Flaptekst
In De uitdaging maken we kennis met Cassandra, een Amsterdamse die als barvrouw in een illegaal casino werkt. Tot haar grote schok wordt in het gokpaleis onder luid gejoel een livestream uitgezonden waarin een jonge moeder voor een onmogelijke keuze wordt gesteld: ze moet zichzelf iets aandoen of haar geliefden moeten het ontgelden. Terwijl ze in blinde paniek een beslissing moet nemen wordt er in het casino enthousiast grof geld ingezet. Wanneer Cassandra beseft dat het spel menens is en niet in scène is gezet, neemt ze een drastische beslissing die consequenties heeft voor haar eigen veiligheid… Ze went zich tot de enige persoon die ze echt kan vertrouwen: rechercheur Thomas van Aaken.

Recensie
Omdat auteur Martyn van Beek een nieuwe start wilde maken, begon hij onder het pseudoniem Marit Vanström met het schrijven van verhalen die een andere intonatie hebben dan de boeken die hij onder zijn eigen naam schrijft. In 2020 verscheen De puzzelaar, het eerste deel van een serie met rechercheur Lianne Bloemen en haar collega Thomas van Aaken. Begin 2022, ongeveer anderhalf jaar later, verscheen De uitdaging, dat het derde deel van de reeks is. Onder zijn eigen naam zijn inmiddels al zeven boeken uitgebracht.

Cassandra werkt als barvrouw in een illegaal gokpaleis op het terrein van een sloopbedrijf in het Amsterdamse havengebied. Op een zaterdagavond is ze getuige van een livestreamuitzending waarin een jonge vrouw moet kiezen of ze zichzelf iets aan gaat doen of dat haar gezin wat overkomt. Vlak voordat getoond wordt wat haar besluit is, wordt het beeld stilgezet en krijgen de bezoekers van het casino de gelegenheid geld in te zetten op haar beslissing. Cassandra is geschokt en informeert rechercheur Thomas van Aaken over deze praktijken. Het risico nemend dat ze haar leven niet meer zeker is.

Een proloog, waaruit overduidelijk opgemaakt kan worden dat een jonge vrouw onvrijwillig een eind aan haar leven moet maken, zorgt er meteen voor dat de lezer het verhaal ingezogen wordt. Het begin maakt nieuwsgierig, heeft al een lichte spanning en zorgt tevens voor diverse vragen. Daarna maakt het verhaal een sprong naar een week later en laat de auteur je kennismaken met Cassandra, de barvrouw van een illegaal casino, en uit wier perspectief een aantal hoofdstukken wordt verteld. Vanaf het moment dat zij contact met rechercheur Thomas van Aaken heeft opgenomen, komt ook zijn collega Lianne Bloemen weer in beeld en wordt het grootste deel van de resterende plot – en dat is nog aardig wat – door haar ogen verteld.

Omdat beide rechercheurs ook in de voorgaande twee delen hun opwachting hebben gemaakt en in De uitdaging zo nu en dan naar deze twee boeken wordt verwezen, is het verstandig de reeks op volgorde van verschijnen te lezen. Sommige situaties zijn dan beter te begrijpen, leer je beide politiemensen een stuk beter kennen en zie je hoe ze zich ontwikkelen. Qua verhaal is dit derde deel overigens wel uitstekend los van de andere te lezen. Het lijkt er echter wel op dat Bloemen en Van Aaken deze keer aan de wat oppervlakkige kant blijven, vooral omdat er niet zo heel veel nieuws over hen verteld wordt. Toch komt de lezer die de reeks volgt hoe dan ook iets meer over hen te weten, maar doordat verondersteld wordt dat veel al bekend is, blijft dit beperkt tot een paar wetenswaardigheden.

Al vanaf het begin wordt de lezer getrakteerd op spanning. Diverse scènes zorgen ervoor dat je deze met ingehouden adem volgt, maar eigenlijk kan er ook gezegd worden dat de spanningsboog tijdens het verhaal continu strakgespannen staat. Er zijn weliswaar enkele momenten het iets rustiger is, maar dat is voornamelijk wanneer het politieonderzoek zich in de aanvangsfase bevindt, wanneer het rechercheteam wordt samengesteld en de stand van zaken geïnventariseerd wordt. Voor het overige is de lezer voortdurend bij het verhaal betrokken. Diverse nieuwsgierig makende cliffhangers, vele plotwendingen en een aantal afschuwwekkende situaties zijn daar debet aan.

Het is interessant om de werkzaamheden van de politie te volgen, maar – hoe verschrikkelijk het ook is – ook te zien wat de aanpak van de dader is. Hoewel het motief van hem aan het eind van het verhaal wel naar voren komt, wordt er daarna niet meer verder op ingegaan. Het zou een mooie en intrigerende toevoeging zijn geweest. Desondanks heeft Vanström met De uitdaging, die eindigt met een grote cliffhanger, een prima thriller afgeleverd waar menig lezer van zal smullen.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Marit Vanström
Titel: De uitdaging
ISBN: 9789447206651
Pagina’s: 298
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
Om even weg te zijn van haar lastige ex-vriend, besluit Kate een ski-kamp voor kinderen te begeleiden in het skigebied Les Portes du Soleil. Nog voor de kinderen toegekomen zijn wordt het kamp overschaduwd door een moord. Als er een dag later nog een dode valt wordt het kamp stopgezet. Kate weet niet meer wie ze vertrouwen kan. Zeker voor haar kamergenoot Tristan heeft ze uiterst tegenstrijdige gevoelens. Angst en aantrekking liggen gevaarlijk dichtbij terwijl er buiten een zware sneeuwstorm woedt. Afgesloten van de buitenwereld valt er nog een dode en beseft Kate dat de moordenaar wel één van hen moet zijn…

Recensie
Tijdens haar jeugd heeft Vivian Helena zes jaar in Zwitserland gewoond, waar ze besmet is geraakt met het skivirus. Daarnaast heeft ze altijd al een passie voor schrijven gehad. Met het schrijven van haar debuutthriller IJskoud vermoord, dat in het voorjaar van 2022 is verschenen, heeft ze deze twee liefhebberijen kunnen combineren. Voor haar was het overigens vanzelfsprekend dat haar boek zich in skigebied Les Portes du Soleil, dat ze zelf vrij goed kent, zou afspelen. In het dagelijkse leven is ze diëtiste.

Kate heeft niet lang geleden haar relatie verbroken, maar haar ex-vriend blijft haar bestoken met appjes. Om van hem af te zijn en zich met andere dingen bezig te houden, heeft ze ingestemd om te assisteren bij een ski-kamp voor kinderen. Op de tweede dag wordt in het chalet waar ze verblijft een moord gepleegd en een dag later is het opnieuw raak. Het kamp wordt daarna beëindigd, maar vanwege het politieonderzoek moet de begeleiding nog blijven. Als daarna nog iemand om het leven wordt gebracht, kan het bijna niet anders dan dat een van hen de dader is.

De korte proloog, waar het verhaal mee begint, wordt verteld vanuit het perspectief van een dan nog onbekend personage, maar waarvan eigenlijk wel meteen duidelijk is dat dit een moordenaar is. In die inleiding richt deze verteller zich rechtstreeks tot de lezer en heeft het vooral over verslaving, in het bijzonder die van zichzelf. Veel nieuwsgierigheid bij de lezer levert dit echter niet op; sterker nog, het is eigenlijk een nietszeggend stukje tekst dat in feite achterwege had kunnen blijven. Hierna wordt het verhaal, op een enkel hoofdstuk na, vanuit het oogpunt van Kate verteld. De lezer leeft en voelt dan ook het meest met haar mee, maar dat was in de genoemde proloog al voorspeld.

Hoewel er relatief vrij snel in de plot een moord gepleegd wordt, levert dit geen enkele spanning op. Die ontbreekt zelfs ook nog nadat een tweede persoon om het leven is gebracht. Het is wel te merken dat de auteur heeft geprobeerd spannende momenten te creëren – vooral door enkele personages verdacht te maken = maar dat is haar niet gelukt. Het is op die momenten te voor de hand liggend en te doorzichtig. Als het eind van het verhaal nadert verandert dit echter drastisch, want in deze laatste fase van de plot staat de spanningsboog strak gespannen. Er is actie, er vinden allerlei ontwikkelingen plaats die daarvoor nog ondenkbaar waren en voor een paar personages wordt het echt kantje boord. Toch doen sommige situaties onwillekeurig denken aan veel scènes in de Britse televisieserie Midsomer Murders, met name de sfeer en omstandigheden wanneer verdachten ondervraagd worden of personages elkaar beschuldigen van van alles en nog wat.

Een groot deel van de plot verloopt in een niet al te hoog tempo, dus heeft de lezer het gevoel dat er niet zo heel erg veel gebeurt. Niet alleen de ski-activiteiten van enkele personages worden uitvoerig onder de aandacht van de lezer gebracht, maar ook de onderlinge perikelen en de op het oog niet al te beste verhoudingen worden regelmatig beschreven. Tot aan de ontknoping, waarin de snelheid wel een flink stuk hoger ligt, hebben de gepleegde moorden en het oplossen daarvan een aanmerkelijk ondergeschikte rol. In een van de laatste hoofdstukken doet de auteur overigens nog een poging de lezer heel even op het verkeerde been te zetten. Dit lukt niet helemaal, want je voelt gewoon aan alles dat het een instinker is.

Ondanks dat IJskoud vermoord voor een thriller doorgaat, heeft dit boek meer raakvlakken met een feelgood waarin intriges voorkomen en een spannende finale heeft. Het vlot geschreven debuut van Helena, waarin het taalgebruik eenvoudig is en waarin eveneens wat kleine technische missers zitten, is over het geheel genomen niet vervelend om te lezen, maar een spectaculaire pageturner is het zeker niet.

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Vivian Helena
Titel: IJskoud vermoord
ISBN: 978191398029
Pagina’s: 248
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
Mark en Julia zijn gelukkig getrouwd en werken hard aan hun carrières. Als Mark promotie krijgt, verhuizen ze samen met hun zevenjarige dochter naar de andere kant van het land, waar ze vol enthousiasme aan hun nieuwe avontuur beginnen. Maar er is iemand die hen het geluk niet gunt. Of zijn er meerdere mensen die hun liefde kapot willen maken?

Wanneer Julia burn-outverschijnselen krijgt en diverse gebeurtenissen zich in een rap tempo opstapelen, neemt hun leven een onvoorspelbare wending. Pas als ze ternauwernood aan de dood ontsnapt, durft Julia de waarheid onder ogen te zien. Hoe ver kan iemand gaan om zijn doel te bereiken? En welk duister geheim mag nooit aan het licht komen?

Recensie
Vanwege haar werkzaamheden als Executive Assistent en burn-out preventiecoach moet Daniëlle Disser altijd al vrij veel schrijven. Ongeveer twaalf jaar geleden kreeg ze schrijfinspiratie en begon ze aan een boek, dat ze overigens nooit heeft afgemaakt. Negen jaar later, tijdens een vakantie op Ibiza, bedacht ze een nieuw verhaal en wist ze dat het boek er ooit zou gaan komen. Ze ging aan de slag uiteindelijk verscheen in het voorjaar van 2022 haar debuutthriller Volmaakte onschuld, waarin Julia Miller de hoofdrol heeft en dat tevens een vervolg krijgt.

Na zijn promotie verhuizen Julia en Mark Miller met hun zevenjarige dochter naar Washington. Ze wonen er in een prachtig huis, hun carrières verlopen voorspoedig en ze sluiten vriendschap met Leah, hun nieuwe buurvrouw. Het geluk lijkt Julia toe te lachen, maar dan krijgt ze last van burn-outverschijnselen en vinden er ook nog eens verschillende gebeurtenissen plaats die invloed op haar leven hebben. Op een dag krijgt ze een hartstilstand en komt ze in het ziekenhuis terecht. Vervolgens hoort ze van haar moeder iets dat ze nooit heeft zien aankomen, waardoor haar vertrouwen in enkele dierbaren geknakt is.

Volmaakte onschuld wordt voornamelijk verteld vanuit het perspectief van Julia Miller, maar er zijn ook diverse fragmenten (inclusief een epiloog van maar liefst vijf hoofdstukken) waarin een aanvankelijk onbekend personage – al snel blijkt dat haar naam Cat is – haar verhaal vertelt. Ondanks het feit dat het vooral Julia is die in beeld is, komt de lezer door middel van enkele flashbacks het meest te weten over deze Cat. Miller en de andere karakters die een belangrijke rol in de plot hebben, zijn en blijven over het algemeen vrij oppervlakkig. Dit geldt in grote mate eigenlijk ook wel voor het verhaal zelf, ondanks dat stalking en een burn-out met de daarbij behorende symptomen thema’s zijn die je niet in de koude kleren gaan zitten.

De proloog – ook vanuit het perspectief van Julia – zorgt er niet alleen voor dat de lezer enigszins nieuwsgierig wordt, maar eveneens dat een paar vragen naar boven komen drijven. Er ontstaat dan tevens een heel lichte spanning, die echter meteen daarna weer snel verdwenen is. Pas heel ver in de plot doet zich een situatie voor waarbij het opnieuw een heel klein beetje spannend wordt. Helaas is ook dit van korte duur, waardoor je niet het gevoel hebt een thriller te lezen. Dit wordt versterkt doordat het leeuwendeel van het verhaal opgeslokt wordt door de continue werkdrift van Mark, de gezondheidsperikelen van Julia en hun verstandhouding met buurvrouw Leah. Pas in de laatste drie hoofdstukken, waarin de grootste verrassing van de plot te bewonderen valt, wordt het boek bijna thrillerwaardig.

Omdat de schrijfstijl van Disser ongecompliceerd, vlot en toegankelijk is, is dit geen moeilijk boek om te lezen. Het tempo van het verhaal, dat soms in kleine en soms in wat grotere sprongen voorwaarts gaat, is behoorlijk. Er gebeurt voldoende, hoewel er zo goed als geen actie in voorkomt. Ook het aantal nieuwsgierig makende cliffhangers is beperkt, net als plotwendingen die ervoor zouden kunnen zorgen dat de verhaallijn een andere richting inslaat. Zoals al kort gememoreerd, is de epiloog het verrassendst. Tot dan heeft het er alle schijn van dat de lezer een voorspelbaar verhaal voorgeschoteld heeft gekregen en precies denkt te weten hoe een en ander in elkaar steekt. Die droom valt tijdens de laatste bladzijden in duigen omdat de auteur je in de plot volledig op het verkeerde been heeft gezet.

Een dergelijk climax mag beschouwd worden als de kers op de taart, maar neemt niet weg dat Volmaakte onschuld over de hele linie een enigszins tegenvallende thriller is. Het gebrek aan spanning en het tekort aan afwisseling zijn daar de grootste boosdoeners van.

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Daniëlle Disser
Titel: Volmaakt onschuld
ISBN: 9789493191853
Pagina’s: 338
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
Het is Sascha gelukt om haar twee passies te combineren: haar voorliefde voor Spanje en haar drijfveer om voor anderen te zorgen. Ze krijgt een droombaan in een resort in de zonnige stad Sevilla. Haar baas vindt haar meer dan leuk, en dat hun liefde geheim moet blijven geeft een extra spanning aan hun relatie. Dan valt er een dode in het resort. Als blijkt dat het geen natuurlijke dood was, beseft Sascha dat er iets gruwelijk mis is.

Recensie
Schrijfdocent en auteur Marelle Boersma heeft het aan haar vader, die na zijn pensionering een boeg geschreven heeft, te danken dat ze auteur werd. Ze volgde een aantal cursussen, ging daarna aan de slag en debuteerde in 2005 met Nephila’s netwerk. Twaalf jaar later sloeg ze een andere weg in en na haar emigratie uit Nederland startte ze met een serie vertrekthrillers, waarvan het in 2018 verschenen Chateau de Provence de eerste is. Haar nieuwste boek uit deze reeks is De engel van Sevilla, dat op 1 september 2022 is verschenen.

Verpleegkundige Sascha heeft in het Spaanse Sevilla werk gevonden in een resort voor ouderen. Ze is nog druk bezig in haar pas verworven appartement in het centrum van de stad als ze door Joost Schoenmaker, de directeur en tevens haar grote liefde, op het resort wordt ontboden. Een van de bewoonsters blijkt plotseling te zijn overleden aan de gevolgen van een val. Als niet lang daarna opnieuw iemand overlijdt, vindt ze dat nogal vreemd. Enkele andere bewoners vinden het eveneens merkwaardig. Afzonderlijk van elkaar beginnen ze te onderzoeken waardoor deze sterfgevallen zijn veroorzaakt.

Hoewel De engel van Sevilla wordt verteld vanuit de afwisselende perspectieven van Sascha, Maria en Dario is het de eerste die de grootste rol in het verhaal heeft. De lezer leert haar daarom het beste kennen, ondanks dat ze, net als de andere personages, overwegend oppervlakkig blijft. Zowel haar introductie als die van veel anderen vinden in de eerste hoofdstukken plaats en ondanks hun beperkte uitwerking krijg je toch een behoorlijke indruk van hen. Voldoende om een indruk van hun karakter te krijgen, maar ook om ze goed in het verhaal te kunnen plaatsen. Het is echter te weinig om met ieder van hen een band op te bouwen, alhoewel dit met Dario – zijn rol is niet eens zo heel erg groot – nog het meest lukt.

De verdachte sterfgevallen en de vraagtekens die daar door Sascha en enkele bewoners van het resort bij gezet worden, zorgen niet voor een enorme spanning. Er zijn wel wat kleine voorvallen, maar over het algemeen is het nogal tam. Verrassingen komen niet voor, de cliffhangers die er zijn zorgen niet voor een gevoel van nieuwsgierigheid en onverwachte wendingen blijven zo goed als achterwege. De enkele die er wel is, heeft niet het gewenste effect. Een eerste moment dat enigszins spannend genoemd kan worden, doet zich pas halverwege voor. Daarna is het wachten tot in de ontknoping, wanneer een klein beetje actie ontstaat en de lezer licht nieuwsgierig wordt gemaakt.

Iemand die bekend is met het werk van Boersma zal ook deze keer merken dat haar schrijfstijl toegankelijk, eigentijds en vlot is. In deze Ik vertrek-thriller is het zelfs aan de wat eenvoudige kant. Het verhaal krijgt daardoor een behoorlijk luchtige ondertoon, ofschoon dit ook wel komt door de personages en hun gedragingen. In veel van haar eerdere boeken heeft de auteur maatschappelijke misstanden onder de aandacht gebracht, maar daar is deze keer geen enkele sprake van – of het moet het verschil in kosten zijn die de gezond en minder gezond levende bewoners van het resort moeten inbrengen om er te kunnen verblijven.

Het idee achter De engel van Sevilla is zonder meer aardig, maar veel situaties zijn nogal standaard en daardoor enigszins cliché, hetgeen eveneens geldt voor het merendeel van de personages. Het verhaal is daarnaast vrij voorspelbaar zodat de lezer amper voor verrassingen komt te staan. Over het geheel genomen is het boek, dat geen enkele diepgang heeft, niet onplezierig om te lezen. Het gaat echter te ver om het een volwaardige thriller te noemen, met name omdat het meer weg heeft van een cosy-crime.

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Marelle Boersma
Titel: De engel van Sevilla
ISBN: 9789461097019
Pagina’s: 300
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
Vier nichten groeien samen op in de dreigende schaduw van het Mollendaalbos. Tijdens een onschuldig kinderspel dringt een van de meisjes de werkkamer van hun opa binnen, waar ze een ontdekking doet die jaren later tot een bloedige ontknoping leidt. Het mollenfeest is een ijzingwekkend verhaal over geheimen en schaduwen die tussen mensen en bomen hangen.

Recensie
Dominique Biabau is leraar Nederlands en Engels op een middelbare school, maar sinds hij in 2013 debuteerde met de roman Trage wegen mag hij zich ook auteur noemen. Met zijn in 2019 verschenen derde boek Russisch voor beginners won hij in datzelfde jaar de Knack Hercule Poirotprijs en een jaar later de Gouden Strop. In 2021 werd zijn nieuwste boek uitgebracht, de literaire thriller Het mollenfeest. Hij schrijft tevens korte verhalen, gedichten en een paar jaar geleden eveneens een kinderboek.

De nichten Griet, Anna, Carla en Isabella zijn samen opgegroeid en speelden vaak in de boerderij van hun grootouders aan de rand van het Mollendaalbos. Op een dag gaat Griet, de oudste van de vier, de verboden werkkamer van hun opa binnen. Als ze niet lang daarna lijkbleek de kamer weer uitkomt, wil ze de andere meisjes niet vertellen wat ze er gezien heeft. Een paar jaar later begraven ze een fles met vier briefjes waarop ieder van hen een geheim heeft geschreven. Als ze de fles na lange tijd weer opgraven, zijn de briefjes verdwenen. Vanaf dat moment gebeuren er vreemde dingen.

Het uit negen korte en langere delen bestaande verhaal begint met een spannend hoofdstuk dat zonder enige vorm van twijfel nieuwsgierig maakt en daarnaast voor diverse vragen zorgt. Deze veelbelovende start krijgt echter geen vervolg, want pas in de slotfase doet zich een volgende situatie voor waarin de spanningsboog een stuk strakker komt te staan. Dit houdt echter niet in dat het tussenliggende gedeelte vervelend of oninteressant is. Verre van zelfs. Het is anders, het heeft een eigen toon die voor een groot deel mysterie uitstraalt. Hierdoor hebben diverse hoofdstukken een ander soort spanning dan de begin- en eindfase en het is er een die in feite door de hele plot heenloopt.

Omdat de hoofdstukken vanuit voornamelijk vijf afwisselende perspectieven worden verteld en in enkele daarvan flashbacks naar het verleden voorkomen, komt de lezer redelijk veel over de desbetreffende personages te weten en kan hij zich vrij goed met hen identificeren, hoewel dit voor de een wel wat meer geldt dan voor de ander. Door deze verteltrant heeft de plot veel afwisseling en worden sommige zelfde scènes vanuit een verschillend oogpunt belicht. De meeste van de negen delen, maar ook veel hoofdstukken, eindigen met een cliffhanger en in de plot laten onverwachte ontwikkelingen en wendingen regelmatig van zich horen. Hierdoor blijft het verhaal, zoals het eigenlijk van meet af aan al doet, onveranderd boeien.

De schrijfstijl van Biebau is toegankelijk, eigentijds, vlot en beeldend. Met rechttoe rechtaan taalgebruik, waarbij hij soms mooie zinnen en een enkele kwinkslag gebruikt, weet hij de lezer aan zich te binden. Bovendien is het verhaal goed opgebouwd en heeft het een duidelijke structuur, zodat het voor de lezer goed te volgen is. Een zonder meer aardige vondst is dat boven ieder deel van het boek een kort citaat uit het gedicht Vander mollenfeeste van de Brugse schrijver/dichter Anthonis de Roovere weergegeven wordt, vooral omdat dit gedicht in het verhaal zelf nog even naar voren gehaald wordt en de plot er enigszins mee te maken heeft.

Hoewel Het mollenfeest niet uitermate spannend is (Biebau zelf ziet zijn boeken als romans waar misdaad in voorkomt), is het wel een boek waar een licht onheilspellend en geheimzinnig sfeertje vanuit gaat. Een honderd procent thriller kan het niet genoemd worden, daarentegen is het ook weer meer dan een roman met een spannend tintje. Maar onder welk genre het boek mag vallen, het is sowieso een meer dan aangename leeservaring.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Dominique Biebau
Titel: Het mollenfeest
ISBN: 9789464340662
Pagina’s: 256
Eerste uitgave: 2021

Flaptekst
Wanneer Annejet besluit om samen met haar buurvrouwen een belevingstuin te creëren, haalt ze zich meer op de hals dan ze ooit had kunnen bedenken. De samenwerking met haar beste vriendin Karin verloopt vanaf de start van het project stroef en hun wederzijdse frustraties broeien onder de oppervlakte.

De komst van Katja, een aantrekkelijke nieuwe buurvrouw, zet alle verhoudingen op scherp. Als de temperatuur blijft stijgen en de hitte ondraaglijk wordt, komen de zorgvuldig bewaarde geheimen aan het licht en loopt alles gruwelijk uit de hand.

Recensie
Sophie Fraza en Ester Ankoné zijn beiden docent Nederlands en delen hun voorliefde voor de Nederlandse taal. Omdat ze altijd al hebben geschreven, zagen ze het als een soort roeping om spannende verhalen te schrijven. Daarom startten ze in 2019 een opleiding aan de Schrijversacademie en daar vatten ze het plan op om een boek te gaan schrijven. Dat leidde ertoe dat in augustus 2022 hun onder het pseudoniem Sophie Wester geschreven debuutthriller Moordende hitte is uitgebracht.

Een aantal buurvrouwen heeft, op initiatief van Annejet, het besluit genomen een belevingstuin op te zetten waar zij en hun buurtgenoten een moment van ontspanning kunnen hebben. De aanleg van de tuin heeft echter meer voeten in aarde dan ze vooraf hebben ingeschat. Het gevolg is dat hun onderlinge verstandverhouding op flink op de proef wordt gesteld. In de zomer blijven de temperaturen oplopen en een langdurige hittegolf heeft een dusdanige invloed op ieders humeur dat bepaalde geheimen naar de oppervlakte komen en er een meer dan gespannen situatie ontstaat.

De proloog, waarvan nog onduidelijk is wanneer deze zich afspeelt, heeft een lichte spanning en zorgt ervoor dat de lezer eveneens wat nieuwsgierig wordt gemaakt. Hierna volgt een introductie van de drie personages (Annejet, Karin en Katja) vanuit wier – afwisselend – perspectief de hoofdstukken en het verhaal wordt verteld. Hoewel het spannende uit de inleiding volledig is verdwenen, bemerkt diezelfde lezer dan wel een geladenheid in de onderlinge verstandhouding tussen deze, maar ook de andere genoemde, personages. In de plot neemt de vertroebelde relatie, ondanks het ophouden van de schone schijn, geleidelijk toe, dus voel je voortdurend aan dat het op een of andere manier fout moet gaan. In eindfase komt het uiteindelijk tot een voorziene uitbarsting, hetgeen door de tekst op de cover eigenlijk al wordt verraden.

Vanwege het afwisselende vertelperspectief krijg je een redelijk beeld van de desbetreffende personages, maar desondanks blijven ze, met uitzondering van Katja, overwegende oppervlakkig, hetgeen eveneens geldt voor de andere karakters en het verhaal zelf. Ofschoon in de plot verschillende gebeurtenissen de revue passeren, is het over het algemeen vrij vlak. Het overgrote deel gaat over de aanleg van de belevingstuin, de onderlinge perikelen, de roddels en achterklap en het angstvallig verbergen van geheimen. Verheffend en origineel is dit allemaal niet. Pas aan het eind van het verhaal bespeurt de lezer de eerste thrillerkenmerken en nog iets later ontstaat er een heel klein beetje spanning. De weg daarnaartoe was echter niet geplaveid met rozen, want onverwachte ontwikkelingen, nieuwsgierig makende cliffhangers en verrassingen komen zo goed als niet voor.

De schrijfstijl van de auteur(s) is vlot, toegankelijk en eigentijds en de woordkeuzes en het taalgebruik zijn eenvoudig gehouden. Hierdoor leest het boek, dat in feite een niet al te hoog tempo heeft, redelijk vlot. Wel beginnen de personages op den duur te irriteren, maar wellicht is dit een bewuste keuze. Ze hebben namelijk allemaal hun eigen eigenaardigheden en elk van hen heeft sowieso wat te verbergen. In ieder geval is het onmogelijk om je met een van hen te kunnen identificeren en zoiets is normaal gesproken vrij uitzonderlijk. Het debuut van Wester is in het thrillergenre ingedeeld, maar of dit een terecht keuze is, is de grote vraag. Daarvoor ontbreken de daarbij behorende eigenschappen grotendeels. Al met al is Moordende hitte een boek om snel te vergeten.

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Sophie Wester
Titel: Moordende hitte
ISBN: 9789461096821
Pagina’s: 302
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
Zeventien is een huurmoordenaar, de beste ter wereld. Hij wordt zo genoemd omdat zestien anderen hem de afgelopen decennia voorgingen. Wanneer Zeventien de opdracht krijgt om zijn voorganger te vermoorden, faalt hij en worden de rollen omgedraaid. Er ontspint zich een spectaculair duel tussen twee moordenaars, op de top van hun kunnen, maar als het gevecht een status quo bereikt wordt duidelijk wat het echte doelwit is. De twee moeten de handen ineen slaan om de echte vijand te verslaan om een veel ingrijpendere ramp te voorkomen.

Recensie
Omdat de Brits-Canadees John Brownlow nooit heeft kunnen beslissen of hij een scenarioschrijver is die liedjes schrijft, of een liedjesschrijver is die scenario’s schrijft, werd hij uiteindelijk allebei. Hij schreef bijvoorbeeld het script voor de in 2003 uitgebrachte film Sylvia, over het leven van dichteres Sylvia Plath en haar huwelijk met de dichter Ted Hughes. Inmiddels is hij tevens auteur, want in 2022 verscheen zijn debuutthriller Zeventien, het eerste deel van een serie die overloopt van actie.

Huurmoordenaar Zeventien is de beste van de wereld en heeft zestien voorgangers gehad. Terwijl hij zich voor een klus in Berlijn bevindt, krijgt een nieuwe opdracht: zijn voorganger Zestien om het leven brengen. Na een lange voorbereidingstijd pleegt hij de aanslag, die uiteindelijk mislukt. Hierna ontstaat een nietsontziende jacht op Sam Kondracky, zoals Zestien zich tegenwoordig noemt, maar wordt er ook op hem gejaagd. In hun strijd doen de twee kemphanen niet voor elkaar onder en als ze ontdekken wat het echte doelwit is, besluiten ze te gaan samenwerken om hun gezamenlijke vijand te verslaan en een ramp te voorkomen.

In de eerste hoofdstukken van de plot wordt iemand die zich Zeventien noemt aan de lezer voorgesteld. Dat gebeurt op een enigszins sarcastische/cynische manier, maar het begin van deze actiethriller is ronduit saai en op zich nogal nietszeggend. Je vraagt je af waar het verhaal naartoe gaat, vooral omdat er op dat moment geen enkele structuur in zit. Na ongeveer tien hoofdstukken komt er een kentering, want er komt lijn in, het is een stuk duidelijker wat zich daarna allemaal afspeelt en het gevolg is dat er een echt verhaal ontstaat. Het verhaal zit vervolgens boordevol actie, heeft een grote hoeveelheid spanning en bovendien diverse onverwachte ontwikkelingen.

Mede door de korte hoofdstukken – liefst honderdachtenvijftig – is het tempo over het algemeen behoorlijk hoog, maar de vele gebeurtenissen hebben hier eveneens een aanzienlijke invloed op. Hoewel huurmoordenaars die in een thriller hun ‘kunsten’ mogen vertonen, weliswaar niet uniek zijn, heeft Brownlow daar wel zijn eigen draai aan gegeven. Want twee collega’s/concurrenten die elkaar het leven zuur maken en het ombrengen van de ander tot grootste doel verheven hebben, komt zo goed als sporadisch voor. Daarom kan het uitgangspunt van zijn debuut zonder meer interessant worden genoemd.

Dit geldt eveneens voor het persoonlijke verhaal van Zeventien, uit wiens perspectief de lezer het grootste deel van het gelijknamige boek mag meebeleven. Door middel van een aantal flashbacks wordt regelmatig teruggekeerd naar zijn verleden, zoals zijn jeugd, zijn puberjaren en de omstandigheden die tot zijn eerste moord hebben geleid. Je komt erachter dat hij nogal wat op zijn bordje heeft gekregen en hierdoor krijg je, ondanks dat zijn vak absoluut niet aanspreekt, wel de nodige sympathie voor hem. Van alle personages is hij overigens degene die de meeste ontwikkeling doormaakt, want naarmate de plot vordert, gaat hij, onder andere door enkele ontmoetingen die hij heeft, iets meer over zijn eigen leven nadenken.

Met dit toegankelijke en in bijzonder beeldende stijl geschreven debuut toont de auteur zijn ervaring met het schrijven van scenario’s. De lezer ziet de vele scènes voor zich alsof het een film is. Wat zich allemaal in deze actiethriller voordoet, is uitermate ongeloofwaardig, maar alle schermutselingen (zacht uitgedrukt) die zich hierin voordoen, zorgen er wel voor dat het boek vanaf praktisch begin tot eind boeiend is en zowel de personages als de lezer bezighouden. Dat is een verdienste die Brownlow op zijn conto bij mag schrijven.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: John Brownlow
Titel: Zeventien
ISBN: 9789044363753
Pagina’s: 368
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
Februari 1929. Düsseldorf wordt opgeschrikt door een reeks moorden, op zowel mannen, vrouwen als kinderen. De slachtpartijen zijn even afgrijselijk als raadselachtig, want waar is het bloed van de slachtoffers naartoe? Rechercheurs Richard Meisters en Kaspar ‘Piszko’ Piaszkowski krijgen de taak om de moordenaar op te sporen. Verdachten en getuigen komen en gaan, maar de sadistische beul houdt niet op. Pers en publiek worden ondertussen hysterisch en eisen het uiterste van de tot het uiterste getergde rechercheurs. Het wordt een race tegen de klok om de rust in Düsseldorf te laten terugkeren.

Recensie
Hoewel Hugo Luijten (1969) als twintiger al schreef, maakte hij pas vrij laat zijn debuut met de oorlogsroman Offer voor een verloren zaak (2017). Hij won zo nu en dan schrijfwedstrijden, dus wist hij dat hij kon schrijven. Omdat een boek voor hem destijds nog te veel gevraagd was, koos hij voor een carrière in het onderwijs, maar vanaf 2016 is hij fulltime auteur. Daarnaast is hij historicus en columnist en geeft hij regelmatig lezingen. Zijn nieuwste thriller is Het bloed van de zwaan, dat in 2022 is verschenen.

Halverwege de winter van 1929 wordt Düsseldorf geteisterd door een serie moorden op mannen, vrouwen en kinderen. De slachtoffers worden op een lugubere wijze om het leven gebracht en het merkwaardige daarbij is dat hun bloed spoorloos verdwenen is. De rechercheurs Meisters en Piaszkowski worden met het onderzoek belast, maar staan voor een raadsel. Ze maken zo goed als geen vorderingen, waardoor de moordenaar zijn gang kan blijven gaan. De druk op de politie, die ten langen leste geassisteerd wordt door een commissaris uit Berlijn, wordt met de dag groter. Zal het hen lukken de dader de ontmaskeren?

Het verhaal, dat uit vier delen bestaat, speelt zich aan het eind van de jaren ’20 en het begin van de jaren ’30 van de vorige eeuw af. De sfeer en omstandigheden van die tijd worden door de auteur prima naar voren gebracht. De economische problemen en de daaruit voortvloeiende armoede bij de mensen is merkbaar. Ook de gezagsverhoudingen worden gebracht zoals ze destijds zijn geweest. Hieruit kan de lezer opmaken dat Luijten zorgvuldig en uitgebreid research heeft gedaan; niet vreemd en onlogisch voor iemand die een achtergrond als historicus heeft. In de verantwoording – die zonder meer van toegevoegde waarde is – aan het eind van het boek, vertelt de auteur hoe hij aan zijn informatie is gekomen, maar tevens dat een groot deel van de plot niet verzonnen is (de thriller is namelijk gebaseerd op waargebeurde misdaden en destijds werkelijk bestaande personen).

Al in het eerste hoofdstuk maakt de lezer kennis met de moordenaar (Peter Kürten) en een van zijn daden. Dat gebeurt op een beeldende en niets aan de verbeelding overlatende manier, hetgeen meteen aangeeft hoe de rest van het verhaal beleefd kan worden. Daarnaast word je in die beginfase direct nieuwsgierig gemaakt en is er een lichte spanningsboog. Die spanning is in de hele plot latent aanwezig, maar er zijn eveneens voldoende momenten waarop het wat spannender wordt, overigens zonder dat er gebruikgemaakt wordt van een enorme hoeveelheid actie. Het verhaal heeft dit ook helemaal niet nodig, want een groot deel ervan draait om de psychologie en wat zich allemaal in het brein van de dader afspeelt.

Het bloed van de zwaan wordt vanuit verschillende perspectieven verteld. De belangrijkste zijn die van Kürten en zijn tegenhanger politiecommissaris Richard Meisters, dus over hen kom je het meest te weten. Dit houdt niet in dat alle anderen die van belang zijn in hun schaduw komen te staan. Zij zijn van evenveel waarde en daarom voldoende uitgewerkt om je goed een beeld van hen te kunnen vormen. De schrijfstijl van de auteur is beeldend, toegankelijk en, ondanks dat de setting bijna een eeuw geleden is, ook wel eigentijds. Bovendien maakt hij zo nu en dan gebruik van wat humor, cynisme en enkele metaforen. Hierdoor krijgt de thriller net dat kleine beetje extra’s mee dat het verdient.

Luijten wist lang geleden al dat hij kon schrijven en met Het bloed van de zwaan bewijst hij dat zonder meer. Van meet af aan weet hij de lezer aan zich te binden met een boeiend, intrigerende en soms meeslepend verhaal.

Waardering: 4/5

Boekinformatie
Auteur: Hugo Luijten
Titel: Het bloed van de zwaan
ISBN: 9789464014594
Pagina’s: 406
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
Op een avond in 2014 slaat Arla Macleod haar moeder, vader en zusje dood met een hamer. Een verbijsterende daad die sindsdien bekendstaat als de Macleod-moorden. Nu ze vastzit in een inrichting, weigert Arla om iemand erover te spreken. Behalve Scott King, wiens Six stories-podcast een internetsensatie is. Maar King bevindt zich in een complexe zaak. Hij interviewt niet alleen Arla maar ook vijf getuigen, en vraagt zich af of Arla wel zo ontoerekeningsvatbaar was als haar advocaten altijd hebben beweerd. Terwijl hij de zes verhalen ontleedt, wordt Scott een wereld in getrokken van dodelijke, verboden ‘spelletjes’ en mysterieuze ‘black-eyed kids’, die niet alleen in de waanideeën van een moordenares lijken te bestaan. Donker en beklemmend, zowel een klassiek moordmysterie als een adembenemende thriller: Hydra neemt je mee naar plaatsen die je nooit in het echt zou willen zien…

Recensie
Tijdens het luisteren van een podcast vroeg Matt Wesolowski zich af of dit concept ook zou werken als het in boekvorm zou verschijnen. Hij startte zijn experiment en zijn in 2016 verschenen debuut Six stories was meteen een bestseller. Vijf jaar later werd het ook naar het Nederlands vertaald. Het was het eerste deel van een zesdelige serie waarin telkens zes mensen worden geïnterviewd die hun visie geven over een gepleegde misdaad. Hydra, het tweede boek uit de reeks, werd in oktober 2022 uitgebracht en moet feitelijk als prequel worden beschouwd.

(Dit boek heb ik voor Hebban gerecenseerd.)

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Matt Wesolowski
Titel: Hydra
ISBN: 9789044934434
Pagina’s: 384
Eerste uitgave: 2022

Flaptekst
Dertien jaar na de plotselinge verdwijning van hun moeder brengen drie volwassen kinderen en hun verwarde, aan geheugenverlies lijdende vader de herfstvakantie door in de Achterhoek. Het plan is om te inventariseren wat er moet gebeuren met het verwaarloosde familiebezit, een zomerhuis in de buurt van de Leemputten bij Groenlo. De plek roept bij alle gezinsleden herinneringen op, en daar zit niet iedereen op te wachten.

Al snel wordt duidelijk hoe funest het verdwijnen van de moeder is geweest voor de onderlinge verhoudingen binnen het gezin; met het vorderen van de vakantie nemen de spanningen toe. Ieder heeft zo zijn eigen idee over wat er destijds is gebeurd. Is het altijd beter om de waarheid te kennen, of kunnen sommige dingen beter verborgen blijven?

Recensie
Na het afronden van haar conservatoriumopleiding heeft Nicolet Steemers jarenlang lesgegeven en schreef ze voor een aantal kranten over muziek. Omdat het schrijven haar goed afging en ze er plezier aan beleefde, besloot ze om aan een boek te beginnen, waarna ze in 2006 debuteerde met Het hart en de moordkuil. Voor Storytel schreef ze enkele luisterseries en de reeks met privédetective Ellen Holms is inmiddels in zes talen vertaald. In maart 2022 verscheen haar meest recente uitgave Wat niet deert.

Dertien jaar geleden besloot Lydia de Rijke haar man en hun drie kinderen te verlaten. Ruud, de oudste zoon, bedacht dat het leuk zou zijn om met zijn vader, die vijf weken eerder een herseninfarct heeft gehad, zijn broer en zus een week naar hun vervallen zomerhuisje in de Achterhoek te gaan om een en ander op te knappen. Bij ieder van hen komen herinneringen naar boven die ze liever waren vergeten en uit alles blijkt dat de verdwijning van hun moeder daarmee, maar ook met de onderlinge gespannen verhoudingen, te maken heeft.

Meteen in het begin van het verhaal, dat vanuit de afwisselende perspectieven van Manon, Philip en Ruud wordt verteld, is het klip en klaar dat zich in het verleden iets binnen de familie De Rijke afgespeeld moet hebben. Dat is te merken aan de onderlinge verhoudingen, want die lijken enigszins verstoord. Snel daarna blijkt dat onder andere de verdwijning van hun moeder daar debet aan is. Ieder personage heeft daar overigens een andere kijk op en het ziet ernaar uit dat ze daarover stuk voor stuk wat te verbergen hebben. Omdat de lezer al vrij vroeg in de plot in de gaten heeft wat er werkelijk gebeurd is – er zijn diverse aanwijzingen die daarop wijzen – levert dit geen enkele spanning op en zorgt het evenmin, al is het maar een klein beetje, voor nieuwsgierigheid.

In de verhaallijn wordt regelmatig teruggeblikt naar het verleden. Hierdoor wordt, vanuit het afzonderlijke perspectief van de drie vertellers, wat meer informatie gegeven over hun eigen leven en hoe ze tegen een bepaalde situatie hebben aangekeken. Dit vormt, samen met hun wederzijdse verstandhouding en de impact die ieder voorval op hen heeft gehad, de rode draad van Wat niet deert. Het is zonder meer aardig om te lezen, maar uniek is het echter niet. Er zijn door de vele jaren heen immers talloze boeken geschreven waarin de band tussen verschillende familieleden nogal ongemakkelijk is. Het vinden van een originele en andere insteek is dan ongetwijfeld lastig. Steemers moet zal daar in principe over moeten kunnen meepraten.

De schrijfstijl van de auteur is eigentijds, vlot, beeldend en bijzonder toegankelijk. Ze weet met helder en rechttoe rechtaan taalgebruik duidelijk te maken wat ze bedoelt en wat er speelt. De personages die in het verhaal voorkomen, spreken op zich wel aan, maar zijn en blijven toch wat vlak. Ondanks dat er wel wat over hen verteld wordt, hebben ze desondanks niet zo heel veel diepgang. Dat heeft de plot tot op zekere hoogte ook niet, want al met al is het – het thema ten spijt – een overwegend luchtig geheel. En omdat de spanning in Wat niet deert volledig ontbreekt, er zo goed als geen plotwendingen in voorkomen, het voorspelbaar is en de lezer niet heel erg geprikkeld wordt, wordt het onterecht als thriller aangemerkt.

Waardering: 2/5

Boekinformatie
Auteur: Nicolet Steemers
Titel: Wat niet deert
ISBN: 9789021436739
Pagina’s: 272
Eerste uitgave: 2022