Duivelse drank de derde prijs en dat was voor haar de aanzet om haar eerste spannende boek te schrijven. Dat was het in 2017 en onder het pseudoniem Sandra J. Paul geschreven verschenen Azerty, dat twee jaar later in een uitgebreidere versie heruitgegeven werd. In oktober 2020 bracht ze haar thriller Mijn waarheid uit. Hiervoor heeft ze zich laten inspireren door haar chiropractor. Onder de naam Joanne Carlton schrijft ze Engelstalige boeken, die ze vervolgens naar het Nederlands vertaalt.

Elias en Nathan Vergauwen zijn neven, maar eveneens elkaars beste vrienden. Hoewel ieder hun eigen weg gekozen heeft, Elias is succesvol advocaat in Boston en Nathan mode- en reisfotograaf en reist de hele wereld over, hebben ze regelmatig contact met elkaar. Het is daarom niet vreemd dat Elias zijn neef gevraagd heeft om zowel getuige als fotograaf op diens bruiloft te zijn. Dan sterft Natalie, de bruid. Elias en Nathan hebben ieder hun eigen verhaal over de toedracht, de een houdt het op een ongeluk, de ander beschuldigt zijn neef. Maar wiens versie is de waarheid?

De uitvoering van Mijn waarheid is het meest opvallende, het is namelijk een omkeerboek. Eén waarheid wordt verteld door Nathan, de andere, wanneer het boek dus omgedraaid wordt, door Elias. Het komt er in feite op neer dat het één verhaal is, maar verteld vanuit twee paar ogen. En zoals eigenlijk zo goed als altijd het geval is, worden er dan steevast twee versies van een dergelijk verhaal verteld. Dat is nu dus niet anders. Hoewel het de keuze van de lezer met welke waarheid begonnen wordt, is het aan te raden om eerst die Nathan te lezen en pas daarna die van Elias. De reden daarvan is de spanning, die is dan stukken hoger dan wanneer het verhaal in een andere volgorde gelezen wordt.

De proloog die zich op 17 oktober afspeelt en aan beide verhalen voorafgaat, is een interessante en hoewel de spanning daarin niet zo heel erg groot is, zorgt het er wel voor dat de lezer enigszins nieuwsgierig wordt naar wat zich tussen hen heeft afgespeeld. De essentie van Mijn waarheid vindt overigens ook op die dag plaats, maar afwisselend heeft het een aantal flashbacks naar eerdere tijdstippen op die dag, maar ook naar twee maanden eerder. Hierdoor krijgt de lezer meer achtergrondinformatie waardoor hij de belangrijkste personages veel beter leert kennen en zich daardoor goed met hen kan vereenzelvigen. Een bijkomend effect is dat er geleidelijk aan steeds meer prijsgegeven wordt van wat er precies gebeurd is.

Gedurende de plot krijgt de lezer een vermoeden wat er aan de hand is en wie de echte waarheid spreekt, maar dit heeft in werkelijkheid meer weg van het in kaart brengen van mogelijke motieven dan van te weten wie er voor de dood van Natalie verantwoordelijk is. Dit verandert echter wanneer Elias zijn waarheid vertelt. Door een aantal gebeurtenissen weet je dan zo goed als zeker waar haar dood aan te wijten is, iets dat in de échte waarheid bevestigd wordt. Alleen de toedracht is volkomen anders dan je daarvoor had kunnen vermoeden. Daarmee zorgt de auteur uiteindelijk wel voor een verrassingseffect.

Natuurlijk weet je dat een van de verhalen een herhaling van zetten is, maar omdat het toch dermate anders wordt verteld, heb je dat gevoel absoluut niet. Sterker nog, het is zelfs wel interessant om eenzelfde verhaal vanuit twee oogpunten te zien. Mijn waarheid heeft daardoor een originele insteek waarmee het Paul lukt om de lezer van begin tot eind te boeien.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Sandra J. Paul
Titel: Mijn waarheid
ISBN: 9789463967389
Pagina’s: 440
Eerste uitgave: 2020